marsantos έγραψε:Πάντως πρέπει να σημειωθεί το εξής.
Έχουμε παίξει 5 αγώνες για το europa.
Στους αγώνες που ακολούθησαν έχουμε μόνο μια νίκη κι αυτή μάλλον τυχαία καθότι έχασαν οι άλλοι πέναλτι σε προχωρημένο χρονικό σημείο.
Μήπως δεν μπορούμε ακόμα να διαχειστουμε τις απαιτήσεις που γεννιούνται απο τη συμμετοχή στη νέα ευρωπαϊκή πίστα;
Μήπως, κοιτάζοντας τη μεγάλη εικόνα, είναι ένα αναγκαίο κομμάτι της αντίστοιχης διαδικασίας όλο αυτό που περνάμε;
Το ρίχνω λίγο στη φιλοσοφία μπας και κλείσω μάτι.
Ας το ρίξουμε λοιπόν στην φιλοσοφία.
Η διαχείριση των απαιτήσεων φίλε μου καλέ, δεν υπάρχει "εν κενώ".
Η διαχείριση των απαιτήσεων χρειάζεται δυο πράγματα
α) τα κατάλληλα εργαλεία και
β) συντονισμένη δράση
Εννοείται σιωπηρά πως προυπόθεση είναι αυτός που διχειρίζεται τις απαιτήσεις να έχει γνώση και εμπειρία στο αντικείμενό του και φυσικά να έχει την διάθεση.
Όταν δεν έχεις τα κατάλληλα εργαλεία και η δράση δεν είναι συντονισμένη τότε η διάθεση πάει περίπατο και όση γνώση κι εμπειρία κι αν έχεις δεν μπορείς να κάνεις πολλά.
Το πρόβλημα στον ΠΑΟΚ είναι ότι τόσο στο αγωνιστικό όσο και στο διοικητικό κομμάτι λείπει η ομαδικότητα.
Κι η ομαδικότητα δεν έχει καμιά σχέση ούτε με γνώση, ούτε με εμπειρία, ούτε με εργαλεία.
Εχει σχέση με τον συντονισμό και την διάθεση. Γι αυτό και είναι δύσκολο και σπάνιο να την πετύχεις.
Όταν είσαι όμως "δεσμευμένος" στην κατεύθυνση της ομαδικότητας και πεπεισμένος ότι είναι το κλειδί για την επιτυχία δεν μπορείς να λειτουργήσεις χωρίς να την επιδιώξεις, δεν μπορείς να την "προσπεράσεις".
Στην ομαδικότητα έχουν μεγάλη σημασία τα μη αθλητικά χαρακτηριστικά των παικτών. Προυποθέτει βέβαια να υπάρχουν αυτά, στηρίζεται σε αυτά.
Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής:
Όταν οι περισσότεροι ομαδικοί σου παίκτες είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία και οι πλέον φορτωμένοι με αγωνιστικά λεπτά, τί κάνεις;
α) Προσπαθείς να εντάξεις τους υπόλοιπους στην ομαδική λειτουργία μένοντας πιστός στις αρχές σου και στον τρόπο δουλειάς σου ρισκάροντας τα κακά αποτελέσματα ή
β) Αφήνεις κατά μέρος την επίτευξη ομαδικότητας και ποντάρεις αποκλειστικά στα αθλητικά χαρακτηριστικά με κίνδυνο πάλι να αποτύχεις διότι τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά χωρίς ομαδικότητα δεν σε πάνε μακριά; (εκτός κι αν έχεις διαιτητές και μια ΕΟ από δίπλα)
Με άλλα λόγια, βάζεις στην άκρη τις αρχές/αξ'ίες σου και τον τρόπο δουλειάς σου και γίνεσαι άλλος από αυτόν που είσαι;
Η απάντηση, εάν είσαι ΠΑΟΚ είναι διαφορετική από εκείνην που θα έδινες εάν ήσουν π.χ. γαύρος.
Αυτό είναι κατά βάθος το δίλημμα του Λουτσέσκου.
Ανάλογο δίλημμα έχει κι ο Ιβάν Σαββίδης. Γίνεσαι σαν κι αυτούς στο ΠΟΚ, εκβιάζεις, ξυλοφορτώνεις, αγοράζεις διαιτητές και ΔΕΑΒ, γλύφεις και "εξυπηρετείς" Κούληδες και Μούληδες, ή το κάνεις με τον δικό σου τρόπο; μένοντας πιστός στις αρχές/αξίες σου;
Όσοι ζητούν από τον Λουτσέσκου να αλλάξει, θα πρέπει να σκεφτούν γιατί δεν ζητούν το ίδιο κι από τον Ιβάν.
Και θα πρέπει να σκεφτούν τι θα έκαναν σε αντίστοιχη περίπτωση οι ίδιοι.
Φίλε marsantos, αν κάτι δεν βοηθάει να κοιμηθείς είναι η φιλοσοφία.
Εκείνο που σίγουρα βοηθάει να κοιμηθείς σαν πουλάκι, είναι το FM και το FIFA. Υπεραπλουστεύουν τα πράγματα και όλα ανάγονται σε μετρήσιμα χαρακτηριστικά με τα οποία σε φλομώνουν. Όλα γίνονται απλά κι εύκολα, τόσο το λάδι, τόσο το ξίδι, τόσο το λαδόξιδο! Όνειρο!
Όταν όμως ξυπνάς, στην πραγματική ζωή τα πράγματα είναι αλλιώς.
Και τότε αναδύεται το πραγματικό φιλοσοφικό ερώτημα: Θα ζούμε μια ζωή πραγματική ή μια ζωή σε έναν φανταστικό κόσμο;