αν και δεν διαβάζω τι συγκεκριμένο site παρολαυτά με άρεσε το παρακάτω κείμενο.
http://www.metrosport.gr/?p=8801
Ο Πάμπλο Γκαμπριέλ Γκαρσία Περέζ, από το βράδυ της Κυριακής, ανήκει στο πάνθεον των ποδοσφαιριστών - ηρώων του ΠΑΟΚτσήδικου κόσμου.
Προσέξτε τον συμβολισμό: γραπώνει την φανέλα του αντιπάλου ακριβώς στο ύψος του σήματος της διαφημιζόμενης εταιρίας και καταφέρει το χτύπημα ακριβώς στο κέντρο της ονομασίας της.Το χτύπημα του κατατρεγμένου Λατίνου, στις πολυεθνικές που απομυζούν την πατρίδα του.
Για τον ΠΑΟΚτσή, την στιγμή εκείνη, ο Ουρουγουανός δεν είναι αμυντικό χαφ, δεν είναι καν ποδοσφαιριστής. Είναι το χαμίνι του Μοντεβιδέο, που κάποιο παιχνίδι της μοίρας τον έστειλε στις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης, για να επιβιώσει μαζί του στον “πολιτισμένο κόσμο” που κατασκευάζουν οι λίγοι κρατούντες, στηριζόμενοι στην ανέχεια και την δυστυχία των πολλών.
Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο, ο μεγάλος αυτός Ουρουγουανός δημοσιογράφος και συγγραφέας, επιβάλλεται να αφιερώσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο στον Π. Γκαρσία της προχθεσινής “εκτός ορίων” βραδιάς στο “Γ. Καραϊσκάκης”, αν σκέφτεται να μας δώσει την συνέχεια του καταπληκτικού “Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου”.
Όταν έκανε την παντομίμα με τις χειροπέδες, ο Πάμπλο πέρασε άθελα του στην ΠΑΟΚτσήδικη αιωνιότητα, σαν την ΙΔΙΑ την ΟΜΑΔΑ που παραμένει δέσμια και εξαρτωμένη, από ένα κατεστημένο (κατά πόσο είναι και δική της ευθύνη είναι άλλο κεφάλαιο) και θύμισε εξόριστο, σε ποίημα του συνονόματου του Χιλιανού ποιητή και πολιτικού Νερούντα.
Κάποιος μου υπενθύμισε, ότι το σκηνικό έγινε παραμονή της ημέρας μνήμης του Πολυτεχνείου.
Μια σύμπτωση που αφαιρεί κάθε σκέψη για… δάκρυα και παρακάλια, στις δευτεροβάθμιες επιτροπές του κατεστημένου.
ΥΓ1: Δεν είμαι οπαδός του ΠΑΟΚ.
http://www.metrosport.gr/?p=8801