Όταν πρωτοάκουσα τον δίσκο αυτόν, αρχές δεκαετίας του 80, μου άρεσε ολόκληρος. Κάποιο τραγούδι όμως, θλιμμένο, με τράβηξε από την αρχή. Ειδικά στο σημείο που την θλίψη του σιγοντάρει το κήμπορντ. Και αργότερα και η φυσαρμόνικα. Αξεπέραστο!
All of my friends come to see me last night I was laying in my bed and dying Annie Bonneau from St. Angel Say the weather down here so fine
Just then the wind came squalling through the dark But who can the weather command? Just wanna have a little peace to die And a friend or two I love at hand
Fever roll up to a hundred and five Roll on up, gonna roll back down One more day I find myself alive Tomorrow maybe go beneath the ground
See here how everything lead up to this day And it's just like any other day that's ever been Sun going up and then the sun going down Shine through my window and my friends they come around Come around, come around
The people might know but the people don't care That a man could be as poor as me Take a look at poor Peter, he's lying in pain Now let's go run and see, run and see Run and see, run, run and see and see
Επιτυχία είναι η συνεχής (έστω και μικρή) βελτίωση.
ΑποστόληςΑ έγραψε:Πολύ καλό τραγούδι, από ένα ιστορικό Αμερικανικό συγκρότημα της δεκαετίας του 70. (και από έναν πολύ καλό δίσκο)
Τεράστια μπάντα οι Grateful Dead άφησαν μεγάλο στίγμα στην ψυχεδελική μουσική κι όχι μόνο. Αποστόλη επειδή είσαι παλιακός (στα ακούσματα... χεχε). Ένα ακόμη κομματάκι από μια άλλη τεράστια μπάντα των 60ς-70ς έτσι για το καλό...
Το Woodstock του 69 ήταν για μένα (φαντάζομαι και όχι μόνο για μένα) το σπουδαιότερο rock festival στην ιστορία του ροκ. Ό,τι παίχθηκε εκεί ήταν σπουδαίο. Η προσωπική μου άποψη ως το πιο ωραίο και εντυπωσιακό κομμάτι παραμένει το Soul Sacrifice του αξεπέραστου Carlos και της απίθανης ορχήστρας του (μ' εκείνον τον νεαρό ντράμερ...).
Επιτυχία είναι η συνεχής (έστω και μικρή) βελτίωση.