theo-drama έγραψε:Εσύ τι λες όμως, ότι είναι καλύτεροι, αυτοί που παίζουν τώρα;
Εννοείς αν θεωρώ καλύτερη την φετινή ομάδα των Αμερικανών από την ομάδα του 1992 ή αν θεωρώ το επίπεδο του ΝΒΑ σήμερα υψηλότερο από τα 90's?
Η Dream Team του 1992 ήταν κατά κάποιο τρόπο μια πολιτική δήλωση, ουσιαστικά στα 80's η ψυχροπολεμική κόντρα ΗΠΑ - Σοβιετικής Ενώσης δεν είχε πολλά μπασκετικά επεισόδια. Το 1980 στην Μόσχα δεν πήγαν οι Αμερικάνοι, το 1984 στο Λος Άντζελες δεν πήγαν οι Σοβιετικοί, η πρώτη τους μάχη μετά από πολλά χρόνια ήρθε το 1988 στην Σεούλ με τους Σοβιετικούς να επικρατούν στα ημιτελικά και να παίρνουν στην συνέχεια το χρυσό, οι Αμερικάνοι μείναν με το χάλκινο, με διαιτητικά παράπονα και με πληγωμένο εγωισμό.
Έναν χρόνο αργότερα, το 1989, η FIBA έβγαλε την απόφαση να επιτραπεί η συμμετοχή επαγγελματιών του ΝΒΑ στα Ολυμπιακά τουρνουά. Οπότε στο αμέσως επόμενο οι Αμερικάνοι θέλαν να κάνουν την απόλυτη δήλωση ανωτερότητας φτιάχνοντας μια ομάδα με ΟΛΗ την αφρόκρεμα της εποχής με αποκλειστικό στόχο να ισοπεδώσουν με μεγάλα σκορ όλους τους αντιπάλους και να σβήσουν κάθε σύγκριση. Το πέτυχαν.
Φέτος δημιουργήθηκε ξανά μια "επιστράτευση" της αφρόκρεμας στην Αμερικανική ομάδα μετά τις αποτυχίες σε 2 συνεχόμενα Mundobasket και την απο-αμερικανοποίηση του ΝΒΑ τα τελευταία χρόνια με μη-Αμερικανούς παίκτες να αποτελούν τα "πρόσωπα" της λίγκας στην μετά Λεμπρόν εποχή (Γιόκιτς, Γιάννης, Ντόνσιτς, Γουέμπι, Εμπίντ) ακόμα και ο καλύτερος παίκτης από την άλλη πλευρά του ατλαντικού είναι Καναδός (SGA). Η ομάδα που αρχικά έφτιαξαν είχε αυτή την λογική :
H καλύτερη πεντάδα Αμερικανών της δεκαετίας που έφυγε (2010's) :
PG: Curry
SG: Leonard
SF: James
PF: Durant
C: A.Davis
και μια early πρόβλεψη για την καλύτερη πεντάδα Αμερικανών της τρέχουσας δεκαετίας (2020's) :
PG: Haliburton
SG: Edwards
SF: Booker
PF: Tatum
C: Embiid (Νατουραλιζέ Καμερουνέζος)
+ 2 επί χρόνια "στρατιώτες" της εθνικής τους (Adebayo, Holiday) για να κλείσει η δωδεκάδα.
* Τους χάλασε λίγο το παραπάνω σχεδιάγραμμα μετά τον τραυματισμό του Λέοναρντ και την αντικατάσταση του με τον Derrick White (καλός παίκτης, μηδενικό star power)
** Όπως έυκολα διακρίνει κανείς και οι 2 παραπάνω 5άδες είναι στην small ball λογική του σημερινού ΝΒΑ παίζοντας δηλαδή με έναν καθαρό ψηλό και δύο 3άρια. Σε αντίθεση με την ομάδα των 90's που "εκπροσωπούσε" την χρυσή δεκαετία των 5αριών.
Το πιθανότερο (σχεδόν σίγουρο) είναι η φετινή Αμερική να πάρει σήμερα το χρυσό, όμως αν το στοίχημα ήταν να δείξουν το ίδιο dominance με τις προηγούμενες φορές που έγινε τέτοιου είδους επιστράτευση μάλλον αποτυγχάνουν σε αυτό. Κάτι που βέβαια είναι πολύ λογικό.
Το κλείσιμο της ψαλίδας μεταξύ ΗΠΑ και υπόλοιπου κόσμου είναι εμφανές, όχι γιατί έχουν χειροτερεύσει οι Αμερικάνοι αλλά επειδή έχει βελτιωθεί πολύ ο υπόλοιπος κόσμος. Πλέον παίζουν μπάσκετ παντού, μια τυχαία χώρα να επιλέξεις το πιθανότερο είναι να έχει 1-2 ΝΒΑers στο roster (κάτι που αλλάζει και το πως βλέπουν τους Αμερικάνους ΝΒΑers που το 1992 τους βλέπαν σαν εξωγήινους και τους ζητούσαν αυτόγραφα). Εν κατακλείδι αν το 1992 & το 1996 αρκούσε να μαζέψεις μια δεκαριά Αμερικάνους ΝΒΑers (που δεν έχουν ξαναπαίξει μαζί ως ομάδα) και να κυριαρχήσουν εμφατικά απέναντι σε εθνικές ομάδες που παίζουν πολλά χρόνια μαζί πλέον αυτό δεν αρκεί
