Maezono Masakiyo έγραψε:
Kουβανε πιστεύεις οτι αν φέτος αντι για Γουολς, Ντεν Τρις, Ράπτη είχαμε για παράδειγμα παίκτες επιπέδου Βάλκιερς, Κλαπβάικ, Γκιον Μαρτίνεζ κλπ δεν θα ήταν αρκετό για να κατακτήσουμε ένα με δύο τίτλους; Δεν είμαι και ειδικός αλλα νομίζω το 2018 με φθηνότερη ομάδα και προπονητή τον τεράστιο μεν πεπερασμένο δε Ρίτσι πήραμε κύπελλο απο τον Ολυμπιακο του Ντρυζγκα που έφτασε τελικό του τότε Challenge Cup(όχι όπως κατάντησε τώρα)...
Πρώτα απ' όλα όσο και κακό τρίμηνο να κάνει ο Ουολς δεν μπορεί να θεωρηθεί χειρότερος του Βαλκίερς. Ο Ουολς συμμετέχει και σε άλλους τομείς κάτι που δεν έκανε ο Βέλγος. Και αυτό το λέμε βάσει και του 1.5 χρόνου που έχει αγωνιστεί.
Ο Κλαπβάικ καλός χρυσός, αλλά με βεβαρημένο ιατρικό παρελθόν που κόστισε το Πρωτάθλημα όπου στη σειρά των τελικών ήταν χειρότερος από τον Ντε Ντρις.
Ο Γκιον θα έδινε το κάτι παραπάνω επιθετικά, αλλά χωρίς υποδοχή, πρέπει ο άλλος ακραίος να είναι καλός στην υποδοχή. Όσο δεν έχουμε περισσότερους ξένους και όσο καλοί Έλληνες δε βγαίνουν, κάπου πρέπει να κόψουμε.
Όσο αφορά το μπάτζετ είσαι λάθος. Ο ΠΑΟΚ του 17-18 είχε πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ από αυτόν του 22-23. Όμως έκανε τις χειρότερες δυνατές κινήσεις για να φτάσει εκεί που έφτασε. Ξεχάσες πως παρουσιάστηκες τότε; Θα στο θυμίσω. Παρουσιάστηκες στην αρχή της χρονιάς χωρίς λίμπερο, χωρίς διαγώνιο, χωρίς κεντρικούς και με τον Σαφράνοβιτς να παίζει για 2 παίκτες. Και είχες μπάτζετ ακριβώς γιατί μπορούσες να κάνεις και πολλές διορθωτικές κινήσεις, όπως και έκανες φέρνοντας Κουμεντάκη και Ουτσίκοφ και κατάφερες και πήρες το Κύπελλο. Στο Πρωτάθλημα η ανωτερότητα του Ολυμπιακού φάνηκε.
Φέτος με λιγότερο μπάτζετ από αυτό που είχες τότε, έχεις λίμπερο κανονικό, ένα συμπαθητικό κέντρο, έναν καλό πασαδόρο, έναν μέτριο διαγώνιο και ένα μέτριο επιθετικά Έλληνα και Ολλανδό ακραίο, καλή υποδοχή σε σχέση με το 17-18 και το μόνο θέμα που υπάρχει είναι ότι δεν έχεις τον killer διαγώνιο και τους πόντους από τους ακραίους. Και όμως είσαι 3 πόντους μακριά από την κορυφή, ακόμα στο παιχνίδι του Κυπέλλου και του Πρωταθλήματος και χρειάζεσαι μία ή δύο κινήσεις για να βελτιωθείς. Και δε χρειάζεσαι κάτι το υπέρτατο. Στη χειρότερη θέλεις έναν καλό επιθετικά ακραίο. Το τέλειο σενάριο θα ήταν να άλλαζες και τον Ντε Ντρις, αλλά το πιο λογικό είναι να κινηθείς για ακραίο. Όμως εδώ είναι που έρχεται και το μπάτζετ. Ότι λόγω του χαμηλού μπάτζετ βασίστηκες σε ένα στοίχημα που είναι ο Ράπτης και σε ένα μέτριο διαγώνιο όπως ο Ντε Ντρις ακριβώς γιατί είχες να του δώσεις μόνο 50.000 ευρώ. Και τώρα μετράς και τα κάνεις μασούρια.
Και εδώ είναι που φωνάζω για την έλλειψη γνώσης. Ότι αν είναι να δώσεις μόνο 50.000, κάντα να μετρήσουν. Δεν μπορεί τώρα ομάδες με πολύ μικρότερο μπάτζετ να έχουν καλύτερους ακραίους και διαγώνιους από εσένα και μάλιστα να τους δίνουν ψίχουλα. Μόνο και μόνο δες τον Μίλωνα που πήρε Μολίνα και Γιορντάνοφ. Και οι 2 50.000 κόστισαν και δες τι χρονιά κάνουν. Εδώ πια δε φέρνουμε ούτε καν Κουβανούς και δεν κοιτάμε καν την αγορά της Βραζιλίας ή της Ισπανίας. Και ο λόγος είναι απλός. Γιατί κοιτάμε να βολευόμαστε με τους μάνατζερ. Και ο μάνατζερ θα εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα και θα σου πασάρει ό,τι υπάρχει με βάση αυτό που δίνεις.
Φέτος αν το έχετε καταλάβει το 1/3 του ρόστερ μας είναι από παίκτες του γραφείου του Ματιάσεβιτς (Ράπτης, Ντε Ντρις, Γιόρνα και ίσως ο Κόστα). Ξέρω ότι δεν μπορείς να κάνεις πολλά χωρίς μάνατζερς. Είναι "αναγκαίο κακό" αλλά πρέπει να βλέπεις τι παίρνεις και όχι γουρούνι στο σακί.
Εν κατακλείδι μη θάβουμε τόσο πολύ την ομάδα γιατί πραγματικά η ομάδα παίζει όσο μπορεί να παίξει και πια θέλει μια κίνηση για να διεκδικήσει κάτι περισσότερο.
Επίσης (και εδώ θα μαλώσουμε

) το Τσάλεντζ Καπ είναι ιστορικός θεσμός και το γεγονός ότι έτυχε λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και την εντολή της CEV να αφήσει τις ιταλικές ομάδες να παίξουν στο CEV Cup και στο Champions League, δεν σημαίνει ότι πρέπει να θεωρούμε τη διοργάνωση αυτή κάτι σα Μίλκο Καπ. Πέρσι που είχες Ναρμπόν, Χαλκμπανκ, ΑCH Volley, Μπαστάρντο και Τερουέλ ήταν "κακός" ο θεσμός ή πρόπερσι με Ζιράατ, Χαλκμπανκ, Μιλάνο και Μπαστάρντο;
Δεκτό να κριτικάρουμε την έλλειψη video challenge και την ελευθερία της CEV προς τις ομάδες να επιλέγουν τη διοργάνωση που θέλουν. Όχι όμως και να θεωρούμε ότι ξέπεσε ο θεσμός.