Ad blocker detected: Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
mpafos4 έγραψε:Καντε ακομα μια ερωτηση,στον ξαδερφο του Σαμαρα(Γερουλανο).....Ποιο γηπεδο εχει χτιστει ή επισκευαστει χωρις χρηματα της ΓΓΑ-τα οποια παιρνει απο τον ΟΠΑΠ-?Εγω,το μονο που ξερω ειναι το Καραϊσκακη......αλλα για το συγκεκριμενο εγιναν αλλα χειροτερα.....Αληθεια,ο Πανθρακικος,δεν εχει φιλαθλους....χορηγους.....?Γιατι του δωσατε πριν δυο χρονια 1,2 εκ ευρω για να κανει νεες κερκιδες?........Αλλα,για εκει,φροντισε ο"κυριος" Στυλιανιδης,βουλευτης της Ροδοπης....ενω,οι δικοι μας εδω,ε?.......το παιζουν υπερανω.....μαλλον φοβουνται τις αντιδρασεις των ασπονδυλων-ας γελασω-.......Αλλα καλα μας κανουν...αφου τους ψηφιζουμε......
ΥΓ.Εαν,ειδικα στη Β.Ελλαδα,ο ΟΠΑΠ δεν εμφανισει μειωση του τζιρου,τουλαχιστον 50%,θα ειμαστε,οντως,επαναστατες του πληκτρολογιου......κοινως,της π@υτσας!!!
Και ξανά παράθεση το ποστ σου γιατί έτσι ακριβώς είναι.
Το γήπεδο ανήκει στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (που διατηρεί την κυριότητα), η χρήση του όμως παραχωρήθηκε το 2003 μέσω της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού στον ερασιτέχνη Ολυμπιακό Σ.Φ.Π. για 49 χρόνια.
Το νέο γήπεδο Καραϊσκάκη, κατασκευάστηκε την περίοδο 2003-2004 σε χρόνο ρεκόρ (14 μήνες) και το έργο παραδόθηκε τον Ιούνιο του 2004. Χρησιμοποιήθηκε στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (διεξήχθησαν αγώνες του τουρνουά ποδοσφαίρου).
υγ
Το γνωστό σκάνδαλο του Αθήνα 2004 που ουσιαστικά χαρίστηκε στον Κρόκο.
Ε κυρία Αγγελοπούλου?
Η χορηγία ΟΠΑΠ και η... Τούμπα
Το ποσό της χορηγίας του ΟΠΑΠ προς τη Super League φτάνει τα 25 εκατομμύρια ευρώ. Από αυτά, ένα μέρος της τάξης των 3 με 5 εκατομμυρίων ευρώ προορίζεται για βελτίωση γηπεδικών εγκαταστάσεων. Από αυτό ακριβώς το κονδύλι, λοιπόν, μπορεί να τραβήξει χρήματα η ΠΑΕ ΠΑΟΚ για τις απαραίτητες εργασίες στην Τούμπα, στις θύρες 7 και 8, ώστε να μην αντιμετωπίσει κανένα πρόβλημα από την UEFA εν όψει των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και για να μην "πληγώσει" κι άλλο το ταμείο της.
Εξελίξεις στο πολύ σημαντικό για τους "ασπρόμαυρους" αυτό θέμα αναμένεται να υπάρξουν από την προσεχή Δευτέρα (7/6).
-Σε μια εποχή άκρατου επαγγελματισμού προτίμησες να ακούσεις την καρδιά σου και να γυρίσεις στον ΠΑΟΚ. Είσαι σίγουρος για την απόφαση σου;
"Ναι. Όταν φτάνει η ώρα μιας τέτοιας απόφασης βάζεις κάτω όλους τους παράγοντες και τις συνθήκες που θα βρεις. Παίζει ρόλο και το οικονομικό αλλά και το που αισθάνεσαι πιο ωραία. Αναλογίζεσαι την ποιότητα της ζωής, τα βάζεις όλα κάτω και τα ζυγίζεις και έτσι παίρνεις την απόφαση. Για μένα η απόφαση ήταν συνειδητή. Αυτό δεν σημαίνει ότι στον Παναθηναϊκό δεν μου φέρθηκαν καλά ή δεν πέρασα καλά ή δεν έχω καλές αναμνήσεις. Αυτή λοιπόν είναι η απάντηση καθώς δεν θα μου άρεσε να έχω μια λαϊκίστικη τοποθέτηση. Όσοι με ξέρουν, καταλαβαίνουν".
-Μετά από 4 χρόνια στον Παναθηναϊκό επιστρέφεις στον ΠΑΟΚ. Τι ελπίζεις και τι περιμένεις;
"Ο ΠΑΟΚ ο σημερινός δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που άφησα εγώ. Με τον Ζαγοράκη πρόεδρο, τον Βρύζα και τους λοιπούς της διοίκησης έχει κάνει τεράστια βήματα προς τα μπροστά. Η ομάδα γύρισε πραγματικά σελίδα και μπήκε στον ίσο δρόμο. Απαλλαγμένος από τα λάθη και τα προβλήματα του παρελθόντος ο σύλλογος μπορεί να πάει εκεί που του αρμόζει. Οι φιλοδοξίες αλλά και το πλάνο είναι κάθε χρόνο να στοχεύει και ψηλότερα. Την τελευταία διετία είχε πολύ καλή πορεία με αποκορύφωμα την σεζόν που μόλις τελείωσε όπου διεκδίκησε στα ίσια το πρωτάθλημα".
-Σκέφτεσαι καθόλου την πιθανότητα να υπάρχει μια μικρή μερίδα του κόσμου που θα σε αποδοκιμάσει;
"Αυτά συμβαίνουν παντού. Σε όλες τις ομάδες και σε όλες τις χώρες. Δεν πρέπει να στέκεσαι σε τέτοια γεγονότα αλλά να τα προσπερνάς. Απλά μια τέτοια συμπεριφορά δεν είναι σωστή και σίγουρα δεν βοηθάει την ομάδα. Σε ένα χώρο σαν το ποδόσφαιρο όπου εμπλέκεται έντονα το συναίσθημα είναι λογικό να υπάρχουν συμπάθειες και αντιπάθειες, ανάλογα με το πώς σε βλέπει ο καθένας. Δεν μπορείς να είσαι αρεστός σε όλους".
-Ετοιμάζεσαι να παίξεις στο πρώτο Μουντιάλ της καριέρας σου. Τι περιμένεις;
"Περιμένω να το διασκεδάσω. Να χαρούμε όλοι μαζί τη συμμετοχή σε αυτή τη γιορτή γιατί είναι σημαντική η παρουσία της Ελλάδας σε μια τέτοια διοργάνωση".
-Εμείς τι να περιμένουμε από την Εθνική;
"Κατ’ αρχήν είναι μεγάλη επιτυχία στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μετά από 16 χρόνια ευτύχησε η Ελλάδα να συμμετάσχει ξανά και αυτό είναι σημαντικό επίτευγμα. Είμαστε χαρούμενοι, αισιόδοξοι και ελπίζουμε να δώσουμε χαρά στον κόσμο. Μια πρόκριση στην επόμενη φάση θα είναι τεράστια υπόθεση".
υγ
κυκλοφορεί αύριο στα περίπτερα απο το περιοδικό Maxim
Ο κροκόδειλος όταν θέλει να ξεγελάσει το θύμα του, κρύβεται πίσω από κανένα βράχο ή δέντρο κι αρχίζει να βγάζει κάτι παράξενους ήχους, που μοιάζουν καταπληκτικά με κλάμα μωρού παιδιού.
Συγχρόνως -ίσως από την προσπάθεια που βάζει για να… κλάψει- τρέχουν από τα μάτια του άφθονα και χοντρά δάκρυα. Έτσι, αυτοί που τον ακούν, νομίζουν ότι πρόκειται για κανένα παιδάκι που χάθηκε και τρέχουν να το βοηθήσουν…
Ο κροκόδειλος επιτίθεται τότε, ξαφνικά και κάνει τη δουλειά του.
Στην αρχαία Ελλάδα ο κροκόδειλος ήταν άγνωστος. Οι Φοίνικες, όμως, έμποροι, που έφταναν στα λιμάνια της Κορίνθου και του Πειραιά, μιλούσαν συχνά για τα διάφορα εξωτικά ζώα, τα πουλιά και τα ερπετά της πατρίδας τους, που άφηναν κατάπληκτους τους ανίδεους Έλληνες και τους γέμιζαν με τρόμο και θαυμασμό.
Φαίνεται ωστόσο, ότι ο κροκόδειλος τους έκανε περισσότερη εντύπωση, κυρίως με το ψευτοκλάμα του, αφού ένας νεαρός ποιητής, ο Φερεκίδης, έγραψε κάποτε το παρακάτω επίγραμμα:
«Εάν η γη ήθελε να συλλάβει εκ των δακρύων της γυναικός, εκάστη ρανίς των θα εγέννα κροκόδειλον».
Παρόλο, λοιπόν, που στην Ελλάδα δεν υπήρχαν κροκόδειλοι, τα «κροκοδείλια δάκρυα», που λέμε σήμερα γι’ αυτούς που ψευτοκλαίνε, είναι φράση καθαρά αρχαία ελληνική.
"Κάνει την πάπια"
Στη βυζαντινή εποχή, αυτός που κρατούσε τα κλειδιά του παλατιού - ο κλειδοκράτορας δηλαδή - ονομαζόταν Παπίας. "Ο Παπίας μετά του Εταιριάρχου αυτοπροσώπως ήνοιγον και έκλεινον άπασας τας εις το παλάτιον εισόδους". Τώρα για ποιο λόγο τον έλεγαν έτσι, παραμένει άγνωστο. Ωστόσο με τον καιρό, το όνομα αυτό έγινε τιμητικός τίτλος, που δινόταν σε διάφορους έμπιστους αυλικούς.
Ο Παπίας είχε το δικαίωμα να παρακάθεται στο ίδιο τραπέζι με τον αυτοκράτορα, να κουβεντιάζει μαζί του και να διασκεδάζει στα συμπόσιά του. Κάποτε - όταν αυτοκράτορας ήταν ο Βασίλειος Β΄ - Παπίας του παλατιού έγινε ο Ιωάννης Χανδρινός, άνθρωπος με σκληρά αισθήματα, ύπουλος και ψεύτης. Από τη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα κλειδοκράτορα, άρχισε να διαβάλει τους πάντες - ακόμη και τον αδερφό του Συμεώνα - στον αυτοκράτορα. Έτσι, κατάντησε να γίνει το φόβητρο όλων. Όταν κανείς του παραπονιόταν πως τον αδίκησε, ο Χανδρινός προσποιούταν τον έκπληκτο και τα μάτια του … βούρκωναν υποκριτικά.
"Είσαι ο καλύτερός μου φίλος, του έλεγε. Πώς μπορούσα να πω εναντίων σου στον αυτοκράτορα;" Η διπροσωπία του αυτή έμεινε κλασική στο Βυζάντιο. Γι' αυτό, από τότε, όταν κανείς πιανόταν να λέει ψέμα στη συντροφιά του ή να προσποιείται τον ανήξερο, οι φίλοι του του έλεγαν ειρωνικά: "Ποιείς τον Παπίαν"…Φράση που έμεινε ως τα χρόνια μας με μια μικρή παραλλαγή.
Εύχομαι να βοηθήσει τον ΠΑΟΚ να πάρει το πρωτάθλημα.
Αλλά όπως λέει κ ο ίδιος σχεδόν, έφυγε στα δύσκολα έρχεται σε έναν διαφορετικό ΠΑΟΚ.
Α...και το ένα μύριο που θα στοιχίσει σχεδόν με ΦΠΑ,πριμ κλπ δεν είναι λίγα ΠΑΟΚτσάκι μου...
νομιζω οτι στις μερες μας ειναι προκληση το νουμερο του σαλπι....ξερω οτι χωρις λεφτα καλους παικτες δεν παιρνεις αλλα τα 750 ειναι πολλα...πρεπει να πεσει....ξερω οτι ειναι το τελευταιο του συμβολαιο αλλα ειναι 4ετες απο οτι ξερω...οποτε λεφτα θα εχει και για τα παιδια του...στη πολιχνη τα σπιτια πανε σε καλες τιμες και με 500 θα ζησει πιστευω
Κάθε απόγευμα, γυρίζοντας από το σχολείο, τα παιδιά πήγαιναν να παίξουν στον κήπο του γίγαντα. Ήταν ένας μεγάλος, πανέμορφος κήπος με απαλό πράσινο γρασίδι. Εδώ κι εκεί στο χορτάρι ορθώνονταν ωραία λουλούδια σαν αστέρια, υπήρχαν δώδεκα ροδακινιές που την γέμιζαν ρόδινα μαργαριταρένια ανθάκια, το φθινόπωρο βάραιναν από τους πλουσιους καρπούς. Τα πουλιά κάθονταν στα δέντρα τραγουδούσαν τόσο γλυκά, που τα παιδιά σταματούσαν τα παιχνίδια τους για να τ' ακούσουν. «Τι ευτυχισμένα που είμαστε εδώ!» φώναζαν το ένα στ' άλλο.
Μια μέρα, ο γίγαντας γύρισε. Είχε πάει να επισκεφτεί το φίλο του, το δράκο της Κορνουάλλης, είχε μείνει μαζί του εφτά χρόνια. 'Όταν τέλειωσαν τα εφτά χρόνια, είχε πει όλα όσα ήθελε να πει, μια και τα ενδιαφέροντα του ήταν περιορισμένα, και αποφάσισε να γυρίσει στο κάστρο του. Όταν έφτασε, είδε τα παιδιά να παίζουν στον κήπο. «Τι κάνετε εδώ;» φώναξε με πολύ άγρια φωνή, και τα παιδιά έφυγαν τρέχοντας. «Ο κήπος μου είναι δικός μου» είπε ο γίγαντας «δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς αυτό, και δε θα επιτρέψω να παίζει κανείς εδώ μέσα εκτός από μένα». Έχτισε λοιπόν μια ψηλή μάντρα ολόγυρα κι έστησε μια ταμπέλα. ΟΙ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ ΘΑ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ. Ήταν ένας γίγαντας πολύ εγωιστής. Τα καημένα τα παιδιά τώρα δεν είχαν πουθενά να παίξουν. Προσπάθησαν να παίξουν στο δρόμο, αλλά ο δρόμος ήταν γεμάτος σκόνη και κοφτερές πέτρες, και δεν τους άρεσε. Περιτριγύριζαν την ψηλή μάντρα όταν τέλειωναν τα μαθήματα τους και μιλούσαν για τον όμορφο κήπο πίσω της. «Τι ευτυχισμένα που ήμασταν εκεί!» έλεγαν το ένα στ' άλλο.
Ύστερα ήρθε η άνοιξη κι ολόκληρη η χώρα γέμισε μπουμπούκια και μικρά πουλιά. Μόνο στον κήπο του εγωιστή γίγαντα ήταν ακόμη χειμώνας. Τα πουλιά δεν είχαν όρεξη να τραγουδήσουν εκεί μέσα, γιατί δεν υπήρχαν καθόλου παιδιά, και τα δέντρα ξέχασαν να βγάλουν μπουμπούκια. Μια μέρα, ένα όμορφο λουλούδι πρόβαλε το κεφάλι του απ' το χορτάρι, μα μόλις είδε την ταμπέλα, λυπήθηκε τόσο πολύ για τα παιδιά, που τρύπωσε πάλι στο χώμα κι αποκοιμήθηκε. Οι μόνοι που χάρηκαν ήταν το χιόνι κι η παγωνιά. «Η άνοιξη τον ξέχασε αυτό τον κήπο» αναφώνησαν, «θα ζήσουμε λοιπόν εδώ όλο το χρόνο». Το χιόνι σκέπασε το χορτάρι με το φαρδύ λευκό μανδύα του, και η παγωνιά έβαψε όλα τα δέντρα ασημένια. Έπειτα κάλεσαν το βοριά να μείνει μαζί τους κι εκείνος ήρθε. Ήταν τυλιγμένος με γούνες κι όλη τη μέρα βρυχιόταν στον κήπο και γκρέμιζε τις καμινάδες. «Θαυμάσιο μέρος» είπε, «πρέπει να καλέσουμε και το χαλάζι». Ήρθε λοιπόν και το χαλάζι. Τρεις ώρες κάθε μέρα σφυροκοπούσε τη στέγη του κάστρου κι έσπασε τις περισσότερες πλάκες, κι ύστερα έτρεχε γύρω γύρω στον κήπο όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Ήταν ντυμένο στα γκρίζα, κι η ανάσα του ήταν πάγος. «Δεν καταλαβαίνω γιατί καθυστερεί τόσο πολύ η άνοιξη» έλεγε ο εγωιστής γίγαντας, καθισμένος στο παράθυρο και κοιτάζοντας τον παγωμένο κατάλευκο κήπο του-«ελπίζω ν' αλλάξει ο καιρός». Η άνοιξη όμως δεν ήρθε ποτέ, ούτε το καλοκαίρι. Το φθινόπωρο έφερε χρυσούς καρπούς σ' όλους τους κήπους, αλλά στον κήπο του γίγαντα δεν έδωσε κανέναν. «Είναι υπερβολικά εγωιστής» είπε. Κι έτσι, βασίλευε πάντα ο χειμώνας, κι ο βοριάς και το χαλάζι κι η παγωνιά και το χιόνι χόρευαν ανάμεσα στα δέντρα.
Ένα πρωί, ο γίγαντας ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του όταν άκουσε μια πολύ όμορφη μουσική. Ηχούσε τόσο γλυκιά στ' αυτιά του, που νόμιζε ότι περνούσαν από κει οι μουσικοί του βασιλιά. Στην πραγματικότητα, δεν ήταν παρά μια μικρή καρδερίνα που τραγουδούσε έξω απ' το παράθυρο του, αλλά είχε τόσο καιρό ν' ακούσει πουλί να κελαηδάει στον κήπο του, που του φάνηκε η πιο όμορφη μουσική στον κόσμο. Έπειτα το χαλάζι σταμάτησε να χορεύει πάνω από το κεφάλι του, ο βοριάς έπαψε να βρυχιέται κι ένα εξαίσιο άρωμα έφτασε από τ' ανοιχτό τζάμι. «Μου φαίνεται πως ήρθε επιτέλους η άνοιξη» είπε ο γίγαντας και πετάχτηκε απ' το κρεβάτι και κοίταξε έξω. Τι είδε; Είδε ένα υπέροχο θέαμα. Από ένα μικρό άνοιγμα στη μάντρα τα παιδιά είχαν τρυπώσει στον κήπο κι ήταν σκαρφαλωμένα στα κλαδιά των δέντρων. Σε κάθε δέντρο που έβλεπε ήταν κι ένα παιδάκι. Και τα δέντρα χαίρονταν τόσο πολύ που ξανάβλεπαν τα παιδιά, που είχαν σκεπαστεί με μπουμπούκια και ανέμιζαν απαλά τα μπράτσα τους πάνω από τα κεφάλια των παιδιών. Τα πουλιά πετούσαν ολόγυρα τιτιβίζοντας ξετρελαμένα, και τα λουλούδια σήκωναν το κεφάλι τους απ' το πράσινο χορτάρι και γελούσαν. Ήταν μια πανέμορφη σκηνή, και μόνο σε μια γωνιά ήταν ακόμη χειμώνας. Ήταν η πιο μακρινή γωνιά του κήπου, κι εκεί στεκόταν ένα αγοράκι. Ήταν τόσο μικροκαμωμένο, που δεν μπορούσε να φτάσει τα κλαδιά του δέντρου κι έκανε κύκλους γύρω του κλαίγοντας πικραμένο. Το καημένο το δέντρο ήταν ακόμη σκεπασμένο με χιόνι και πάγο, κι ο βοριάς φύσαγε και βρυχιόταν από πάνω του. «Ανέβα, αγοράκι!» έλεγε το δέντρο, και λύγιζε τα κλαδιά του όσο πιο χαμηλά μπορούσε-αλλά το αγόρι ήταν υπερβολικά μικροκαμωμένο.
Κι η καρδιά του γίγαντα έλιωσε καθώς κοίταξε έξω. «Τι εγωιστής που ήμουν!» είπε- «τώρα καταλαβαίνω γιατί δεν ερχόταν εδώ η άνοιξη. Θ' ανεβάσω το αγοράκι στο δέντρο κι έπειτα θα γκρεμίσω τη μάντρα, κι ο κήπος μου θα μείνει για πάντα παιχνιδότοπος για τα παιδιά». Μετάνιωνε στ' αλήθεια πολύ γι' αυτό που είχε κάνει.
Κατέβηκε λοιπόν τη σκάλα, άνοιξε αθόρυβα την εξώπορτα και βγήκε στον κήπο. Μα μόλις τον είδαν τα παιδιά, τρόμαξαν όλα τόσο πολύ, που το 'βαλαν στα πόδια, και στον κήπο ξανάγινε χειμώνας. Μόνο το αγοράκι δεν έτρεξε να φύγει, γιατί το τύφλωναν τα δάκρυα και δεν είδε το γίγαντα να έρχεται. Κι ο γίγαντας το πλησίασε κλεφτά από πίσω, το πήρε απαλά στο χέρι του και το απόθεσε πάνω στο δέντρο. Και το δέντρο αμέσως μπουμπούκιασε, και τα πουλιά ήρθαν και τραγούδησαν πάνω στα κλαδιά του, και το αγοράκι άπλωσε τα δυο του χέρια, τα τύλιξε γύρω απ' το λαιμό του γίγαντα και τον φίλησε. Τ' άλλα παιδιά, όταν είδαν ότι ο γίγαντας δεν ήταν πια κακός, γύρισαν τρέχοντας πίσω και μαζί τους ήρθε κι η άνοιξη. «Είναι δικός σας ο κήπος τώρα, παιδάκια» είπε ο γίγαντας, και πήρε ένα μεγάλο τσεκούρι και γκρέμισε τη μάντρα. Και την ώρα που οι άνθρωποι πήγαιναν για ψώνια, στις δώδεκα, βρήκαν το γίγαντα να παίζει με τα παιδάκια στον πιο όμορφο κήπο που είχαν δει ποτέ. Όλη μέρα έπαιζαν, και το απόγευμα πήγαν στο γίγαντα να τον αποχαιρετήσουν. «Μα πού είναι ο μικρός σας σύντροφος;» είπε, «το αγόρι που έβαλα πάνω στο δέντρο». Ο γίγαντας το αγαπούσε περισσότερο απ' όλα, γιατί τον είχε φιλήσει. «Δεν ξέρουμε» απάντησαν τα παιδιά- «έφυγε». «Πρέπει να του πείτε να έρθει οπωσδήποτε αύριο» είπε ο γίγαντας. Αλλά τα παιδιά είπαν ότι δεν ήξεραν πού έμενε, δεν το είχαν ξαναδεί ποτέ πριν κι ο γίγαντας ένιωσε μεγάλη θλίψη. Κάθε απόγευμα, όταν τέλειωνε το σχολείο, τα παιδιά έρχονταν κι έπαιζαν με το γίγαντα. Μα το αγοράκι που αγαπούσε ο γίγαντας δεν ξαναφάνηκε ποτέ. Ο γίγαντας ήταν πολύ καλός με όλα τα παιδιά, ωστόσο λαχταρούσε να δει τον πρώτο μικρό του φίλο και μιλούσε συχνά γι' αυτόν. «Πόσο θα 'θελα να τον δω!» έλεγε. Πέρασαν χρόνια, κι ο γίγαντας γέρασε κι έχασε τις δυνάμεις του. Δεν μπορούσε πια να παίζει, καθόταν λοιπόν σε μια πελώρια πολυθρόνα και κοιτούσε τα παιδιά και θαύμαζε τον κήπο του. «Έχω πολλά όμορφα λουλούδια» έλεγε• «μα τα παιδιά είναι τα πιο όμορφα απ' όλα τα λουλούδια». Ένα χειμωνιάτικο πρωινό, καθώς ντυνόταν, κοίταξε έξω απ' το παράθυρο του. Δε μισούσε πια το χειμώνα, γιατί ήξερε ότι ήταν απλώς η άνοιξη κοιμισμένη και τα λουλούδια ξεκουράζονταν. Ξαφνικά, έτριψε με απορία τα μάτια του και κοιτούσε και δε χόρταινε. Ήταν στ' αλήθεια ένα υπέροχο θέαμα. Στην πιο μακρινή γωνιά του κήπου έβλεπε ένα δέντρο σκεπασμένο ολόκληρο με όμορφα άσπρα μπουμπούκια. Τα κλαδιά του ήταν χρυσά, και ασημένιοι καρποί κρέμονταν απ' αυτά, και στη ρίζα του στεκόταν το αγοράκι που είχε αγαπήσει. Γεμάτος χαρά κατέβηκε τρέχοντας ο γίγαντας και βγήκε στον κήπο. Διέσχισε βιαστικά την πρασιά και πλησίασε το παιδί. Κι όταν το έφτασε, το πρόσωπο του κοκκίνισε από την οργή και είπε «Ποιος τόλμησε να σε πληγώσει;» Γιατί στις παλάμες των χεριών του παιδιού υπήρχαν τα σημάδια από δυο καρφιά, και σημάδια από δυο καρφιά είχαν και τα ποδαράκια του. «Ποιος τόλμησε να σε πληγώσει;» φώναξε ο γίγαντας «πες μου, για να πάρω το μεγάλο σπαθί μου και να τον σκοτώσω». «Όχι!» απάντησε το παιδί- «γιατί αυτές είναι οι πληγές της αγάπης». «Ποιος είσαι;» ρώτησε ο γίγαντας, και τον πλημμύρισε ένα αλλόκοτο δέος και γονάτισε μπροστά στο παιδάκι. Και το παιδάκι χαμογέλασε στο γίγαντα και του είπε: «Με άφησες κάποτε να παίξω στον κήπο σου, απόψε θα 'ρθεις μαζί μου στο δικό μου κήπο, που είναι ο παράδεισος». Κι όταν τα παιδάκια έτρεξαν στον κήπο εκείνο το απόγευμα, βρήκαν το γίγαντα νεκρό κάτω απ' το δέντρο, σκεπασμένον ολόκληρο με κατάλευκα μπουμπούκια.
Θετική είναι η απάντηση που έλαβε η ΠΑΕ ΠΑΟΚ από την ελληνική πολιτεία, μέσω της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, για τη χρήση του ΟΑΚΑ στους ευρωπαϊκούς αγώνες της ομάδας τη σεζόν 2010-2011. "Ναι" υπό αυστηρές προϋποθέσεις, όμως, οι οποίες κάνουν τους "ασπρόμαυρους" να αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχει καλύτερη λύση από τη χρήση του δικού τους γηπέδου.
Το olaPAOK.gr αποκαλύπτει σήμερα (Παρασκευή 11/6) ότι με εντολή του γενικού γραμματέα Αθλητισμού, Παναγιώτη Μπιτσαξή, το αίτημα του "Δικέφαλου" για διεξαγωγή ευρωπαϊκών αγώνων στο Ολυμπιακό Στάδιο γίνεται αποδεκτό. Κάτι που σημαίνει ότι η συνεδρίαση του διοικητικού συμβουλίου του ΟΑΚΑ έχει μάλλον διαδικαστικό χαρακτήρα, καθώς διοικητικά το Στάδιο ανήκει στη Γ.Γ.Α.. Μόνο που υπάρχει ένα μεγάλο "αλλά" στην υπόθεση.
Ρήτρες βίας
Ποιο είναι αυτό το "αλλά"; Εφόσον η ΠΑΕ ΠΑΟΚ επιμείνει ότι θέλει να χρησιμοποιήσει το ΟΑΚΑ για τα ευρωπαϊκά της παιχνίδια, θα υπογραφεί μεταξύ του συλλόγου και της διοίκησης του Σταδίου σύμβαση παραχώρησης. Αυτή, πέρα από το σχετικό μίσθωμα που θα προβλέπει για τους "ασπρόμαυρους" (κάτι σαν ενοίκιο, δηλαδή), θα περιλαμβάνει και ρήτρες βίας.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι μπορεί ο "Δικέφαλος" να πληρώσει χαμηλό αντίτιμο για τη χρήση του Σταδίου, αλλά θα κληθεί να πληρώσει ιδιαίτερα ακριβό πρόστιμο, αν γίνουν ζημιές στο Στάδιο στο πλαίσιο του όποιου δικού του αγώνα. Πρόστιμο, πολύ υψηλότερο από το όποιο μίσθωμα.
Σε ερώτηση που έθεσε το olaPAOK.gr σχετικά με το τι θα ισχύσει στις περιπτώσεις των Παναθηναϊκού και ΑΕΚ, που έτσι κι αλλιώς χρησιμοποιούν το ΟΑΚΑ, η απάντηση από πλευράς Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού ήταν ότι οι ρήτρες βίας θα ισχύσουν το ίδιο για όλες τις ομάδες.
Αγωνία για Τούμπα
Από όλα τα παραπάνω γίνεται αντιληπτό ότι ο μεγάλος πονοκέφαλος για τους "ασπρόμαυρους" δεν είναι αν πάρουν το ΟΑΚΑ για χρήση, αλλά όλα τα παρεπόμενα: ο εξαναγκασμός της ομάδας σε ταξίδι στην Αθήνα μέσα στο κατακαλόκαιρο, το γεγονός ότι θα δώσει ουσιαστικά δύο αγώνες εκτός έδρας με όποιον αντίπαλο κληρωθεί, τα περιττά έξοδα, καθώς και ο κίνδυνος να χρειαστεί να πληρώσει κι έξτρα χρήματα σε περίπτωση ζημιών.
Η αγωνία, επομένως, για τους διοικούντες την ΠΑΕ ΠΑΟΚ είναι αν μπορεί η Τούμπα να είναι απολύτως έτοιμη για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια της ομάδας. Μια πρώτη εικόνα θα έχουν οι "ασπρόμαυροι" την ερχόμενη εβδομάδα, μετά την επίσκεψη στην έδρα τους των εκπροσώπων της TEAM και της UEFA. Μια εικόνα, που εύχονται να είναι θετική και να στέλνει ενθαρρυντικό μήνυμα για τη συνέχιση των εργασιών, που ήδη έχουν ξεκινήσει -και δεν κοστίζουν και λίγα χρήματα..
