Η 30ετία του... 29χρονου Ζλάταν (και άλλες πονεμένες ιστορίες)
Το ματς με τη Ρόμα δεν έκανε καλό μόνο στον Παναθηναϊκό. Εκανε καλό και στον ΠΑΟΚ. Ηλθε «πάνω στην ώρα» και τους βοήθησε, η τηλεοπτική εικόνα που έχει δυναμική χιλίων πρες κόνφερανς, να ξέρουν ότι αύριο (21/02) βράδυ στην Τούμπα έχουν να παίξουν με τον Παναθηναϊκό «μετά τη Ρόμα», όχι με τον Παναθηναϊκό «μετά την Καβάλα».
Και είναι, πάντοτε, η επόμενη εικόνα που έρχεται και αναιρεί κάθε προηγούμενη. Ανέκαθεν, σε σούπερ ανταγωνιστικούς χώρους όπως το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ο κανόνας είναι ότι είσαι τόσο καλός όσο καλό ήταν το τελευταίο παιχνίδι σου. Στη θέση του Φερνάντο Σάντος, λοιπόν, νομίζω ότι οποιοσδήποτε θα ένιωθε ευτυχής γι' αυτό που συνέβη στο Γιουρόπα Λιγκ. Ο Πορτογάλος, ο ίδιος, φυσικά δεν είχε ανάγκη να δει TV την Πέμπτη για να γνωρίζει «τι είναι και πώς είναι» την Κυριακή (21/02).
Ωφελεί όμως, εκτός από τον προπονητή που είναι η δουλειά του να είναι υποψιασμένος, να γνωρίζει και ο περίγυρος. Το όποιο ανυποψίαστο κομμάτι του, λίγο-πολύ... ερασιτέχνη, περίγυρου.
Ο περίγυρος μετράει. Διότι, με τον τρόπο του, επηρεάζει. Πώς; Οταν ο Ζλάταν Μουσλίμοβιτς, επαγγελματίας που έχει περάσει από εννέα ιταλικά κλαμπ προτού τον βγάλει ο δρόμος του στα μέρη μας, έρχεται και δηλώνει πως η αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό «είναι ο αγώνας της τριακονταετίας», δεν χρειαζόμαστε περαιτέρω επιχειρήματα για να αποδείξουμε την επιρροή του περίγυρου. Δύο υποσημειώσεις-αστερίσκοι.
Ο Βόσνιος, που βγήκε και μίλησε για την τριακονταετία, είναι... 29 ετών και τα κλείνει σε δύο εβδομάδες. Επίσης, ο ΠΑΟΚ αναδείχθηκε για τελευταία φορά πρωταθλητής Ελλάδας πριν από 25 χρόνια! Προφανώς, ναι, ήταν μια κουβέντα «καθ' υπερβολήν» που στόχευε να αναδείξει την αυτονόητη σημασία του ματς.
Αλλά ακριβώς επειδή το ματς φέρει τέτοιο διακύβευμα, χίλιες φορές βάζεις στην αιχμή της επίθεσης κάποιον Εντίνιο που είναι στην καρακοσμάρα του, πολύ πιο χαλαρός φύσει, να μπει και να κάνει ακριβώς ό,τι είπε ο Φερνάντο Σάντος χθες. Απλώς «να είμαστε ο εαυτός μας». Οπως ήταν, ο (καλύτερος) εαυτός τους και τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από αυτό, τις προάλλες στο Καραϊσκάκη.
Πώς στελεχώνεται η ενδεκάδα, εμείς «λέμε» αλλά στην πραγματικότητα είναι η πιο πονεμένη ιστορία της ζωής μας. Υπάρχουν μέσα οι προπονητές που αποφασίζουν, και υπάρχουμε και οι απ' έξω... που κάνουμε τους προπονητές και εκφράζουμε απόψεις. Σε αυτό το παιχνίδι, κατά βάθος έχω συνθηκολογήσει ότι εσαεί θα χάνουμε. Διότι αποδέχομαι το δεδομένο χάντικαπ που είναι, στην ουσία, το ελαφρυντικό μας!
Θα συμβεί, μεμονωμένα, κάποιες «αντιμαχίες» να φανεί ότι τις κερδίσαμε. Οτι πέσαμε μέσα. Αλλά τον πόλεμο, στο τέλος, είμαστε καταδικασμένοι να τον κερδίσουν εκείνοι. Το χάντικαπ-ελαφρυντικό είναι ότι εκείνοι βλέπουν στην προπόνηση, και ζουν, καθημερινά τους ποδοσφαιριστές. Εμείς, που δεν είμαστε κάθε μέρα στο προπονητήριο, στηριζόμαστε μονάχα στο να βλέπουμε τους αγώνες το Σαββατοκύριακο και, εξ αυτών, πασχίζουμε να εικάσουμε τι είναι καλύτερο. Οταν ο κάθε Φαν Χάαλ βάζει π.χ. αριστερούς, όχι τους δύο «δικούς του» που έφερε από το ολλανδικό πρωτάθλημα, αλλά τους δύο μικρούς που βρήκε στο φυτώριο της Μπάγερν, η έκπληξη είναι μόνο για μας έξω. Αυτός, από μέσα, έχει την καθαρή ιδέα, και την πλήρη συνείδηση, τι κάνει και γιατί το κάνει.
Η παρηγοριά καμιά φορά, ημών των ηττημένων, είναι ότι και οι νικητές μας, ιδίως όταν ξεμένουν από λύσεις και είναι στριμωγμένοι, παρά το αβαντάζ της εκ των έσω εικόνας κάνουν κόλπα ή πειράματα da dimenticare (για να τα ξεχνάς) που λένε στην Ιταλία. Να τα ξεχνάς και να μη θέλεις να τα θυμάσαι. Πολύ περισσότερο, να τα επαναλάβεις. Οπότε, τρόπον τινά, μας απενοχοποιούν.
Απόντος του Ιβιτς πρόσφατα, θυμάμαι έτσι πρόχειρα, μία δοκιμή για δεκάρι στην «τρύπα» ήταν ο Κριστιάνο. Οπως ήταν, στις αρχές τις σεζόν, ο Κοντρέρας δεξιός μπακ επειδή έπαιζε εκεί... σε μια άλλη ζωή. Στη Μονακό, πριν από δέκα χρόνια. Μια φορά γίνεται, μαθαίνεις, δεύτερη δεν το ξανακάνεις! Εν τη απουσία του Βιτόλο συνεπώς, για να επανέλθουμε στην Τούμπα αύριο, απ' έξω το δίδυμο Γκαρσία - Φωτάκης στον άξονα (και ο Σορλέν αριστερός χαφ) είναι σχήμα που δείχνει πιο συμπληρωματικό, πιο ισορροπημένο, αν θέλετε και πιο φιλόδοξο. Ο Φωτάκης, εάν παρ' ελπίδα το λησμονούμε επειδή στη ροή της σεζόν τον έκρυψε ο ίσκιος Γκαρσία - Βιτόλο - Ιβιτς, δεν παύει να είναι «εν δυνάμει» χαφ Εθνικής Ελλάδας και, όταν παρέστη ανάγκη, το επιβεβαίωσε στα Γιάννενα.
Από μέσα, τούτο μαθαίνουμε πως (δεν το απορρίπτουν μεν, αλλά) είναι το plan B. Το plan A είναι Γκαρσία - Σορλέν και ο Κριστιάνο έξω αριστερά. Το οποίο Κριστιάνο - Λίνο πάλι, για αριστερή πλευρά εναντίον της πιο προπονημένης και της πιο εργατικής δεξιάς πτέρυγας (Βύντρα - Σαλπιγγίδης) του ελληνικού πρωταθλήματος, απ' έξω παραδείχνει λάιτ. Μέσα, όμως, η πληροφόρηση είναι ότι κατ' αρχήν κερδίζει την εμπιστοσύνη.
Πάει καλά. Στο τέλος της ημέρας, άλλωστε, ξέρουμε από σήμερα ποιος θα κερδίσει την... αντιμαχία. Το ταμπλό! Οπως είπε και ένας πρόεδρος στη Σαραγόσα όταν απέλυσε τον έκτο προπονητή μέσα σε δεκαοκτώ μήνες, «στον κόσμο του ποδοσφαίρου όλα είναι γνώμες, έχουν υπέρ και κατά. Το μόνο αμάχητο, που δεν είναι γνώμη και δεν έχει υπέρ ή κατά, είναι το αποτέλεσμα».
http://www.exedrasports.gr/default.aspx ... &aid=55014
