Ας γράψω κι εγώ την παπαριά μου, με όλο τον σεβασμό σε όλες τις υπόλοιπες απόψεις, ένθεν κακείθεν...Λοιπόν:
Από τις 25 Αυγούστου του 2017, όταν, μετά τον αποκλεισμό απ το Σουηδικό χωριό, ο Βάνιας ουσιαστικά "ακύρωσε" τον Μίχελ και πλεόν, τα κουμάντα, στις μεταγραφές, τα πήρε, επ ώμου, ο Γιώργης, βλέποντας το ρεαλιστικά και πάντα κατά την προσωπική μου άποψη, είδα ότι εγκαταλείφθηκε ο στόχος του ΤΟΡ-20 της Ευρώπης, αφού φαινόταν να φαντάζει, πλέον,αρκετά έως πολύ μακρινός και ακολουθήθηκε ένας νέος στόχος, αυτός των εγχώριων τίτλων, ο οποίος και επιτεύχθηκε, απόλυτα (λόγω της κλοπής του ενός), μέχρι το περσινό καλοκαίρι...
Πέρσι το καλοκαίρι, λοιπόν, φουλ επιτυχημένος, πλέον, ο Γιώργης, αποπειράθηκε να προχωρήσει στο βήμα παραπάνω, για να ξανακυνηγήσουμε το ευρωπαϊκό όνειρο, κάνοντας (για πρώτη φορά, μετά το καλοκαίρι του 2016, επί διδύμου Ίβιτς-Μίχελ) αρκετές μεταγραφές, πριν την έναρξη της προετοιμασίας, κινήσεις, όμως, οι οποίες, πολύ πιθανά, δεν καλάρεσαν στον προπονητή της ομάδας, ο οποίος, εκμεταλλευόμενος και την απόλυτα ζουμερή πρόταση των Αράβων, που είχε στα χέρια του από τον Μάρτη μήνα, κάτι που ήξεραν άπαντες, την εγκατέλειψε στα κρύα του λουτρού, με αποτέλεσμα, ο νεαρός και άπειρος Γιώργης, να πνιγεί σε μια κουταλιά νερό, να εγκρίνει την επιλογή ενός προπονητή, ανερχόμενου μεν, αλλά άπειρου και μη κατέχοντα, ούτε από ελληνική πραγματικότητα, ούτε από πραγματικότητα ΠΑΟΚ, που ήθελε να περάσει τα δικά του ποδοσφαιρικά συστήματα, όπως τα ήξερε και επαγωγικά να έρθει η πλέον αποτυχημένη χρονιά της ομάδας, επί διοικήσεως Ιβάν Σαββίδη, δηλαδή η φετινή...
Εν ολίγοις, κάπως έτσι τα βλέπω εγώ τα πράγματα και δεν είναι ούτε για κράξιμο, ούτε για πανηγύρια...Οπότε, αποδίδοντας
τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, μπράβο στον Γιώργη για τις σεζόν 2017-2018 και 2018-2019, μονάχα, όμως για τα εγχώρια επιτεύγματα και ουαί κι αλίμονο, για την τρέχουσα σεζόν, εντός κι εκτός, δηλαδή ολούθε...
Φυσιολογικά πράγματα βλέπω, δηλαδή και ούτε θεωρίες συνωμοσίας, ούτε πράσινους εξωγήινους δίπλα μας...
Το πλέον σημαντικό, για τις ερχόμενες χρονιές, ξεκινώντας απ την άμεσα επόμενη, είναι να δούμε, πρώτα, τι σόι προσπάθεια θα γίνει, ώστε το τρένο να μπει, ξανά, στις ράγες, βάζοντας σαν πρώτο σταθμό του, τον πρωταρχικό στόχο, τον δηλωμένο απ τον Βάνια, για το ΤΟΡ-20 της Ευρώπης, όσο μακρινός και ανέφικτος κι αν φαίνεται...
Η κίνηση πρόσληψης Γερμανού ΤΔ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, για την νοοτροπία που κουβαλάει, σαν προίκα στο σεντούκι του, είναι, φαινομενικά, η καλύτερη που θα μπορούσε να γίνει, τουλάχιστον αυτήν την στιγμή...Ελπίζω η συνέχεια της, όσον αφορά τον προπονητή και τις επιλογές των προσθαφαιρέσεων του έμψυχου ποδοσφαιρικού δυναμικού, να μην ακυρώσουν αυτήν την πολύ πετυχημένη αρχή, αλλά να οδηγήσουν στην αναμενόμενη συνέχεια, δηλαδή στην επιπλέον ομοιογένεια του αγωνιστικού τμήματος, με αποτέλεσμα την αναρρίχηση, πλέον, της ομάδας!
Η ελπίδα μου αυτή, δε, εκτιμώ ότι θα βρει βάση, αν τα πράγματα τα βλέπει, κάπως έτσι κι ο Βάνιας και περιορίσει τον Γιώργη, σε ρόλο, μόνο υπεύθυνου μεταγραφών, με κυριότερο αυτόν της προσοχής για όποια πιθανή ρεμούλα, επιστρέφοντας και ο ίδιος, ακόμα πιο κοντά στην ομάδα, ως Ο Πρόεδρος, μοιράζοντας διακριτές αρμοδιότητες...
Αυτά, περιμένοντας, εναγωνίως, να δω την συνέχεια και συγχωρείστε με για το (υπερ)μέγεθος του ποστ μου...