Ο κόσμος παίζει μπάλα ΙV

[sn0ufel4]

Η Atletico πάλι 5άρα έριξε.

Κοίτα κάτι πράγματα ο Τσολο

[aivas19]

ΒΑΡΙΑ ΒΑΡΙΑ ΤΗΣ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ Η ΦΑΝΕΛΑ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΤΑ ΜΠΟΥΡΔΈΛΑ.


..... επειδή ειναι και της μοδός!!!

ΔΥΟ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΕΣ ΓΚΕΛΕΣ, ΤΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ;

[Miles]

Πενταλτι για τη Λιβερπουλ στο 88! Επιθετικο φαουλ...

akurothike mesw VAR

Έχασαν κιόλας.
Μεγάλη νίκη για την Galata.

Όσοι υποστηρίζουν Liverpool παρακαλώ να αυτομπαναριστούν για σήμερα.

Αυτός ο Δραμινός έχει αρχίσει και υιοθετεί τακτικές σου: κάνω το κορόιδο...

[john4serres]

από el sombrero blog

Ένα παιδί που ξεκίνησε από τον Καναδά, βίωσε άθλιες συνθήκες και τον ρατσισμό στις χαμηλές κατηγορίες της Κροατίας, πέρασε από τη... Μάλτα και την Εσθονία και ξαφνικά κατέκτησε πρωτάθλημα στο Βέλγιο με την παλαβή Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ και τώρα παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Η μοναδική πορεία του Πρόμις Ντέιβιντ προς την ποδοσφαιρική καταξίωση:

Η υπόσχεση του Ντέιβιντ

Κάθε ποδοσφαιριστής έχει τη δική του διαδρομή. Κάποιες πιο εύκολες, κάποιες πιο δύσκολες. Ο σημερινός μας πρωταγωνιστής σίγουρα ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Ο Πρόμις Ολουγουατόμπι Εμάνουελ Ντέιβιντ Ακινπέλου, ή για ευκολία Πρόμις Ντέιβιντ όπως είναι γνωστός, ή «Τόμπι» όπως τον λένε οι φίλοι από το Ολουγουατόμπι, δεν είχε καθόλου εύκολη πορεία στο ποδόσφαιρο. Οι χώρες από τις οποίες πέρασε είναι κατά κύριο λόγο ελάχιστα ποδοσφαιρικές. Κι όμως, αυτός παίζει σήμερα στο υψηλότερο επίπεδο του ποδοσφαίρου, στο Τσάμπιονς Λιγκ. Γεννήθηκε στο Μπράμπτον του Καναδά, την 9η μεγαλύτερη πόλη της χώρας, λίγο έξω από το Τορόντο. Σίγουρα όχι μια πόλη που στο μυαλό μας συνδυάζεται με το ποδόσφαιρο. Ο Ντέιβιντ, με καταγωγή από τη Νιγηρία, ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο από μικρός και πήγε στις Ακαδημίες της Τορόντο FC που παίζει στο MLS.

Ο Πρόμις ήταν από τότε ένα ψηλό, δυναμικό αγόρι που προκαλούσε δέος με τη σωματοδομή του, αλλά ήταν πολύ ευχάριστο εκτός γηπέδου, ένα παιδί με το χαμόγελο συνέχεια στα χείλη, ένας πλακατζής. Ο κόουτς του τον περιέγραψε ως ψηλόλιγο, με αδέξιο τρέξιμο που όμως φαινόταν να έχει κάτι ξεχωριστό, μια ιδιαίτερη σχέση με την μπάλα. Ο ίδιος ο Ντέιβιντ δεν διστάζει να πει την αλήθεια: «Έτρεχα σαν δαίμονας, αλλά δεν είχα τεχνική», λέει περιγράφοντας τον εαυτό του στο ξεκίνημα της καριέρας του.

Στα 15 του έφυγε από την Τορόντο για να πάει σε μια άλλη ομάδα, την Ατζούρι που παίζει στο ημιεπαγγελματικό πρωτάθλημα του Οντάριο. Η ομάδα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά έχει πολύ καλές ακαδημίες. Το ταλέντο του ήταν σημαντικό, αλλά δεν έδειχνε διάθεση να πάει σε κολλέγιο. Το 2019 πήρε μέρος στις δοκιμές που έκανε μια κροατική ομάδα στο Όουκβιλ του Καναδά. Και, σαν σε τηλεοπτική σειρά η οποία ξεκινά με τον πρωταγωνιστή να βρίσκεται σε μια ζόρικη κατάσταση και να λέει: «Θα αναρωτιέστε πώς βρέθηκα εδώ» πριν ξεκινήσει η αναδρομη, ο Τόμπι ξαφνικά βρέθηκε στην Κροατία, σε πολύ δύσκολες καταστάσεις όπως θα δούμε. Έπαιζε στην Τέρνζε μια ομάδα της Γ’ εθνικής της Κροατίας.

Ο Πρόμις βρέθηκε σε ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, σε μια διαφορετική κουλτούρα, είχε προβλήματα επικοινωνίας λόγω της γλώσσας, έβγαζε ελάχιστα χρήματα και αντιμετώπιζε δυσκολίες προσαρμογής. Ζούσε σε άθλιες συνθήκες. Μια φορά ένας συμπαίκτης του με τον οποίο ήταν φίλοι, του είπε να περάσει από το σπίτι του να κάτσουν μαζί. Ο Ντέιβιντ αρνήθηκε γιατί ντρεπόταν για το σπίτι του. Ο συμπαίκτης του κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και μια μέρα τον ακολούθησε μετά την προπόνηση. Ο Τόμπι ζούσε σε ένα —ο Θεός να το κάνει— σπίτι πάνω από ένα συνεργείο που δεν είχε καν ντους. Δεν είχε κρεβάτι. Ο Ντέιβιντ κοιμόταν στο πάτωμα. Μόλις το είδε ο συμπαίκτης του, του πρότεινε να έρθει να μείνει στο δικό του σπίτι.

Αλλά δεν ήταν όλοι τόσο πονόψυχοι. Ο Τόμπι βίωσε τον ρατσισμό, καθώς δεν είναι το πιο σύνηθες για μαύρα παιδιά να αγωνίζονται σε τέτοιο επίπεδο στην Κροατία και όλοι γνωρίζουμε ότι ο ρατσισμός υπάρχει σε μεγάλο βαθμό σε πολλές χώρες των Βαλκανίων. Ακόμα και στην ίδια του την ομάδα. Ο προπονητής του δεν ήθελε μαύρους, δεν ήθελε «Αφρικανούς» στην ομάδα του. Στην αρχή ο Καναδός (ας μην το ξεχνάμε κι αυτό, μεγάλωσε σε μια χώρα αρκετά δημοκρατική) δεν το είχε καταλάβει. Αλλά μετά διαπίστωσε ότι αυτός έκανε πάντα παραπάνω τρέξιμο στην προπόνηση κατά σύμπτωση. Και σιγά σιγά μπήκαμε στις προσφωνήσεις. Ο Ντέιβιντ έγινε ο «μαύρος». Μια φορά ο κόουτς του είπε «Γ.μημένε μαύρε, πήγαινε να φέρεις τον κώνο».

Κάποια άλλη φορά, ο κόουτς είπε στη γλώσσα του ότι αποκλείεται να βάλει έναν μαύρο να παίξει στην ομάδα του. Οι συμπαίκτες του το κράτησαν κρυφό, αλλά τελικά του το αποκάλυψαν έναν μήνα αργότερα. Ο Τόμπι γρήγορα βρέθηκε στην Κ19 της ομάδας. Όπως λέει όμως, αυτό του βγήκε σε καλό. Εκεί έκανε φίλους και ο κόουτς της Κ19 ήταν πολύ διαφορετικός, πίστευε σε αυτόν, παρότι ο ίδιος δεν μιλούσε αγγλικά. Και όταν ο Ράϊκο Βίντοβιτς, αυτό ήταν το όνομά του, ανέλαβε και την ανδρική ομάδα, ο Πρόμις Ντέιβιντ ανέβηκε ξανά εκεί και στο πρώτο του ματς, μπήκε ως αλλαγή και σκόραρε.

Ο Ντέιβιντ δεν το έβαλε κάτω σε καμία στιγμή. Σε συνέντευξή του σε μέσο της Νιγηρίας, είπε ότι στην Κροατία έγιναν διάφορα πράγματα που δεν τολμούσε καν να τα πει στους γονείς του. «Ήθελα τόσο πολύ να παίξω ποδόσφαιρο που ήμουν αποφασισμένος να ανεχτώ όλες αυτές τις μ.λακίες. Με έκανε να πιστέψω στον εαυτό μου πολύ περισσότερο», θα πει. Με στωικότητα προσθέτει: «Η περίοδος που πέρασα στην Κροατία μου έμαθε πολλά. Πήρα σημαντικά μαθήματα ζωής. Κυρίως όμως, έμαθα να επιμένω».

Μετά τη δύσκολη περίοδο στην Κροατία, ο Ντέιβιντ επέστρεψε στην Αμερική και αυτή τη φορά στις ΗΠΑ, στις ακαδημίες της Τάλσα στην Οκλαχόμα. Σε μια ομάδα που αγωνίζεται στη USLC, στην ας πούμε 2η βαθμίδα του ποδοσφαίρου της χώρας. Εκεί έδειχνε τα καλά του στοιχεία, αλλά, όπως λέει ο τότε προπονητής του, δεν είχε ακόμα τις δυνάμεις και την ενέργεια για να έχει σταθερή απόδοση για πάνω από 15-20 λεπτά.

Ο επόμενος σταθμός ήταν ακόμα πιο φολκλορικός για έναν Καναδό με Νιγηριανούς γονείς. Μάλτα. Όταν αποφάσισε να πάει εκεί, τον ρωτούσαν τι θα πάει να κάνει σε ένα τέτοιο μέρος. Ο ίδιος πίστευε ότι θα του άνοιγε την πόρτα για κάτι καλύτερο. Έτσι, πριν κλείσει τα 22 του έγινε παίκτης στη Βαλέτα, στην πρωτεύουσα της Μάλτας, σε μια από τις τρεις μεγαλύτερες ομάδες της χώρας. Στη συνέχεια πήρε μεταγραφή στη Σάιρενς, που όπως φαντάζεστε σημαίνει «Σειρήνες» και έχει σήμα μια ημίγυμνη σειρήνα. Παρότι με τη φανέλα της Βαλέτας έβαλε ένα κρίσιμο γκολ στα ημιτελικά του κυπέλλου, σύμφωνα με τα στατιστικά του δεν έκανε κάτι εντυπωσιακό εκεί. 4 γκολ και 4 ασίστ σε 14 ματς.

Μετά τη Μάλτα, τι; Ακόμα ένας όχι ιδιαίτερα ποδοσφαιρικός πολιτισμός. Εσθονία και… Νόμε Κάλιου (η προφορά ελέγχεται). Ο Ντέιβιντ πέρασε αρχικά από την Κ21 της εσθονικής ομάδας με έδρα την πρωτεύουσα του Ταλίν. Εκεί για πρώτη φορά κατάφερε να κάνει κάτι εξαιρετικό. Παίζοντας με τη Β’ ομάδα της Κάλιου στη Γ’ εθνική της Εσθονίας, σκόραρε 22 γκολ σε 19 ματς. Θα πει κάποιος: «Ρε μεγάλε, ποια Γ’ Εσθονίας, ούτε στο στοίχημα δεν τη βρίσκεις αυτή» και δεν θα έχει άδικο. Αλλά όπως και να ‘χει, ήταν η πρώτη φορά που έδειχνε ότι μπορούσε να κάνει το κάτι παραπάνω.

Οι άνθρωποι της ομάδας τον ανέβασαν στην ανδρική ομάδα, ο Ντέιβιντ είχε φτάσει πλέον στα 22 του, έκανε μια πρώτη καλή σεζόν με 7 γκολ και μια δεύτερη ακόμα καλύτερη με 14 γκολ σε 16 ματς. Είναι τα 14 γκολ στη Λίγκα της Εσθονίας κάτι που θα φέρει προτάσεις; Υπό νορμάλ συνθήκες όχι. Αλλά υπάρχουν κάποιες ομάδες στην Ευρώπη που το ψάχνουν και το ψάχνουν πολύ. Μια τέτοια είναι και αγαπημένη μας Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ στο Βέλγιο. Η ομάδα που από το 1933 ως το 1935 έκανε ρεκόρ με 60 αήττητα ματς, η ομάδα που είχε 12 πρωταθλήματα Βελγίου από το 1904 μέχρι το 1935. Αλλά και η ομάδα που πέρασε μια τεράστια περίοδο παρακμής και άφησε τα ηνία του ποδοσφαίρου της χώρας σε Άντερλεχτ και Μπριζ.

To 2018, η Ουνιόν πέρασε στα χέρια του Τόνι Μπλουμ που εκτός από δεινός παίκτης πόκερ είναι και ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία της Μπράιτον. Έστησε και τον βελγικό σύλλογο πάνω κάτω στις ίδιες βάσεις, με παίκτες και προπονητές να αλλάζουν συχνά, χωρίς πολλά έξοδα, αλλά με εξαιρετικό σκάουτινγκ, ανακαλύπτοντας παίκτες σε κάθε απίθανο μέρος, σηκώνοντας κάθε πέτρα για να βρει από κάτω κάποιο διαμάντι. Από το 2023, η Σεν Ζιλουάζ είναι αρκετά πιο ανεξάρτητη, καθώς μεγαλομέτοχος είναι ο φίλος και συνεργάτης του Μπλουμ, ο Άλεξ Μούζιο. Ο Μούζιο έγινε πλέον το αφεντικό στην ομάδα, αλλά συνεχίζει τα ίδια βήματα.

Η Σεν Ζιλουάζ, για όσους δεν γνωρίζουν, επέστρεψε στην Α’ εθνική το 2021 και από τότε κάνει τρομερά πράγματα. Και το κάνει με έναν μοναδικό τρόπο που μοιάζει ταυτόχρονα ποδοσφαιρικός και αντιποδοσφαιρικός. Από τη μία βρίσκει παίκτες φτηνά, πέφτει διάνα και τους πουλάει ακριβά. Έχει βγάλει κέρδος περισσότερα από 50 εκατομμύρια. Από την άλλη καταφέρνει να πρωταγωνιστεί ενώ αλλάζει πάρα πολλούς ποδοσφαιριστές και προπονητές συνέχεια. Η ομάδα χωρίς να έχει πρακτικά μια συνέχεια, να χτίζεται για χρόνια, κάτι λανθασμένο θεωρητικά, καταφέρνει να είναι σταθερά καλή.

Για να είμαστε σωστοί, όχι απλά καλή. Η καλύτερη ομάδα στο Βέλγιο. Μόνο που με το (αρκετά άδικο) σύστημα των πλέι-οφ στο τέλος δεν τα κατάφερνε. Τερμάτισε 1η το 2021-22 με πέντε βαθμούς διαφορά και τελικά έχασε τον τίτλο στα πλέι-οφ. Το 2022-23 ισοβάθμησε με την Γκενκ στην 1η θέση, αλλά στα πλέι-οφ έχασε το πρωτάθλημα για έναν βαθμό και τερμάτισε 3η τελικά. Και τη σεζόν 2023-24 τερμάτισε 7 βαθμούς μπροστά από την Άντερλεχτ και τελικά έχασε ξανά για έναν βαθμό το πρωτάθλημα από την Μπριζ. Μια εντυπωσιακή ομάδα που στο τέλος τα χαλούσε και συνέχιζε να μένει χωρίς τίτλο.

Η μεταγραφή του Πρόμις “Τόμπι” Ντέιβιντ το καλοκαίρι του 2024 δεν ήταν έκπληξη. Η Ουνιόν έχει πάρει Μαλτέζο παίκτη (γεννημένο στη Γαλλία) με καριέρα στη Δ’ και Γ’ εθνική της Γαλλίας, έναν Βραζιλιάνο συμπαίκτη του Ντέιβιντ στην Εσθονία, παίκτη από την Ισημερινή Γουινέα γεννημένο στην Ισπανία που έπαιζε σε ομάδες γειτονιάς στη Μαγιόρκα, Σενεγαλέζο παίκτη από τη Λετονία, παίκτη από το Εκουαδόρ, Ελβετό από ομάδα της Β’ εθνικής Ελβετίας που υποβιβάστηκε, Άγγλο από την Άκρινγκτον στα βάθη του αγγλικού ποδοσφαίρου. Ο Ντέιβιντ δεν ήταν η πιο περίεργη μεταγραφή. Αλλά ήταν ακόμα μια καλή κίνηση. Η πορεία στην αφάνεια για τον Ντέιβιντ τελείωσε: «Το αποκαλώ ένα ταξίδι μέσα από την κόλαση. Εγώ απλά προσπαθώ να βελτιώνομαι ως ποδοσφαιριστής και να φτάσω σε πιο υψηλό επίπεδο. Αλλά ναι, από κάθε μέρος πήρα ένα κομμάτι ποδοσφαίρου και το πρόσθεσα στον εαυτό μου. Και έτσι δημιουργήθηκε ο Τόμπι που βρίσκεται εδώ σήμερα».

Η απίστευτη χρονιά πέρσι τελείωσε με 19 γκολ σε 34 ματς και φυσικά ένα πρωτάθλημα. Αυτή τη φορά η Ουνιόν δεν τα χάλασε στο τέλος. Το αντίθετο. Είπε να πρωτοτυπήσει. Τερμάτισε 3η με μεγάλη διαφορά από την 1η θέση, αλλά με ένα εντυπωσιακό 9-1-0 στα πλέι-οφ και φοβερό ποδόσφαιρο, κατέκτησε τον τίτλο. Τον πρώτο τίτλο για την Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ μετά από 90 ολόκληρα χρόνια. Μια ομάδα που σάρωνε πριν περίπου έναν αιώνα και ουσιαστικά εξαφανίστηκε από τον ποδοσφαιρικό χάρτη, η Γηραιά Κυρία του βελγικού ποδοσφαίρου, μια ομάδα ιστορίας 127 ετών επανήλθε και αυτό σε μεγάλο βαθμό στον Τόμπι. «Παίζω το καλύτερο ποδόσφαιρο της ζωής μου. Απολαμβάνω κάθε στιγμή γιατί γνωρίζω ότι μπορεί να μην αντέξει.»

Το όνομά του ακούστηκε για μεγαλύτερες ομάδες, αλλά τελικά έμεινε στις Βρυξέλλες. Και ενώ μέχρι το καλοκαίρι του 2024 αγωνιζόταν με αντιπάλους την Ταμέκα και την Κουρεσάαρε, πλέον παίζει στα μεγαλύτερα γήπεδα της Ευρώπης. Και η Ουνιόν, αυτή η παλαβή ομάδα, ξεκίνησε με ένα χορταστικό 1-3 μέσα στην έδρα της PSV, με τον Τόμπι να σκοράρει από το σημείο του πέναλτι. Την ίδια στιγμή, η καριέρα του ανεβαίνει και σε διεθνές επίπεδο, παρότι ήταν κι αυτή μπερδεμένη. Ο Πρόμις ξεκίνησε επιλέγοντας τη χώρα της καταγωγής του, τη Νιγηρία. Οι Νιγηριανοί δεν έχασαν την ευκαιρία και τον κάλεσαν για πρώτη φορά το 2023 και έπαιξε στο Κύπελλο Εθνών Αφικής για παίκτες Κ23. Με την καριέρα του να παίρνει εντελώς διαφορετική πορεία ξαφνικά, η Π.Ο. της Νιγηρίας επέστρεψε και τον πλησίασε ξανά για να δει αν υπάρχει περιθώριο κλήσης στην Εθνική Ανδρών. Ο Ντέιβιντ αρνήθηκε, λέγοντας ότι προτιμά τον Καναδά. «Το ποδόσφαιρο του Καναδά με μεγάλωσε και νιώθω ότι χρωστάω κάτι στη χώρα. Ήταν ωραίο που έπαιξα για τη Νιγηρία, αλλά ήταν απλά μια ευκαιρία. Μου αρέσει η εξέλιξη που έχει ο Καναδάς και νομίζω ότι το να γίνω μέρος της ιστορίας της εθνικής είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να ξεπεράσω.»

Έτσι, τον περασμένο Φεβρουάριο είχαμε την αλλαγή Ομοσπονδίας και τον Ιούνιο είχε την πρώτη του συμμετοχή με την εθνική του Καναδά. Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, ήταν η ευκαιρία να τον δουν να παίζει στον Καναδά φίλοι και συγγενείς που είχαν να τον δουν από το σχολείο. «Νομίζω ότι αγόρασα εισιτήρια για ολόκληρο το στάδιο», είπε. Ο Πρόμις Ντέιβιντ συνεχίζει, πάντα με το βλέμμα του στο Μουντιάλ του 2026, στο οποίο ο Καναδάς είναι μια από τις διοργανώτριες χώρες. Το ταξίδι Καναδάς-Κροατία-ΗΠΑ-Μάλτα-Εσθονία-Βέλγιο πιθανότατα θα έχει κι άλλους προορισμούς. Προς το παρόν είναι ο βασικός φορ μιας από τις πιο εντυπωσιακές ομάδες στην Ευρώπη, της Ρουαγιάλ Ουνιόν Σεν Ζιλουάζ.

[ΑποστόληςΑ]

1-0 η Barca στη ματσάρα που βλέπω. Εκπληκτικός συνδυασμός με assist του Rashford και εκτέλεση του Torres.

[black death]

Μπραβο αποστολη, κι εγω έχω αρχίσει να το μετανιωνω αν και πιστευω εύκολος ασος η μπαρτσα.

[Miles]

1-0 η Barca στη ματσάρα που βλέπω. Εκπληκτικός συνδυασμός με assist του Rashford και εκτέλεση του Torres.

Τα λεφτά μην ξεχάσετε.

[black death]

Θα πεσει παζαρι μέχρι να ολοκληρωθεί το καμπ νου, με συμμαχο τον παίχτη φυσικα.

[ΑποστόληςΑ]

1-1 η PSG με σκόρερ τον 19χρονο Μαγιουλού, μετά από εκπληκτική (μία ακόμη) προσπάθεια του Nuno Mendes, του κατ' εμέ καλύτερου αριστερού μπακ στον κόσμο.

[ΑποστόληςΑ]

Παραλίγο το 1-2 ο Barcola.

[ΑποστόληςΑ]

Άμα έχεις Haaland στην ομάδα σου...

[ΑποστόληςΑ]

Αυτός ο Mbaye της Paris αν είναι όντως γεννημένος Γενάρη του 2008 (δεν του φαίνεται) θα γίνει σπουδαίος εξτρέμ.
Ο σπήκερ τον προφέρει Εμπάγι, γαλλικά πάντως προφέρεται Εμπαγιέ.

[χξς']

Εεε τωρα λεπτομερειες…
Και παλια οι ολλανδοι αδερφοι , Ροναλντ ντε μπουρ ο ενας κ Φρανκ ντε Μπερ ο αλλος !

[ΑποστόληςΑ]

Πολύ μεγάλη, διπλή ευκαιρία η Barca για το 2-1

[ΑποστόληςΑ]

Δοκάρι η PSG με πολύ καλή προσπάθεια του Κορεάτη Lee Kang-In