Jean Valjean έγραψε: Παρ 07 Νοέμ 2025, 10:16
Για μένα που έχω κόλλημα με την συνοχή, τη σημασία του καλού κλίματος και την ομαδικότητα, η εικόνα των πανηγυρισμών της ομάδας μετά από επίτευξη γκολ, λέει πάρα πολλά.
Περισσότερα απ'όσα λέει η αγωνιστική εικόνα. Η τελευταία εξαρτάται κι από τον αντίπαλο, από διάφορες συγκυρίες και ορισμένες φορές παίζει ρόλο και τύχη (π.χ. τραυματισμοί).
Η εικόνα όμως μιας ομάδας όπου:
1. Ο Τάισον κάνει πλακιτσα με τον προπονητη με μια κίνηση που δείχνει αγάπη και σεβασμό
2. Ο Μπιανκο, παίκτης λίγων μηνών στην ομάδα, πανηγυριζει σαν τρελός το τρίτο γκολ έχοντας πριν λίγο βγει από το παιχνιδι για να μπει ο Οζντοεφ,
είναι αδιάψευστος μάρτυρας ότι κάτι πολύ καλό γίνεται.
Η ομάδα είναι καλά, βγάζει υγεία και χαίρονται να παιζουν μαζί. Την δική τους χαρά εισπράττουμε εμείς ως οπαδοι και θεατές.
Υπάρχει όμως κάτι άλλο που με συγκινησε πραγματικά.
3. Ο Λοβρεν, ένας παικτης που έχει παρει Τσ. Λ. κι έχει παιξει τελικό Μουντιάλ, που έχει βιογραφικό που λίγοι παικτες έχουν στην Ευρώπη, που εμπνεει σεβασμό σε όλους τους ποδοσφαιροφιλους της γης, αυτός λοιπον ο παικτης (που δεν εχει γράψει ούτε ένα λεπτό στην Ευρώπη αντί να βγάζει ξινίλα τρέχει να γίνει ένα κουβάρι με τους συμπαίκτες του και χοροπηδαει σαν μικρό παιδί,
Αυτό δείχνει ότι κάτι σπουδαίο συμβαίνει.
Τελευταίο αλλά όχι λιγότερο σημαντικό θα σημειώσω την στάση και συμπεριφορά ενός παικτη, δικό μας παιδί αυτός, του Πέλκα. Μπήκε τα έδωσε όλα, έπαιξε πολυ καλα και δήλωσε πιστος στρατιώτης του ΠΑΟΚ.
Ένα μεγάλο ρισπεκτ σε όλους και στον καθένα χωριστά γι αυτήν την εικόνα ομοψυχιας.
Οι νεότεροι θυμηθείτε την ομοψυχία και αυτοπεποίθηση που έβγαζε η ομάδα που πηρε το αήττητο. Τότε υπήρχε ως βάση ο θυμός για την κλοπή. Ένα αρνητικό συναίσθημα που η ομάδα κατάφερε να το μετατρέψει σε επιμονή και ελεγχόμενη επιθετικότητα, κάνοντας την εμπειρια της ορμής. Μεγάλο κατόρθωμα.
Οι παλιότεροι θυμηθείτε την μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του 70. Η βάση του παιχνιδιού ήταν η ίδια η χαρά του να παιζουν μαζί. Υπήρξε και τότε ο θυμός για τις κλοπές που υποστήκαμε, αλλά δεν μπόρεσε να μετουσιώνει σε μια αντίδραση με μεγάλη διάρκεια.
Η διαφορά βρίσκεται στην ίδια μας την στάση. Ο αρνητισμος καταστρέφει την δυνατότητα να αντιδράς με διάρκεια.
Αντιθέτως η θετική στάση, τροφοδοτεί την δυνατότητα συνεχούς αντίδρασης στην πιεση που σου ασκουν εχθροί και φίλοι.
Κάτι μεγάλο ψήνεται.....
ΥΓ.
Σήμερα ο ΠΑΟΚ ως οργανισμός, βρίσκεται στην διαδικασία να εμπεδώσει πληρως την σημασία του να αντιδράς συντονισμένα και κυρίως με θετική σκέψη απέναντι σε όσους σε πολεμουν. Είναι μάθημα ζωής αυτό, δεν είναι πλακα.
Όλοι ξέρουν κατά βάθος ποιοι είναι αυτοί που ηγούνται και οδηγουν τον ΠΑΟΚ σ'αυτόν τον δρόμο.
Θα ήταν δείγμα λεβεντιάς να το παραδεχτουν δημόσια.
Εμείς που το παραδεχόμαστε και λέμε το όνομά τους, Ιβάν και Ραζβαν, αναγνωρίζουμε ότι σ'αυτήν τη ρημάδα τη ζωή δεν μπορουν να είναι όλοι παλικαρια....
