Τί παράξενα παιχνίδια που παίζει η ζωή καμία φορά. Παιχνιδιάρα, δολοπλόκα σε κάνει να νοιώθεις σαν ανόητη μαριονέτα, παραδομένη στις ορέξεις της.
Άλλοτε σε κομματιάζει πετώντας σε στα βράχια σαν φουρτουνιασμένη θάλασσα και άλλοτε σαν σε καλοκαιριά σου φέρνει μια ηλιαχτίδα να σε χαϊδέψει ποτίζοντάς σε με δόσεις αδόκητης χαρμονής.
Ή σου βάζει έναν τεράστιο φωτεινό ήλιο στο μπλε του ουρανού και σου μπήγει με το έτσι θέλω τη χαρά.
Έναν τεράστιο φωτεινό ήλιο όπως στο μπλε της σημαίας της πατρίδας σου που θα έχεις για πάντα στην καρδιά σου. Μια σημαία που ταιριάζει με την ελληνική, σχεδόν όσο καμία άλλη… Και να ‘ταν μόνο αυτό…
Από πού ήρθες…
Λίγα είχες φανταστεί από αυτά που σου επεφύλασσε η Μοίρα όταν πιτσιρικάς ακόμα έβλεπες την οικογένειά σου να τα βγάζει πέρα δύσκολα και το μέλλον σου αβέβαιο. Κρυφά από αυτήν δούλευες σε φούρνο μετά την προπόνηση γιατί δεν άντεχες να βλέπεις την αγαπημένη σου μητέρα, Κριστίνα να ταλαιπωρείται τόσο. Στην πλάτη της κουβαλούσε τα 13 χρόνια εξορίας του πατέρα σου, ενός παραδοσιακού κουμουνιστή. Ποτέ όμως δεν τον απομυθοποίησε στα μάτια σου, ποτέ δεν τον κατηγόρησε για την απουσία που σας στοίχισε… Απεναντίας, σε ώθησε να ακολουθήσεις τα βήματα του, τα πιστεύω του Χοσέ Γκερβάσιο Αρτίγκα, απελευθερωτή της Ουρουγουάης από τους Ισπανούς… Φεύγοντας για την Ισπανία στα 20 σου, χάραξες το όνομά της στο κορμί σου για να μην την αποχωριστείς ποτέ και τη μορφή του Αρτίγκα να θυμάσαι από πού ήρθες.
Από τη χώρα που το φλέγμα των μιγάδων κατοίκων τους κάνει φύσει επαναστάτες, ανατρεπτικούς, αντικομφορμιστές που δεν «μαντρώνονται» εύκολα.
Παιχνίδι της ζωής…
Έχοντας στο βιογραφικό σου τα «παράσημα» της θητείας σε Ρεάλ και Μίλαν ένιωθες γέρος (όπως είχες δηλώσει), ωστόσο η ζωή είχε άλλα σχέδια. Τι και αν η συνύπαρξη σας δεν βάφτηκε σε πολύχρωμη απόχρωση, αλλά σε ασπρόμαυρη σαν κάποιος να ρούφηξε άπληστα τα χρώματα από μέσα της, αυτή στάθηκε ικανή να σε αναζωογονήσει.
Στα όνειρα λένε όλα επιτρέπονται. Και εσύ ονειρεύτηκες με τα μάτια ανοιχτά πως επιστρέφεις στον τόπο σου. Μοντεβιδέο και Θεσσαλονίκη, μοιάζουν σαν αδερφές. Τόποι ερωτικοί με φυσικό λιμάνι, ίδιο πληθυσμό με αρκετά υψηλό βιοτικό επίπεδο… Στη Μοντεβιδέο Γουόντερερς άρχισες να ερωτεύεσαι την «στρογγυλή θεά». Με ασπρόμαυρα σε έντυσαν και εκεί και το παιχνίδι αγάπης της ζωής συνεχίζεται…
Ο επαναστάτης που πάντα ονειρευόντουσαν…
Στις 30 Ιουλίου του 2008, ο ήλιος στεκόταν ακόμα επιβλητικά στον ουρανό της Θεσσαλονίκης. Την ίδια ώρα στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» προσγειωνόταν ένα αεροπλάνο που μετέφερε τον Πάμπλο Γκαρσία. Το συγκεντρωμένο πλήθος γνώριζε πως μετέφερε έναν από τους καλύτερους ξένους ποδοσφαιριστές που θα φορούσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί πως έμελλε να γίνει ένας από αυτούς.
Λίγους μήνες αργότερα, η γροθιά στο στομάχι του Ντιόγκο σε ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο «Καραϊσκάκης», θα έμοιαζε στους οπαδούς του Δικεφάλου με γροθιά στο Σύστημα. Γροθιά ενάντια στο ποδοσφαιρικό καθεστώς και το κατεστημένο της Αθήνας. Ο ασυμβίβαστος Πάμπλο θα γινόταν το φλάμπουρο των φανατικών οπαδών του ΠΑΟΚ και η διαστρωματική του επίδραση θα τον αναδείκνυε σε λαϊκό ήρωα της Τούμπας. Στο συρτάρι του έχει ακόμα στοιβαγμένα δυο μπλουζάκια, δώρο από τον Βερόν και τον γυμναστή της ομάδας, από αυτά που κυκλοφόρησαν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ και απεικονίζουν τον ίδιο σαν άλλο «Τσε Γκεβάρα»... Έστω και αν ο ίδιος έχει δηλώσει πως δεν είναι αυτός που θα δώσει το καλό παράδειγμα, παρά μόνο στα τρία του παιδιά που λατρεύει, έγινε σύμβολο και πρότυπο για χιλιάδες κόσμου. Έγινε ο επαναστάτης που πάντα ονειρεύονταν να δοξάσουν στην Τούμπα.
Ο άνθρωπος που ουδέποτε έχει βάλει την υπογραφή του σε συνθηκολόγηση, ο άνθρωπος που οι αντίπαλοι λατρεύουν να μισούν, που έχει μάθει να λέει μόνο αυτό που πιστεύει, όσο «ωμό» και αν είναι• ο άνθρωπος που εκπέμπει ένταση ακόμα κι όταν είναι σιωπηλός και ο λόγος του ακροβατεί ανάμεσα στην αντισυμβατικότητα ενός αριστερού και τη γοητεία ενός λαοπλάνου, επιτρέπεται να πέσει, αλλά επιβάλλεται να σηκωθεί. Αυτή έχει θεμελιώσει ως στάση ζωής του, αυτό έχει αποτυπωμένο στο στήθος του.
«Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς. Αυτή είναι η στάση ζωής μου. Είμαι από την Ουρουγουάη, όπου είμαστε λίγοι, αλλά είμαστε τόσο δυνατοί στην ψυχή και την καρδιά» υποστηρίζει ο ίδιος.
Το ρίσκο πάρθηκε!
Τον Ιούλιο του 2008, ο ΠΑΟΚ είχε βγει στο μεταγραφικό παζάρι αναζητώντας έναν αμυντικό μέσο που όχι μόνο θα έκανε τη διαφορά μέσα στον αγωνιστικό χώρο, αλλά θα ισορροπούσε σε ένα βαθμό τις εντυπώσεις που είχε κλέψει μέχρι στιγμής ο Άρης με τις μεταγραφές… αεροδρομίου! Ο προτεινόμενος Πάμπλο Γκαρσία εκ πρώτης όψεως εκπλήρωνε όλα τα κριτήρια, ωστόσο τόσο το βεβαρημένο παρελθόν, το ποινικό του μητρώο, αλλά και οι «αλμυρές» οικονομικές απαιτήσεις του Ουρουγουανού, αποτέλεσαν αρχικά τροχοπέδη.
Οι ιθύνοντες του ΠΑΟΚ στις διαπραγματεύσεις κατάφεραν να ρίξουν τις ετήσιες απολαβές του Γκαρσία από τις 800.000 ευρώ, στις 500.000, αποφασίζοντας τελικά να πάρουν το ρίσκο. Η μεταγραφή ήταν γεγονός!
Θα άφηνε… εποχή
Τη μερίδα του «λέοντος» στις συζητήσεις πήρε αμέσως το θέμα αν πρόκειται για το κορυφαίο όνομα που θα φορούσε την ασπρόμαυρη φανέλα. Η πεποίθηση του προέδρου της Μίλαν, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ότι θα αφήσει εποχή- εξού και η απόκτηση του από την Ατλέτικο Μαδρίτης (αγωνιζόταν στη β’ ομάδα, μετά από ένα εξάμηνο πέρασμα στην Πενιαρόλ, όπου οι πολύ καλές εμφανίσεις του ήταν το διαβατήριο για την Ισπανία) είχε γίνε έμμονη ιδέα στον ισχυρό άντρα της Μίλαν- τον ακολουθούσε σαν την καλύτερη συστατική επιστολή.
Μετά από ενάμιση χρόνο ωστόσο στο «Σαν Σίρο», ο Γκαρσία κατέληξε δανεικός στη Βενέτσια και παρά το γεγονός πως το προσκείμενα φιλικό σωματείο των «ροσονέρι», γνώρισε εκείνη τη χρονιά (2002) τον υποβιβασμό, ο Ουρουγουανός μέσα στο γήπεδο ήταν από τους πρωταγωνιστές των «φτερωτών λιονταριών». Η απόδοσή του μαγνήτισε το ενδιαφέρον των ανθρώπων της Οσασούνα και γρήγορα το φλερτ θα κατέληγε σε γάμο.
Όταν στέρησε ένα Κύπελλο
Αμυντικό χαφ «παλαιάς κοπής», είναι από τους ποδοσφαιριστές που οι αντίπαλοι προτιμούν να κάνουν τον κύκλο γράφοντας περισσότερα χιλιόμετρα στον αγωνιστικό χώρο, παρά να τον βρουν στο δρόμο τους! Με την παρουσία του στο γήπεδο, έχτιζε σιγά σιγά τη φήμη του χωρίς να χρειάζεται να κάνει τίποτα παραπάνω αφού ο τρόπος παιχνιδιού του γινόταν εύκολα αντιληπτός και από το πιο ακατέργαστο ποδοσφαιρικά μάτι.
Στους «νησιώτες», ο Γκαρσία συνέβαλλε τα μέγιστα στην πορεία ως το τελικό του «Copa del Ray» ωστόσο εκεί δεν μπόρεσε να μείνει μακριά από τον… κακό του εαυτό. Και ενώ το ματς κόντρα στην Μπέτις στο «Βιθέντε Καλντερόν» βρισκόταν στην παράταση, ένα «εγκληματικό» τάκλιν πάνω στον Χοακίν θα τον στείλει πρόωρα στα αποδυτήρια (με απευθείας κόκκινη), υποχρεώνοντας την ομάδα του να αγωνιστεί με δέκα παίκτες και σύμφωνα με τους περισσότερους, καταδικάζοντάς την στην ήττα.
«Βασιλικές» ιστορίες! (Το σπασμένο αμάξι, ο Σαλγκάδο και η Βικτόρια!)
Ο αδιαμφισβήτητα «σκληρός» τρόπος παιχνιδιού του που σε αρκετές περιπτώσεις ο υπερβάλλων ζήλος τον ωθούσε στα όρια του αντιαθλητικού, δεν λειτούργησαν ανασταλτικά στο ενδιαφέρον της Ρεάλ Μαδρίτης που τον είχε ήδη βάλει στο μάτι. Κάθε άλλο μάλιστα! Η «βασίλισσα» αναζητούσε έναν σκληροτράχηλο μέσο που θα αντιστάθμιζε το light, γεμάτο αστέρες κέντρο της, καλύπτοντας παράλληλα τις πολλές τρύπες στην άμυνα. Ούτε βάσει «ποινολογίου» να διάλεγαν οι «μερένχες», καταλήγοντας στον Πάμπλο Γκαρσία των 17 κίτρινων και της μιας κόκκινης!
Η καριέρα του στη Μαδρίτη ξεκίνησε με το… αριστερό αφού την πρώτη μέρα έβρισκε το αυτοκίνητό του σπασμένο. Οι οπαδοί της Ρεάλ βλέπετε δεν είχαν συγχωρήσει ποτέ το λάθος του να δηλώσει (παλαιότερα) πως συμπαθούσε πάντα την Μπαρτσελόνα, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως ως παίκτης της Οσασούνα μετά από έναν αγώνα στο «Μπερναμπέου» έψαχνε τον Ιβάν Ελγκέρα προκειμένου να… λύσουν τις διαφορές τους από την έντονη λογομαχία που είχαν μέσα στον αγώνα. Η συζήτηση μάλλον δεν ήταν στις επιλογές που είχε στο μυαλό του ο Γκαρσία…
Ούτε στη Ρεάλ όμως εγκατέλειψε τις παλιές του συνήθειες. Οι «μονομαχίες» με τον Τόμας Γκράβενσεν στις προπονήσεις προκειμένου να αποδείξουν στο Φάμπιο Καπέλο ποιος αξίζει τη φανέλα βασικού, λέγεται πως ήταν επικές! Αν κρίνουμε πάντως και από τον χαρακτήρα του έτερου «μονομάχου», οι δυο τους θα χάρισαν στιγμές απείρου ποδοσφαιρικά κάλους στις προπονήσεις. Μυστήριο ωστόσο παραμένει ακόμα ποιος από τους δυο έφευγε με τις λιγότερες… μελανιές!
Το πιο ξακουστό ωστόσο περιστατικό που μάλλον τον οδήγησε στην πόρτα της εξόδου από το «Μπερναμπέου» δεν ήταν άλλο από την αψιμαχία του με τον Μίτσελ Σαλγκάδο. Τον Αύγουστο του 2006, ο Γκαρσία δεν άντεχε άλλο να μην του μιλάει ο Ισπανός αμυντικός και κινήθηκε προς το μέρος του προκειμένου να το… συζητήσουνε όπως αυτός ξέρει! Σαν άντρες! Τον Σαλγκάδο όμως πρέπει να τον συμπαθούσε για να προβεί σε μια τέτοια κίνηση αφού δεν ήταν ο μόνος από τους παίκτες της Ρεάλ που δεν του μιλούσε! Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ είχε διαλέξει ακριβώς τον ίδιο δρόμο μετά από πρωτοβουλία του Γκαρσία να κολλήσει σε έναν τοίχο των αποδυτήρια ημίγυμνη φωτογραφία της γυναίκας του, Βικτόρια!
Και όμως, είχε συστηθεί στον Σαριέγκι!
Όπως ήταν φυσιολογικό ένα χρόνο μετά την απόκτησή του, οι δευτεραθλητές εκείνη τη χρονιά, Ισπανίας, έψαχναν τρόπο να τον ξεφορτωθούν και ο δανεισμός του στη Θέλτα φάνταζε ιδανική λύση για όλους! Στο Βίγκο ταλαιπωρούμενος και από έναν τραυματισμό, δεν θα καταθέσει τα διαπιστευτήρια του εντός αγωνιστικού χώρου, ωστόσο θα προλάβει σε 14 ματς όχι μόνο να δεχθεί δυο φορές την κόκκινη κάρτα, αλλά να περάσει και από ένα χεράκι τον Γιόσου Σαριέγκι του Παναθηναϊκού που εκείνη την περίοδο αγωνιζόταν στη Μπιλμπάο μετά από ένα σκληρό μαρκάρισμα του Βάσκου (το δεύτερο θύμα του ήταν ο Σομπίς της Μπέτις, αφού ο Γκαρσία δεν του συγχώρησε ποτέ το γεγονός πως του έκλεψε την μπάλα!).
Με το τέλος του δανεισμό του, η ομάδα της Γαλικίας θα τον στείλει πίσω στη Ρεάλ και αυτή με τη σειρά της μία ακόμα φορά δανεικό στη νεοφώτιστη Μούρθια.
Και το πάρτι ξεκίνησε!
Μετά από άλλη μία μέτρια χρονιά με τους «πιμεντονέρος», οι οποίοι δεν θα καταφέρουν να κρατηθούν στην κατηγορία, οι Μαδριλένοι θα τον αποδεσμεύσουν, δίνοντας την ευκαιρία στον ΠΑΟΚ να τον φέρει στη Θεσσαλονίκη και να αρχίσει το γλέντι αφού όπως γράφει και ένα πανό στην Τούμπα, «No Garcia, no Party»!
Το πάρτι θα αρχίσει μάλιστα από το αεροδρόμιο, όπου οι οπαδοί του ΠΑΟΚ θα τον αποθεώσουν χωρίς να αγχώνονται ιδιαίτερα για τις τελευταίες μέτριες σεζόν τους. Απεναντίας, οι ιστορίες του σκληρού ποδοσφαιριστή που τον συνόδευαν, θα γιγάντωναν έναν θρύλο γύρω από το όνομά του, ενώ στο ψυχρό του βλέμμα (παρά τις εκδηλώσεις λατρείας προς το πρόσωπό του), οι φίλοι του Δικέφαλου διέγνωσαν έναν άνθρωπο στον ποίο καθρεφτιζόταν η ιδιοσυγκρασία τους. Τον ορκισμένο εχθρό του Νάτσο Γκαρσία που αγωνιζόταν στον μισητό συμπολίτη, Άρη!
Γκαρσία εναντίον Γκαρσία!
Οι ρίζες της κόντρας τους πρέπει να αναζητηθούν πολλά χρόνια πίσω. Η Ουρουγουάη αντιμετωπίζει την Βολιβία στη Λα Παζ στο πλαίσιο των προκριματικών του παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002, και ο Πάμπλο Γκαρσία έρχεται αντιμέτωπος με τον Νάτσο Γκαρσία (ποδοσφαιριστή του Άρη). Ο τελευταίος στέλνει ματωμένο στις πρώτες βοήθειες τον άσο του ΠΑΟΚ μετά από μια αγκωνιά στο στόμα. Ο Πάμπλο δεν το ξέχασε ποτέ και όπως συνηθίζει αναζήτησε εκδίκηση και την πήρε! Ένα χρόνο αργότερα ήταν η σειρά της Ουρουγουάης να φιλοξενήσει τη Βολιβία στο Μοντεβιδέο. Ο Γκαρσία σε εκείνη την αναμέτρηση όχι μόνο ανταπέδωσε το χτύπημα, αλλά έδωσε και για το σπίτι στον συνονόματο του που αναγκάστηκε να ζητήσει αλλαγή!
Όπως είναι φυσιολογικό μια μονομαχία στην οποία συμμετέχει ο Γκαρσία δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να λήξει ισόπαλη! Η διαμάχη των Γκαρσία είχε και τρίτο ημίχρονο αφού συναντήθηκαν ξανά στο Κόπα Αμέρικα της Βενεζουέλας το 2007, αυτή τη φορά εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου. Η τύχη έπαιξε για μία ακόμα φορά το παιχνίδι της και τους επέλεξε να περάσουν από έλεγχο ντόπινγκ! Δεν ήθελε και πολύ να ανάψουν τα αίματα αν αναλογιστεί κανείς πως νωρίτερα στον αγώνα ο Γκαρσία είχε φιλοδωρήσει και πάλι με κλωτσιές τον Νάτσο αναγκάζοντάς τον να αποχωρήσει (και πάλι!) αλλαγή μόλις στο 29’! Το ιατρείο του «Πουέμπλο Νουέβο» μετατράπηκε σε ρινγκ, αφού κανείς από τους παρευρισκόμενους δεν μπορούσε να ελέγξει το μένος και τη μανία των δυο ποδοσφαιριστών!
Και μη νομίζεται πως τελειώσαμε εδώ. Ο Γκαρσία φαίνεται πως ήθελε να διευρύνει το προβάδισμά του, αφού τον Οκτώβριο του 2007 για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010, η Ουρουγουάη αντιμετώπισε εκ νέου τη Βολιβία και ο Βολιβιανός αποχωρούσε με απευθείας κόκκινη! Από την αρχή της αναμέτρησης ο ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ (αγωνιζόταν τότε στη Μούρθια) φρόντισε να εκνευρίζει τον Νάτσο Γκαρσία που άντεξε μόλις 41 λεπτά πριν ορμήσει πάνω του και αποβληθεί !
Το ξύπνημα του… θρύλου!
Μέχρι εκείνο το ματς στο «Καραϊσκάκης» στις 16 Νοεμβρίου του 2008, ο Πάμπλο Γκαρσία δεν διέφερε σε τίποτα από τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ. Με το σφύριγμα της λήξης ωστόσο ή καλύτερα μετά το 43ο λεπτό της αναμέτρησης κόντρα στον Ολυμπιακό, τίποτα δεν θα ήταν πια το ίδιο. Ο Πάμπλο Γκαρσία έβγαζε για μία ακόμα φορά τον αντιστασιακό του χαρακτήρα όπως τότε που είχε έρθει σε ρήξη με την ομοσπονδία της χώρας του απαιτώντας να καθιερωθεί ελεύθερη είσοδος στους αγώνες της εθνικής Ουρουγουάης και με κίνηση που θα ζήλευε μέλος των Τουπαμάρος (αντάρτες της Ουρουγουάης) ξάπλωνε τον Ντιόγκο στο χορτάρι.
Μια κίνηση που για τους οπαδούς του ΠΑΟΚ εξυμνήθηκε ως ύψιστη πράξη αντίστασης στο κατεστημένο της Αθήνας, του Ολυμπιακού, του Κάκου, μετατρέποντάς τον στον επαναστάτη λαϊκό ήρωα που αναζητούσαν χρόνια. Για τους οπαδούς των «ερυθρολεύκων», μία «αλητεία» μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, που αρκούσε να τον μετατρέψει σε αποδιοπομπαίο τράγο, τον νέο «Λάζαρο Σέμο» στα μάτια εκείνων που έβλεπαν στον νεαρό Βραζιλιάνο τον νέο «Ζιοβάνι». Για τον ίδιο απλά μια απάντηση για τα σπασμένα του δόντια. Οδόντας αντί οδόντος…
«Ο Ντιόγκο μου έδωσε ένα κτύπημα εκτός φάσης και εγώ απάντησα. Θεωρώ ότι είμαι άνθρωπος -και ποδοσφαιριστής- δίκαιος. Δεν ενοχλώ κανέναν όταν δεν με ενοχλούν. Στην ένταση τού αγώνα μπορεί να συμβούν πολλά και κάποια από αυτά εγώ δεν τα ανέχομαι. Δεν έχω πρόθεση να κάνω κακό. Δεν έχω παίξει ποτέ βρώμικα και θέλω και ο αντίπαλός μου να κάνει το ίδιο. Αν δεν το κάνει όμως, οφθαλμός αντί οφθαλμού... Δεν ζητώ εκδίκηση από κανέναν. Με ενδιαφέρει να παίζω για να νικάω» υποστηρίζει ο ίδιος που σύμφωνα με άλλες δηλώσεις του μετανιώνει μόνο που δεν χτύπησε τον Ντιόγκο στο πρόσωπο!
Το στοίχημα!
«Πάμε στοίχημα ότι ο Ντιόγκο θα φοβηθεί να έρθει στην Τούμπα;», έλεγε με περίσσεια σιγουριά ο Γκαρσία μετά τα γεγονότα στο ματς του Φαλήρου! Κανείς δεν τόλμησε να στοιχηματίσει μαζί του... Ένας οπαδός του ΠΑΟΚ όμως στο Λονδίνο τον πίστεψε και κέρδισε 1.500 λίρες! Επισκέφτηκε ένα μεγάλο γραφείο στοιχημάτων στην πρωτεύουσα της Αγγλίας και ζήτησε να ποντάρει σε κάτι εκτός δελτίων... Οι άνθρωποι της εταιρίας του έδωσαν απόδοση 15 για το συγκεκριμένο στοίχημα και αυτός πόνταρε 100 λίρες! Ένα μήνα μετά ήταν πλουσιότερος κατά 1.500 λίρες! Ο Ντιόγκο εκείνη τη χρονιά δεν ανέβηκε στην «Τούμπα» ούτε για το παιχνίδι Κυπέλλου, αλλά ούτε και για το πρωτάθλημα!
«Πού ήταν ο Ντιόγκο; Περίμενα να τον δω… Πάντως, δεν πειράζει που δεν ήρθε. Θα κατέβω εγώ σε λίγο καιρό στον Πειραιά για να τον βρω…», είχε δηλώσει μετά από το ματς του Κυπέλλου!
«Να φορέσω φούστα για να παίζω»…
Η ποινή των τριών αγωνιστικών θα αντικατοπτριζόταν στα μάτια των οπαδών του ΠΑΟΚ που ακόμα μνημονεύουν με περηφάνια το σπριντ του Ντουντού για να γλυτώσει από τον μαινόμενο Γκαρσία, ως η θυσία του ινδάλματός τους. Όπως άλλωστε και στις μεγαλύτερες λαϊκές επαναστάσεις ο ήρωας «θυσιάζεται» για το καλό των πολλών.
Το σύνθημα πλέον «ΠΑΟΚ, θρησκεία, τρομοκρατία… τιμή και δόξα στον Πάμπλο τον Γκαρσία» θα δονεί την ατμόσφαιρα όπου και αν βρίσκονται συγκεντρωμένοι ΠΑΟΚτζήδες. Την ίδια στιγμή ωστόσο μια τιμωρία δεν θα μπορούσε ούτε να συνετίσει ούτε να χαλιναγωγήσει κάποιον σαν τον Γκαρσία.
Στο αμέσως επόμενο αγώνα που επανήλθε κόντρα στον Θρασύβουλο θα αποβαλλόταν ξανά δεχόμενος δύο κίτρινες στην ίδια φάση. Αρχικά για παρεμπόδιση εκτέλεσης ενός φάουλ και στη συνέχεια για την αντίδρασή του στην κίτρινη.
Ό ίδιος θα υποστηρίξει πως δεν είπε τίποτα στον διαιτητή και απλά δάγκωσε τη φανέλα του! Η άδικη αποβολή θα εκτοξεύσει ακόμα περισσότερο την δημοτικότητά του στον «ασπρόμαυρο» λαό και ο ίδιος μετά τον αγώνα θα πει σχετικά: «Υπάρχουν πολλοί που δεν τους αρέσει ο τρόπος με τον οποίο αγωνίζομαι και ίσως να θέλουν να φορέσω και φούστα για να παίξω»!
Όταν τα λέει έξω από τα δόντια!
Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Γκαρσία ξεσπάθωνε κατά των διαιτητών. Ο Canario (επαρχιώτης, θεωρούνται ντόμπροι άνθρωποι με τιμή στην πατρίδα του ) ήταν πάντα το πρωτοπαλίκαρο κόντρα στον ποδοσφαιρικό πουριτανισμό, όπως αυτός τον αντιλαμβανόταν. Αγωνιζόμενος στην Οσασούνα δεν θα διστάσει να καταγγείλει μέχρι και υποβόσκοντα ρατσισμό.
«Στο ισπανικό πρωτάθλημα οι διαιτητές, σε περίπτωση που αμφιβάλλουν, πάντα θα αποβάλλουν τον Ουρουγουανό! Έχουν βάλει στο μάτι του Λατινοαμερικάνους. Πλέον ξέρω ότι κάθε πέντε αγωνιστικές θα χάσω μία, έχω αρχίσει και το αφομοιώνω στο μυαλό μου» είχε δηλώσει στον ισπανικό Τύπο!
«Τον έστειλαν (σ.σ. Σπάθα) για να χάσουμε το πρωτάθλημα. Απορώ πόσα τους δίνουν για να παίζουν έτσι» θα προσθέσει μετά από έναν αγώνα στο Χαριλάου! Δήλωση για την οποία τιμωρήθηκε με δυο μήνες αποκλεισμό από την ΕΠΟ, με την υποχρέωση να ανακαλέσει.
Συνειδητά απαλλαγμένος από συμβατικές συμπεριφορές, φυσικά δεν το έκανε ποτέ. Ο άνθρωπος που έχει υποστηρίξει δημόσια πως καλύτερα όταν έχει αγώνα ο ΠΑΟΚ στην Αθήνα, να διοργανώνεται ένα φιλικό στην «Τούμπα» και να μην κατεβαίνει στην πρωτεύουσα, δεν θα μπορούσε ποτέ να το κάνει. («Εγώ δεν είμαι η διοίκηση. Είμαι ποδοσφαιριστής. Όμως νομίζω ότι ίσως να ήρθε η ώρα να μην παίξουμε στην Αθήνα. Να οργανώσει η διοίκηση ένα φιλικό εκείνη τη μέρα ή μια καλή προπόνηση, παρά να παίξουμε εκεί. Εγώ προτιμώ να μείνω σπίτι γιατί θα μας κλέψουν σίγουρα. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να κερδίζει όλα τα άλλα ματς εκτός από αυτά στην Αθήνα γιατί ούτως ή άλλως δεν θα μας αφήσουν γιατί υπάρχουν άλλοι παράγοντες. Φυσικά μιλάω για τη διαιτησία», ήταν χαρακτηριστικά τα λόγια του)
«Πριν το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό είδαμε τον διαιτητή (σ.σ. Κάκο) να μιλάει με τους παίκτες του, να γελάει. Επίσης βλέπουμε ότι στα εντός έδρας παιχνίδια του Ολυμπιακού το κάθε άγγιγμα δίνεται φάουλ. Αν ένα φάουλ πάνω στο Σορλέν στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό το είχα κάνει εγώ, θα είχα αποβληθεί, θα είχα φάει τρεις-τέσσερις αγωνιστικές και θα είχαν φωνάξει την αστυνομία να με πάει φυλακή» θα προσθέσει μετά από έναν αγώνα Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό για τον Κάκο που τον απέβαλλε δυο φορές την πρώτη του χρονιά στην Ελλάδα, ενώ το τέλος της ίδιας σεζόν, θα τον έβρισκε πάλι φυλακισμένο!
«Τον Ολυμπιακό! Μετά από όλα όσα έχω περάσει στα ματς με αυτούς, δεν θα μπορούσα να πω κάτι άλλο» απαντά σχετικά μα ποια ομάδα αντιπαθεί περισσότερο!
Στις 10/05/2009, στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, ο Γκαρσία έβλεπε για μία ακόμα φορά την κόκκινη κάρτα για χτύπημα στον Σιμάο και δεν μπορούσε να πιστέψει πως ο Κάκος (και πάλι!) είδε ανάποδα τη φάση! Όσο και αν πιστεύει πως οι τιμωρίες για μαρκαρίσματα στον αγωνιστικό χώρο είναι για αδερφές (σύμφωνα με δηλώσεις του την περίοδο που αγωνιζόταν στην Ισπανία), θα μείνει και πάλι εξαιτίας της κόκκινης, τέσσερις αγωνιστικές στην εξέδρα!
«Νομίζει ότι είναι ο… Κολίνα! Αλλά ο Κολίνα είναι μόνο ένας! Ήρθε εδώ για να μας κλέψει. Μας κορόιδεψε. Το έχω ξαναπεί. Είναι ο χειρότερος διαιτητής στην Ελλάδα. Αν είχα κάνει κάτι, δεν θα μιλούσα και δεν θα είχα τέτοια συμπεριφορά. Πείτε μου πότε ακούμπησα τον Σιμάο; Ο Κάκος είναι ο χειρότερος διαιτητής στην Ελλάδα και όταν παίζει στην Τούμπα κάνει τα ίδια. Όπως τιμωρούνται οι παίκτες, έτσι πρέπει να τιμωρούνται οι διαιτητές» υποστήριξε μετά τον αγώνα για τον Κερκυραίο.
«Ασπρόμαυρο» κίνημα!
Τότε ήταν που οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ ακολουθώντας την πεπατημένη των προηγούμενων εργοδοτών του Γκαρσία, σκέφτηκαν να τον αποδεσμεύσουν.
Το ενδιαφέρον τουρκικών ομάδων που φέρονται να είχαν κάνει πρόταση στον «Δικέφαλο» για την απόκτησή του, ο παραγκωνισμός του από τη βασική ενδεκάδα του Φερνάντο Σάντος, αλλά και μια επίσημη ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του ΠΑΟΚ («ο Πάμπλο Γκαρσία επικαλέστηκε ενοχλήσεις και αποκλείστηκε από τον αγώνα με τον Λεβαδειακό») πρόδιδαν ένα προαποφασισμένο διαζύγιο. Οι ιθύνοντες του Δικέφαλου ωστόσο φαίνεται πως είχαν παραμελήσει μια σημαντική παράμετρο.
Η πλειοψηφία του κόσμου που είχε ταυτιστεί με τον Πάμπλο Γκαρσία, ήταν διατεθειμένη να γίνει… Αρτίγκας (ο εθνικός ήρωας της Ουρουγουάης που έδιωξε τους Ισπανούς θέτοντας τις βάσεις για ανεξαρτησία της χώρας και έχει τατουάζ στο σώμα του ο Γκαρσία) για χάρη του.
Το φιλικό με τον Εργοτέλη στις 13 Αυγούστου εξελίχθηκε σε συλλαλητήριο υπέρ της παραμονής του δικού τους «Canario» που έστελνε το μήνυμά:
«Αγαπώ την ομάδα, τον κόσμο της και όλους εσάς. Θέλω να μείνω για πάντα στον ΠΑΟΚ. Δεν βλέπω το λόγο να μη συνεχίσουμε μαζί μέχρι το τέλος της καριέρας μου. Η οικογένειά μου λατρεύει την Ελλάδα, ο κόσμος μας έχει κερδίσει με την αγάπη του και με όλα αυτά δεν είναι δυνατόν να σκέφτομαι να αγωνιστώ σε άλλη ομάδα».
Η παραμονή του στην «Τούμπα» ήταν πλέον λαϊκή απαίτηση. Λαϊκή εντολή την οποία εξέλαβαν οι διοικούντες του ΠΑΟΚ αν και ήθελαν να τον… φύγουν (δεν είχαν ωστόσο τα λεφτά που απαιτούσε η αποδέσμευσή του).
«Αρνάκι»!
Και ο Γκαρσία δεν απογοήτευσε κανέναν από τους δύο. Από περιττός που φαινόταν με την απόκτηση του Βιτόλο, μετά το παιχνίδι με τον Αστέρα Τρίπολης, θα εξελισσόταν σε αναπόσπαστο κομμάτι της μηχανής του ΠΑΟΚ, αναγκάζοντας τον Φερνάντο Σάντος να αλλάξει σύστημα (δύο αμυντικά χαφ) προκειμένου να τον χωρέσει στην ενδεκάδα στην οποία έκανε τη διαφορά! Όσο για το δακτυλοδεικτούμενο κακό παιδί του ελληνικού πρωταθλήματος, Πάμπλο Γκαρσία, φαίνεται πως ήταν αποφασισμένος να διπλοκλειδώσει τη ρετσινιά σε κάποιο χρονοντούλαπο του μαύρου παρελθόντος.
Μόλις 7 κίτρινες κάρτες σε 27 παιχνίδια, καμία αποβολή, δυο γκολ και δυο ασίστ!
Χαρακτηριστικό της θεαματικής μεταστροφής του χαρακτήρα του και της τιθάσευση των νεύρων του εντός των τεσσάρων γραμμών ήταν το σκληρό φάουλ του Τζιμπούρ σε έναν αγώνα κόντρα στην ΑΕΚ. Η ενέργεια του Αλγερινού έμοιαζε με εκείνη του Γεωργιάδη στον Καράμπελα σε ένα ντέρμπι ΠΑΟΚ- Άρη πριν από λίγα χρόνια, μόνο που τώρα οι τάπες του παπουτσιού του άσου τότε της ΑΕΚ, σταμάτησαν στην επικαλαμίδα του Ουρουγουανού.
Ο Τάσος Κάκος (!) είχε δείξει τότε κίτρινη κάρτα και στους δυο ποδοσφαιριστές… Ο Γκαρσία της πρώτης χρονιάς θα μέτραγε αγωνιστικές τιμωρίας, ο «νέος» Γκαρσία υπέταξε τον ένθερμο πάθος του για χάρη της ομάδας.
Όταν μιλάει η καρδιά…
Γι αυτό και η ίδια διοίκηση που νωρίτερα έψαχνε τρόπο να τον αποδεσμεύσει και να απαλλαγεί από το συμβόλαιό του, τον καλούσε αργότερα για πρόωρη ανανέωση του συμβολαίου του. Τότε μίλησε πάλι η καρδιά και το συναίσθημα.
Τον Ιανουάριο του 2010 ανανέωνε τη συνεργασία του με τον ΠΑΟΚ μέχρι το 2012, με 30% μείωση αποδοχών…
«Δεν μετρώνται όλα στη ζωή με χρήματα. Αυτό ζω στον ΠΑΟΚ δεν έχει τιμή. Αυτή η αγάπη που δείχνει ο κόσμος του ΠΑΟΚ σε μένα και την οικογένειά μου είναι απίστευτη», δήλωνε, ανεβαίνοντας ακόμα περισσότερο στην εκτίμηση και στην συνείδηση του απλού κόσμου του ΠΑΟΚ για τον οποίο έχει πει:
«Είμαι περήφανος επειδή έπαιξα στην καλύτερη ομάδα του κόσμου, τη Ρεάλ Μαδρίτης. Τώρα είμαι περήφανος που παίζω στην ομάδα με τον καλύτερο κόσμο, τον ΠΑΟΚ!», ενώ σε μια συνέντευξη Τύπου: «οι οπαδοί μας είναι οι πιο παθιασμένοι, οι πιο φανατικοί με την ομάδα τους και έχουν μεγάλα… αρχ…ια! Η τελευταία μάλιστα λέξη βγήκε από το στόμα του στα ελληνικά!
«Όταν ήρθα αρχικά στη Θεσσαλονίκη δεν περίμενα με τίποτε πως θα ήταν έτσι η κατάσταση, ήρθα σε μια πόλη που με αγαπούν και όπως αποδείχθηκε ήταν η καλύτερη επιλογή που μπορούσα να κάνω. Ο ΠΑΟΚ είναι μια μεγάλη ομάδα και νομίζω ότι το αποδεικνύει συνεχώς αυτό, θα έχω να λέω πως έφυγα από την Ευρώπη αγωνιζόμενος σε μια πραγματικά μεγάλη ομάδα, το πιστεύω αυτό» παραδέχεται ο άνθρωπος που είναι πλέον κομμάτι της ιστορίας του ΠΑΟΚ και ένας από τους πιο αγαπητούς ξένους που πέρασαν από τη Τούμπα.
Υπάρχει ακόμη άλλωστε στον τέταρτο όροφο των επισήμων στην Τούμπα ένα πανό που γράφει «Σύνδεσμος Φίλων Γκαρσία 4ου Ορόφου»…! Γιατί η λατρεία των οπαδών δεν εξαγοράζεται και το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα την προδώσει ποτέ. Και ο Γκαρσία από τη στάση ζωής του φαίνεται πως είναι από τους ανθρώπους που κρατάνε τον λόγο τους.
«Είμαι πια τόσο ταυτισμένος με τον ΠΑΟΚ, που όχι στον Άρη, αλλά σε καμία ελληνική ομάδα δεν πρόκειται να πάω. Είναι τόσο μεγάλος ο σεβασμός μου για τον ΠΑΟΚ, που δεν θα τον πρόδιδα ποτέ», θα πει ερωτηθείς για το αν θα πήγαινε ποτέ στον Άρη, συμπληρώνοντας σε άλλη του συνέντευξη: «Βρίσκομαι σε άλλον πολιτισμό. Ζω πράγματα που δεν είχα ζήσει. Η λατρεία που έχει ο κόσμος είναι κάτι που κέρδισα όσο ζω εδώ. Έχω ανανεωθεί και σαν άνθρωπος. Αισθανόμουν γέρος έτσι κι αλλιώς, αλλά τώρα έχω ανανεωθεί, είμαι πολύ καλά. Αυτά έχω κερδίσει στην Ελλάδα. Όταν φύγω από τη Θεσσαλονίκη θα κάνω τατουάζ τον Δικέφαλο Αετό του ΠΑΟΚ…»
«Ελευθερία ή θάνατος»!
Το σύνθημα «ελευθερία ή θάνατος» στα ισπανικά («Libertad o Muerte») κοσμεί το «θερμό» που κουβαλάει πάντα μαζί του στις προπονήσεις, αλλά και στις αποστολές. Μέσα του περιέχει το μαγικό του φίλτρο, το «μάτε», ένα ινδιάνικο τσάι που φέρνει σε μεγάλες ποσότητες από την πατρίδα του.
«Στην Ουρουγουάη υπάρχει περίπτωση να βρεις σπίτι χωρίς φαγητό, αλλά σπίτι χωρίς μάτε, αποκλείεται. Το πίνουν και στην Αργεντινή, αλλά με ζάχαρη, σαν τις γυναίκες Εμείς το πίνουμε σκέτο σαν άντρες» θα πει σε μια ακόμα απολαυστική δήλωσή του.
Έχοντας τονίσει πως πλέον αισθάνεται Έλληνας, το σύνθημα «ελευθερία ή θάνατος» θα μπορούσε να αναφερόταν στο σύνθημα της δικής μας επανάστασης. Ποιος θα φανταζόταν όμως πως την ίδια περίπου χρονική περίοδο, τα συγκεκριμένα λόγια θα αναφωνούσαν και οι 33 Ουρουγουανοί ήρωες του αγήματος του Αντόνιο Λαβαγιέχα που οργάνωσε και πέτυχε την αντίσταση στις δυνάμεις κατοχής της Αργεντινής, με σκοπό την ανεξαρτητοποίηση της Ουρουγουάης!
Φοβάται μόνο για τα παιδιά του!
Ο άνθρωπος που εμπνεύστηκε την επανάσταση, Χοσέ Γκερβάζιο Αρτίγκας είχε πει: «Με την αλήθεια, εγώ δεν προσβάλλομαι ούτε φοβάμαι»…
Ο Πάμπλο Γκαρσία που παραδέχεται πως στο γήπεδο δίνει κλοτσιές, αλλά οι συμπαίκτες του τρώνε χειρότερες, που σύμφωνα με δηλώσεις του (όταν αγωνιζόταν στη Μούρθια, παραμονές του αγώνα κόντρα στην Οσασούνα στην οποία είχε δοξαστεί) στο γήπεδο δεν αναγνωρίζει ούτε τη μητέρα του, που δεν είχε ποτέ καλές σχέσεις με τους προπονητές του («Σε όλη την καριέρα μου ποτέ δεν είχα καλές σχέσεις με τους προπονητές! Μπορεί να είχα με δύο- τρεις. Μη ρωτάς γιατί. Δεν γνωρίζω ούτε και εγώ την απάντηση»), που αν ήταν ένας από αυτούς, θα ήταν ο Αγκίρε («αν ήμουν προπονητής, θα ήμουν σαν τον Αγκίρε ο οποίος μας είχε πει σε ένα κρίσιμο παιχνίδι της Οσασούνα: ''θέλω να μπείτε μέσα και να πάρετε όλοι κίτρινη κάρτα''. Σε εκείνο το παιχνίδι κερδίσαμε 4-0».), που πιστεύει στο Θεό, αλλά όχι στην εκκλησία ( δεν έχει πάει ποτέ σε λειτουργία), όχι μόνο δεν έκρυψε ποτέ την αλήθεια, αλλά δεν δείχνει να φοβάται και πολλά.
«Πολλοί άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο, αλλά για μένα είναι μια φυσιολογική εξέλιξη. Φοβάμαι μόνο για τα παιδιά μου. Θέλω να έχουν την υγεία τους»
Τα τρία του παιδιά (Μπενχαμέν, Λούνα, Ελίας) και η γυναίκα του που έχει επίσης τατουάζ στο σώμα του είναι ίσως οι μόνοι άνθρωποι στους οποίους κοιμίζει τον εκρηκτικό του χαρακτήρα.
«Δεν είμαι παράδειγμα για να με χρησιμοποιεί κανένας. Είμαι πρότυπο μόνο για τα παιδιά μου. Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι έχουν μια άνετη ζωή. Τους κάνω πολλά χατίρια. Τους αγοράζω αρκετά από τα πράγματα που μου ζητούν, αλλά πάντα προσπαθώ να τους κάνω να καταλάβουν πως καθετί έχει μια αξία, τίποτα δεν τους χαρίζεται»» θα υποστηρίξει.
Ένας άλλος… Γκαρσία
Σαν άλλος Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ, ο Γκαρσία μπορεί να ψάχνεται για καυγάδες μέσα στο γήπεδο, μπορεί να πνίγει τα νεύρα μέσα του καιρό και να εκρήγνυται (εντός αγωνιστικών χώρων) στον Μίτσελ όπως στον τελευταίο αγώνα με την ΑΕΚ, ωστόσο στην καθημερινή του ζωή είναι ιδιαίτερα ήρεμος και ευαίσθητος.
«Είμαι πολύ ήρεμος άνθρωπος. Καλύτερος και από αρνάκι» συνηθίζει να απαντά στην κλισέ ερώτηση για τον χαρακτήρα του εκτός γηπέδων, ο παίκτης σύμβολο για το ποδόσφαιρο της Ουρουγουάης (σύμφωνα με τον Ντιέγκο Φορλάν).
Αυτό μαρτυρούν και τα μπάρμπεκιου πάρτι που κάνει στο σπίτι του στο Τρίλοφο για τους συμπαίκτες (αγαπημένο του φαγητό εξάλλου είναι ότι μπορεί να γίνει στη σχάρα!), οι βόλτες στη Θεσσαλονίκη με καπελάκι προκειμένου να μην γίνει αντιληπτός, ακόμα και οι διακοπές του!
Αντί για την κοσμοπολίτικη Μύκονο που προτιμάνε οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές («Η Μύκονος είναι κοσμικό νησί δεν είναι για αριστερούς. Τι δουλειά έχω εγώ εκεί;»), αυτός κάνει ασκήσεις διαβίωσης με το φιλαράκι του, Μπιζέρα (πρώην συμπαίκτης του στον ΠΑΟΚ) σε βουνά όπου επιδίδονται σε κυνήγι θηραμάτων με τόξα!
Πίσω από τον οξύθυμο αγωνιστή που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, πίσω από το βλοσυρό βλέμμα, όσο ουτοπικό και αν μοιάζει, κρύβεται ένας άλλος άνθρωπος…
Μια άγνωστη ιστορία…
Ελάχιστοι γνωρίζουν πως ο Γκαρσία δωρίζει μέρος των ετήσιων αποδοχών του σε ίδρυμα της Ουρουγουάης για άπορα παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα στέγασης και εκπαίδευσης. Λόγω αντικομφορμισμού αποφεύγει να δίνει δημοσιότητα στις φιλανθρωπικές του δραστηριότητες, επιλέγοντας να κάνει ινκόγκνιτο επισκέψεις σε νοσηλευτικά ιδρύματα για να προσφέρει χαρά σε αυτά.
Όπως τότε που το ζητούσε η καρδιά του μικρού Γιάννη Παρασκευόπουλου.
Το τατουάζ του Πάμπλο Γκαρσία στο στήθος, του έδινε κουράγιο να μην το βάλει κάτω, τριγυρίζοντας στο μυαλό του από τη στιγμή που τραυματίστηκε σοβαρά σε τροχαίο. Από αυτό αντλούσε πίστη και δύναμη. Κάποια στιγμή τον αναζήτησε και οι δικοί του άνθρωποι επικοινώνησαν με τον μέσο του ΠΑΟΚ χωρίς να πουν τίποτα στον μικρό Γιάννη.
Εκείνος τους υποσχέθηκε πως θα τον συναντήσει και όπως... συνηθίζει να κάνει, κράτησε το λόγο του. Μία ημέρα πριν το παιχνίδι Κυπέλλου με τον Πανσερραϊκό, χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν, παρά μόνο τη διοίκηση της ΠΑΕ, παρέα με ένα φίλο του που ανέλαβε να μάθει σε πιο θάλαμο νοσηλεύεται ο νεαρός ασθενής, ώστε να μην γίνει αντιληπτός ο ίδιος, πέρασε την είσοδο του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ.
Μόλις ο Γκαρσία πλησίασε τον μικρό του θαυμαστή εκείνος έβαλε τα κλάματα από τη συγκίνηση. Ο Ουρουγουανός που δεν γνώριζε τότε τίποτα για το τατουάζ, προσπάθησε να του ανεβάσει το ηθικό, ανοίγοντας την καρδιά του. Του αποκάλυψε πράγματα για τη ζωή του που δεν είχαν βγει ποτέ ξανά από το στόμα του, ενώ φεύγοντας όταν τον ρώτησε για το αν θα μείνει στον ΠΑΟΚ, του εκμυστηρεύτηκε:
«Έχω αποφασίσει να μείνω στον ΠΑΟΚ. Μετά τον ΠΑΟΚ θα γυρίσω στη γη που με γέννησε. Αυτή η γη με ζητάει πίσω για να συνεχίσω και να πεθάνω εκεί».
Ένα μήνα μετά και αφού ο μικρός Γιάννης είχε επιστρέψει στο σχολείο υγιής μετά από επιτυχημένη λεπτή εγχείρηση, το παιχνίδι της ζωής συνεχιζόταν… Ο Πάμπλο επέστρεφε στην πατρίδα του, την περίοδο που είχε προγραμματίσει διακοπές… Μόνο που τότε επέστρεφε γιατί τον ζητούσε πίσω η μητέρα του, να την αποχαιρετήσει στο τελευταίο της ταξίδι…
Λίγες μέρες αργότερα, στις 21/02/10, μετά το εξαιρετικό γκολ που πέτυχε στη νίκη επί του Παναθηναϊκού με σκορ 2-1, λύγιζε… Ήξερε, όμως, για ακόμα μία φορά τι έπρεπε να κάνει…
«Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς».
Συντάκτης: Βαγγέλης Καρακώστας
Κώδικας: Επιλογή όλων
http://www.onsports.gr/Face-Look/item/66963-Epanastaths-me-aitia
