από Napoli4 » Πέμ 02 Ιούλ 2020, 11:21
Προσπαθώντας να βάλω τις σκέψεις σε μία τάξη μετά το χθεσινό...
ΠΑΙΚΤΕΣ
Όχι στην απαξίωση, όχι στο μηδενισμό ειδικά σε παίκτες που έχουν προσφέρει πολλά, αλλά...
Η ομάδα φαίνεται πως έχει κλείσει τον κύκλο της.
Ουσιαστικά μιλάμε για ένα ρόστερ που χτίστηκε επί Ίβιτς τη χρονιά 16/17 και ολοκληρώθηκε επί Λουτσέσκου την επόμενη χρονιά.
Μία πενταετία πίσω, από το 15/16, μόνο ένας παίκτης έχει μείνει στο ρόστερ, και αυτός είναι ο Πέλκας.
Όλες οι μεγάλες ομάδες κάνουν τον κύκλο τους, και αυτή δεν αποτελεί εξαίρεση. Ήταν φυσικό επακόλουθο καθώς χτίστηκε από παίκτες 28+. Προσωπικά θα θυμάμαι τον Μπίσεσβαρ, τον Βαρέλα και τον Πασχαλάκη πάντα με ένα χαμόγελο γιατί ήταν αυτοί που μας έφεραν το πρωτάθλημα μετά από 35 χρόνια.
Η φετινή τους εικόνα δε θα επηρεάσει την υστεροφημία τους. Μπορεί βραχυπρόθεσμα να τρώνε κράξιμο, αλλά αυτό δε θα συμβαίνει σε μερικά χρόνια.
Αλλά επειδή το τώρα είναι το σημαντικό, πρέπει η πλειοψηφία να αποχωρήσει, και η ομάδα να βρει νέες σταθερές. Προφανώς κάποιοι παίκτες θα μείνουν, αλλά περιμένω ο ρόλος τους να είναι επικουρικός.
Το ποιοι θα αποχωρήσουν βαραίνει το νέο ΤΔ και το νέο (;) προπονητή.
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
Το έχω γράψει και στο topic του Αμπελ, δε χρειάζονται σεντόνια. Ο Πορτογάλος είχε να διαχειριστεί μια τρομερά δύσκολη χρονιά και έχει αμέτρητα ελαφρυντικά. Αλλά, έχασε κάθε έλεγχο και έχει αποτύχει πλήρως. Η απώλεια του πρωταθλήματος δεν είναι λόγος να φύγει. Η απώλεια ΟΛΩΝ των στόχων με την ταυτόχρονη τραγική αγωνιστική εικόνα, είναι. Για πρώτη φορά δεν θα έχουμε να θυμόμαστε ένα μεγάλο ματς, μία μεγάλη νίκη. Μέχρι και στις τραγικές σεζόν με ΑΑ είχαμε διπλό στο τηγάνι και με Τούντορ διπλό στο Ντόρτμουντ. Φέτος ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ.
Το να μείνει είναι έγκλημα, αν και θεωρώ πως οι πιθανότητες είναι μοιρασμένες.
ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Και πάμε τώρα στο βασικότερο κομμάτι. Από εδώ αρχίζουν όλα.
Δεν πιστεύω πως υπάρχει έστω ένας που να μη θεωρεί την παρουσία της οικογένειας ευλογία και τη μακρόχρονη παραμονή της απαραίτητη.
Ωστόσο, η κριτική είναι εξίσου απαραίτητη.
Και η κριτική μπορεί να γίνει μόνο στο αγωνιστικό. Τα εξωαγωνιστικά επηρεάζουν και έχουν πολύ ζουμί, αλλά δεν ξέρουμε ούτε τα μισά, οπότε κάθε κριτική είναι άσκοπη.
Στο αγωνιστικό λοιπόν, μετά από 8 χρόνια στην ομάδα, ο Ιβάν δείχνει ακόμα να ψάχνεται.
Ο στρατηγικός στόχος είναι ο ΠΑΟΚ να μπει στο τοπ20 της Ευρώπης (;). Κι όμως, ακόμα και σε καλές χρονιές όπως οι 2 προηγούμενες, αποτυγχάνουμε παταγωδώς στην Ευρώπη.
Μεταγραφικά μόλις βρίσκουμε ένα μοντέλο που λειτουργεί, το αλλάζουμε. Ο ΠΑΟΚ από ομάδα που μαζεύει βετεράνους Έλληνες διεθνείς (Βρύζας), έγινε ομάδα που κάνει 15 μεταγραφες κάθε περίοδο (Τσιστιακόφ), μετά ομάδα που ψάχνει value for money κινήσεις (Άρνεσεν), μετά ομάδα που ψάχνει έτοιμους παίκτες (Μίχελ) και τέλος ομάδα που θέλει να πουλήσει (Μπράνκο). Τώρα με τον Ρέμπε αυτό που ακούγεται είναι η αναδιοργάνωση της ομάδας σε επίπεδο προσωπικού και πως οι μεταγραφές θα είναι έργο Γιώργη. Το πρώτο με κάνει να αισιοδοξώ, το δεύτερο όχι τόσο.
Προπονητικά, πιστεύω πως προπονητές έχουν κριθεί πολύ αυστηρά αναλογικά με το ρόστερ που είχαν (Στέφενς, Τούντορ, ίσως και Δώνης) ενώ όταν βρίσκουμε έναν προπονητή που κολλάει αυτός αποχωρεί με πολλά ερωτηματικά (Ίβιτς, Λουτσέσκου).
Σε όλα τα του αγωνιστικού διακρίνω μηδενική συνέπεια και υπομονή, και μία τάση της οικογένειας να μπλέκεται... για τη χαρά του μπλεξίματος.
Είναι εύκολο να τρώει όλο το κράξιμο ο Αμπελ, να λοιδορούνται οι παίκτες, και οι τεχνικοί διευθυντές να βγαίνουν άχρηστοι. Αλλά ο φόβος αποχώρησης του Ιβάν μας έχει κάνει τυφλούς μπροστά στο μεγαλύτερο πρόβλημα του ΠΑΟΚ: την αμπαλοσύνη της διοίκησης.
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
The future is here που λέει και η ΠΑΕ. Αλλά αυτό το μέλλον κάθε φορά που έρχεται, απομακρύνεται περισσότερο.
Οι επόμενοι 5 αγώνες δεν θα αλλάξουν τα πράγματα. Από τώρα ξέρουμε τα αποτελέσματα: Νίκες με οφη, βαζελο, οαρης, ήττα με γαύρο και ένα ματς με αεκ που θα κρίνει τη 2η θέση και οι πιθανότητες είναι κατά μας.
Δεν θα πω πως ένας Μαρθελίνο στον πάγκο θα σώσει την κατάσταση, ένας Μενσά στο κέντρο είναι αυτό που χρειαζόμαστε ή πως πρέπει να μην ανανεώσει ο Μαουρίσιο. Είναι πράγματα που τα βλέπουμε, που περιμένουμε να γίνουν, αλλά θα λύσουν το πρόβλημα μόνο βραχυπρόθεσμα.
Αυτό που περιμένω είναι να βγει κάποιος από την ομάδα, είτε αυτός είναι ο Ιβάν, είτε ο Γιώργης, είτε ο Ρέμπε και να ΜΙΛΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. Να παραδεχθεί δημόσια πως έχουν γίνει λάθη από ΟΛΟΥΣ και πως ξέρουν τι πρέπει να αλλάξει. Να ζητήσουν υπομονή και να αναλύσουν το ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΟ πλάνο για την επόμενη 5ετία.
Η δίψα ενός πρωταθλήματος έφυγε. Οι τίτλοι ήρθαν και με τον Ιβάν θα ξανάρθουν. Αλλά για να γίνεται αυτό κάθε χρόνο, πρέπει να μπούνε γερές βάσεις, κι όχι να παρακαλάμε να μη βγούνε οι μεταγραφές του γαύρου.
Εγώ είμαι ΟΚ με το να είμαι outsider στο πρωτάθλημα για την επόμενη τριετία. Με την προϋπόθεση να βλέπω μετρημένες κινήσεις μεταγραφικά, ευκαιρίες στους πολύ ταλαντούχους πιτσιρικάδες της κ20, υπομονή και στήριξη στο πλάνο του ΤΔ και επιτέλους κινητικότητα στο θέμα της Νέας Τούμπας.
Γιατί αν μου ξοδεύεις 6,5 εκατομμύρια για Εσίτι-Αουγκούστο, αν ακυρώνεις παίκτες σαν τον Μιχαηλίδη αγοράζοντας μετριότητες, αν αλλάζεις κάθε χρόνο ΤΔ και πλάνο, τότε η γκρίνια θα μεγαλώνει και δε θα σκεπάζεται από εφήμερες επιτυχίες.
La vita degli ultras si sà, conosce soltanto due legge, coerenza e mentalità
Κι αν στην ζωή αλλάξαν όλα...