Εγώ πιστεύω ότι αν ο Ολυμπιακός είχε τον Γιαννούλη και εμείς τον Τσιμίκα, ο Γιαννούλης θα πήγαινε με 13 στην Λίβερπουλ και ο Τσιμίκας με 2-3 και 30% σε καμιά Αταλάντα.
Το πρόβλημα δεν είναι το ταλέντο των παικτών, είναι η υπεραξία που ξέρει να δίνει ο γαύρος στους δικούς του, και το πως εμείς καταφέρνουμε να πυροβολούμε τα πόδια μας κάθε χρόνο.
Θα κληρωθεί ο γαύρος με καμιά Ντιναμό Ζάγκρεμπ και θα λέμε κοίτα τους κωλόφαρδους, και θα πέσουμε εμείς με Ραπίντ Βιένης και θα μιλάμε για δύσκολη κλήρωση. Όσο και να πονάει, ο γαύρος στην Ευρώπη έχει χτίσει όνομα, την παίρνει στα σοβαρά, παλεύει να φτάσει όσο πιο μακριά μπορεί και βγάζει τους παίκτες του στη βιτρίνα.
Όσο εμείς έχουμε νοοτροπία χωριού και διαλέγουμε αν θα χτυπήσουμε την κάθε Βίντι ή αν θα κάνουμε συντήρηση για να είμαστε ξεκούραστοι την Κυριακή με την Λάρισα, τόσο η ψαλίδα θα ανοίγει.
Σε μπάτζετ, σε πωλήσεις, σε brand name, σε τίτλους, σε όλα..