Εγώ αυτό που θέλω να δω είναι πάθος. Πάθος, εμμονή, ενέργεια, αυτοπεποίθηση.
Θέλω να δω έναν ΠΑΟΚ που από τη σέντρα θα σκυλιάσει, θα κλείσει χώρους και θα παίξει με αυταπάρνηση και όχι σαν πρόβατο στη σφαγή.
Έναν ΠΑΟΚ που να βγάζει τη στόφα του "ο κόσμος να χαλάσει, εγώ σήμερα μπορώ να βγω από δω πρωτοπόρος στη βαθμολογία και θα παίξω ως τέτοιος".
Έναν ΠΑΟΚ που όλα να του πάνε στραβά ("ανάποδα" σφυρίγματα, γκολ-πνίξιμο ή γκολ-στραβοκλωτσιά, κτλ.) να έχει το σθένος να συνεχίσει να κάνει το παιχνίδι του και να μην κωλώσει.
Έναν ΠΑΟΚ που οι παίκτες του θα παίξουν για το brand name τους, για το σεβασμό και την αξιοπρέπειά τους και δεν θα εφησυχαστούν με ένα νεκρό 0-0 ή ακόμα χειρότερα, ήττα.
Και στο κάτω-κάτω, μπάλα είναι -πολλές φορές κερδίζει ο πιο τυχερός. Τη νίκη δεν την επηρεάζεις στο 100%, τη νοοτροπία όμως, ναι.
Πέρα από την όποια οπαδική κ@υλα, το ματς έχει την ίδια βαθμολογική βαρύτητα με τα επόμενα 4 (Ατρόμητο, Ξάνθη, Πανιώνιο, βάζελο). Όσο θα ξενερώσω με ήττα την Κυριακή, άλλο τόσο θα χαλαστώ με κάτι λιγότερο από την ίδια προσήλωση από τους παίκτες στους επερχόμενους αγώνες.
Πάμε
