Paokmania.Gr

Καλησπέρα.
Δεν ξέρω εάν έχει υπάρξει ανάλογο thread στο παρελθόν, αλλά σκέφτηκα ότι θα είχε πλάκα να γράψουμε εδώ πώς γίναμε ΠΑΟΚτσήδες, ποιος μας επηρέασε περισσότερο κλπ

Προσωπικά, είμαι 31 στα 32. Στο δημοτικό που δεν ασχολιόμουν και πολύ, ήμουν αρειανός
Τη χρονιά που πήρε ο Καλύβας τον Βρύζα, άλλαξα τμήμα και πήγα σε ένα τμήμα στο σχολείο (πρωί-απόγευμα) που είχε 11 ΠΑΟΚια, ε και άρχισα να ασχολούμαι κι εγώ φανατικά...Όχι, δεν έφαγα ξύλο σαν Αρειανός απλά έπεσε ο Φαποκράτορας στο μπάσκετ, ε ξενέρωσα λίγο και μετά συζήτηση - συζήτηση έγινα ΠΑΟΚτσάκι...

Έπαιρνα εφημερίδες, κρατούσα σε τετράδιο όλα τα στατιστικά από τα ματς, ποιοι παίκτες έπαιξαν κλπ για να τους μάθω...
Στο γήπεδο πήγα πρώτη φορά με Αμπελόκηπους στο μπάσκετ (έχω φώτο με τον Πέτζα από Πέμπτη Δημοτικού) και στην μπάλα με ΟΦΗ...

Εμένα με έκανε η μάνα μου, στα 5, με βοήθεια του νονού και του 4-2 στον τελικό στο Κύπελλο

Μέχρι τότε Πανιώνιος, κάθε Κυριακή στην 3

Μέχρι και τα 10-12 με τον πατέρα μου είχαμε διαρκείας στην 4 στη Νέα Σμύρνη, δε κατάφερε να να γυρίσει

εγώ έπινα ασπρόμαυρο γάλα

Έμενα με γέννησε η μάνα μου και το πρώτο που έκανα ήταν Χέρια με τον πάτερα μου!



Πέρα από την πλάκα, ζούσα στην Γερμανία και στα 8 μου γυρίσαμε στην Ελλάδα. Ο πατέρας μου, που έζησε την μεγάλη ομάδα, με πήρε στο γήπεδο και αυτό ήταν. Νομίζω το πρώτο ματς ήταν με τα σκουλήκια. Όταν γύρισα στην Γερμανία, ο ΠΑΟΚ , έκτος από την οικογένεια και τους φίλους, ήταν αυτό που με συνέδεε περισσότερο με την πατρίδα μου. Και αυτό από τότε δεν έχει αλλάξει.

ειμαι 45 και παντα ημουν ΠΑΟΚ οσο με θυμαμαι.ειμαι πορωμενος αλλα περιεργως δεν ειμαι του γηπεδου.

Πατέρας Νεαπολίτης.

Δεν θυμάμαι πως έγινα ΠΑΟΚ. Θυμάμαι αμυδρά το πρωτάθλημα, αλλά ούτε κανένας από τον περίγυρο μου ήταν Παοτσής, ούτε και καμιά μπαλάρα παίζαμε τότε. Ο βάζελος έπαιζε πιό όμορφο ποδόσφαιρο. Την πρώτη χρονιά που ένιωσα περήφανος για το ποδόσφαιρο που παίζαμε ήταν με τους Αιγύπτιους και μετά με τον Φαν Ρόι.

βραδιά Ευρώπης. Μπενφίκα- γάβρος και Μπάγιερν - ΠΑΟΚ. με τη γνωστή εξέλιξη..απο εκείνο το βράδυ ΠΑΟΚ, και όχι...ολυμπιακός όπως έλεγα οτι είμαι στις πρώτες τάξεις του δημοτικού! πρώτη φορά Τούμπα, ΠΑΟΚ-Παρί σαιν Ζερμαίν.. ναι το γνωστό παιχνίδι!

Το μονο που θυμαμαι εγω ειναι πως γυρισα μια μερα σπιτι (Αθηνα τωρα και τελειως μπομπιρας) και ρωτησα τον πατερα μου τι ομαδα ηταν. Μου απαντησε ΠΑΟΚ και απο τοτε προσηλυτίστηκα και εγω και ολα πηραν τον δρομο τους

Μπαμπάς δόξα Δράμας και λίγο αρης, μεγάλωσα χαριλαου, 20 μέτρα από το γήπεδο τους, δημοτικό απέναντι, αντιδραστικος από μικρός 9 χρονών την κοπάνησα με έναν συμμαθητή μου και πήγα Κυριακή μεσημέρι στα τσιμέντα της 4 (φυσικά χωρίς εισιτήριο)... Έφτανε αυτό, ήταν χειμώνας του 1984

Στάλθηκε από το SM-G920F μου

Ακατανομαστος εως τα 19-20 χρονια μου...βλεπετε ο πατερας μου ειναι παλιος τερματοφυλακας του κωλογαυρου...επαιζα και εγω στους ερασιτεχνες...Παροτι κωλογαυρος ημουν παντα φιλοΠαοκσης, ηταν η μοναδικη ομαδα και ΛΑΟΣ που συμπαθουσα. Εχω επισης και τον ξαδερφο, 7 χρονια μεγαλυτερος, ο οποιος υπηρξε απο τα γερα σκυλια της 4, εεε παρε και λιγες σβουρηχτες και αναποδες και απο αυτον...καταλαβαινοντας και ως ιδιοσυγκρασια οτι μου ταιριαζει μονο οΠΑΟΚ μας...αλλαξα. Λογω αποστασης, δουλειας και αθλητισμου θα αργησω να δω την ομαδα μας απο κοντα. Αυτο θα συμβει στα 24 χρονια μου, κοντρα στον βαζελο, στο ο.α.κ.α.....δυστυχως εκεινη την μαυρη μερα...4-10-99...και πρωτη μου φορα στην Τουμπα στον τελικο του 2003!!!!!

Πατέρας γαύρος, όλοι οι θείοι γαύροι,όλοι στο σχολείο γαυροβάζελοι...
26/3/1991... 8 χρονών.
Τότε κοιμόμουν στο καναπέ του σαλονιού γιατί το σπίτι που μέναμε είχε μόνο ένα υπνοδωμάτιο.
Όποτε είχα τηλεόραση !!!
Έχω πάρει ειδική άδεια και βλέπω τον τελικό με τη Σαραγόσα. Σκεπασμένος με την κουβέρτα πανηγυρίζω κάθε καλάθι στα μουλωχτα παρότι δεν ήμουν ΠΑΟΚ ακόμη. Η τουλάχιστον δεν το είχα καταλάβει πως είμαι.
Το ματς τελειώνει. Σηκώνομαι να πάω τουαλέτα και την ώρα που κατουράω(ειλικρινά σας το λέω) παίρνω την απόφαση.
-Από σήμερα εγώ θα είμαι με τον ΠΑΟΚ!!!
Μόνος μου... κανένας άλλος γύρω μου ΠΑΟΚ. Και φυσικά αρρωστάκι από την αρχή.
Όταν είσαι μόνος το αίσθημα δυναμώνει.
Τις πρώτες ειδήσεις για τον ΠΑΟΚ τις διάβασα σε ένα ΦΩΣ του θείου μου που είχε η γιαγιά μου για να ανάβει το πρωϊ τη σόμπα- ήταν σοφή η Σοφία ,καλή της ώρα εκεί που είναι.
Ήταν μονόστηλο με τίτλο "Τα νέα από το Λευκό Πύργο". Αυτό , η προβολή στην αθλητική Κυριακή, και το μικρόφωνο στα γήπεδα της ΕΡΑ.
Αυτή ήταν η περιορισμένη επάφη μου με τον ΠΑΟΚ για αρκετά χρόνια. Φυσικά αυτό δεν έπαιξε ρόλο γιατί και καθόλου επαφή να μην είχα πάλι ΠΑΟΚ θα ήμουν...

Ολοι οι συμμαθητες στο δημοτικο, ηταν με τον Αρη και τον Γκαλη.

Απο αντιδραση και μονο εγινα ΠΑΟΚΤΣΗΣ. Ηρθε και εκεινο το τριποντο του Μπανε με καρπο απ τα 8 μετρα κι εδεσε το γλυκο.

Ακομα θυμαμαι πως προσπαθουσα να μιμηθω τα καρφωματα του Λεβινγκστον, κρεμώντας απ τις πορτες και τα παραθυρα του σχολειου.

Πιτσιρικι, τελικός του 2001, νομίζω πρώτος ολόκληρος αγώνας του ΠΑΟΚ. Είπα να κάνω και ταττοο με μαρκαδόρο.

Στο ένα χέρι ΠΑΟΚ και στο άλλο ΝΑΛΙ.

Βλέποντας (στις αρχές του '80) κάποιους τρελούς να τραγουδάνε χωρίς μπλούζες στη βροχή.
Τελικά ειναι σίγουρο, ΠΑΟΚ γεννιέσαι - κι ας μην το ξέρεις.