Paokmania.Gr

Bono έγραψε:

teratios2 έγραψε: κουίζ: ποια είναι η μόνη ευρωπαική χώρα που ΚΑΝΕΝΑΣ προπονητής της δεν έχει αναλάβει ΠΟΤΕ σύλλογο εκτός της χώρας του;

Πάντως όχι η Ελλάδα....τη μακρινή δεκαετία του ' 70 ο συγχωρεμένος Λάκης Πετρόπουλος είχε περάσει απ' τον πάγκο της Σερκλ Μπρυζ :ugeek:

την οποία στην πρώτη του χρονιά έριξε στην β' και τον σουτάραν κακήν κακώς

έχεις δίκιο πάντως...1 προπονητής

Μάλιστα.....!

ο μιχαλητσος που ανελαβε ομαδα του ισραηλ δεν πιανεται?

αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

Ας πω και εγώ την αράδα μου.
Ας δούμε το ζήτημα λίγο πιο ευρέως. Τα δεδομένα είναι τα εξής.

Με την πρόσληψη Δερμιτζάκη αρχικά, του Χαβου αρχικά ως βοηθού προπονητή και μετέπειτα ως προπονητή, την πρόσληψη Παντελή και Βολτέζου και με άλλα μικροπεριστατικά φανερώνεται πως κατά πάσα πιθανότητα το κυριοτερο κριτήριο και για την πρόσληψη Σάντος ήταν η οικειότητα, η αίσθηση εμπιστοσύνης, η υπάρξη γνωριμίας.

Κανείς δεν μπορεί να πει πως είναι λάνθασμένο κριτήριο η στελέχωση της ομάδας με ανθρώπους που ο πρόεδρος γνωρίζει και εμπιστεύεται. Σε αντίστοιχο βαθμό και οι προπονητές πάμπολλες φορές φέρνουν παίκτες που τους γνωρίζουν. Απλούστατα δεν πρέπει με τίποτα να είναι το μόνο κριτήριο. Η πρώτη ζαριά μας έκατσε και οι Βρύζας, Σάντος ήταν πρόσωπα εμπιστοσύνης και ταυτόχρονα είχαν ικανότητες, παραστάσεις και προσωπικότητα. Δεν έχω καμία διάθεση να τους αποθεώσω, το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν και φύγαν από την ομάδα είτε ως υπεύθυνοι σε πολύ μεγάλο βαθμό (Σάντος) είτε όντας συνυπεύθυνοι γι αυτό (Βρύζας).

Πάμε στο τώρα. Ο Χάβος έδειξε τουλάχιστον πως δεν θα επαναλάβει τα εγκληματικά λάθη του προκατόχου του, τόσο ως προς τα περίεργα αγωνιστικά πειράματα τόσο και ως προς την επίδειξη μίας τρομερής αλαζονείας, η οποία στην περίπτωση του Δερμιτζάκη μάλλον ήταν υποβόσκουσα και εξερράγη μετά την πρόκριση στην Πόλη. Ο Παύλος τα είχε κάνει μαντάρα και η απαξίωση των παικτών προς το πρόσωπό του ήταν εμφανής και φάνηκε αυτό περίτρανα από την έλλειψη διάθεσης στο ματς με τον βάζελο. Να θυμίσω ότι και τότε το κυριότερο επιχείρημα υπέρ του Παυλου ήταν πως είναι επιλογή του προέδρου. Ε αυτό σχετικοποιείται πολύ εύκολα, όταν εκδιώχνεται στην 6η αγωνιστική, μάλλον και ο πρόεδρος αμφιβάλλει για την ορθότητα της επιλογής του. Ο Χάβος δεν ακολούθησε την ίδια τακτική, έδειξε εμπιστοσύνη στους παίκτες και το καράβι επιπλέει χωρίς να σκίζει και τα πέλαγα όμως.

Ναι, υπάρχουν άπειρα παραδέιγματα βοηθών προπονητή στην Ευρώπη, οι οποίοι μετά την απόλυση του πρώτου προπονητή άρπαξαν την ευκαιρία από τα μαλλιά και έκαναν καριέρα. Αλλά στην Ευρώπη όχι εδώ, διοτί εκεί για να φτάσει κανείς να γίνει βοηθός προπονητή χρειάζεται ένα προαπαιτούμενο επίπεδο γνώσεων και πολλές φορές επιλέγεται σε αυτή τη θέση με σκοπό να γίνει πρώτος προπονητής σε βάθος χρόνου. Επιπλέον, το ότι κάθησαν κάποια μαζεμένα θετικά αποτελέσματα μάλλον έδωσε άλλοθι στη δίοικηση, της εξοικονόμησε χρήματα και χρόνο για να βγει μία χρονιά στην οποία είχαν μειωθεί οι αρχικές προσδοκίες.

Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι τόσο ζόρικα για μια ομάδα όπως ο ΠΑΟΚ που η υπέρβαση μοιάζει ακατόρθωτη. Με την τωρινή διοίκηση, ο ΠΑΟΚ έχει κατορθώσει πράγματα που πριν λίγα χρόνια φαινόντουσαν αδιανόητα. Η ζωή έχει μία φυσική τάση προς τα εμπρός. Αν δεν κοιτάξουμε ακόμη ψηλότερα θα καταλήξουμε να κοιτάμε χαμηλότερα και εν τέλει χαμηλά. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπίσει κανείς αυτή τη λαίλαπα εκατομμυρίων και διαφθοράς είναι να κινηθεί σε άλλου είδους πρότυπα που να υπερβαίνουν την Ελλάδα, να εκπονήσει ένα σχέδιο τεράστιας σοβαρότητας και νηφαλιότητας που θα κάνει τη διαφορά και πιστέψτε με θα την κάνει γιατί η νηφαλιότητα και η σοβαρότητα στην Ελλάδα είναι σαν τη δικαιοσύνη και την ισονομία. Δεν υπάρχουν πουθενά. Μακάρι στα τέλη άνοιξης να πηγαίνουμε Αθήνα και Δουβλίνο, μακάρι να ξαναβγούμε δεύτεροι στα play off. Δεν το πολυπιστεύω αλλά μακάρι φυσικά. Αν πιστεύουν οι διοικούντες πως ο Χάβος μπορέι να συντάξει ένα πλάνο πολυετές για τον κορμο ομάδας, τον τρόπο παιχνιδιού, την αξιοποίηση νέων παικτών, τον έλεγχο των αποδυτηρίων, την προσέλκυση ικανών παικτών κτλ ας του κάνουν και 20ετές συμβόλαιο. Ας μην περιμένουμε όμως την έκβαση των πραγμάτων και το πώς θα κάτσει η ζαριά και να βαφτίζουμε αυτή τη στάση σχεδιασμό.

Προς το παρόν νιώθω πως σε καθε ματς που χάνεται με εμφανέστατα λάθη από τον πάγκο (Κέρκυρα, Σέρρες) ο Χάβος γίνεται ξανά προσωρινός, ενώ σε καθε ματς που είτε μας κάθεται είτε και ο Χάβος τα πηγαίνει καλά (για να μην τον αδικώ κιόλας) ενεργοποιούμε το βαρετότατο κλισε για την μονιμότητα του προσωρινού.
Στον ΠΑΟΚ χρειαζόμαστε ηρεμία και πειθαρχία στον υπέρτατο βαθμό για να κάνουμε το θαύμα. Όχι να ζουμε day by day και ό,τι μας κατσει

Sorry για το μακροσκελές ποστάρισμα, αλλά αν θες να πεις κάτι, καλό είναι να τα λες όλα.

Όλα όμως. Ε;

Φλυάρησα λίγο, ε

Aureliano Buendia πολυ καλη αναλυση μπραβο. Παντος δεν νομιζω οτι η πορεια μιας ομαδας ειναι αποκλειστικο θεμα προπονητη. Δηλαδη η αξιοποιηση των ακαδημιων και η αποκτηση ποδοσφαιριστων για παραδειγμα δεν ειχαν καμια σχση με το αντικειμενο του Σαντος 3 χρονια στην ομαδα. Θεωρω το οτι δεν υπαρχει ενα δεντρο να κοψει ο Ζαγορακης εναν μεγαλο προπονητη και ποσο μαλλον εναν πετυχημενο, αλλα οι μεγαλοι προπονητες γεννιουνται απο ομαδες που τους εμπιστευτικαν κατω απο καλες συνθηκες.

Δεν μπορω βεβαια να ξερω αν ειναι οΧαβος ο επομενος μεγαλος προπονητης για τον ΠΑΟΚ αλλα δεν ειναι και η δουλεια μου να το ξερω.

Όχι αρκετά, Αουρελιάνο.
Μεγάλο παιδί είσαι, θα μπορούσες να σκεφτείς και άλλα.

Φίλε DC διακρίνω μία ειρωνεία ή είναι κακόβουλη ιδέα μου
Αν διαφωνείς με κάτι, πες μου, δεν νομίζω πάντως ότι έγραψα έστω μία γραμμή απαξιωτική ή υπερβολική.

Φίλε Αουρελιάνο να βάλεις γυαλιά για να διακρίνεις καλύτερα.

Δεν έγραψες κάτι απαξιωτικό και δεν είπα κάτι τέτοιο. Ούτε και το υποννόησα.
Έκανες μια πολύ καλή ανάλυση, δημιούργησες μια εξίσωση από την οποία όμως λείπουν κάποιες συνισταμένες και κάποιες άλλες αυτοαναιρούνται.
Όπως πχ εκεί που γράφεις για το κοιτάμε ψηλά για να μην κοιτάξουμε χαμηλά, το οποίο αναιρείς παρακάτω με την έλλειψη δικαιοσύνης και ισονομίας. Θα μπορούσες να αναφέρεις τον ρεαλισμό και ξενοιάσεις. (θα καταλάβεις παρακάτω)
Το παραπάνω το εντάσσω και στα κριτήρια επιλογής προπονητή (μαζί με άλλα που θα γράψω μετά).
Εν ολίγοις, ένας πρόεδρος (έστω και πρωτοδικιακός), έχει κάθε λόγο να σκεφτεί το "αφού πρωτάθλημα δεν πρόκειται να πάρω και την δευτεροτρίτη την έχω, γιατί να τα χώσω εξαρχής (ή μεσούσης της περιόδου) στον ακριβό αλλοδαπό και να μην ρισκάρω στον ημεδαπό;" Μήπως με τρέχουν απ' τα μπατζάκια;
Άλλα κριτήρια;
Συνθήκες εργασίας: πόσο και πως ανταποκρίνεται ο προπονητής που βρέθηκε κατά τύχη στον πάγκο, στην διαχείρηση του πετσοκομένου υλικού που βρήκε;
Πώς αναταποκρίνεται στον πόλεμο φθοράς που υφίσταται;
Τι αποτελέσματα και πως, έχει φέρει με το υλικό του; Τα έφερε από κωλοφαρδία ή σκοπίμως;
Τα υπόλοιπα κριτήρα τα επισήμανες, εύστοχα, παραπάνω.
Από κει και πέρα, πέραν των παραπάνω, τα οποία χαϊδεύουν αφόρητα την υποκειμενικότητα, θα μπορούσα να αναφέρω και κάτι πιο αντικειμενικό. Το παρελθόν.
Πριν 3,5 χρόνια, ο Ζ έκανε ό,τι ακριβώς έγραψες πιο πάνω (περί πλάνου ανάγνωσμα). Ποιος ήταν ο αυτοσκοπός και τι πέτυχε; Είδαμε μια ομάδα να απογειώνεται, έστω και εν μέσω εσωτερικού πολέμου και αμφισβήτησης, να φτάνει στο πικ της πέρυσι και μετά .... γεια σας.
Ο αλλοδαπός πάνω στον οποίο έχτισε το, τότε, παρόν και το μέλλον του ΠΑΟΚ και τον οποίον στήριξε (σκανδαλοδώς για τα Ελληνικά δεδομένα και πολύ καλά έκανε), παράτησε το πλάνο και εφάρμοσε το "κλάνω". Η ψυχική του ηρεμία ήταν για λαϊκή κατανάλωση. Η αλήθεια ήταν ο ρεαλισμός που ανέφερα πιο πάνω: ακόμα και αν πραγματοποιούσε τις 3 μεταγραφές (την πρώτη φρόντισε να του την κλείσει ο Ζ από πέρυσι τέτοιο καιρό) που απαίτησε εμμέσως στις δηλώσεις του, ήξερε πολύ καλά ότι κάτι καλύτερο από τα περσινά ΔΕΝ θα κατάφερνε. (εδώ να πω ότι πέραν του Σάλπι, είμαι σίγουρος ότι θα ακολούθουσε τουλάχιστον ακόμα μια μεγάλη μεταγραφή, ΑΝ ο Σάντος έμενε)

Όπως βλέπεις και παραπάνω, αποφεύγω την σύγκριση των όποιων προπονητών. Θα επεναλαμβανόμουν και το θεωρώ και εκτός συζήτησης.

Νιώθεις καλύτερα τώρα ή να σε ειρωνευτώ κι άλλο;

Καλύφθηκα ήδη με το PM και την πρώτη του προτροπή

Συμφωνώ με τη μη σύγκριση προπονητών σε στυλ bras de fer καθότι παίζουν ρόλο πλείστες άλλες συνθήκες και γι αυτό δεν εστίασα στον Santos, εκτός από τα σημεία τα οποία ήθελα να καταδείξω εν σχέσει με άλλα ζητήματα, όπως με την ύπαρξη ή μη ενός πλάνου, με την ηρεμία που επιφέρει μία σταθερότητα κτλ.

Θεωρώ πάντως υποχρέωση και καθήκον μας να κοιτάζουμε ψηλά προσπερνώντας ακόμη και παράγοντες που δεν ελέγχουμε και ούτε πρόκειται ποτέ να ελέγξουμε.

Να βάλω ένα ακόμη στοιχείο στην ενδιαφέρουσα κουβέντα.

Ο Χάβος έχει αρκετά μεγάλη εμπειρία. Μεγαλύτερη από του Δερμιτζάκη, παρόμοια με του Βρύζα και σαφώς μικρότερη από του Ζαγοράκη.

εμπειρία σε τι ακριβώς ?

ενα τρομερο παραδειγμα για το πως μια ανταλλαγη αποψεων μπορει να γινει μαθημα αντιληψης πανω στο ποδοσφαιρο