Re: Νέα-Άρθρα-Σχόλια για άλλες ομάδες
Δημοσιεύτηκε: Σάβ 01 Αύγ 2009, 12:15
χθες είχα πάει για κάτι μπύρες και ο αδερφός ενός παιδιού ήταν σκώληκας...
αφού μου ζάλισε τα μπομπόλια με τις μακακίες του (κυρίως για το ματς με τη Μπόκα!!!) είπα να γράψω ένα παραμυθάκι...
ήταν ένα παλικΑΡΗ που δεν μπορούσε να σταυρώσει γκόμενα με τίποτα...
είχε να κάνει ερωτική πράξη πάρα πολλά χρόνια (καμιά 40ρια)
βρέθηκαν λοιπόν κάποιοι μάγκες έμποροι και τον έβαλαν να αγοράσει κάτι ρουχαλάκια από οίκους του εξωτερικού (κοστούμια, ΠΑΛΤΑ κλπ) και νόμιζε ότι με αυτά θα μπορέσει να ρίξει κάποια στο κρεβάτι του και να της κάνει τη δουλειά...
μάταια όμως...
όσα λεφτά και να του έτρωγαν οι έμποροι, όσα ρούχα και να του φόραγαν, αυτός τίποτα...
δε σταύρωνε γυναίκα με τίποτα...
μέχρι και τον καλύτερο "ράφτη" που έχει περάσει από την Ελλάδα του έφεραν μπας και με τα κόψε ράψε τον κάνει να ξεγελάσει καμία, αλλά τζίφος...
σημείωση - ο ράφτης αυτός, όποιον άλλο είχε σουλουπώσει, σε όσο άσχημη κατάσταση και να ήταν αυτός πριν, ΠΑΝΤΑ κατάφερνε να κάνει τον άλλον να σηκώσει το "ανάστημά" του και να "κάνει τη δουλειά"...
στον φουκαριΑΡΗ όμως της ιστορίας... ΔΕΝ...
άρχισε λοιπόν ο φουκαριΑΡΗς να διαμαρτύρεται και να αγριεύει στους εμπόρους ότι δεν πάει άλλο...
έχει γίνει το ρεζίλι της πόλης του...
όπου πάει τον κοροϊδεύουν...
τι να κάνουν λοιπόν οι έμποροι, έπρεπε να βρουν μια λύση να του ρίξουν στάχτη στα μάτια...
είπαν να βρουν μια "επί χρήμασι εκδιδομένη" να τη ρίξουν δίπλα του να ξεθολώσει..
έπρεπε όμως αυτή να είναι κάτι εντυπωσιακό, για να κάνει τους άλλους να τον «σεβαστούν» επιτέλους...
έπρεπε η γκόμενα να έχει όνομα και ιστορία...
αλλά να μην τους κοστίσει και πολλά, γιατί δεν είμαστε και για έξοδα...
ήδη από το εμπόριο ρούχων έχουν χρέη και ανοίγματα...
βρήκαν λοιπόν την ιδανική περίπτωση...
από τη χώρα των βασικών προμηθευτών τους, υπήρχε μια πρώην "φωνάρα" η οποία τα τελευταία χρόνια έχει ξεπέσει πολύ...
επειδή όμως σε αυτές τις περιπτώσεις, για ένα όνομα ζούμε, τα έξοδά της για να συντηρηθεί ήταν αυξημένα...
τι να κάνει μιας και η μπογιά της δεν περνούσε πια και η λάμψη της είχε αρχίσει προ πολλού να θαμπώνει;;;
το έριξε στην βίζιτα...
στην αρχή συνοδός πολυτελείας σε κάτι νέους επιχειρηματίες του χώρου, από Ασία μεριά (Κινέζους, Γιαπωνέζους κλπ) όταν και αυτοί την βαρέθηκαν, άρχισε να ξεπέφτει και να ρίχνει τις απαιτήσεις της αλλά και τα κριτήρια επιλογής των πελατών της...
τώρα περιφέρει το χιλιο-"ταλαιπωρημένο" της κορμί δεξιά κι αριστερά για μερικά χρήματα που θα τη συντηρήσουν για μερικές ακόμα μέρες…
και επειδή με την οικονομική κρίση δεν υπάρχουν πολλοί πελάτες που θα πλήρωναν για να πάνε με μια «τέτοια» δε διστάζει να πηγαίνει και με 2-3 πελάτες σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα…
ο φουκαριΑΡΗς της ιστορίας μας λοιπόν περιμένει πως και πως την ημέρα του ραντεβού, που το ποιο πιθανό είναι ότι θα κάνει τη δουλειά του…
στο μεταξύ οι έμποροι βρήκαν την ευκαιρία να του πουλήσουν κι άλλα ρούχα… αυτός μέσα στην τρελή χαρά για το ραντεβού δεν είδε τι του έβαζαν στις σακούλες, ούτε πόσο του τα χρεώνουν
(κάθε φορά το παίρνει χαμπάρι μόλις περνάει λίγο ο καιρός και τα έχει φορέσει μερικές φορές και βλέπει ότι δεν του κάθονται και τόσο καλά επάνω του – σε συνδυασμό με τον λογαριασμό που καλείται να πληρώσει)
σαν έτοιμος από καιρό λοιπόν, κορδώνεται, γυαλίζεται, ισιώνει τα ρούχα του (αυτά που του πουλάνε οι έμποροι πάντα) και περιμένει με ανυπομονησία την ημέρα του ραντεβού…
έχει αρχίσει και το διαφημίζει κιόλας σε όλη την πόλη ότι την τάδε μέρα και ώρα θα βγει ραντεβού με την τάδε γκόμενα…
και περπατάει καμαρωτός και κορδωτός και οι άλλοι πίσω του γελούν με την κατάντια του…
κρίμα στο παλληκΑΡΗ…
αφού μου ζάλισε τα μπομπόλια με τις μακακίες του (κυρίως για το ματς με τη Μπόκα!!!) είπα να γράψω ένα παραμυθάκι...
ήταν ένα παλικΑΡΗ που δεν μπορούσε να σταυρώσει γκόμενα με τίποτα...
είχε να κάνει ερωτική πράξη πάρα πολλά χρόνια (καμιά 40ρια)
βρέθηκαν λοιπόν κάποιοι μάγκες έμποροι και τον έβαλαν να αγοράσει κάτι ρουχαλάκια από οίκους του εξωτερικού (κοστούμια, ΠΑΛΤΑ κλπ) και νόμιζε ότι με αυτά θα μπορέσει να ρίξει κάποια στο κρεβάτι του και να της κάνει τη δουλειά...
μάταια όμως...
όσα λεφτά και να του έτρωγαν οι έμποροι, όσα ρούχα και να του φόραγαν, αυτός τίποτα...
δε σταύρωνε γυναίκα με τίποτα...
μέχρι και τον καλύτερο "ράφτη" που έχει περάσει από την Ελλάδα του έφεραν μπας και με τα κόψε ράψε τον κάνει να ξεγελάσει καμία, αλλά τζίφος...
σημείωση - ο ράφτης αυτός, όποιον άλλο είχε σουλουπώσει, σε όσο άσχημη κατάσταση και να ήταν αυτός πριν, ΠΑΝΤΑ κατάφερνε να κάνει τον άλλον να σηκώσει το "ανάστημά" του και να "κάνει τη δουλειά"...
στον φουκαριΑΡΗ όμως της ιστορίας... ΔΕΝ...
άρχισε λοιπόν ο φουκαριΑΡΗς να διαμαρτύρεται και να αγριεύει στους εμπόρους ότι δεν πάει άλλο...
έχει γίνει το ρεζίλι της πόλης του...
όπου πάει τον κοροϊδεύουν...
τι να κάνουν λοιπόν οι έμποροι, έπρεπε να βρουν μια λύση να του ρίξουν στάχτη στα μάτια...
είπαν να βρουν μια "επί χρήμασι εκδιδομένη" να τη ρίξουν δίπλα του να ξεθολώσει..
έπρεπε όμως αυτή να είναι κάτι εντυπωσιακό, για να κάνει τους άλλους να τον «σεβαστούν» επιτέλους...
έπρεπε η γκόμενα να έχει όνομα και ιστορία...
αλλά να μην τους κοστίσει και πολλά, γιατί δεν είμαστε και για έξοδα...
ήδη από το εμπόριο ρούχων έχουν χρέη και ανοίγματα...
βρήκαν λοιπόν την ιδανική περίπτωση...
από τη χώρα των βασικών προμηθευτών τους, υπήρχε μια πρώην "φωνάρα" η οποία τα τελευταία χρόνια έχει ξεπέσει πολύ...
επειδή όμως σε αυτές τις περιπτώσεις, για ένα όνομα ζούμε, τα έξοδά της για να συντηρηθεί ήταν αυξημένα...
τι να κάνει μιας και η μπογιά της δεν περνούσε πια και η λάμψη της είχε αρχίσει προ πολλού να θαμπώνει;;;
το έριξε στην βίζιτα...
στην αρχή συνοδός πολυτελείας σε κάτι νέους επιχειρηματίες του χώρου, από Ασία μεριά (Κινέζους, Γιαπωνέζους κλπ) όταν και αυτοί την βαρέθηκαν, άρχισε να ξεπέφτει και να ρίχνει τις απαιτήσεις της αλλά και τα κριτήρια επιλογής των πελατών της...
τώρα περιφέρει το χιλιο-"ταλαιπωρημένο" της κορμί δεξιά κι αριστερά για μερικά χρήματα που θα τη συντηρήσουν για μερικές ακόμα μέρες…
και επειδή με την οικονομική κρίση δεν υπάρχουν πολλοί πελάτες που θα πλήρωναν για να πάνε με μια «τέτοια» δε διστάζει να πηγαίνει και με 2-3 πελάτες σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα…
ο φουκαριΑΡΗς της ιστορίας μας λοιπόν περιμένει πως και πως την ημέρα του ραντεβού, που το ποιο πιθανό είναι ότι θα κάνει τη δουλειά του…
στο μεταξύ οι έμποροι βρήκαν την ευκαιρία να του πουλήσουν κι άλλα ρούχα… αυτός μέσα στην τρελή χαρά για το ραντεβού δεν είδε τι του έβαζαν στις σακούλες, ούτε πόσο του τα χρεώνουν
(κάθε φορά το παίρνει χαμπάρι μόλις περνάει λίγο ο καιρός και τα έχει φορέσει μερικές φορές και βλέπει ότι δεν του κάθονται και τόσο καλά επάνω του – σε συνδυασμό με τον λογαριασμό που καλείται να πληρώσει)
σαν έτοιμος από καιρό λοιπόν, κορδώνεται, γυαλίζεται, ισιώνει τα ρούχα του (αυτά που του πουλάνε οι έμποροι πάντα) και περιμένει με ανυπομονησία την ημέρα του ραντεβού…
έχει αρχίσει και το διαφημίζει κιόλας σε όλη την πόλη ότι την τάδε μέρα και ώρα θα βγει ραντεβού με την τάδε γκόμενα…
και περπατάει καμαρωτός και κορδωτός και οι άλλοι πίσω του γελούν με την κατάντια του…
κρίμα στο παλληκΑΡΗ…