renegade έγραψε:Equalizer έγραψε:Δεν έχει υπάρξει ποτέ κανένα μεγαλύτερο φόρουμ από το ΠΑΟΚμανια για τον ΠΑΟΚ
Και ούτε θα υπάρξει.
Το τι έγινε σε κάτι αλλά σάιτ κάποτε δεν το ξέρω και ειλικρινά, δεν με νοιάζει
Σταματήστε να αναφέρεστε στο φόρουμ ενώ τα προβλήματα είναι των ατόμων
Ένα φόρουμ είναι ένα μεταβαλλόμενο οικοσύστημα.
Για παράδειγμα, το PAOKMANIA του 2010 σε σύγκριση με το PAOKMANIA του 2025 έχει ελάχιστα κοινά σημεία.
Οι οντότητες που αποτελούν αυτό το οικοσύστημα όχι μόνο το επηρεάζουν, αλλά του προσδίδουν και τον ανάλογο χαρακτήρα.
Θα μπορούσε κανείς να το παρομοιάσει με ό,τι συμβαίνει στον φυσικό κόσμο.
Για παράδειγμα, ένα καφέ μπορεί κάποτε να ήταν ένα υπέροχο μέρος για να πιει κανείς τον καφέ του, να συζητήσει όμορφα ή να διαβάσει ένα βιβλίο.
Αν όμως σταδιακά αλλάξει το είδος των θαμώνων και ο καινούργιος κόσμος είναι πιο θορυβώδης, προκαλεί φασαρία ή ακόμα και έκτροπα, είναι λογικό η παλιά πελατεία να αποχωρήσει και τη θέση της να πάρει ένα νέο κοινό με διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Ίσως το κατάστημα να μην έχει αλλάξει απολύτως τίποτα — ούτε στην ποιότητα των υπηρεσιών του, ούτε στη φυσική του μορφή.
Το ερώτημα όμως παραμένει:
Είναι ακόμη το ίδιο μαγαζί;
Βρε συ Ρενέ, σκέψου πώς ήταν ο κόσμος το 2007 και πώς είναι το 2025. Σε άλλο πλανήτη ζούμε, εν σχέση με το τότε. Είναι δυνατόν κάτι να παραμείνει αμετάβλητο και να μην αλλάξει;
Τα πάντα είναι δυναμικά και μεταβάλλονται, εξελίσσονται. Το αν είναι προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, θα το κρίνει η ιστορία.
Βασική παράμετρος της επιβίωσης είναι η πρόοδος (δεν εξετάζω καλή ή κακή, είναι τελείως υποκειμενικό, μέχρι να γίνει αντικειμενικό), η αφομοίωση και πάνω από όλα η προσαρμογή.
Συνήθως όλοι οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, έχουν την τάση να βλέπουν τις παλαιότερες εποχές, καταστάσεις, συνθήκες καλύτερες. Αυτό είναι η νοσταλγία. Ήταν πράγματι έτσι όμως ή ο νόστος δημιουργεί ένα φακό ωραιοποίησης; Που μπορεί και έτσι να ήταν παλαιότερα σε αρκετά θέματα. Να ήταν καλύτερα.
Αλλά πολλές φορές μένουν τα καλά και ξεχνάμε τα άσχημα. Αυτό είναι μηχανισμός άμυνας της ανθρώπινης φύσης. Να αφήνει τα άσχημα πίσω, να τα ξεχνάει.
Το θέμα είναι εμείς να μην αλλάξουμε προς το χειρότερο, να μην αλλοτριωθούμε και όσο γίνεται ή είναι ανθρωπίνως εφικτό, να μην συμβιβαστούμε.
Τον κόσμο δεν μπορούμε να τον αλλάξουμε, ας μην αφήσουμε και τον κόσμο να αλλάξει εμάς.
Οι άνθρωποι βέβαια έχουν την αίσθηση πολλές φορές, ότι επειδή είναι μοναδικοί, ότι είναι αναντικατάστατοι.
Είναι μεν, ως ένα σημείο, για κάποια πολύ κοντινά τους πρόσωπα, αλλά σε πολύ απειροελάχιστο σημείο, σε σχέση με αυτό που πιστεύουν.
Η ζωή συνεχίζεται και εξελίσσεται.
Πάντως υπάρχει και μια παροιμία, που μου ήρθε στο μυαλό και νομίζω κολλάει σε αυτό που έτυχε να αναφερθείτε.
Το μοναστήρι να είναι είναι καλά και από καλογέρους χιλιοι.
Το μετέφερα εδώ για να μην είναι οφ-τόπικ.