Paokmania.Gr

Νομιζω οτι δεν υπαρχει ανθρωπος τοσο ηλιθιος (χωρις να βαζω το χερι μου στη φωτια). Απλα ειπε αυτο που ηθελε να πει!Ο βλακακος... Τον ετσουξε!

Ειλικρινά απορώ πως ασχολούμαστε και διαβάζουμε αυτό το υποκείμενο. Δείτε το όνομά του


Κα(ε)ρπετο-(υ)πουλος

ερπετό το [erpetó] Ο38 : 1.(ζωολ.) ομοταξία ζώων που είναι ψυχρόαιμα, έχουν δέρμα από κερατίνη, αναπνέουν ατμοσφαιρικό αέρα και μετακινούνται έρποντας.

ύπουλος -η -ο [ípulos] Ε5 : που κάτω από μια φαινομενικά φιλική και καθησυχαστική εμφάνιση και συμπεριφορά κρύβει υποκρισία και δολιότητα


Αυτό που σε μπούκωσε κορίτσι μου ούτε καταπίνεται ούτε χωνεύεται εύκολα... Περαστικά σε σένα και στο θείο

gash04 έγραψε: στο εξής ότι κείμενο του γλύφτη ποσταριστεί απο τον οποιοδήποτε χρήστη για αυτό το πουτ@νόσπερμα το ποστ του θα διαγράφεται αυτομάτως απο το σύστημα.

+1926

Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο πρέπει να αναπαράγονται εδώ μέσα άρθρα φανατικού αντι-παοκτσή που γράφονται με μόνο στόχο να κάνουν ζημιά στην ομάδα. Στην τελική, αν έχουν κάπου θέση είναι στο τόπικ "προπαγάνδα και λάθη στα ΜΜΕ ενάντια στον ΠΑΟΚ". Εδώ μέσα όμως από που κι ως που; Επειδή αναφέρεται στον ΠΑΟΚ; Και στα φόρα του γάβρου και του σκουληκιού θα βρεις αναφορές στον ΠΑΟΚ. Όσο έχουν αυτές θέση εδώ άλλο τόσο έχουν και τα άρθρα αυτού του πράματος.

+απειρο

Αν αρχίσουμε να ακούμε καλά λόγια από τον συγκεκριμένο αλλά και από όλο το σύστημα νομιμοποίησης και διατήρησης του σκοτεινού και άνομου ποδοσφαιρικού κατεστημένου, θα σημαίνει ότι κάτι δεν κάνουμε καλά.

Καλά λόγια ακούγαμε όσο ο ΠΑΟΚ δεν απειλούσε το σχέδιο Σκωτιο-ποίησης του ποδοσφαίρου που οι γαυρο-βαζελο-συνέταιροι έχουν θέσει σε εφαρμογή με σκοπό την ανακύκλωση της κυριαρχίας τους με έπαθλο τα πακέτα του CL.

Οι υπηρέτες λιβελλογράφοι του συστήματος θα κάνουν τα πάντα για να απαξιώσουν, να υποβαθμίσουν και να τορπιλίσουν την προσπάθεια που κάνουμε ΟΛΟΙ μας για μια διαφορετική οπτική στο ποδόσφαιρο. Με ανθρώπους ΚΑΘΑΡΟΥΣ στη διοίκηση, με ΚΑΘΑΡΟΥΣ πόρους από το ΛΑΟ μας και μόνο, με ΣΧΕΔΙΟ και ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ για την ομάδα και τις ακαδημίες, φαίνεται πως χαλάμε τη "συνταγή" της συναλλαγής, της παράγκας, του παρασκηνίου, του "θείου", του κάθε λογής "καπετάνιου" και των υποτελών τους.

Έχω την αίσθηση ότι αυτό που κάνουμε στον ΠΑΟΚ ξεπερνάει την ομάδα και τον κόσμο μας και αφορά όλους όσους θέλουν καλύτερο ποδόσφαιρο και καθαρούς κανόνες. Γι αυτό και πρέπει να πετύχουμε σε αυτό το μεγάλο ΠΕΙΡΑΜΑ στο οποίο συμμετέχουμε όλοι μας τα τελευταία χρόνια. Όχι άλλοι ψευτο-επενδυτές, λαμόγια, τρωκτικά, να στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις (όσο αντέχουμε) και να στηρίξουμε την προσπάθεια της διοίκησης με ΕΝΟΤΗΤΑ (και δημιουργική κριτική)

Λίγο off-topic, αλλά τα είπα και ηρέμησα.

Το πολύ πολύ μια επισήμανση και βαριά βαριά ένα λινκ..

Για το παρακάτω κείμενο ειλικρινά μπερδεύτηκα που έπρεπε να το βάλω..
Ηθελα να το βάλω στα ανέκδοτα, στα σχόλια για άλλες ομάδες αλλά τελικά κατάλαβα ότι είναι για τον.. Γορθία...

Ο Παύλος Γροθίας, ο Φιόγκο και ο Οβελίξ!

Περί προσωνυμίων, τα οποία στο χωριό μου τα λέγαν παρατσούκλια ή παρανόμια! Αφορμή, η παρεξήγηση ενός φίλου της στήλης για το ...παρανόμι (αυτό του ταιριάζει καλύτερα) "Παύλος Γροθίας".

Πρώτα απ΄ όλα, θα σημειώσω πως είναι η πρώτη φορά που μού κάνουν παρατήρηση για κάποιο από τα παρατσούκλια που έχω κολλήσει κατά καιρούς - εδώ και 10 χρόνια περίπου - σε ποδοσφαιριστές, προπονητές και παράγοντες. Ίσως και γι΄ αυτό να μπαίνω στη διαδικασία να απαντήσω, να τοποθετηθώ δημοσίως.

Κατ΄ αρχάς, το παρατσούκλι κολλάει ...μια φορά και συνήθως με μια αφορμή. Ναι, το "Παύλος Γροθίας" προέρχεται από τη γροθιά στον Ντιογκούλη, τον οποίο ο φίλος χαρακτηρίζει "Φιόγκο" και επειδή μου αρέσει και του ταιριάζει, θα το καθιερώσω.

Κλασικός ...φιόγκος ο Φιόγκο, ο οποίος τελευταία κινείται στο γήπεδο με την ίδια ταχύτητα που πάει η μάνα μου στο σούπερ μάρκετ! Θέλει να τρέξει η καψερή, αλλά την εμποδίζουν το καρότσι, τα 68 της χρόνια και μια χρόνια οστεοαρθρίτιδα...

Επιστροφή στα περί Παύλου Γροθία. Μία φορά έριξε γροθιά, μία φορά του κόλλησε το παρατσούκλι και ...έμεινε. Κι ο Σαραβάκος μία φορά ήτανε "μικρός", αλλά τέλειωσε την καριέρα του στα 37 ως "μικρός". Και δεν παρεξηγήθηκε κανείς. Κι ο Αναστό δεν έχει πια το χαρακτηριστικό μουστάκι, αλλά παραμένει "Μουστάκιας", ο Γιαννάκης δεν βγάζει καπνούς και φλόγες από τη μύτη αλλά είναι "Δράκος", ο Ματζουράκης πριν 10 χρόνια φωτογραφιζόταν με μαύρα γυαλιά αλλά καθιερώθηκε "Μαυρογυαλούρος" κι ο Τζιμπούρης της ΑΕΚ δεν έχει βάλει ποτέ του βόμβα (καλά, δεν παίρνω κι όρκο) αλλά αποκαλείται "Τρομοκράτης".

Εκατοντάδες είναι τα παρατσούκλια που χρησιμοποιούνται καθημερινά στο χώρο του αθλητικού Τύπου, πολλά από αυτά κρατάνε χρόνια και συνήθως κανείς δεν παρεξηγείται. Εδώ είχαν φτάσει σε σημείο να αποκαλούν "σαβουρογάμη" τον Καρεμπέ, που χαιρότανε (και χαίρεται) τη Σκλεναρίκοβα!

Από εκεί και πέρα, προτάσεις δέχομαι (κατά καιρούς εσείς είστε αυτοί που καθιερώνετε παρατσούκλια με τις ιδέες σας), υποδείξεις όχι. Τον Καραγκούνη, ας πούμε, τον χαρακτηρίζω εδώ και χρόνια "Ευφυή" για κάποια προφανώς ασήμαντη αφορμή (που δεν θυμάμαι πια), ενώ έχει επικρατήσει στον υπόλοιπο Τύπο το "Τυπάρας", που τού κόλλησε - επίσης πριν από χρόνια - ο Πανούτσος.

Και ξανά πίσω στον Παύλο Γροθία, ο οποίος - όπως έχω ξαναγράψει παλιότερα στο μπλογκ μου - είναι καλό παιδί. Καλό, αλλά παρεξηγημένο. Ίσως φταίει η αγριεμένη φάτσα του γι΄ αυτό, ίσως και η καταγωγή του. Ίσως και το γεγονός πως όταν ήτανε μικρός, σαν άλλος Οβελίξ, είχε πέσει στο βαρέλι με τα νεύρα...

Ουρουγουανός είναι ο άνθρωπας και οι Ουρουγουανοί μαθαίνουν το ποδόσφαιρο με διαφορετικά "βασικά" από τον υπόλοιπο πλανήτη.

Όπως για παράδειγμα τα Σερβάκια, όταν κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο μπάσκετ, μαθαίνουν πρώτα να σουτάρουν από τη γωνία και μετά ποιο ακριβώς είναι το χρώμα της μπάλας, έτσι και τα Ουρουγουανάκια έχουν τα δικά τους "βασικά".

Αυτά προφανώς ανάλυσε στον Παύλο και τους "συμμαθητές" του ο πρώτος τους προπονητής: "Λοιπόν, Παυλάκη, σε βλέπω πιο αγριεμένο από τους υπόλοιπους, οπότε λογικά θα τα παίρνεις τα ...γράμματα. Μάθημα πρώτο: αυτός είναι ο αντίπαλος. Ανεξάρτητα αν έχει την μπάλα ή όχι (τι είναι μπάλα θα σας διδάξω στο δεύτερο μάθημα), απαγορεύεται να περάσει. Δεν ισχύει αυτό που λένε σε άλλες σχολές ΄ή η μπάλα ή ο παίκτης΄. Κανόνας μας είναι ...ΠΟΤΕ Ο ΠΑΙΚΤΗΣ".

Ακολουθούν δεκάδες ειδικά μαθήματα καράτε, κουνγκ-φου, φίκι-φίκι, βα-φακούλο και άλλων πολεμικών τεχνών, προκειμένου να επιτευχθεί ο βασικός στόχος του καλού Ουρουγουανού ποδοσφαιριστή: τα πόδια, το κεφάλι ή το λαρύγγι του αντιπάλου!

Ο Παυλάκης όντως τα πήρε τα γράμματα. Έκανε, όμως, και μεταπτυχιακά, με αποτέλεσμα, εκτός από καλός Ουρουγουανός ποδοσφαιριστής, να γίνει και καλός - διεθνώς - ποδοσφαιριστής, να παίξει στη Ρεάλ Μαδρίτης, να τον βλέπεις στο γήπεδο και να καταλαβαίνεις πως πέρα από μεγάλος "κόφτης" (με ότι συνεπάγεται το "κόβω" στη βίβλο του ποδοσφαίρου της Ουρουγουάης), είναι και μεγάλος παίκτης, με προσωπικότητα, με μεγάλα και μαλλιαρά μπαλάκια, με αποτελεσματικότητα και "άποψη".

Φέτος, παρουσιάζεται πιο ώριμος από πέρυσι, πιο σοβαρός, πιο ήρεμος. Σαν υπολογιστής που πέρυσι ανέβαζε θερμοκρασίες, πέταγε σπίθες στη μάδερμπορντ και προκαλούσε διαρκείς ...επανεκκινήσεις (λόγω αποβολών) και φέτος του βάλανε καινούργια ψύκτρα στον ηλεκτρονικό του εγκέφαλο, με τα θαυμαστά αποτελέσματα που παρακολουθούμε στον κορυφαίο χαφ του φετινού πρωταθλήματος.

Πραγματικός εγκέφαλος του ΠΑΟΚ είναι ο Παύλος. Ο τύπος έχει μάτια και στην πλάτη και απορώ που ακόμα δεν έχει κάνει ένσταση ο Ολυμπιακός, επειδή ο ΠΑΟΚ αγωνιζόταν με τα μάτια ...24 στο "Καραϊσκάκη"!

Οι πάσες του είναι σχεδόν πάντα σίγουρες, ακόμα κι όταν πρόκειται για μπαλιές 40-50 μέτρων. Ελευθερώνει εύκολα την άμυνα, δεν χάνει μπάλες από τα πόδια, δεν "πουλάει" την κατοχή στον αντίπαλο, κόβει και ράβει, παίρνει την ομάδα πάνω του, σηκώνει το βάρος της, είναι ο πραγματικός της ηγέτης. Και πιστεύω πως τον αδικεί το γεγονός πως έγινε ο αγαπημένος της εξέδρας εξαιτίας της γροθιάς στον Φιόγκο. Για την ποιότητά του έπρεπε να τον αγαπήσουν πρώτα και μετά για τα νεύρα του.

Βέβαια, κι ο Οβελίξ για τις φάπες που μοίραζε στους Ρωμαίους έγινε ο αγαπημένος ήρωας των παιδικών μας χρόνων στον Αστερίξ, οπότε στα γούστα όλα δικαιολογούνται. Ειδικά αν ο ήρωας είναι γεννημένος για να βγάζει γούστα!

Εμένα, πάντως, μού βγάζει. Ίσως και γιατί είμαι της άποψης ότι τα μεγάλα ταλέντα αναπτύσσονται και λειτουργούν κάτω από ξεχωριστές συνθήκες, δημιουργούν αντίστοιχες ιδιορρυθμίες στον χαρακτήρα των κατόχων τους και γιατί στο κάτω - κάτω πολλοί από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της ιστορίας (από τον Μαραντόνα μέχρι τον Μπεστ κι από τον Κρόιφ μέχρι τον Χάτζι) την είχαν τη βλάβη τους και ήταν ..."αλήτες και αμαρτωλοί", που λέει κι ο Χρυσοχοϊδης (όχι ο υπουργός, ο άλλος, ο Σαλονικιός)..

Μέχρι να "σοβαρευτώ" και να σταματήσω να λέω τον Παύλο Γροθία ...Παύλο Γροθία, εγώ, ο Μίλτος, νά ΄μαι καλά...

http://www.sportdog.gr/v3/article.aspx? ... _id=121050

free4 έγραψε:Οι πάσες του είναι σχεδόν πάντα σίγουρες, ακόμα κι όταν πρόκειται για μπαλιές 40-50 μέτρων. Ελευθερώνει εύκολα την άμυνα, δεν χάνει μπάλες από τα πόδια, δεν "πουλάει" την κατοχή στον αντίπαλο, κόβει και ράβει, παίρνει την ομάδα πάνω του, σηκώνει το βάρος της, είναι ο πραγματικός της ηγέτης. Και πιστεύω πως τον αδικεί το γεγονός πως έγινε ο αγαπημένος της εξέδρας εξαιτίας της γροθιάς στον Φιόγκο. Για την ποιότητά του έπρεπε να τον αγαπήσουν πρώτα και μετά για τα νεύρα του.

Έλα παππού μου να σου δείξω πού το 'χεις...
Ανακάλυψαν τώρα την πυρήτιδα και μας κάνουν και υποδείξεις...

Περιτό να σας πώ ότι και το σημερινό άρθρο του Κ@ρπετόπουλου στον ΠΑΟΚ και τον Σάντος είναι αφιερωμένο... Ε ρε ζόρι που έχει τραβήξει που κερδίσαμε τον ολυμπιακό... Του έκατσε βαρύ το τσ1μπούκ1 και δεν μπορεί να το χωνέψει με τίποτα...

Που να χωνευτει...θα του παρει μηνες. Ερχονται ομως και πλευ-οφ και αν, ο μι γαινειττο, συμμετασχουμε, εκεινα τα τσ!μπουκια θα του αρεσουν. Ετσι παει, την πρωτη φορα θα δυσκολευτει, αλλα απο τη δευτερη και μετα θα του αρεσουν πολυ.

Υπερβολικά επαναλαμβανόμενος και κουραστικος...
Στην τελική δεν του ζήτησε κανείς να είναι ΠΑΟΚ και να στηρίζει ΣΑΝΤΟΣ....
Κάποιοι γεννήθηκαν να υπηρετούν και κάποιοι να δημιουργούν....
Ας στηρίζει κόκαλη και αθήνα στα @ρχίδι@ μας...

Οι (κρίσιμοι) κρίκοι που (του) λείπουν


Φεύγοντας έξω, ο πρόεδρος είχε αφήσει τα πράγματα στο +1. Εν τάξει. Επιστρέφοντας, έναν μήνα μετά, τα βρήκε στο -7 και το πρώτο ποτήρι που υποχρεώθηκε να πιει ήταν η, μπροστά στα μάτια του, εικόνα του -7 που γίνεται -8. Εν πλήρει αταξία.

Σε οργανισμό όπου το παγιωμένο μοντέλο είναι ότι έχουμε εθιστεί να «περιμένουμε τον πρόεδρο» ακόμη και για να αποφασιστεί ποιος ποδοσφαιριστής θα δώσει συνέντευξη σε ποιο μέσον, δηλαδή στην καθημερινή χαμηλή πολιτική, δεν φαίνεται παράξενο ότι ο πρόεδρος «δεν δικαιούται διά να» λείπει. Ούτε... προς νερού του, που λέει ο λόγος. Το όλο σύστημα, εν τη απουσία του, αποσυντονίζεται δραματικά. Είναι ό,τι ο πρόεδρος δημιούργησε, ένα παρανοϊκά υπερσυγκεντρωτικό σχήμα, με τα ίδια τα χέρια του.

Ας είμαστε όσο κυνικά ειλικρινείς η περίσταση επιβάλλει. Αλλες χρονιές, «επιστρέφει ο πρόεδρος» θα σήμαινε στην πράξη ότι (αφού τα ποντίκια χόρεψαν όσο χόρεψαν...) ο ΠΑΟΚ τρώει μια κόκκινη, και από τα νεύρα μετά άλλη μία, ο Ντιόγκο παίρνει πέναλτι στην από δέκα διαφορετικές κάμερες φωτισμένη βουτιά πριν λήξει το ημίχρονο, ο Βαρούχας αργότερα αποδεικνύει ότι ο διαιτητής ενήργησε ορθώς, ο Ολυμπιακός νικά και «αντεπιτίθεται» με (δημοσιογράφους να παίζουν αγκωνιές ποιος θα πρωτοπρολάβει να αναδείξει) την «καρδιά του πρωταθλητή», οι διαμαρτυρίες θα αποδίδονταν στο αιώνιο κόμπλεξ του Δικεφάλου και στη σεσημασμένη ηττοπάθεια του Φερνάντο Σάντος, οι επόμενοι αντίπαλοι θα καταλάβαιναν να παραμερίσουν για να γλιτώσουν, τουλάχιστον, τη φθορά, τον δε Παναθηναϊκό, που την ίδια ημέρα φυσικά θα είχε στο παθητικό του την αποβολή του Χριστοδουλόπουλου στη Θεσσαλονίκη, θα τον αναλάμβανε μονάχος ο Σάββας. Φωνή ο Παναθηναϊκός, φωνή κι ο Σάββας. Οχι για να ακουστεί, τι έχει να πει. Αλλά για να μην ακούγεται, μέσα στην οχλοβοή, κανείς.

Ενα αίσθημα ασφάλειας. Το πολυπόθητο βήξιμο, και η πολυπόθητη πνευμονία. Η θετική αύρα. Και, απέναντι, η εσωστρέφεια. Βρείτε κι εσείς έναν Κόκκαλη. Οτι αίφνης δεν συνέβη τίποτα από όλα αυτά, τούτο γεννά ανασφάλεια. Οτι δεν φαντάζει εφικτό να συμβεί τίποτα από όλα αυτά, γιατί μας κυριαρχεί η ιδέα ότι έχουν προλάβει τα πόστα οι άλλοι, τούτο γεννά πανικό.

.....

http://www.exedrasports.gr/default.aspx ... &aid=52367

Τι ωραια να χαν μερικοί τα κάκαλα να τα γραφαν αυτά και πριν μερικά χρόνια.... Ή έστω να τα γράφουν και για τον έτερο δυνάστη που αρχίζει να παίρνει τα πάνω του....

Ενω εχω περασει μια υπεροχη εβδομαδα αρχιζω και νιωθω αβολα εξαιτιας της ενασχολησης σημαντικης μεριδας του τυπου (ηλεκτρονικου και εντυπου) με τον ΠΑΟΚ μας. Κακοβουλα, υστεροβουλα δημοσιευματα αλλα και δημοσιευματα γεματα διθυραμβους και κωλοτουμπες των συντακτων τους μου εχουν δημιουργησει εναν απιστευτο εκνευρισμο ενω θα επρεπε να χαιρομαι την πορεια της ομαδας μου.
Ανησυχω παρα πολυ που εφημεριδες οπως το φως και ο φιλαθλος ξαφνικα ανακαλυπτουν διαφορα θεματα για την ομαδα μας και ασχολουνται σε καθημερινη βαση.
Επαγρυπνιση αδελφια. Να προσεχουμε να μην πεφτουμε στην παγιδα τους και να διογκωνουμε ανυπαρκτα θεματα. Εμεις τον στοχο μας. Και να εχουμε υποψη οτι οσο θα πορευομαστε προς την κορυφη τοσο τα υπουλα χτυπηματα θα αυξανονται.

Η μέγιστη ευθύνη στο μοντέλο-ΠΑΟΚ

29/01/10

Ακουσα τη γνώριμη φωνή, σε χαρούμενο τόνο έκπληξης, να με καλεί από μακριά με το μικρό όνομά μου ένα βράδυ Δευτέρας στο «Ελ. Βενιζέλος». Ηταν ο Θοδωρής Ζαγοράκης, κάνα δίμηνο μετά την παραίτησή του από την προεδρία. Αρχές Δεκεμβρίου. Εφευγα για Τορίνο, στο Γιουβέντους - Μπάγερν.

Επέστρεφαν, με τον καλό Βαγγέλη Πουρλιοτόπουλο, στη Θεσσαλονίκη από «μια δουλίτσα στην Αθήνα». Τα είπαμε πέντε λεπτά, στα όρθια. Δεν ρώτησα πολλά. Μου αρκούσε ό,τι διαισθάνθηκα από όσα, σε vibes, λάμβανα. Τον έβλεπα «καλά». Τον ΘοδGρή, από τα χρόνια που ήταν στις Ελπίδες ακόμη, τον αγαπώ. Το ξέρει. Εφτανε που είδα, και άκουσα, πάλι τον Θοδωρή που ανέκαθεν ήξερα. Τον ξαναείδα... χθες. Από 500 χιλιόμετρα μακριά. Ο Θοδωρής που δεν έφυγε ποτέ.

Τι έμεινε από όλο αυτό; Ο,τι έγινε, με αφορμή «όλο αυτό», ωφέλιμη συνείδηση στην κοινότητα των ΠΑΟΚτσήδων. Οτι δηλαδή ο σύλλογος απέκτησε τη δομή, το πνεύμα, τις αντοχές ώστε να μπορεί να προχωρήσει, ασφαλής από αναταράξεις, και χωρίς τον Ζαγοράκη. Δεν το ήξεραν, το έμαθαν «επί τη ευκαιρία». Αλλά ενώ μπορούν και χωρίς τον Ζαγοράκη, πάλι πιο καλό είναι να προχωρούν, αφού εξέλιπαν οι λόγοι για το αντίθετο, με τον Ζαγοράκη. Τον καλό παίκτη (δεν είναι αναντικατάστατος μεν, ωστόσο) τον θέλεις μέσα, όχι έξω.

Εμεινε επίσης, ως αντίβαρο στο άλλο σκέλος της ζυγαριάς, η ανθρώπινη ενόχληση που ο τετράγωνης λογικής Ζήσης Βρύζας, όπως άλλωστε θα συνέβαινε και σε καθέναν στη θέση του Βρύζα, είναι πιθανόν ότι ένιωσε. Και σεβαστό, και κατανοητό, και πολύ... λίγο για να το προτάξει επάνω από τον κοινό σκοπό. Να το αναγάγει (αυτός, ο «παίκτης ομάδας») σε μείζον.

Ο,τι κι αν έγινε, λοιπόν, δεν είναι τόσο σημαντικό όσο ό,τι είναι στο εξής να γίνει. Επί της ουσίας δεν αλλάζει κάτι άλλο από το ότι ξαναβρήκε ο Θοδωρής την όρεξη και από το ότι προστίθενται +2 μάτια (και ένα κινητό με πλούσια ατζέντα) στο αγωνιστικό κομμάτι. Τα μάτια, και το κινητό, του Σέρζιο Κονσεϊσάο. Πιο χρήσιμα πια, μεταξύ μας, από τα δύο υπερκαταναλωμένα πόδια του Πορτογάλου ποδοσφαιριστή. Και πιο χρήσιμα τέσσερα μάτια... από δύο. Μακάρι να ήταν και έξι ή οκτώ, και από τίτλους (διευθυντής ποδοσφαίροG, τεχνικός διευθυντής, αντιπρόεδρος κ.λπ.) το μόνο εύκολο είναι να βρεθούν. Και να τακτοποιηθούν τα κουτάκια, στο οργανόγραμμα. Το θέμα δεν είναι το οργανόγραμμα. Το θέμα είναι η προοπτική και, ακόμη περισσότερο, η ευθύνη.

Η προοπτική είναι ότι, μετά τον ανήφορο αυτών των δυόμισι ετών, έπεται... και άλλος τόσος ανήφορος ως τον στόχο-ίσωμα. Δεν υπάρχει διαφορετικός, και να είναι ο ορθός, δρόμος. Τα έσοδα έρχονται ευρώ το ευρώ, και ακριβώς αυτή είναι η μέγιστη ευθύνη. Δεν έρχονται με τις «χεριές» από τέσσερις-πέντε λεφτάδες, ξεκούραστα και συνοπτικά, να έχεις μετά να λογοδοτήσεις σε αυτούς πώς τα διαχειρίστηκες.

Στο μοντέλο-ΠΑΟΚ έχεις να λογοδοτήσεις σε μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που δεν είναι λεφτάδες αλλά, ακριβώς λόγω του όγκου τους και της αφοσίωσής τους, γεννούν ελκυστική δυναμική. Η δε διαχείριση, αφού επιτύχεις την εισροή των κεφαλαίων, είναι σύνθετο εγχείρημα. Γιγαντιαίο.

Απαιτεί τον σοφό συγκερασμό των αναγκών. Σημαίνει να τρέχεις ταυτόχρονα σε παράλληλους διαδρόμους. Σε υποδομές που θα μείνουν για μια ζωή ή για δύο ζωές. Αλλά και στο επίπεδο της ομάδας. Ενας σοφός συγκερασμός θα είναι και ένα πειστικό επιχείρημα, ότι αξίζει τον κόπο να συνεχίσει να το παλεύει, στα μάτια του Φερνάντο Σάντος.

Δημοψήφισμα

Το ματς πρωταθλήματος ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός έρχεται μέσα στον Φεβρουάριο, σε περίπου τρεις εβδομάδες. Και, έτσι όπως έγινε η κλήρωση, το φυσιολογικό είναι ότι οι ομάδες θα αναμετρηθούν και στους ημιτελικούς του Κυπέλλου. Οι απαντήσεις που δόθηκαν χθες λοιπόν, και από τον Ζαγοράκη και από τον Βρύζα, ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόταν για να μη μετατραπούν αυτοί οι αγώνες σε... δημοψήφισμα, να μετρηθούν στην Τούμπα πόσοι είναι υπέρ της επιστροφής του Δημήτρη Σαλπιγγίδη και πόσοι κατά. Στο ματς πρωταθλήματος, τοGλιγότερο που θα διακυβεύεται για τον ΠΑΟΚ είναι η θέση του στην κατάταξη της regular season. Στα ματς Κυπέλλου, η πρόκριση στον τελικό. Το δημοψήφισμα συνεπώς, ενόψει των στόχων, παρέλκει.

Συμβόλαιο

Τα προτεινόμενα συμβόλαια, και η διάρκειά τους και τα χρήματα, δεν είναι ανταμοιβή για τις προσφερθείσες υπηρεσίες. Απεικονίζουν πώς αντιλαμβάνεται ο προτείνων τις μέλλουσες να προσφερθούν υπηρεσίες.

Ο Βλάνταν Ιβιτς, για όσα πολύτιμα προσφέρει εφέτος, αμείβεται με όσα έχει συμφωνήσει να αμείβεται. Ακόμη πόσα έχει να προσφέρει, για ένα χρόνο ή για δύο και σε ποιο τίμημα, δεν είναι παράλογο να θέλει ο ΠΑΟΚ να το σκεφτεί και να το ξανασκεφτεί. Βασικό είναι να μιλάνε τα μέρη με τα μάτια, στα ίσια, καθαρά, αντρικά. Το εκλαμβάνουμε ως δεδομένο ότι έτσι θα γίνει.

Αλλά η ψύχραιμη σκέψη είναι το θεμέλιο των ευτυχισμένων σχέσεων. Ευτυχισμένη σχέση δεν θα είναι, π.χ., να δεσμευτούν για δύο σεζόν, τώρα που είναι η βράση και το σίδερο κολλάει, αλλά τη δεύτερη σεζόν ο Ιβιτς να έχει γίνει, παρ' ελπίδα, σημερινός Βερόν. Και να φτάσουν τα μέρη να τυραννιούνται, πώς θα απαλλαγεί το ένα από το άλλο.

http://www.exedrasports.gr/default.aspx ... &aid=52482

arisk έγραψε:Περιτό να σας πώ ότι και το σημερινό άρθρο του ......... στον ΠΑΟΚ και τον Σάντος είναι αφιερωμένο.

δε τη παλεύει.

στο όνειρο του πρέπει να βλέπει εφιάλτες με το santos και το ζαγοράκη δεν εξηγείται αλλιώς. τώρα φταίει και ο βρuζας . είναι και αυτός στη συνωμοσία χωμένος

πάντως οι παλιές του ιστορίες για το μπότο, το σταματόπουλο, τον αλεφα, το γεωργίου και τους άλλους για τους οποιους ένιωθε την ανάγκη να γράψει και να δώσει πληροφορίες στο ευρύτερο κοινό ήταν πιο πετυχημένες.

novito έγραψε: Τι ωραια να χαν μερικοί τα κάκαλα να τα γραφαν αυτά και πριν μερικά χρόνια....

+10000000000000000000000000

Ρε Σπυρόπουλε πού ήσασταν όλοι σας όταν συνέβαιναν όλα αυτά που τόσο γλαφυρά μας περιγράφεις σήμερα ?
Αυτά που εμείς οι ΠΑΟΚτσήδες τα βιώνουμε στο πετσί μας για δεκαετίες ολόκληρες ?

Οι μισοί γράφατε κάποια από αυτά που κατηγορείτε σήμερα, και οι άλλοι μισοί τους ανεχόσασταν για να μην χαλαστούν οι καρδούλες των μεγάλων αφεντικών...