Paokmania.Gr

Ευχαριστώ!
Σήμερα προσκυνήσαμε τον Άγιο Παίσιο, περπατήσαμε όλη την παραλιακή, ανεβήκαμε στο Βέλος και τον Λευκό Πύργο.
Κάναμε περίπου 9 χλμ ποδαρόδρομο.

9 χιλιόμετρα;πόσο είσαι;16;λολ

Τελικά ήταν 10 τα χιλιόμετρα. Δεν τα κατάλαβα γιατί τα γυναικόπεδα περπατούσαν αργά για μένα.

ΑποστόληςΑ έγραψε:Τελικά ήταν 10 τα χιλιόμετρα. Δεν τα κατάλαβα γιατί τα γυναικόπεδα περπατούσαν αργά για μένα.

Μια χαρά βόλτα είναι, περνάει εύκολα, εγώ την έκανα παλιά συχνά (όταν έμενα επάνω). Εμένα, η νέα παραλία μου αρέσει και το χειμώνα, όταν έχει κρυο και φυσάει και δεν κινείται πολύ κόσμος, με βοηθάει να σκέφτομαι.

Καλησπέρα..και χρόνια πολλά...προσοχή στο ποτο σήμερα,έχει πολλούς τρελούς στους δρομους...

Σαν σήμερα

1940

Η φασιστική Ιταλία επιτίθεται κατά της Ελλάδας. Στις 3 το πρωί επιδίδεται στον πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά το τελεσίγραφο Μουσολίνι από τον πρεσβευτή της Ιταλίας στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι. Ακολουθεί το ΟΧΙ των Ελλήνων και στις 5:30 το πρωί αρχίζει στην Πίνδο η ιταλική επίθεση




Ο ίδιος ο Γκράτσι στα απομνημονεύματά του, που εξέδωσε το 1945, περιγράφει τη σκηνή:

Μόλις καθίσαμε, του είπα ότι η κυβέρνησή μου μού είχε αναθέσει να του κάνω μία άκρως επείγουσα ανακοίνωση και χωρίς άλλα λόγια του έδωσα το κείμενο. Ο Μεταξάς άρχισε να το διαβάζει. Τα χέρια που κρατούσαν το χαρτί έτρεμαν ελαφρά, και μέσα από τα γυαλιά έβλεπα τα μάτια του να βουρκώνουν όπως συνήθιζε όταν ήταν συγκινημένος. Όταν τελείωσε την ανάγνωση με κοίταξε κατά πρόσωπο και μου είπε με φωνή λυπημένη αλλά σταθερή φωνή: «Alors, c'est la guerre!» (λοιπόν έχουμε πόλεμο) .Τού απάντησα ότι η ιταλική κυβέρνηση ήλπιζε ότι η ελληνική κυβέρνηση θα δεχόταν τα αιτήματά της και θα άφηνε να περάσουν ελεύθερα τα ιταλικά στρατεύματα τα οποία θα άρχιζαν τις μετακινήσεις τους στις 6 το πρωί. Ο Μεταξάς με ρώτησε τότε πως θα μπορούσα να σκεφτώ ότι ακόμα και αν είχε πρόθεση να ενδώσει θα του ήταν δυνατόν μέσα σε τρεις ώρες να λάβει τις διαταγές του βασιλιά και να δώσει τις απαραίτητες οδηγίες για την ελεύθερη διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων.

— Εμμανουέλε Γκράτσι, Η αρχή του τέλους, Εστία. 1980, σελ. 285

Καλησπέρα και Χρόνια πολλά σε όλους !!!

Καλησπέρα!

Παρασκευή πριν τον αγώνα στην Καλογρέζα με Παναθηναϊκό το 1985 που κερδίσαμε με 1-0 και στη συνέχεια και το πρωτάθλημα, πήγα στο Προποτζήδικο τού Κούδα και του έδωσα αυτοπροσώπως ένα ξύλινο σταυρό να πάρει μαζί του στον αγώνα (ήταν νομίζω γενικός αρχηγός έχοντας κρεμάσει τα παπούτσια του ένα χρόνο πριν).

Το σταυρουδάκι αυτό μου το είχε δώσει αρκετά χρόνια πριν ένας μοναχός στο Σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης όταν τού φίλησα το χέρι. Δεν ήταν άλλος από τον μετέπειτα Άγιο Παΐσιο (η μητέρα μου, φουλ θρήσκα που ήταν μπροστά το ορκίζεται οτι ήταν αυτός).

Αυτή την ιστορία ήθελα να φτάσει κάποτε και στον Γιώργο τον Κούδα (στον οποίο έμεινε και ο σταυρός) για να το ξέρει έστω και ως αξιοπερίεργο αλλά δεν ξέρω πώς από εδώ από την άλλη άκρη τού κόσμου. Αν ξέρει κανείς ας μου το γράψει mars.cannon@gmail.com

Πριν δω τον Κούδα φοβόμουν οτι θα με πάρει στο ψιλό, είχε τη φήμη οτι ήταν κομμουνιστής, που σημαίνει συνήθως και άθεος.

Αντίθετα, μου έκανε εντύπωση το πόσο ευγενικός ήταν.

Rexaris έγραψε:Πριν δω τον Κούδα φοβόμουν οτι θα με πάρει στο ψιλό, είχε τη φήμη οτι ήταν κομμουνιστής, που σημαίνει συνήθως και άθεος.

Αντίθετα, μου έκανε εντύπωση το πόσο ευγενικός ήταν.

Νομίζω και ο ίδιος το είχε πει, ότι ητανε από οικογένεια κομμουνιστών... δεν αλλάζει φυσικά ότι είναι ευγενικός και γλυκός άνθρωπος!

Αφού είδες τον άγιο είσαι ένας πολύ τυχερός άνθρωπος. Εγώ την εποχή που ζούσαν οι σύγχρονοι άγιοι ήμουν στον κόσμο μου. Μόλις το 1995 πήρα στροφή στη ζωή μου.
Προχθές που περάσαμε οικογενειακώς να προσκυνήσουμε τον τάφο του Παϊσίου, μία νεαρή μοναχή είδε την 11χρονη κόρη μου και της έδωσε μια γλάστρα με βασιλικό. Αυτό της είπε είναι ευλογία σε σένα από τον Άγιο. Δάκρυσα είναι η αλήθεια.

ΑποστόληςΑ έγραψε:Αφού είδες τον άγιο είσαι ένας πολύ τυχερός άνθρωπος. Εγώ την εποχή που ζούσαν οι σύγχρονοι άγιοι ήμουν στον κόσμο μου. Μόλις το 1995 πήρα στροφή στη ζωή μου.
Προχθές που περάσαμε οικογενειακώς να προσκυνήσουμε τον τάφο του Παϊσίου, μία νεαρή μοναχή είδε την 11χρονη κόρη μου και της έδωσε μια γλάστρα με βασιλικό. Αυτό της είπε είναι ευλογία σε σένα από τον Άγιο. Δάκρυσα είναι η αλήθεια.

Όλοι περνάμε περιόδους που πιστεύουμε και που είμαστε άπιστοι. Οι προσωπικές εμπειρίες μας αλλάζουν. Εγώ σέβομαι τούς πάντες, άλλωστε οι πράξεις τού καθενός είναι που μετράνε και όχι η πίστη του. Τον βασιλικό να τον κρατήσεις, εδώ έχω εγώ ένα στον κήπο μου στο εξωτερικό κι ας μην είναι ευλογημένος, για να μου θυμίζει το άρωμά του την πατρίδα.

Σε αγιους δε πολυ πιστευω ομως για τον Παΐσιο ακουσα πραματα τρελα απο φιλους που μονο της εκκλησιας δεν ηταν.Παραξενεμενοι απο οσα ακουγονταν πηγαν να τον βρουν στο Ορος κι εμειναν εκπληκτοι απ αυτα που ειδαν τα ματακια τους αλλα και ακουσαν τ αυτια τους ( το λογο του γεροντα).Τους αλλαξε τη ζωη..Δυστυχως δεν ειχα την τυχη.

Καλημέρα μας!

Καλημέρα και καλή εβδομάδα να περάσουμε!