Συγγνώμη για το off-topic.
Ήταν ένα αλάνι, ας τον πούμε "Λ". Ο Λ γούσταρε πολύ μια γκόμενα, ας την πούμε "Π". Η Π είχε "όλο" το πακέτο... Κορμάρα, προσωπάρα, φιλούσε ωραία και στο κρεβάτι...έκανε κόλπα. Ήταν γυναίκα που όταν έβγαινες μαζί της, όλοι σας κοιτούσαν με θαυμασμό.
Ο Λ είχε κόλλημα μαζί της, την είχε καψούρα.
Στη ζωή του Λ όμως, υπήρχε άλλη μια γυναίκα...ας την πούμε "Μ". Η Μ ήταν πολύ καλό κορίτσι, αλλά δεν ήταν τόσο...εμφανίσιμη. Δεν ήταν το στυλ γυναίκας που θα πήγαινες την άλλη μέρα να πεις στους φίλους σου "Ε μάγκες, κουτούπωσα την Μ!". Η Μ όμως ήταν παλιά αγάπη του Λ, τον αγαπούσε πολύ και πάντα είχε στην καρδιά της μια θέση για εκείνον, που σχεδόν πάντα ήταν κενή.
Τη θέση αυτή, ο Λ τη γέμιζε πολύ σπάνια.
Πότε όμως;
Όταν η Π "τσινούσε", όταν δεν έκανε όλα τα χατίρια στον Λ. Καμιά φορά η Π δεν είχε όρεξη για πολλά πολλά, δεν ικανοποιούσε τον Λ και εκείνος ξενέρωνε. Τότε γυρνούσε στην αγκαλιά της Μ, που πάντα ήταν εκεί να τον περιμένει. Όχι μόνο για να του δώσει την αγάπη που μοιράζονταν από παλιά, αλλά να του προσφέρει και καινούριες όμορφες στιγμές, κι ας μην ήταν τόσο "λαμπερές" όσο αυτές που ζούσε ο Λ με την Π.
Ο Λ όμως, γυρνούσε στην Μ πιο πολύ για να εκδικηθεί την Π. Δεν το έκανε 100% από αγάπη για την Μ. Περισσότερο για να την "πει" στην Π. Σκεφτόταν μέσα του "Εντάξει ρε παλιοΠ; Να μάθεις, έτσι κάνουν οι σωστές γυναίκες!".
Την Π δεν την ένοιαζε που ο Λ πήγαινε στην Μ.
Για την Μ όμως...είναι δίκαιο να το εισπράττει αυτό από τον Λ; Είναι δίκαιο να τον έχει μόνο για λίγο, κι ας τον περιμένει πάντα εκεί υπομονετικά, προσπαθώντας συνέχεια να τον κερδίσει;
Ξανά, συγγνώμη για το off-topic.