Πολύ καλή εμφάνιση, ευκαιρίες από την αρχή, ομαδική γκολάρα το πρώτο, φανταστικό τελείωμα το δεύτερο, η δική τους ευκαιρία πήγε στο δοκάρι, στο καπάκι η δική μας 0-3 και - όπως έδειξε και ο Κοροβέσης - «ετελείωσε».
Τρομερή νερουλομαχία, πολλά συγχαρητήρια στους παίκτες και των δύο ομάδων.
Άριστος ο Σιδηρόπουλος, μας έχουν λείψει πολύ τέτοιες διαιτησίες. Αξιοπερίεργο ότι δεν διέκοψε το ματς στο δεύτερο (αφού κάπως κυλούσε η μπάλα), που αν το έκανε θα έπαιρνε και διπλό μεροκάματο.
Αγοράσαμε τη Νόβα;
Απίστευτη περιγραφή Λυκουρόπουλου, αν δεν τον ήξερε κάποιος θα νόμιζε ότι είναι ρεπόρτερ του ΠΑΟΚ. Ή είναι τόσο «ενοχλητικός» ο Παναιτωλικός στο σύστημα;
Θα δείξει στο επόμενο ματς.
desperando έγραψε:επειδη ισως να γραφτουν και να ειπωθουν πολλα σημερα οτι πχ ο ιβιτς ειναι προπονηταρα και εστρωσε την ομαδα ή για τους παικτες οτι θελαν να διωξουν τον προπονητη και αλλα τετοια ωραια...μονο και μονο επειδη ηρθε μια ευκολη επικρατιση και καλη εμφανιση.
η αληθεια ειναι οτι ουτε ο ιβιτς ειναι ο προπονητης με το μαγικο ραβδι,ουτε φυσικα οι παικτες θελαν να διωξουν τον προπονητη (και γιατι να θελουν δηλαδη),ουτε ο πελκας εγινε φορτουνης και ο μυστα ιντεγε μεσα σε μια μερα.
απλα παντα μετα απο αλλαγη προπονητη ο αντιπαλος χανει το πιο σημαντικο οπλο που διαθετει...το σκαουτινγκ
αντιμετωπιζει μια νεα ομαδα που στην ουσια ειναι σαν να μην την εχει δει καθολου.
η συγκεκριμενη ερευνα εγινε απο τον πανεπιστημιο την νυρεμβεργης (αν θυμαμαι καλα) και αφορουσε στο γιατι οι ομαδες μετα απο αλλαγη προπονητη εχουν νικηφορο αποτελεσμα με ενα ποσοστο που αγγιζει το 60%
στην ουσια απεδειξαν οτι δεν ειναι ουτε ο ενθουσιασμος των παικτων ουτε η διαθεση τους να δειξουν στον νεο τους προπονητη την αξια τους.
οσο για το ματς ψεκαστε σκουπιστε τελειωσαμε
εγω θα συνεχισω να το λεω...δεν εχουμε κακο υλικο απλα θελει του χρονου καποιες προσθηκες (ακριβες) εμπειρων και με υψηλη ποιοτητα παικτων οπου θα ανεβασουν και την ομαδα και τους υπαρχοντες παικτες τουλαχιστον ενα επιπεδο πανω
+1 σε όλα. Ειδικά το μεσαίο κομμάτι είναι αυτό που χαίρομαι να διαβάζω από έναν desperado, δηλαδή αυτό που δεν ξέρω (αλλά θα ήθελα να μάθω) και κανείς ΑΡΔ δεν πρόκειται ποτέ να μου πει (γιατί ούτε αυτός το ξέρει
).
