Πρέπει να “κουμπώσει” στ αριστερά
Ο ΠΑΟΚ σε 22 ημέρες ρίχνεται στη μάχη των προκριματικών του Τσάμπιονς Λιγκ και το μόνο που με προβληματίζει είναι ο τραυματισμός του Λίνο.
Είναι ένα στοιχείο που δεν μπορείς να αμελήσεις κοιτώντας την ομάδα και το παρελθόν της.
Ο Βραζιλιάνος κούμπωνε άψογα με τον Σορλέν, όμως η αναγκαστική μεταφορά του Σαβίνι στα άκρα δημιουργεί ουσιαστικά μία ακίνδυνη πλευρά δημιουργικά.
Κανένας από τους δύο δεν έχει δημιουργικές αρετές, κανένας από τους δύο δεν μπορεί να παίξει το ένας με έναν, κανένας από τους δύο δεν πλησιάζει περιοχή.
Τα πράγματα θα καλυτερέψουν αν ο ΠΑΟΚ πάρει τον Χοσέμι που είναι ένας πολύ ισορροπημένος μπακ, αφού η δεξιά πλευρά θα είναι σε θέση να αντεπεξέλθει, όμως και σε αυτή τη περίπτωση η ομάδα του Μπερέτα θα παρουσιαστεί αρκετά μονοδιάστατη. Κι αν πέρυσι αυτό ήταν κάτι που βγήκε στον Σάντος, φέτος, σε παιχνίδια πολύ υψηλού επιπέδου όπως αυτά που αναμένονται θα είναι κομματάκι δύσκολο.
Δύο είναι οι λύσεις που μπορεί να βρει ο Μπερέτα. Η μετατόπιση του Σαλπιγγίδη στα δεξιά και η μεταφορά του Βιεϊρίνια στ αριστερά, έτσι ώστε οι δύο ακραίοι χαφ – εξτρέμ να είναι σε θέση να απειλήσουν, όμως σε αυτή τη περίπτωση θα πρέπει να παρακαλάμε για έναν πολύ σοβαρό Μουσλίμοβιτς, σαν αυτόν που είδαμε στα πλέι οφς.
Η δεύτερη λύση, είναι η άμεση απόκτηση ενός παίκτη που παίζει από τα αριστερά και έχει τα στοιχεία του Βιεϊρίνια, έτσι ώστε ο Σάλπι να παίξει ως καθαρός επιθετικός και η ομάδα να είναι σαφώς πιο απειλητική σε αυτά τα παιχνίδια.
Μπορεί να φαίνεται πως είναι νωρίς ακόμη, αλλά ουσιαστικά μας μένουν τρεις εβδομάδες μέχρι η ομάδα να ριχτεί στη μάχη των προκριματικών. Δεν είναι και τόσο μεγάλο το διάστημα που απομένει.
Ξέχωρα από την δυσλειτουργία που διακρίνω στ αριστερά, ο ΠΑΟΚ απέκτησε τον Φραντσίσκο Ζουέλα, έναν δυναμικό στόπερ, ευελπιστώντας πως θα καλύψει την απώλεια του Μάρκος Αντόνιο.
Σε επίπεδο χαρακτηριστικών είναι πάνω κάτω ίδιοι παίκτες, όμως ο Ανγκολέζος είναι ένας παίκτης ψυχολογίας.
Στα καλά του στη Ξάνθη, « κατάπινε» τους αντιπάλους του, όμως όταν άλλαξε περιβάλλον και δεν του άρεσε χάθηκε κάπου στα βάθη της Ρωσίας.
Ο Ζουέλα είναι ενθουσιασμένος που κατάφερε να παίξει σε μεγάλη ελληνική ομάδα. Αυτό σημαίνει πως η ψυχολογία του είναι σε πολύ καλά επίπεδα. Μακάρι να διατηρηθεί μέχρι τους αγώνες.
Αυτό που παρατηρείται τελευταία, είναι ένας συμψηφισμός της παρουσίας Ζουέλα στην ομάδα, με το ενδεχόμενο αποχώρησης του Κοντρέρας.
Πρώτον, κανένας Κοντρέρας δεν έχει φύγει ακόμη. Δεύτερον, αν ποτέ φύγει αυτό δεν μεταφράζεται στην αντικατάστασή του μόνο με τον Ζουέλα, αλλά και με έναν ποιοτικό αριστερό χαφ – εξτρέμ.
Αν ο Χιλιανός αποχωρήσει, τα χρήματα που θα ελευθερωθούν δεν θα είναι μόνο του Ζουέλα. Αφού ο συμψηφισμός γίνεται από μερίδα του κόσμου, ας γίνεται με τα πραγματικά στοιχεία και όχι με αυτά που εμφανίζουν μία θεωρητική άρνηση η οποία δεν είναι πραγματική.
Δεν τίθεται επίσης θέμα σύγκρισης Κοντρέρας και Ζουέλα, γιατί απλούστατα είναι δύο διαφορετικοί παίκτες που παίζουν την ίδια θέση.
Τα κοινά τους χαρακτηριστικά είναι όσα έχει ο Σνάουτσνερ με τον Λίνο. Και αυτοί ίδια θέση παίζουν, αλλά από κοινά έχουν όσα ο Άδωνις Γεωργιάδης με την Αλέκα Παπαρήγα.
http://blog.paok24.com/?p=203
