Μια και πιασαμε την δεκαετια του 60 να παραθεσω μερικα ασματα που τα θεωρω αριστουργηματα... Θα ξεκινησω με ενα κορυφαιο στα φωνητικα Αμερικανικο συγκροτημα, που προσπαθουσε (ματαιως) να γνωρισει αντιστοιχη καταξιωση με αυτην των Beatles. Το τραγουδι αυτο ειχε ψηφιστει απο τους Ελληνες αναγνωστες του περιοδικου Ποπ και Ροκ μεσα στα 40 καλυτερα τραγουδια ολων των εποχων!
Τελευταία επεξεργασία από ΑποστόληςΑ και Σάβ 04 Απρ 2020, 14:14, έχει επεξεργασθεί 1 φορά/ες συνολικά
Επιτυχία είναι η συνεχής (έστω και μικρή) βελτίωση.
ΥΓ Extra track υπεροχο ελληνικο σεικ-σερφ των mid 60's(η φαρφισα μαμει )
EDIT Εεε δεν αντεχω,θα το γραψω! Ο Sean Bonniwell(τραγουδιστης των Music Machine) σ αυτο το video προσωπικα μου φερνει κατι μεταξυ Pablo Garcia κ ....Μανθου Κατσουλη
Aphrodite's child, ε; Καλή πάσα! Οι Aphrodite's Child ήταν ελληνικό συγκρότημα προοδευτικής (λαίμαι τώρα) ροκ μουσικής που ιδρύθηκε το 1967 από τους Βαγγέλη Παπαθανασίου, Ντέμη Ρούσσο, Λουκά Σιδερά, και Αργύρη "Silver" Κουλούρη. Ο Παπαθανασίου και ο Ρούσσος είχαν ήδη επιτυχία στην Ελλάδα παίζοντας παλιότερα στους Forminx και στους Idols αντίστοιχα.
Θα ποστάρω μερικά τραγούδια τους, αρχής γενομένης από το κλασσικό:
Rain and tears are the same But in the sun you've got to play the game When you cry In winter time You can pretend It's nothing but the rain
How many times I've seen Tears coming from your blue eyes
Rain and tears, are the same But in the sun You've got to play the game
Give me an answer, love (oh) I need an answer, love (oh) Rain and tears in the sun But in your heart You feel the rainbow waves Rain and tears Both I shun For in my heart there 'll never be a sun Rain and tears, are the same But in the sun You've got to play the game Game
Επιτυχία είναι η συνεχής (έστω και μικρή) βελτίωση.
tasso85 έγραψε:εμενα απο τα καινουρια τους με αρεσει κι αυτο
Αυτόν τον δίσκο, με το It' s five o cklock, τον αγοράσαμε (το καρντάς δηλαδή) περίπου το 1971. Πολύ αργότερα, όταν τελείωνα το Λύκειο, το 1980, έγραψα σε 90άρα κασέτα όλο το διπλό άλμπουμ, με τίτλο "666", που ήταν απαγορευμένο στην Ελλάδα μέχρι εκείνη την εποχή.
Ακόμη θυμάμαι το γλυκό τραγουδάκι που έκλεινε το άλμπουμ
Επιτυχία είναι η συνεχής (έστω και μικρή) βελτίωση.
Δεν μας τα λεγες αυτά, τα σατανιστικά, κοτζάμ άνθρωπος της εκκλησίας... Άκου εκεί, γλυκό τραγουδάκι, με τίτλο 666... Ύπαγε οπίσω μου, σατανά...
Παλεύω ασταμάτητα. Αντιστέκομαι στην αδικία. Οργανώνομαι συνέχεια. Κατακτώ, μόνο τίμια. = Π.Α.Ο.Κ. Χρηστάρα, ζεις μέσα στην καρδιά μου, ώσπου να ξανανταμώσουμε, στου Παραδείσου τα τσιμέντα.... Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή, για να γυρίσει ο ήλιος, θέλει δουλειά πολλή....