ΑΓΩΓΗ ΣΦ ΠΑΟΚ ΘΥΡΑ 4
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ
Ο ΣΦ ΠΑΟΚ ΘΥΡΑ 4 αποφάσισε να κινηθεί νομικά εναντίον του ελληνικού δημοσίου και να διεκδικήσει αποζημίωση για την περιβόητη υπόθεση του οπαδού του ΠΑΟΚ (και μέλους του συνδέσμου μας), που έκατσε άδικα στη φυλακή 37 μέρες επειδή έχασε το τσαντάκι του στον περιβάλλοντα χώρο του γηπέδου της ΠΑΕ Ξάνθη, πριν από τον αγώνα Ξάνθη � ΠΑΟΚ που διεξήχθη στις 1/9/2007. Η αγωγή κατατέθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του συνδέσμου Θεόφιλου Πατέλη και διεκδικεί αποζημίωση συνολικού ύψους 30.990 ευρώ. Θυμίζουμε ότι ο οπαδός μας έχει ήδη αθωωθεί στο εφετείο του. Στην αγωγή που κατατέθηκε αναφέρονται χαρακτηριστικά:
«Επειδή έχω υποστεί ανεπανόρθωτη ζημία από τις παράνομες και υπαίτιες ενέργειες των δικαστικών αρχών, ως οργάνων του ελληνικού κράτους. Συγκεκριμένα με την άδικη καταδικαστική απόφαση που εις βάρος μου εξεδόθη και τον παράνομο εγκλεισμό μου στην φυλακή για μία ενέργεια που ουδέποτε διέπραξα υποχρεώθηκα να απέχω αναγκαστικά από την εργασία μου για 37 μέρες με συνέπεια να υποστώ οικονομική ζημία που ανέρχεται σε 30 ημερομίσθια, ήτοι εν συνόλω 990 ευρώ (33 επί 30 = 990), δεδομένου ότι εργάζομαι ως ιδιωτικός υπάλληλος � ψυκτικός και λαμβάνω ως νόμιμο ημερομίσθιο το ποσό των 33 ευρώ.
Επειδή σύμφωνα με το άρθρο 105 Εισ. Ν. Α.Κ.: «για παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του δημοσίου κατά την άσκηση δημόσιας εξουσίας που τους έχει ανατεθεί, το δημόσιο ενέχεται σε αποζημίωση».
Επειδή για να θεμελιωθεί η ευθύνη του δημοσίου πρέπει να συντρέχουν παράνομη συμπεριφορά, ζημία και αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ ζημιογόνου γεγονότος και ζημίας.
Επειδή εν προκειμένω το ελληνικό δικαστήριο λειτουργών ως όργανο του ελληνικού δημοσίου παρανόμως και υπαιτίως ενήργησε εις βάρος μου δεδομένου ότι από την πρώτη στιγμή έκανα γνωστό ενώπιον αυτού κατά την εκδίκαση της υποθέσεως μου ότι ουδέποτε τέλεσα κάποια παράνομη πράξη και έπρεπε για αυτό το λόγο να κηρυχτώ ευθύς εξαρχής αθώος και όχι να σύρομαι ενώπιον των ανακριτικών και αστυνομικών αρχών ως παραβάτης του ποινικού δικαίου. Οι ισχυρισμοί μου αυτοί όμως όχι μόνο δεν έγιναν δεκτοί αλλά τουναντίον το πρωτοβάθμιο δικαστήριο ενεργώντας κατά παράβαση του νόμου και των αρχών του ποινικού δικαίου που επιβάλλουν την αναζήτηση της αλήθειας με κάθε δυνατό μέσο, όχι μόνο δεν εφάρμοσε την αρχή αυτή, αλλά παρά την ύπαρξη πασιφανών αποδεικτικών μέσων με κήρυξε ένοχο με την αυτόφωρη διαδικασία για μία πράξη που ουδέποτε τέλεσα και με καταδίκασε σε παράνομη και άδικη φυλάκιση.
Επειδή σύμφωνα με το άρθρο 57 Α.Κ.: «όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητα του έχει δικαίωμα να απαιτήσει να αρθεί η προσβολή και να μην επαναληφθεί στο μέλλον», και σύμφωνα με το άρθρο 59 Α.Κ.: «στις περιπτώσεις των δύο προηγούμενων άρθρων (αρ. 57-58 Α.Κ.) το δικαστήριο με την απόφαση του, ύστερα από αίτηση αυτού που έχει προσβληθεί και αφού λάβει υπόψη το είδος της προσβολής, μπορεί επιπλέον να καταδικάσει τον υπαίτιο να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη αυτού που έχει προσβληθεί. Η ικανοποίηση συνίσταται σε πληρωμή χρηματικού ποσού, σε δημοσίευμα, ή σε οτιδήποτε επιβάλλεται από τις περιστάσεις».
Επειδή με την ανωτέρω απόφαση παραβιάστηκε κατάφορα και το δικαίωμα στην προσωπικότητα μου, όπως αυτό προσδιορίζεται στα άρθρα 57 και 58 του Αστικού Κώδικα. Συγκεκριμένα με την ανωτέρω καταδικαστική απόφαση και τον εγκλεισμό μου στη φυλακή έχει δημιουργηθεί μία πολύ άσχημη εικόνα γύρω από τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα μου η οποία βεβαίως ουδόλως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Για όλο τον επαγγελματικό και κοινωνικό μου περίγυρο δεν αποτελώ ένα άτομο υπεράνω πάσης υποψίας, όπως ήμουν παλιότερα, αλλά έχει σπιλωθεί ανεπανόρθωτα η τιμή και η υπόληψη μου. Για όλους πλέον είμαι ένα άτομο το οποίο έχει μπει στη φυλακή, ανεξάρτητα αν στη συνέχεια αθωώθηκα. Πέραν τούτου οι πολύμηνοι δικαστικοί αγώνες στους οποίους υποχρεώθηκα να προβώ προκειμένου να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, εξαιτίας των παρανόμων ενεργειών των δικαστικών αρχών, με υπέβαλαν και σε οικονομικά έξοδα αλλά και σε ψυχική φθορά.
Συνέπεια τούτων το αντίδικο ελληνικό δημόσιο οφείλει να ικανοποιήσει την ηθική βλάβη την οποία έχω εγώ υποστεί από τις ενέργειες των δικαστικών αρχών που αποτελούν όργανα του ελληνικού δημοσίου, παρά τον ανεξάρτητο χαρακτήρα τους σύμφωνα και με το αθλητικό σύνταγμα, καθώς και τις συνέπειες των ενεργειών αυτών, όπως λεπτομερώς προανέφερα. Το ύψος της ηθικής αυτής βλάβης ανέρχεται στο ποσό των 30.000 ευρώ λαμβανομένων υπόψη και των ειδικών συνθηκών της συγκεκριμένης περίπτωσης αλλά και της παντελούς αδυναμίας της δικής μου να αντιδράσω καθ� οιονδήποτε άλλο τρόπο, ενώ διαρκώς υφίσταμαι τις μειωτικές συνέπειες των ενεργειών των οργάνων του δημοσίου.
Επειδή σύμφωνα και με το άρθρο 6 της ΕΣΔΑ: «παν πρόσωπο έχει δικαίωμα όπως η υπόθεση του δικαστεί δικαίως, δημόσια και εντός λογικής προθεσμίας υπό ανεξαρτήτου και αμερολήπτου δικαστού, νομίμως λειτουργούντος, το οποίο θα αποφασίσει είτε επί των αμφισβητήσεων επί των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων του αστικής φύσεως, είτε επί του βασίμου πάσης εναντίον του κατηγορίας ποινικής φύσεως».
Επειδή άλλως και όλως επικουρικώς από τις ανωτέρου ενέργειες των δικαστικών αρχών λειτουργούντων ως οργάνων του ελληνικού δημοσίου, σύμφωνα και με τα άρθρα 914 Α.Κ. και 922 Α.Κ. γεννάται ευθύνη του ελληνικού δημοσίου και από αποζημίωση ένεκα της αδικοπραξίας την οποία τα αρμόδια όργανα αυτού παρανόμως και υπαιτίως τέλεσαν εναντίον μου. Συγκεκριμένα από την παράνομη ενέργεια των οργάνων του δημοσίου επήλθε η ανωτέρω περιουσιακή ζημία, η οποία και υπαιτία ήταν, δεδομένου ότι ουδέποτε ελήφθησαν υπόψη οι βάσιμοι και αληθείς ισχυρισμοί περί αθωώτητος μου και σε άμεση αιτιώδη συνάφεια βρίσκονται με την ζημία την οποία υπέστην.
Επειδή εκτός των άλλων το πρωτοβάθμιο δικαστήριο θα έπρεπε να απόσχει από την εφαρμογή του νόμου 2725/1999 ως αντισυνταγματικού, καθώς αφαιρεί από τον κατηγορούμενο καταδικασθέντα το δικαίωμα αναστολής εκτέλεσης της επιβληθείσας ποινής με την άσκηση ενδίκου μέσου, συνεπώς αφενός αντιτίθεται στο άρθρο 4 του συντάγματος περί ισότητας εφόσον εισάγει αδικαιολόγητες διακρίσεις ανάμεσα σε ίσες καταστάσεις, αφετέρου έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με την αρχή της αναλογικότητας και την περί δικαίου πεποίθηση ως εκ της βαρύτητας και της σκληρότητας της.
Επειδή η προβλεπόμενη εκ του άρθρου 536 παρ. 2 ΚΠΔ αποζημίωση από 8,80 έως 29 ευρώ ημερησίως δεν καλύπτει την εκτεταμένη κατά τα προδιαληφθέντα βλάβη, υλική και ηθική που έχω υποστεί από την περιπέτεια εντός των φυλακών και την συνακόλουθη έντονη ταλαιπωρία μου. Επειδή η παρούσα τυγχάνει νόμιμη βάσιμη και αληθινή αρμοδίως δε εισάγεται προς εκδίκαση ενώπιον του δικαστηρίου σας.
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ
Και τα κατά τη συζήτηση της παρούσης προστεθησόμενα και με την ρητή επιφύλαξη παντός εν γένει νομίμου δικαιώματος μου
ΑΙΤΟΥΜΑΙ
Να γίνει δεκτή η παρούσα αγωγή μου καθ� ολοκληρίαν και σ� ολόκληρο το αιτητικό της.
Να καταδικαστεί το αντίδικο ελληνικό δημόσιο να καταβάλει σε εμένα το συνολικό ποσό των 30.390 ευρώ, ήτοι 990 ευρώ ως αποζημίωση για τα απολεσθέντα ημερομίσθια ένεκα της παράνομης και υπαίτιας πράξης των δικαστικών αρχών ως οργάνων του δημοσίου και 30.000 ευρώ ως αποζημίωση για την ηθική βλάβη την οποία υπέστην από τις εν λόγω πράξεις, νομιμοτόκως από την επίδοση της παρούσης και μέχρι πλήρους και ολοσχερούς εξοφλήσεως.
Να καταδικαστεί το αντίδικο ελληνικό δημόσιο στην εν γένει δικαστική μου δαπάνη και την αμοιβή του πληρεξουσίου δικηγόρου μου.
ΑΘΗΝΑ 4/5/2009
Ο ΠΛΗΡΕΞΟΥΣΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΠΑΤΕΛΗΣ
Περισσότερα στο επίσημο site του Σ.Φ. Π.Α.Ο.Κ. Θύρα-4
www.paokgate4.gr