miburosaito έγραψε:
Δεν συμφωνω 100% ετσι οπως το θετεις (αν το καταλαβα καλα)...
Δεν θεωρω οτι ειναι δευτέρων παραγοντας ή κατι που ερχεται μονο του η αυτοπεποιθηση. Θελει νικες για να πιστεψουν οι παιχτες τον προπονητη και αντιστροφα.
Χρειαζεται (επιτέλους) κυνισμό και βαθμοθηρια η ομαδα στο δευτερο κομματι της regular season. Αυτα τα δυο μπορουν να της δωσουν τα οπλά ωστε να κυνηγησει στοχους. Γιατι το να διορθωσουμε τις λαθος κινησεις του καλοκαιριου μονο, δεν θα μας οδηγησει και σε τίτλους αυτοματως.
Η δουλεια που λες, τωρα μονο περιορισμενη μπορει να ειναι σε τακτικο επιπεδο.
Δεν μπορει να αλλαξει πολλα.... αλλα καποια πραγματακια θα τα αλλαξει νομιζω.
Πιο συγκεκριμενα, βλεποντας το σημερινο ματς μου φαινεται οτι ο Μιλενκοσκι καταλαβε οτι με τη προσθηκη του Γαλιωτου και (εν μερει) την ισχυρη επιθετικη απειλη που προσφερει ο Κολεφ, μπορει να αυξησει τη ταχυτητα στην επιθετικη του αναπτυξη αλλα και να ανοιξει το αντιπαλο μπλοκ πιο ευκολα. Ακομα και απο το 6 οι επιθεσεις εγιναν 1-2 κλικ πιο γρηγορα σημερα. Σημειωση: οι επιθεσεις του Κολεφ παροτι ηταν ηδη επιβλητικες, ειναι εμφανες οτι με τα παιχνιδια που θα κανει με τον Γαλιωτο και θα 'δεσει' καλυτερα, ο πρωτος χρονος του θα γινει πιο γρηγορος (η πασα θα ταξιδευει λιγοτερο χρονο μεχρι να τη χτυπησει ο Κολεφ εννοω)
Το στοιχημα οσον αφορα το side-out θα εξακολουθει να ειναι η υποδοχη και εδω η ατομικη και ομαδικη δουλεια απο μονη της δεν θα φτασει. Ο Κοκκινακης μου φαινεται οτι εχει κουραστει να παλευει με τους κακους σχεδιασμους καθε χρονο, γι αυτο και στην περιπτωση του πιστευω πως ειναι καθαρα θεμα νικων και αυτοπεποιθησης (και enjoyment στο παιχνιδι).
Τωρα οσον αφορα το μπλοκ-αμυνα, πιστευω πως η μεταγραφη Κολεφ απο μονη της θα βοηθησει αρκετα. Αλλα οπως και στην υποδοχη, ο καλος Κοκκινακης ειναι απαραιτητο να ξαναεμφανιστει για να δουλεψει καλα και η πισω ζωνη.
Για τους ακραιους αν καταλαβα καλα, ακομα περιμενουμε (?)
Θα σου πω τι εννοώ. Η ομάδα δείχνει και τη θέληση να πάρει παιχνίδια και νίκες αλλά και την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται. Αυτό έχει φάνει και στα Ευρωπαϊκά παιχνίδια (το διπλό με 3-2 μέσα στη Σαν Ροκέ, το διπλό με 3-2 μέσα στη ΜΑΒ, όπως και ότι γύρισε μια τρελή διαφορά στο 2ο παιχνίδι από το 11-20 ασχέτως εάν έχασε τότε το σετ) αλλά και στο Λιγκ Καπ και στο παιχνίδι του Πρωταθλήματος με τον Ολυμπιακό που το πάλεψε με όλες της τις δυνάμεις. Αυτό όμως που έλειπε από την ομάδα είναι να βγει αυτή η θέληση και σε τεχνικό επίπεδο. Δηλαδή να αποτυπωθεί και στο τάραφλεξ.
Όταν για παράδειγμα έχεις έναν τόσο κακό πασαδόρο στο μοίρασμα του παιχνιδιού και στην ποιότητα της πάσας του τότε οι παίκτες όσο και να θέλουν να πάρουν τον πόντο δε θα μπορέσουν γιατί δεν παίρνουν αυτή τη βοήθεια που χρειάζονται. Έτσι η απόδοσή τους πέφτει. Το ίδιο ισχύει και με την υποδοχή όταν έχεις έναν μόνο παίκτη να παίρνει υποδοχή και οι υπόλοιποι δεν μπορούν ούτε καν να συνεννοηθούν τότε μοιραία θα έρθει και το μπλοκάρισμα και το θολωμένο μυαλό.
Δεν είναι τυχαίο κιόλας που αρκετοί παίκτες όπως ο Μούχλιας είπαν ότι δουλεύουν πολύ και δείχνουν καλό πρόσωπο στις προπονήσεις και θέλουν να το βγάλουν και στους αγώνες. Τα προβλήματα που είχε το ρόστερ αποτελούσαν τροχοπέδη για την εμφάνισή τους. Και δες τώρα πως η ομάδα άλλαξε πολύ με το που ήρθε ένας άλλος πασαδόρος. Το δείγμα μπορεί να μην είναι αντιπροσωπευτικό αλλά έδειξε ότι με το που συμπληρώθηκαν κενά στο φιλέ και στην πάσα έγιναν τα βασικά αμέσως οι παίκτες έβγαλαν έναν καλύτερο εαυτό.
Τώρα θέλεις αυτό το ρόστερ να ολοκληρώσει τις αλλαγές του και να αρχίσει να δουλεύει όχι αποκλειστικά (δεν το ανέφερα καλά παραπάνω) σε τεχνικά θέματα, αλλά στο να μάθει ο ένας τον άλλον στο σύνολο. Το ατομικό στοιχείο υπάρχει, τώρα μένει οι παίκτες να φτιάξουν χημεία μεταξύ τους ώστε να αρχίσουν να λειτουργούν σα σύνολο. Και αυτό θα βγει με τα παιχνίδια που θα παίζουν. Οι νίκες πάντα δίνουν αυτοπεποίθηση, όμως ξέρεις ότι θα υπάρξουν και ήττες. Δε σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχει η θέληση για βαθμούς και στόχους. Για αυτό και το σημαντικότερο είναι τώρα να πάρει παιχνίδια και με τη βελτίωση της χημείας θα διορθώσει τομείς όπως το μπλοκ-άμυνα. Οι στόχοι είναι σε έναν μακρύ ορίζοντα για την ώρα και τα παιχνίδια που έρχονται προσφέρονται για να χτίσεις χημεία και έτσι να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους τα παιδιά.
Προς Θεού δε θεωρώ την αυτοπεποίθηση ως κάτι το ευτελές ή το δευτερεύον. Αλλά τονίζω ότι το κύριο πρόβλημα ήταν να έχουν οι παίκτες τα σωστά εργαλεία για να βγει αυτή η αυτοπεποίθηση.
Όσον αφορά για την ταχύτητα του παιχνιδιού συμφωνώ απόλυτα και φάνηκε το πόσο γρήγορα και το πόσο δυνατά τελείωναν οι επιθέσεις. Και για αυτό και ο Μιλενκόσκι ήθελε έναν κεντρικό με επιθετικές αρετές. Γιατί από ένα σημείο και μετά όλες οι ομάδες ήξεραν το παιχνίδι σου και εφάρμοζαν το μπλοκ στα άκρα. Και δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι δεν έπαιζες τους κεντρικούς, αλλά και ότι δεν απειλούσαν και οι ίδιοι. Ούτε ο Μπάσης ούτε ο Τακουρίδης ούτε και ο Λομπιζένκο ήταν οι απειλές. Τώρα κάνεις πιο δύσκολη τη ζωή του αντιπάλου που ξέρει ότι τώρα πρέπει να προσέχω τη θέση 3 σε σχέση με τα προηγούμενα παιχνίδια. Και όντως η ταχύτητα του πρώτου χρόνου θα βελτιωθεί γιατί ο Γαλιώτος θα μάθει τους κεντρικούς καλύτερα και έτσι θα μπορεί να τους παίξει και σε διαφορετικές θέσεις ή συνθήκες.
Για τον Κοκκινάκη θεωρώ ότι είναι κυρίως ντεφορμάρισμα αυτό που περνάει. Σίγουρα δεν είχε τους συμπαραστάτες στην πίσω ζώνη αλλά έχει βρεθεί και σε χειρότερες καταστάσεις. Και το λέω αυτό γιατί με την προσθήκη του Κάτιτς τα νούμερά του έχουν βελτιωθεί και κυρίως τα λάθη που κάνει είναι λόγω δικών του τοποθετήσεων. Μη ξεχνάμε κιόλας ότι είναι κοντά ένα μήνα που μόνο ταξιδεύει η ομάδα και η κόπωση θα βγει κάποια στιγμή. Πιστεύω ότι θα ανέβει.
Το μπλοκ δε το φοβάμαι πια, αλλά θέλω στην άμυνα να πέφτουμε για κάθε μπάλα και να μη δεχόμαστε συχνά τόσες προσποιήσεις. Δηλαδή τα ντουμπλαρίσματά μας πρέπει να είναι συντονισμένα και οι παίκτες να είναι συγκεντρωμένοι. Αυτό θα δουλευτεί μέσα από τα παιχνίδια και για αυτό και θέλω όλες οι μεταγραφικές κινήσεις να ολοκληρωθούν.
Όσον αφορά τον ακραίο ξέρω ότι ψάχνουμε μια τελευταία κίνηση που θα δώσει καλύτερη επιθετική επίδοση από τη θέση αυτή. Προσωπικά άμα δε βρεθεί ή δεν είναι αυτή που θα κάνει το κάτι παραπάνω, τότε καλύτερα να μείνεις με τον Λιάφτοφ. Ο Αλεξάνταρ έχει καλές και κακές στιγμές, αλλά εάν δεν υπάρχει κάτι αξιόλογο τότε δε βρίσκω το λόγο να φύγει.
