Ο μπουφές και το μασάλι | Πραγγί | Έβρος
Το 2019 έμενα σε μια πόλη της Κίνας. Στις αρχές του 2020, λίγες ημέρες αφότου ξέσπασε η πανδημία, η εταιρεία για την οποία δούλευα (συμβουλευτική), μου ζήτησε να επιστρέψω στην Ευρώπη. Μαζί με εμένα, έπρεπε να επιστρέψουν και κάποιοι συνεργάτες μου, ή απο άλλα τμήματα της Ασίας. Δεν θυμάμαι τον λόγο, αλλά είχαμε ως προορισμό την Κωνσταντινούπολη. Εγώ τότε είχα ένα αμάξι στην Θεσσαλονίκη, και ζήτησα απο έναν, να μου το φέρει όσο πιο κοντά στα σύνορα μπορούσε - νοίκιασα με ακόμα 2 συνεργάτες μου ένα αμάξι, πήγαμε Ανδριανούπολη και ήρθε ο φίλος μου και μου το έφερε. Είχαμε βαλίτσες, εξοπλισμό κλπ. Δεν μπορούσα όλα αυτά να τα κουβαλάω.
Αποφασίσαμε επειδή ήμασταν και λίγο κουρασμένοι, να μην έρθουμε κατευθείαν Θεσσαλονίκη, απλά να περάσουμε Ελλάδα, να κοιμηθούμε κάπου στον Έβρο, και το πρωί να έρθουμε. Θυμάμαι είχαμε περάσει απο Καστανιές, Ορεστιάδα, Σοφικό και ήμουν στο Διδυμότειχο. Εγώ έχω χόμπι την φωτογραφία, και μου αρέσει να φωτογραφίζω παλιά κτίρια, σταθμούς τρένων κλπ. Και είχα δει στο google, για ένα μαγαζί με καλή βαθμολογία στο Πραγγί - και ήθελα να φωτογραφίσω την συγκεκριμένη περιοχή. Ήμασταν στο Διδυμότειχο - και λέω, κοντά είναι σας πάμε. Μόλις φτάσαμε στο Πραγγί ένιωθα ό,τι ήμουν στην ταινία του Θόδωρα Αγγελόπουλου, Τοπίο στην Ομίχλη. Δεν θα ξεχάσω, να είναι αργά το απόγευμα - και να έχει μια απίστευτη παγωνιά, να νυχτώνει και να βλέπεις ελάχιστα φώτα σε κάποια σπίτια, τις καμινάδες να βγάζουν καπνούς - αλλά μια απόλυτη ηρεμία. Λες και είχε έρθει ήδη η πανδημία και τα πάντα ήταν κλειστά
Το Πραγγί, για όσους δεν το γνωρίζουν, είναι ακριβώς δίπλα στα σύνορα με την Τουρκία. Το συγκεκριμένο μαγαζί, αν δεν κάνω λάθος, είναι ο πρώην σταθμός τρένων. Ο μπουφές και το μασάλι, είναι κάτι σαν καφενείο-ταβέρνα. Έχει δικό του τσίπουρο, δεν μπορώ να σας περιγράψω τον κόσμο που είχε, ζωντανή μουσική, ζουρνάδες, κάτι σαν γκαιντες, γλέντια, λές και άνοιγες την πόρτα του και έμπαινες σε μια μυστική και παράνομη εκδήλωση. Δεν θυμάμαι τι έφαγα, αν ήταν καλό - Θυμάμαι ό,τι πέρασα απίστευτα ωραία. Τα παιδιά μου ήταν μαζί μου δεν ήταν Έλληνες - παρόλα αυτά έπιναν. Όταν μιλάμε για την Ελλάδα, πάντα η κουβέντα πάει στο συγκεκριμένο μαγαζί και γελάμε. Μαγική Εμπειρία - Ήχοι φοβεροί. Κάτι χορούς που δεν τους είχα ξαναδεί στη ζωή μου. 24 ώρες πριν ήμουν στην Shanghai, μια πόλη που με ουρανοξύστες - φώτα κλπ και ξαφνικά νόμιζα εκεί γύριζα 200 χρόνια πίσω - και μ άρεσε!
Βρήκα το παρακάτω βίντεο στο youtube, για να έχετε μια εικόνα τι σας περιγράφω. Δείτε το και θα καταλάβετε.
[youtube]ZsGn3SLV2qs[/youtube]
Δεν ξέρω αν αυτό το καφενείο είναι ακόμα ανοιχτό, τι κάνουν. Ας είναι καλά οι άνθρωποι εκεί. Ακρίτες, με όλη την σημασία της λέξης.
Εμένα, αυτή η Ελλάδα μου αρέσει. Έχω έναν φάκελο στις φωτογραφίες μου και τον έχω ονομάσει Λένγκω. Ότι έχει ξεχωριστή ανάμνηση σε εμένα απο την Ελλάδα μπαίνουν σε αυτό το album. Το όνομα Λένγκω είναι υποκοριστικό της Ελένης (κυρίως στην Πελοπόννησο) και αναφέρεται στην Ελλάδα. Ο μπαμπάς μου όποτε ήθελε να πει για την Ελλάδα, για πλάκα έλεγε Λένγκω, όπως και μια στενή του συνεργάτιδα.
Τεράστιος Μαρκόπουλος.
[youtube]MaiEhFhC8pA[/youtube]