Paokmania.Gr

rouki έγραψε:Στο 3-5 εναντίον της παναχαικής, τότε που ο γουλανδρής πλήρωσε 5 εκατομύρια στους παίχτες της για να νικήσουν και χάσαμε το πρωτάθλημα.
Φυσικά έγιναν κι άλλα εγκλήματα εναντίον μας, αλλά τότε δεν υπήρχε τηλεόραση.
Τέλος πάντων το κλάμα που έριξα εκείνη τη μέρα δεν θα το ξεχάσω ποτέ...

Θυμάμαι κι εγώ έφηβος τότε,πως ήταν ο πατέρας μου όταν βγήκαμε από το γήπεδο. Και στο σπίτι δεν μιλούσε και κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Ήταν Κυριακή των Βαϊων και η Θεσσαλονίκη όλη είχε ένα βουβό κλάμα.
Φυσικά ο γάυρος δεν υποβιβάστηκε όπως έλεγε ο κανονισμός.
Δεν χάθηκε εκεί το πρωτάθλημα ή μόνον εκεί. Ο οσφπ είχε σκανδαλωδώς ευνοϊκή διαιτησία στα μισά του παιχνίδια, κέρδιζε με γκολ offside, έπαιρνε ανύπαρκτα πέναλτι (όπως τα τελευταία 20 χρόνια), οι αγώνες τελείωναν όταν έβαζε το νικητήριο γκολ, οι αντίπαλοί του υπέβαλαν τότε όπως επέτρεπε ο κανονισμός ενστάσεις κακής διαιτησίας,αλλά όλα στο κάλαθο. Και να μην ξεχνάμε τον Φακή στο τηγάνι τους, που μας καθάρισε και με μαχαίρι και με μπαλτά.

Άνοιξη 2014
Το διώξιμο του Κίτσιου πανω στην γραμμή.

Η πρώτη στην επάνοδο του Κούδα και τη νίκη επι του γάβρου με δυο δικά του γκολ, όταν τους χόρευε πεντοζάλη-έπαιζε σέντερφορ-και η δεύτερη στην ήττα μας απο την παναχαική με τους "ντοπαρισμένους" παίχτες της με τα εκατομύρια του γουλανδρή. Ήμουν στην πέντε και θυμάμαι να είναι όλοι βουβοί και να κλαίμε...
Άτιμα συναισθήματα

το απευθείας φάουλ του Πάμπλο με το οποίο έκανε κηδεία στο Βάζελο και μνημόσυνο στη μάνα του. Ήμουν ακριβώς από πίσω στην 5 και θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι το βλέπαμε να 'ρχεται. Εκείνη την ώρα τα πανηγύρια σκέπασαν την όποια συγκίνηση, αλλά όποτε το βλέπω σε βίντεο βουρκώνω.

Σ' αυτό ματς όλα ήταν υπέροχα: Από την ατμόσφαιρα, τα καπνογόνα, το εκπληκτικό γκολ του PG που δάκρυσε καθώς το αφιέρωσε στην πρόσφατα κοιμηθείσα μάνα του, μέχρι και το εκπληκτικό κοντρόλ και πλασέ του Μαυροβούνιου για το 2-1.
Ήμουν στην Θ1.

Πολύ ένταση και στο χορτάρι και στις κερκίδες είχα ζήσει στο παιγνίδι με το οσφπ τον οκτώβριο 1986 (νίκη 4-1). Με Χάρη Σαββίδη τότε πρόεδρο. Με πολύ ξύλο στην 4α και ντου.
Και φυσικά πιο μικρός τέλη δεακετίας 70 και αρχές 80 (1978-1982) έζησα πολύ έντονα τις μεταδόσεις από Γιάννη Λογοθέτη και Πάνο Θεοδώνη. Ειδικά ο πρώτος ήταν απίστευτος. Όταν διέκοπτε ο συντονιστής και έλεγε "διακόπτουμε γιατί έχουμε γκολ στην Τούμπα" και γινόταν η συνδεση με Τούμπα και πριν αρχίσει να μιλάει ο Λογοθέτης, ακουγόταν μια τρομερη βοή (ένα μυριόστομο γκοοοοοολ) που δεν σταμάταγε οπότε εγώ άρχισα να χοροπηδάω και μετά έλεγε ο Λογοθέτης "Έχουμε γκολ για τον ΠΑΟΚ......". Ειδικά το θυμάμαι έντονα στα ντέρμπυ με οσφπ και αρη.
Μαγικές στιγμές σε μια εποχή που η τηλεόραση δεν μετέδιδε αγώνες.

Η ομάδα γυρίζει στα ευρωπαϊκά σαλόνια μετά από 5 χρόνια.
Τόσο χρειάστηκε ώστε η ομάδα να σβήσει τον έναν χρόνο αποκλεισμού μετά τα επεισόδια στον αγώνα με την Παρί Σεν Ζερμέν το 1992.
Είμαι 16,5 χρόνων και έχω πάει στο γήπεδο με κάποιους κοντοχωριανούς Σερραίους φίλους μου.
Ο αγώνας φαίνεται να ξεκινάει όπως τελείωσε ο τελευταίος προ 5ετίας με την Παρί.
Τότε ήταν ο μεγάλος Ζορζ Ουεά και τώρα κάποιος Ουιλάκι.
0-1 (δεν μπορεί...)
0-2 (άκρα του τάφου σιωπή)
0-3 (τα γνωστά αλλά με μέτρο)
1-3 (μετά την αποβολή του Ουιλάκι)
2-3 (στα καπάκια)
3-3 (πριν λήξει το ημίχρονο .... ΕΚΣΤΑΣΗ)
4-3 (Δάκρυα)
5-3 (Ολιβάρες γκολ από το Περού)
Οποίος δεν ξέρει τι σημαίνει ΠΑΟΚ είναι γιατί δεν έζησε αυτό τον αγώνα. Όσοι τον ζήσαμε (συνοπαδοί και μή) ξέρουμε πολύ καλά τι πραγματικά είναι ο ΠΑΟΚ.

Από το 1 - 3 είχε αρχίσει να βράζει το πράγμα... Τι ματσαρ θεέ μου

Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

Και θυμάμαι κάποιοι στην 4 που ήμουν στο 0-3 άρχισαν να φεύγουν.
Τι έχασαν πραγματικά!!!

Την βιωνω καθε φορα που ακουω το "Τι και αν περασαν τα χρονια"

Την πιο συγκινητική στιγμή την έζησα σαν σήμερα πριν 2 χρόνια, σε εκείνο το αλησμόνητο ΠΑΟΚ-gay 3-1.
Έχοντας ξεκινήσει οδικώς από Αθήνα το μεσημέρι, έφτασα στις 6 στο γήπεδο, όπου με περίμενε ένας παλιός συνάδελφος. Καταφέραμε και μπήκαμε 5 λεπτά πριν από την σέντρα.
Στο 3-0, και ενώ όλο το γήπεδο αποθέωνε τους πρωταθλητές, ρίγη συγκίνησης με διαπέρασαν. Εκείνη την στιγμή αισθάνθηκα ότι αξιώθηκα από τον Θεό να δω ακόμη ένα πρωτάθλημα από την ΠΑΟΚΑΡΑ. Χαλάλι τα 1000 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα σε λίγες ώρες, χαλάλι το ξενύχτι αφού ύπνος δεν νομίζω να έπιασε κανέναν μας μετά από εκείνο το παιχνίδι! Μακάρι να τα ξαναζήσουμε σύντομα!!!

Το τελευταίο παιχνίδι του Βιερινια πριν φύγει για Γερμανία. Ηρθε στην 4, πρώτη φορά που δάκρυσα στην Τούμπα.

Δευτερη φορά που δάκρυσα ηταν στην φιέστα του 3ου πρωταθλήματος όταν αγκάλιασα τον πατέρα μου και τον ευχαρίστησα που με έκανε ΠΑΟΚ.

George_4_Athens έγραψε:Την πιο συγκινητική στιγμή την έζησα σαν σήμερα πριν 2 χρόνια, σε εκείνο το αλησμόνητο ΠΑΟΚ-gay 3-1.

Μάλλον άργησε να εγκριθεί το ποστ (?)

Πρόσφατα το φόρουμ εμφάνισε ως νέο ένα ποστ μου από το 2021 νομίζω. Συμβαίνει πού και πού.

Στη φιεστα του τριτου,οταν επαιζε στις οθονες τα ονοματα οσων δεν ηταν μαζι μας.Εκλαιγα κανα τεταρτο.