Paokmania.Gr

Συγχαρητήρια Κόλκα για το σημερινό δημοσίευμα.

http://www.gazzetta.gr/bloggers/kolkas/ ... ντικός-χαφ

Βρέθηκε αμυντικός χαφ

Τετάρτη, 01 Σεπτεμβρίου 2010 22:39

Οι μεταγραφές τελείωσαν και μπορώ να πω πως καταφέραμε να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες.

Πήραμε δεξί φουλ μπακ, σέντερ φορ που δημιουργεί κινδύνους, αριστερό εξτρέμ και ένα δυναμικό στόπερ. Είμαστε καλά.

Η απώλεια του Ολιβιέ Σορλέν είναι ένα θέμα που καλύπτεται –αν όχι στον ίδιο βαθμό, αλλά καλά– από αρκετούς παίκτες που έχει η ομάδα.

Αν δούμε πώς παρουσιάζεται μέχρι τον Γενάρη κάποιο κενό, νομίζω πως υπάρχουν οι λύσεις και με καλά λεφτά.

Για παράδειγμα, κοιτώντας το μέλλον, βλέπω τον Γενάρη να μένει ελεύθερος ένας ποδοσφαιριστής. Ο Μεχτί Ναφτί.

Σύμφωνα με ανθρώπους του ποδοσφαίρου -Γιάννης Κόντης- ο Ναφτί, είναι καλύτερος του Βίκτορ Βιτόλο και μπορεί να κάνει πολλές δουλειές.

Τρέχει, κόβει, βάζει γκολ, δίνει πάσες, εξαιρετική περίπτωση και επειδή λογικά με αυτά που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή θα πέσει το κασέ του, δεν θα μας κοστίσει περισσότερο από 140-150 χιλιάρικα το χρόνο.

Εντάξει βέβαια, στον ΠΑΟΚ που δεν ξέρουμε μπάλα, θα προτιμήσουμε να έχουμε βασικό τον Βιτόλο γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να πρέπει να πληρώσει ο παίκτης τις 750 χιλιάδες ευρώ στον Άρη και τότε άντε να τον κρατήσεις στην ομάδα. Θα προτιμήσει να επιστρέψει εκεί που τον τιμούσαν τα μπαμπίνι ενώ είχε υπογράψει σε εμάς. Τι σουρεάλ σκηνή και εκείνη!

Νομίζω πως αν αδειάσουμε μία θέση στην άμυνα όπου πολλοί μαζεύτηκαν και πάρουμε το Ναφτί –έχει και ωραία γυναίκα– τότε θα έχουμε ένα πλήρες ρόστερ.

Άλλωστε η συνταγή απόκτησης ποδοσφαιριστών από τον Άρη μας, είναι πετυχημένη. Όλους μου –σχεδόν– ο άξονας είναι δικός τους.

Ο Χαλκιάς ξαναβρήκε τον ρυθμό του εκεί, το ίδιο και ο Βιτόλο. Τον Γκαρσία προσπάθησαν να τον κλείσουν ενώ ερχόταν σε εμάς, ο Ίβιτς που υπέγραψε τελευταία ημέρα των μεταγραφών τους, βρήκε και αυτός τον ρυθμό του, ενώ ο Παπάζογλου δεν είχε δουλέψει καλά στην ακαδημία και αναγκαστήκαμε να περιμένουμε ένα χρόνο μέχρι να μάθει τα βασικά.

Όλα αυτά βέβαια αποδεικνύουν πως είναι προτιμότερο να παίρνουμε έτοιμους παίκτες από τον Άρη, παρά παιδιά που τώρα προσπαθούν να κάνουν τα πρώτα βήματά τους στο ποδόσφαιρο.

Όσον αφορά τον χαρακτήρα του Ναφτί, επειδή πολλά ακούω, όσες φορές τον έχω πετύχει σε κλαμπ, δεν δίνει κανένα δικαίωμα. Οι υπερβολές που κυκλοφορούν δεξιά κι αριστερά αγγίζουν τα όρια του απάνθρωπου. Λίγη ανθρωπιά ρε…



Η μεταγραφή Ελ Ζαρ και το… φαγοπότι

Έχει πολύ γέλιο αυτό που συμβαίνει με τους δύο αιώνιους. Αρχίζω να πιστεύω πως μας δουλεύουν όλους ψιλό γαζί.

Πήραμε εμείς τον Ναμπίλ Ελ Ζαρ, ποδοσφαιριστή της 18άδας της Λίβερπουλ, που έπαιξε 32 παιχνίδια στην ομάδα στα τέσσερα χρόνια που βρίσκεται εκεί.

Εμείς τον δανειστήκαμε για έναν χρόνο, χωρίς να πληρώσουμε τη Λίβερπουλ και αν θέλουμε να τον κάνουμε δικό μας, θα τον πάρουμε το καλοκαίρι πάλι χωρίς να πληρώσουμε, με τη Λίβερπουλ όμως να κρατάει το 50% των δικαιωμάτων του. Ο παίκτης θα πάρει 250 χιλιάρικα συν μπόνους που μπορεί να φτάσουν τα 400. Θα φτάσει στα τόσα, αν πάρουμε πρωτάθλημα για την ακρίβεια.

Ο Παναθηναϊκός απέκτησε έναν Πλεσίς, που ουδέποτε ακούμπησε στη Λίβερπουλ και πλήρωσε –σύμφωνα με την ΕΞΕΔΡΑ που σήμερα διάβασα– 941 χιλιάρικα. Η αμοιβή του παίκτη είναι επιπλέον και είναι μεγαλύτερη από του Ελ Ζαρ.

Ο Ολυμπιακός απέκτησε τον Νέμεθ, άγνωστος σε όλους μας πριν πάει στην ΑΕΚ, και έδωσε 800 χιλιάδες ευρώ στη Λίβερπουλ. Ξέχωρα η αμοιβή του παίκτη.

Με λίγα λόγια, ο ΠΑΟΚ απέκτησε τον καλύτερο ποδοσφαιριστή από τους τρεις, πληρώνοντας 250 χιλιάρικα και οι άλλοι δύο μπορεί να έφτασαν και το 1,5 εκατ. ευρώ για να κάνουν το κομμάτι τους.

Και αναρωτιούνται πολλοί γιατί πιστεύω πως μπορώ να πάρω το πρωτάθλημα. Τέτοια παραδείγματα μπορώ να σας βρω μια δεκαριά για πλάκα.

----------------------------------

μ'αρέσει το δούλεμα στα σκουλήκια Σταύρε!

http://www.gazzetta.gr/bloggers/kolkas/ ... E%BB%CE%AC

‹ Σταύρος Κόλκας
Αλλάξτε μυαλά

Είναι μερικές φορές που κάνεις πράγματα που δεν θέλεις, αλλά πρέπει να αποδείξεις σε ένα κοινό ανώριμο, όπως αυτό της Θεσσαλονίκης, πως είναι έρμαιο στις διαθέσεις του καθενός.

Την αφορμή μού την έδωσε -είναι αλήθεια- ο Χρύσανθος, με την αναφορά που έκανε για τις πιέσεις που δέχεται να γράψει για το θέμα Σορλέν. Αφήνοντας ένα υπονοούμενο πως κάτι διαφορετικό συνέβη από αυτό που παρουσιάστηκε.

Τυγχάνει τον Σορλέν να τον γνώρισα, πριν υπογράψει στον ΠΑΟΚ, μία ημέρα πριν για την ακρίβεια, και ήμουν αυτός που του εξήγησε πέντε πράγματα για την πόλη και τη νοοτροπία της χώρας. Κράτησα σχέσεις μαζί του, μιλούσα συχνά πυκνά και έζησα το «λούκι» που τραβούσε στο σπίτι του.

Μετά τη ληστεία στο σπίτι του τέτοιο καιρό πέρυσι, πέρασε πάρα πολλά, ενώ μετά τη γέννα της κόρης του πριν από 15 μέρες, έπρεπε να διαλέξει ΠΑΟΚ ή οικογένεια.

Ο Σορλέν έφυγε με έναν τρόπο που έπρεπε να σεβαστούμε, αλλά είδα πως χρησιμοποιήθηκε για να εμφανιστεί ένα στίγμα στον ΠΑΟΚ και κάπου εκεί είπα να κάνω το κομμάτι μου.

Αυτό που έγινε με εμένα και τον Χρύσανθο στα δύο κείμενα, είναι αυτό που συμβαίνει δέκα χρόνια στα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης. Παίρνει ο ένας μια παπαριά, παίρνει και ο άλλος μία άλλη και όλοι «τσιμπάνε».

Για παράδειγμα, έφυγε ο Χαλκιάς από το ξενοδοχείο της αποστολής της προάλλες, βγαίνει ο Ραπτόπουλος και λέει πως πάει στον Ολυμπιακό. «Τσιμπάνε» οι ΠΑΟΚτσήδες, λες και τον ακούνε πρώτη φορά.

Δεν φιλτράρει σχεδόν κανείς αυτό που ακούει, το τρώει αμάσητο. Βγαίνει ο Χρύσανθος, πετάει μία σπόντα για τον Σορλέν, οι Αριανοί βολεύονται και θεωρούν πως έτσι είναι. Βολεύει. Τι κι αν η αλήθεια είναι διαφορετική.

Βγαίνει καπάκι ο Κόλκας και λέει πως ο ΠΑΟΚ πρέπει να πάρει τον Ναφτί. Το να κάνει αληθοφανές το κείμενο, είναι το μόνο εύκολο. Του έχουν δώσει πατήματα… μιλούνια.

Στα σοβαρά τώρα, έχοντας δει τον Ναφτί φέτος, όχι μόνο δικαιολογώ τον Κούπερ, αλλά τον αποθεώνω γιατί όπως και να 'χει, είναι ρίσκο, αλλά είναι το σωστό.

Θα ήταν αφέλεια να μην παραδεχτώ το ότι ο αετός που πετάει φέτος, ο Τυνήσιος, είναι… υπερηχητικός.

Αλλά αυτό που μου τη δίνει είναι το πόσο εύκολα το κοινό τρώει τη μασημένη τροφή. Έχω την αίσθηση πως ανά πάσα στιγμή μπορείς να του περάσεις ό,τι θέλεις. Ένα κοινό που ικανοποιείται με το αν το μπλογκ της ομάδας του έχει περισσότερα σχόλια από του άλλου.

Τα μπλογκ, τα ραδιόφωνα και ό,τι άλλο κινείται σε ΜΜΕ γύρω από τις ομάδες, είναι μικρογραφία των όσων βιώνουμε καθημερινά. Μία κοινωνία που δεν φιλτράρει τίποτα από αυτά που ακούει και λίγοι σκεπτόμενοι που μοιάζουν γραφικοί στα μάτια των υπολοίπων.

Πάνω σε αυτή την αδυναμία του κοινού έχουν ξεφυτρώσει δεκάδες αθλητικά ραδιόφωνα στη χώρα, με παραγωγούς που αμείβονται 300 ευρώ το μήνα και αυτοβαφτίζονται ΠΑΟΚάρχες, Αριανάρχες, Ηρακλάρχες και Παναθηναϊκάρχες. Κανένας από το κοινό δεν μπορεί να σκεφτεί πως αυτός που καλείται να δημιουργήσει την άποψη της κοινής γνώμης δέχεται να παίρνει ανασφάλιστος τρία κατοστάρικα το μήνα. Στοιχείο ενδεικτικό της ποιότητας του χαρακτήρα του και της αδυναμίας του να πλάσει σωστά μυαλά.

Το αν μπορεί να καταλάβει κανείς το συναίσθημά μου και γιατί τα γράφω αυτά, δεν το ξέρω. Ξέρω πως ζω σε μία πόλη που ο κόσμος λειτουργεί σαν αγελάδα, που έχω αναγκαστεί να έχω δημάρχους που έμαθαν την άλφα – βήτα 22 ετών, που το μεγάλο ατού του νομάρχη μου είναι η μεταμφίεση.

Που ζω δίπλα σε μία μάζα ανενεργή, που κάθεται πίσω από ένα ακουστικό, έναν υπολογιστή και ψάχνει να βγάλει το κόμπλεξ της στον διπλανό της.

Εγώ δεν θα γίνω ποτέ συμπαθής στους Αριανούς, ο Χρύσανθος δεν θα γίνει ποτέ στους ΠΑΟΚτσήδες, ο Βασιλαράς στους Ολυμπιακούς και πάει λέγοντας. Το ότι οι τρεις μαζί μπορεί να πίνουμε καφέ μία μέρα, δεν είναι κάτι που μπορεί να το συλλάβει ο κοινός νους. Όλοι ψάχνουν την ταμπέλα και αυτόν που θα τους οδηγήσει. Το πού θα τους οδηγήσει δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν.

Μάθετε επιτέλους όλοι σας, ό,τι ομάδα και να είστε, να φιλτράρετε ό,τι ακούτε, αποκτήστε πρακτική σκέψη, πρώτα να κάνετε την αυτοκριτική σας και έπειτα να ψάχνετε να βρείτε εχθρούς.

Το να λειτουργείτε πολλοί από εσάς σαν πρόβατα, μειώνει εσάς. Το να είστε έρμαιο στις διαθέσεις του κάθε Κόλκα, πάλι εσάς μειώνει. Και επειδή πολλοί από εδώ μέσα είστε πιτσιρικάδες, αλλάξτε ρότα πριν είναι αργά. Έρχονται δύσκολες εποχές.

Τώρα τελευταία έχει ρέντα μετά από μια περίοδο κοιλιάς.

Οσοι καταλαβαίνουν , διακρίνουν πότε ο δημοσιογράφος κάνει πλάκα-καζούρα και πότε μιλάει και γράφει σοβαρά.

Ωραίος.

dizar έγραψε:http://www.gazzetta.gr/bloggers/kolkas/ ... E%BB%CE%AC

‹ Σταύρος Κόλκας
Αλλάξτε μυαλά

Είναι μερικές φορές που κάνεις πράγματα που δεν θέλεις, αλλά πρέπει να αποδείξεις σε ένα κοινό ανώριμο, όπως αυτό της Θεσσαλονίκης, πως είναι έρμαιο στις διαθέσεις του καθενός.

Την αφορμή μού την έδωσε -είναι αλήθεια- ο Χρύσανθος, με την αναφορά που έκανε για τις πιέσεις που δέχεται να γράψει για το θέμα Σορλέν. Αφήνοντας ένα υπονοούμενο πως κάτι διαφορετικό συνέβη από αυτό που παρουσιάστηκε.

Τυγχάνει τον Σορλέν να τον γνώρισα, πριν υπογράψει στον ΠΑΟΚ, μία ημέρα πριν για την ακρίβεια, και ήμουν αυτός που του εξήγησε πέντε πράγματα για την πόλη και τη νοοτροπία της χώρας. Κράτησα σχέσεις μαζί του, μιλούσα συχνά πυκνά και έζησα το «λούκι» που τραβούσε στο σπίτι του.

Μετά τη ληστεία στο σπίτι του τέτοιο καιρό πέρυσι, πέρασε πάρα πολλά, ενώ μετά τη γέννα της κόρης του πριν από 15 μέρες, έπρεπε να διαλέξει ΠΑΟΚ ή οικογένεια.

Ο Σορλέν έφυγε με έναν τρόπο που έπρεπε να σεβαστούμε, αλλά είδα πως χρησιμοποιήθηκε για να εμφανιστεί ένα στίγμα στον ΠΑΟΚ και κάπου εκεί είπα να κάνω το κομμάτι μου.

Αυτό που έγινε με εμένα και τον Χρύσανθο στα δύο κείμενα, είναι αυτό που συμβαίνει δέκα χρόνια στα ραδιόφωνα της Θεσσαλονίκης. Παίρνει ο ένας μια παπαριά, παίρνει και ο άλλος μία άλλη και όλοι «τσιμπάνε».

Για παράδειγμα, έφυγε ο Χαλκιάς από το ξενοδοχείο της αποστολής της προάλλες, βγαίνει ο Ραπτόπουλος και λέει πως πάει στον Ολυμπιακό. «Τσιμπάνε» οι ΠΑΟΚτσήδες, λες και τον ακούνε πρώτη φορά.

Δεν φιλτράρει σχεδόν κανείς αυτό που ακούει, το τρώει αμάσητο. Βγαίνει ο Χρύσανθος, πετάει μία σπόντα για τον Σορλέν, οι Αριανοί βολεύονται και θεωρούν πως έτσι είναι. Βολεύει. Τι κι αν η αλήθεια είναι διαφορετική.

Βγαίνει καπάκι ο Κόλκας και λέει πως ο ΠΑΟΚ πρέπει να πάρει τον Ναφτί. Το να κάνει αληθοφανές το κείμενο, είναι το μόνο εύκολο. Του έχουν δώσει πατήματα… μιλούνια.

Στα σοβαρά τώρα, έχοντας δει τον Ναφτί φέτος, όχι μόνο δικαιολογώ τον Κούπερ, αλλά τον αποθεώνω γιατί όπως και να 'χει, είναι ρίσκο, αλλά είναι το σωστό.

Θα ήταν αφέλεια να μην παραδεχτώ το ότι ο αετός που πετάει φέτος, ο Τυνήσιος, είναι… υπερηχητικός.

Αλλά αυτό που μου τη δίνει είναι το πόσο εύκολα το κοινό τρώει τη μασημένη τροφή. Έχω την αίσθηση πως ανά πάσα στιγμή μπορείς να του περάσεις ό,τι θέλεις. Ένα κοινό που ικανοποιείται με το αν το μπλογκ της ομάδας του έχει περισσότερα σχόλια από του άλλου.

Τα μπλογκ, τα ραδιόφωνα και ό,τι άλλο κινείται σε ΜΜΕ γύρω από τις ομάδες, είναι μικρογραφία των όσων βιώνουμε καθημερινά. Μία κοινωνία που δεν φιλτράρει τίποτα από αυτά που ακούει και λίγοι σκεπτόμενοι που μοιάζουν γραφικοί στα μάτια των υπολοίπων.

Πάνω σε αυτή την αδυναμία του κοινού έχουν ξεφυτρώσει δεκάδες αθλητικά ραδιόφωνα στη χώρα, με παραγωγούς που αμείβονται 300 ευρώ το μήνα και αυτοβαφτίζονται ΠΑΟΚάρχες, Αριανάρχες, Ηρακλάρχες και Παναθηναϊκάρχες. Κανένας από το κοινό δεν μπορεί να σκεφτεί πως αυτός που καλείται να δημιουργήσει την άποψη της κοινής γνώμης δέχεται να παίρνει ανασφάλιστος τρία κατοστάρικα το μήνα. Στοιχείο ενδεικτικό της ποιότητας του χαρακτήρα του και της αδυναμίας του να πλάσει σωστά μυαλά.

Το αν μπορεί να καταλάβει κανείς το συναίσθημά μου και γιατί τα γράφω αυτά, δεν το ξέρω. Ξέρω πως ζω σε μία πόλη που ο κόσμος λειτουργεί σαν αγελάδα, που έχω αναγκαστεί να έχω δημάρχους που έμαθαν την άλφα – βήτα 22 ετών, που το μεγάλο ατού του νομάρχη μου είναι η μεταμφίεση.

Που ζω δίπλα σε μία μάζα ανενεργή, που κάθεται πίσω από ένα ακουστικό, έναν υπολογιστή και ψάχνει να βγάλει το κόμπλεξ της στον διπλανό της.

Εγώ δεν θα γίνω ποτέ συμπαθής στους Αριανούς, ο Χρύσανθος δεν θα γίνει ποτέ στους ΠΑΟΚτσήδες, ο Βασιλαράς στους Ολυμπιακούς και πάει λέγοντας. Το ότι οι τρεις μαζί μπορεί να πίνουμε καφέ μία μέρα, δεν είναι κάτι που μπορεί να το συλλάβει ο κοινός νους. Όλοι ψάχνουν την ταμπέλα και αυτόν που θα τους οδηγήσει. Το πού θα τους οδηγήσει δεν φαίνεται να απασχολεί κανέναν.

Μάθετε επιτέλους όλοι σας, ό,τι ομάδα και να είστε, να φιλτράρετε ό,τι ακούτε, αποκτήστε πρακτική σκέψη, πρώτα να κάνετε την αυτοκριτική σας και έπειτα να ψάχνετε να βρείτε εχθρούς.

Το να λειτουργείτε πολλοί από εσάς σαν πρόβατα, μειώνει εσάς. Το να είστε έρμαιο στις διαθέσεις του κάθε Κόλκα, πάλι εσάς μειώνει. Και επειδή πολλοί από εδώ μέσα είστε πιτσιρικάδες, αλλάξτε ρότα πριν είναι αργά. Έρχονται δύσκολες εποχές.

ο ψωμιαδης,που συμφωνω πως ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ δια ... μεταμφιεσεως,ωστοσο δεν απεχει και παρα πολυ απο το χαμαιλεοντα κόλκα,που τα γραφει και τα λεει κατα το ... δοκουν στα ποικιλα μεσα ενημερωσης που εργαζεται,αρα ουτε ο ιδιος ειναι αυτο που φαινεται

ξυπνιος ειναι,αλλά ατυχως το παιζει περισσοτερο νοημων απ'ο,τι πραγματικα ειναι.κατα τα λοιπα,οι παραινεσεις προς τους αναγνωστες να μην "τρωνε" ακομα κι απο τον ΙΔΙΟ,εικαζω πως αφορουν KAI (μεσα σε πλειαδα αλλων) στην ... υποσημειωση της τελευταιας στιγμης σε παρα πολυ προσφατο αρθρο του οτι "ο κωνσταντινιδης μιλησε προς τους παιχτες στην αγγλικη ενω μεταφραση εγινε και στην ισπανικη" ...

το ζητουμενο φρονω σταυρακα ειναι να σεβεσαι το "κοινο" σου,ενημερωνοντας το οσο πιο αποστασιοποιημενα και εγκυρα γινεται,κι οχι να το συμβουλευεις να "φιλτραρει" οσα λες και γραφεις για να ... ανακαλυψει οτι το "φλομωνεις" στη μουφα και την προπαγανδα ...

Σταύρο "έγραψες" για μια ακόμη φορά. Έδειξες επίσης, οτι τα παντελόνια δεν τα φοράς επειδή κρυώνεις.

Μέσα στο άρθρο σου υπάρχουν απαντήσεις για πολλά και σημαντικά θέματα που θα έπρεπε να έχουμε λύσει, αυτονόητα, προ πολλού. Γενικότερα αλλά και ειδικότερα.

Επειδή όμως τελικά και η αυτονόητες απλές λύσεις-απαντήσεις έχουν καταντήσει γρίφοι, πρέπει επιτέλους να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας, πρώτα ως άτομα και αμέσως μετά ως κοινωνία. Δεν μπορεί στο διεινεκές, όλα να τα περιμένουμε έτοιμα από τους υπόλοιπους. Το μυαλό θέλει την προπόνησή του, την τριβή του, όσο περισότερο, τόσο καλύτερη και η απόδοσή του. Όπως και οι παίκτες στο γήπεδο.

Υπάρχει κάτι ποιο δύσκολο από το να μάθεις να μιλάς. Ποιο είναι;
Αυτό είναι, να μάθεις να ακούς (να καταλαβαίνεις-να κατανοείς-να αφουγκράζεσαι).

Τουλάχιστον δεν πεθάναμε

Σάββατο, 04 Σεπτεμβρίου 2010 15:23

Στη Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά επενέβη εισαγγελέας για πρωτοσέλιδο εφημερίδας και μάλιστα -απ' ό,τι μαθαίνω- τράβηξε τον διευθυντή της στο αυτόφωρο.

Την ίδια στιγμή, οι μηνύσεις δίνουν και παίρνουν, μεταξύ παραγόντων και σχολιαστών, μεταξύ δημοσιογράφων και παραγωγών, μετά των πάντων.

Είναι ξεκάθαρο πλέον πως βρισκόμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο. Πως η σήψη έπιασε πάτο.

Δεν είναι μόνο θέμα των ΜΜΕ αυτό, είναι γενικότερο. Σε όλα τα επίπεδα υπάρχει θέμα.

Στη πολιτική, ακούς κάποιον να μιλάει και δεν ακούς τι λέει. Το μόνο που σου βγαίνει είναι μία άρνηση προς το πρόσωπό του. Τίποτα περισσότερο.

Από την άλλη, δεν υπάρχει ρευστό ούτε για καλημέρα. Η ανεργία ξεπερνά πλέον το 25%, αλλά και αυτοί που δουλεύουν παίρνουν ψίχουλα. Καμία στρατηγική της πολιτείας δεν στοχοποιεί τη μείωση του κόστους ζωής και όλα οδεύουν μαθηματικά στην αντίδραση.

Εγώ το βλέπω το έργο καιρό τώρα να έρχεται, και γι' αυτό με πιάνει υπερβολικός κυνισμός σε σχεδόν όλες μου τις σκέψεις. Αλλά δεν βλέπω καμία αλλαγή των όσων ορίζουν την καθημερινότητά μας.

Για παράδειγμα, η Θεσσαλονίκη, μία πόλη με τεράστιες δυνατότητες, πάει να εγκλωβιστεί πάλι στα δίχτυα των κομμάτων εξουσίας.

Την ώρα που αποχωρεί ο Παπαγεωργόπουλος -επιτέλους- η επιλογή της δυνατής στο δήμο Νέας Δημοκρατίας είναι ο Γκιουλέκας. Καλό παιδί, αλλά συντηρητικός. Η χαρά της κάθε πεθεράς. Τέτοιο αγόρι θα ήθελε για την κόρη της, όμως αν ελπίζουμε πως με τον συγκεκριμένο θα σπάσουμε αυγά για να κάνουμε ομελέτα, είναι σα να περιμένουμε από την Μπεζεντάκου να τραγουδήσει όπερα. Ο βασιλιάς, ο στρατός μας και μία ηθική βγαλμένη από τα βιβλία του Ιούλιου Βερν, που θυμίζει στις γιαγιάδες το γούστα που έβγαζαν μικρές.

Πάλι θα πρέπει να αποφασίσουν για εμένα οι γιαγιάδες, οι παππούδες και οι βολεμένοι. Το ΠΑΣΟΚ, από την πλευρά του, δεν έχει αποφασίσει ακόμη ποιον θα κατεβάσει. Αυτοί μάλλον το κάνουν επίτηδες, δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς. Και στις προηγούμενες εκλογές το ίδιο έκαναν.

Η αλήθεια είναι πως τα κόμματα εξουσίας δεν έχουν κεραίες στον κόσμο. Για την ακρίβεια, δεν μπορούν να κατανοήσουν πως τα πάντα έφτασαν στο τέλμα και πως πρέπει να αλλάξουν οι πολιτικές τους επιλογές.

Πως πρέπει να φρεσκάρουν το παρηκμασμένο σύστημά τους, πριν είναι αργά για τους ίδιους και για όλους μας.

Εκτός βέβαια κι αν ο στόχος τους είναι να μας εξαντλήσουν και την τελευταία μας ελπίδα για αλλαγή. Με κόστος, βέβαια, την αντίδραση που θα υποστούν όταν ο κόσμος φτάσει στο αμήν.

Γι' αυτό λοιπόν, αισθάνομαι πολύ τυχερός που ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο. Αυτό το σαθρό, βρόμικο ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το.

Τουλάχιστον σε αυτό υπάρχει εναλλαγή συναισθημάτων, εκνευρισμός, χαρά, μίσος της στιγμής, κατανόηση, συμπάθειες, αντιπάθειες και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί ο κοινός νους.

Με αυτό καταλαβαίνεις τουλάχιστον πως δεν πέθανες, έχεις κάτι να περιμένεις, μια Κυριακή, ένα Σάββατο, ένα ταξίδι στο εξωτερικό, στην ελληνική περιφέρεια, με παρέα ή ακόμη και μόνος. Έχει καταντήσει το μοναδικό διέξοδο.

ΥΓ.: Επειδή πολλοί σχολιαστές του προηγούμενου άρθρου -κάτι αναμενόμενο- δεν κατανόησαν τον στόχο του, εξηγώ κάποια πράγματα.

Αν θεωρούσα πως το κοινό, η μάζα ή το κάθε άτομο ξεχωριστά δεν έχει τη δυνατότητα να κατανοήσει πως πρέπει να φιλτράρει σε μία εποχή υπερπληροφόρησης τα πάντα, δεν θα το έγραφα.

Κακά τα ψέματα, ο ανταγωνισμός στα ΜΜΕ είναι τεράστιος, όμως και θα πρέπει το κοινό που επιλέγει να ενημερωθεί από αυτά, να είναι σε θέση να τσεκάρει ποιοι τους προσφέρουν ενημέρωση, γνώση και γενικά μία οπτική που θα το βοηθήσει να διευρύνει τη σκέψη του.

Το να μη σου έχουν μάθει να επιλέγεις, δεν σημαίνει πως είσαι πρόβατο, βόδι ή μοσχάρι. Ηθικό μου χρέος, με αυτά που ζω καθημερινά απέναντι στο αναγνωστικό μου κοινό, είναι να του πω πως ακόμη και εγώ μπορεί να είμαι αστείος, άρα μη με διαβάζετε. Αν δεν σας προσφέρω κάτι, σβήστε με.

Ίσως το έκανα με τρόπο τέτοιο που δεν συνηθίζεται, αλλά αυτός είμαι. Σπάνια κάνω κάτι που συνηθίζεται ή σκέφτομαι με την κοινή λογική.

Κατανοώ κάποια σχόλια φίλων που δεν ξέρουν πώς λειτουργώ χρόνια τώρα, αλλά αυτοί που με γνωρίζουν κυρίως από το ράδιο, που είναι πιο άμεσο, κατανοούν πως έχω μία διαφορετικότητα από τον μέσο όρο.

Ποτέ δεν είπα πως είμαι άγιος, ποτέ δεν το έπαιξα ο μετρ της ηθικής και ποτέ δεν απέκρυψα τη σκέψη μου. Ακόμη και όταν αυτή ξέφευγε, με αποτέλεσμα βέβαια να βρεθώ ουκ ολίγες φορές στη δικαστική αίθουσα και στο Πειθαρχικό της Ένωσης Συντακτών. Αλλά εγώ τουλάχιστον τα κουσούρια μου τα πληρώνω και αισθάνομαι πολλές φορές πως είμαι από τους ελάχιστους που το κάνουν σε αυτή τη χώρα.

Η αξία του "ΠΑΟΚ είσαι"

Υπήρξαν στιγμές κατά τη διάρκεια της καριέρας μου, που έφτασα σε σημείο να αρπάζομαι φραστικά με κολλητούς μου.

Μιλώντας για ΠΑΟΚ, τότε που επί Μπατατούδη και Γούμενο ήμασταν στο χείλος του γκρεμού, εγώ αγχωνόμουν και αυτοί που έλεγαν .. «έλα ρε μη μασάς. ΠΑΟΚ είσαι».

Η φράση αυτή ακουγόταν συνεχώς στα αυτιά μου από μωρό παιδί, οπαδός όταν ήμουν ακόμη. Σκέτο οπαδός. «Θα πάμε στο Καραϊσκάκη, αλλά δεν έχουμε εισιτήρια. Όμως μη μασάς ΠΑΟΚ είσαι» και πηγαίναμε σα χαζοί.

Μία φορά στο Μόσχος ήμασταν δεν ήμασταν 30 άτομα. «Βρώμα είναι, αλλά θα μπούμε δεν τρέχει μία. ΠΑΟΚ είσαι» λέγαμε μεταξύ μας. Και πήγαμε, παρότι έγινε μακελειό απ έξω. Ο ορισμός της άγνοιας κινδύνου.

Ο ΠΑΟΚτσής έχει μεγαλώσει με τη νοοτροπία του «ΠΑΟΚ είσαι», το οποίο ουσιαστικά μεταφράζεται ως εξής. Αφού είμαι ΠΑΟΚ μπορώ να κάνω τα πάντα. Κάτι σαν τον Σούπερμαν στη cult του έκδοση, με κολλητό τζιν, αρβύλα και φλάι. Στιγμές που δε γίνεται να σε αφήσουν. Τις έχεις πάντα μαζί σου.

Μεγαλώσαμε με τα χρόνια, όμως το ΠΑΟΚ είσαι με ακολουθούσε παντού. «Σιγά μη πέσουμε Δ΄εθνική ΠΑΟΚ είσαι» ήταν η τελευταία εκνευριστική έκδοση του ΠΑΟΚ είσαι.

Υπήρχαν και ομάδες του ΠΑΟΚ που το είχαν σαν σλόγκαν. Κυρίως όταν ήταν στον πάγκο ο Άγγελος Αναστασιάδης. Τι κι αν είχε στο ρόστερ του κάτι Κουτσόπουλους, Γιασεμάκηδες και Αμαφούληδες. Έμπαινε μέσα στα αποδυτήρια το καλοκαίρι και έλεγε «Πάμε για πρωτάθλημα». Αν ζητούσες λογική σε αυτό που έλεγε, θα έπαιρνες σίγουρα την απάντηση «ΠΑΟΚ είσαι».

Το «ΠΑΟΚ είσαι» ήταν η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα, το όπιο του ΠΑΟΚτσή. Το χάπι που του έδινε δύναμη να συνεχίσει έχοντας να αντιμετωπίσει λαϊκιστές, λαμόγια και το κακό συναπάντημα.

Ξαφνικά μπήκε μπροστά ο Ζαγοράκης. Εκεί που ήμασταν έτοιμοι να παίξουμε μπουνιές μεταξύ μας αν κάποιος έλεγε πως «ΠΑΟΚ είσαι όλα θα πάνε καλά».

Ξαφνικά ο ΠΑΟΚτσής εκλογικεύτηκε. Με τις μουρμούρες και τα κουσούρια του να εμφανίζονται μόνο σε εκπομπές που οι μισοί μπορεί και να το έπαιζαν ΠΑΟΚτσήδες Η Τούμπα, έγινε εκκλησία.

Άπαντες πιστοί, συντάχθηκαν στο όραμα του προέδρου, περίμεναν υπομονετικά, ακόμη και όταν η ομάδα είχε αποφασίσει να βαλτώσει την πρώτη σεζόν του Σάντος. Ο τελευταίος ήταν αυτός που μάζεψε τα μπινελίκια, αλλά δεν γινόταν να περάσει έτσι μία τέτοια σεζόν. ΠΑΟΚ είσαι.

Η ομάδα άρχισε να κάνει βήματα προόδου και το ΠΑΟΚ είσαι, άρχισε να μην ακούγεται πολύ, εκτεθειμένο και αυτό από την απαίτηση χαμηλής μπάλας από τον Ζαγοράκη.

Τη 2η χρονιά βγήκαμε δεύτεροι στη κανονική περίοδο, βαλτώσαμε στα πλέι οφς. Την 3η κάναμε πάρτι στα πλέι οφς και παίξαμε στα ίσια Άγιαξ και Φενέρ. Βήμα – βήμα, η ομάδα προχώρησε, αλλά γλώσσα υπερβολική δεν βγήκε. Το «ΠΑΟΚ είσαι», έμενε στο περιθώρια.

Ασυναίσθητα νομίζω πως το πράγμα ωρίμασε μέσα μας και αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε πως δεν είναι η ώρα του «ΠΑΟΚ είσαι». Περιμέναμε καρτερικά, αφρίσαμε όταν μετά από μία υπερπροσπάθεια της ομάδας εμφανίστηκε ο Σπάθας, αλλά και πάλι μεγάλο κομμάτι του ΠΑΟΚ δεν πίστευε πως η ομάδα ήταν έτοιμη να το κατακτήσει. Περισσότερο πίστευε πως αν κατακτήσει το πρωτάθλημα, θα το έκανε επειδή οι άλλοι ήταν ανέτοιμοι.

Ο ΠΑΟΚ μέσα σε αυτή την τριετία έδιωξε πολλές φοβίες του. Κέρδιζε μακριά από την Τούμπα, άρχισε να κερδίζει ντέρμπι, πήρε μεγάλη πρόκριση στην Ευρώπη επιστρέφοντας σε ομίλους μετά από πέντε χρόνια, δήλωσε παρόν στον πρωταθλητισμό και γενικά έφτιαξε μέταλλο.

Πλέον, νομίζω πως δεν φοβάμαι να πω ή να γράψω πως ο ΠΑΟΚ πρέπει να πάρει το πρωτάθλημα. Μέσα από μία φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων, εκτιμώ πως το κέρδος του ΠΑΟΚ την τελευταία τριετία είναι πως το «ΠΑΟΚ είσαι» απέκτησε νόημα. Ναι θεωρώ πως έχουμε την καλύτερη ομάδα, με την μεγαλύτερη συνοχή, φορτωμένο ταλέντο μεσοεπιθετικά και έναν άψογο συνδυασμό φρεσκάδας και εμπειρίας.

Αυτό πιστεύω και δεν με απασχολεί ο χλευασμός των κριτών του πληκτρολογίου ή οποιουδήποτε άλλου διαφωνεί μαζί μου. Αυτή είναι η άποψή μου και την καταθέτω.

ΥΓ Η συνέντευξη Τύπου του Θοδωρή Ζαγοράκη είναι η ευκαιρία του να κλείσει στόματα. Και αυτή δεν χάνεται.

ΥΓ Η αλλαγή στον Παναθηναϊκό μας επηρεάζει παρασκηνιακά – αν ολοκληρωθεί – αλλά δεν με απασχολεί. ΠΑΟΚ είμαι…
Ένα ακόμα ωραίο άρθρο από τον Κόλκα..

Οσο μεγαλωνει τοσο μεστωνει και η γραφη του Σταυρου...Πολυ καλος και απο τους λιγους γενικως στο χωρο..οχι μονο του ΠΑΟΚ αλλα γενικα..

Μπράβο... Πολύ ωραίο κείμενο...

φορμαρισμενος ο κολκας τωρα τελευταια... Μπραβο!

Άμα δεν δω την απάντηση του Καρχαρία να λέει "μπράβο ρε Κόλκα, καλά τα λες", συγχαρητήρια από εμένα δεν έχει.

το τελευταιο του "πονημα" κατ'εμε παντα για το περιβοητο "ΠΑΟΚ εισαι" φερνει στην επιφανεια μια απο τις μεγαλυτερες πληγες του παοκτση των τελευταιων χαλεπων ετών.με τετοιου ειδους γελοιοτητες ειχαμε πειστει ολοι μας οτι ο κοσμος αναποδα να γυρνουσε,μονο με τις φανελες εμεις δια βιου θα βγαινουμε στο πρωταθλημα τουλαχιστον τέταρτοι,οτι θα παιζαμε τελικα στην ευρωπη το 2007-2008 κι οτι ο σπανος δεν θα επαιρνε τη θεση μας στο τοτε ουεφακι,οτι δεν υπηρχε περιπτωση να την ... πατησουμε σαν τα σκουληκια και να πεσουμε κατηγορια σε δημοφιλες αθλημα (φτανοντας μια ανασα στο μπασκετ,εστω κι αν τελικα δεν πεσαμε),οτι θα ... λιωναμε το ρουλη στο "μηλο" του χωρις να υπολογιζουμε την παραμετρο σπαθας κι απειρα άλλα παραδειγματα κι ολα αυτα γιατι ... ΠΑΟΚ εισαι τεραστια και επιζημια αυταπατη λοιπον αυτο το καγκουρικο μότο ας το αφησουμε στην ακρη απαξ δια παντος.αγωνιζεσαι,κοπιαζεις,σκυλιαζεις,εχεις σχεδιο και προγραμμα και ανταμοιβεσαι.ολα τα άλλα απλα προξενουν γελιο (στους ετέρους) και ... ανησυχια (θα επρεπε τουλαχιστον) σε εμας