Δημοσιεύτηκε: Παρ 03 Οκτ 2008, 22:00
4-10-1999 Σαν να μην πέρασε μια μέρα 4-10-2008
ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ!
Κανένας ΠΑΟΚΤΣΗΣ κανένας δεν ξεχνάει τους φίλους του που χάθηκαν. Ναι, φίλους του, ανεξάρτητα αν κάποιοι τους γνώρισαν ποτέ ή όχι. Άλλωστε ήταν σαν και εμάς:
Φορούσαν τα ίδια χρώματα, είχαν στο μυαλό τους το ίδιο “κόλλημα”, τα τέσσερα δηλαδή συγκεκριμένα γράμματα, αγαπούσαν την ίδια ομάδα... Τον Οκτώβριο του 1999, εφτά φίλοι τους άφηναν την τελευταία τους πνοή κατά τον γυρισμό από το ΟΑΚΑ και τον αγώνα Παναθηναϊκού -ΠΑΟΚ.
Μία τραγωδία που ακόμα έχει μείνει χαραγμένη στις μνήμες όλων των φιλάθλων της χώρας.
Μπορεί να ήταν όλοι κουρασμένοι αλλά ήταν ταυτόχρονα και χαρούμενοι αφού είχαν καταφέρει πολύ καλά την δουλειά τους: Είχαν μία εκπληκτική παρουσία στις κερκίδες του ΟΑΚΑ, φωνάζοντας και χορεύοντας σε όλη την διάρκεια του αγώνα.
Αλλά και οι ποδοσφαιριστές που φορούσαν την φανέλα με το δικέφαλο στο στήθος στάθηκαν άξιοι των προσδοκιών τους. Ήταν έτσι όπως κάθε φίλαθλος περιμένει από τους παίκτες του: Παλικάρια! Πάλεψαν, έπαιξαν καλά και πήραν την ισοπαλία από τον Παναθηναϊκό.
Έτσι η επιστροφή γι' αυτούς ήταν γλυκιά... γλυκιά μέχρι εκείνη την καταραμένη στιγμή, σε εκείνο το... καταραμένο σημείο της Εθνικής οδού: Στο 380ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθηνών-Θεσσαλονίκης, στην είσοδο της κοιλάδας των Τεμπών.
Η καταραμένη στιγμή
Το λεωφορείο ήταν το τελευταίο, ενός κομβόι λεωφορείων, με οπαδούς του ΠΑΟΚ, που επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη. Το συγκεκριμένο μετέφερε πίσω στα σπίτια τους 76 νέα παιδιά, από τη Θεσσαλονίκη (από το Κορδελιό) και την Κατερίνη.
Το λεωφορείο διέσχιζε νύχτα την εθνική οδό και φίλαθλοι ήταν πλέον κουρασμένοι αφού το γλέντι είχε κρατήσει αρκετά μέσα στο λεοφωρείο.
Στις 3 τα ξημερώματα ο οδηγός έδωσε το τιμόνι στον 19χρονο ανιψιό του και γιο του ιδιοκτήτη του πρακτορείου.
Το ρολόϊ έδειχνε περίπου 4.15 το πρωί όταν το διώροφο λεωφορείο μπήκε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας (δύο χιλιόμετρα πριν τα διόδια των Τεμπών) και αφού συγκρούστηκε μετωπικά με αντίθετα κινούμενο φορτηγό, παρέσυρε στον θάνατο τον άτυχο οδηγό του, κατρακύλησε σε πλαγιά βάθους 8 μέτρων, καταπλακώνοντας στα συντρίμμια του, τους άτυχους φίλους του ΠΑΟΚ!
Έφυγαν στα ασπρόμαυρα
Ο τόπος έμοιαζε με σφαγείο, καθώς νεκροί και τραυματίες κείτονταν σε μεγάλη ακτίνα από το λεωφορείο, οι περισσότεροι ντυμένοι με της ασπρόμαυρες φανέλες του ΠΑΟΚ, που όμως είχαν γίνει κόκκινες από το αίμα. Οι πλέον ελαφρά και οι πιο ψύχραιμοι προσπαθούσαν να δώσουν κουράγιο και βοήθεια στους φίλους τους.
Έτσι απλά.... Χρειάστηκαν μόλις λίγα δευτερόλεπτα για βυθίστει σε πένθος όλος ο ΠΑΟΚ, οι οικογένειες των νεαρών παιδιών, που άφησαν την τελευταία τους πνοή φορώντας τις ασπρόμαυρες φανέλες και τα κασκόλ της αγαπημένης τους ομάδας:
Πλέον χρόνια μετά κάποιοι ίσως τους ξέχασαν, οι περισσότεροι όμως θα τους θυμόμαστε για πάντα. Θα τους θυμόμαστε ειδικά, όλα τα παιδιά που διανύουμε χιλιόμετρα για την ομάδα μας.
. Οι νεαροί που έφυγαν τόσο άδικα από την ζωή ήταν οι:
* H Χριστίνα Τζιόβα 18 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη.
* Ο Δημήτριος Ανδρεαδάκης 25 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη.
* Ο Χαράλαμπος Ζαπουνίδης 20 χρόνων από την Κατερίνη.
* Ο Αναστάσιος Θέμελης 19 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη.
* Ο Κυριάκος Λαζαρίδης 17 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη και
* Ο Γιώργος Γκανάτσος 22 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη.
Δεν ξεχνάμε , φυσικά, ούτε τον Παναγιώτη Κατσούρη αλλά και ούτε τους υπόλοιπους ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ που έχουν φύγει από κοντά μας...
Δεν ξεχνάμε το εξώφυλλο της εφημερίδας της Θύρα 4 εκείνη την εποχή που τους αποχαιρετούσε με τον τίτλο:
“ΠΑΟΚΑΡΑ ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΕ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΠΑΡΕ ΜΟΥ...”.
PAOKmania.gr
Admin Team
http://www.paokmania.gr/content/view/111/
ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ!
Κανένας ΠΑΟΚΤΣΗΣ κανένας δεν ξεχνάει τους φίλους του που χάθηκαν. Ναι, φίλους του, ανεξάρτητα αν κάποιοι τους γνώρισαν ποτέ ή όχι. Άλλωστε ήταν σαν και εμάς:
Φορούσαν τα ίδια χρώματα, είχαν στο μυαλό τους το ίδιο “κόλλημα”, τα τέσσερα δηλαδή συγκεκριμένα γράμματα, αγαπούσαν την ίδια ομάδα... Τον Οκτώβριο του 1999, εφτά φίλοι τους άφηναν την τελευταία τους πνοή κατά τον γυρισμό από το ΟΑΚΑ και τον αγώνα Παναθηναϊκού -ΠΑΟΚ.
Μία τραγωδία που ακόμα έχει μείνει χαραγμένη στις μνήμες όλων των φιλάθλων της χώρας.
Μπορεί να ήταν όλοι κουρασμένοι αλλά ήταν ταυτόχρονα και χαρούμενοι αφού είχαν καταφέρει πολύ καλά την δουλειά τους: Είχαν μία εκπληκτική παρουσία στις κερκίδες του ΟΑΚΑ, φωνάζοντας και χορεύοντας σε όλη την διάρκεια του αγώνα.
Αλλά και οι ποδοσφαιριστές που φορούσαν την φανέλα με το δικέφαλο στο στήθος στάθηκαν άξιοι των προσδοκιών τους. Ήταν έτσι όπως κάθε φίλαθλος περιμένει από τους παίκτες του: Παλικάρια! Πάλεψαν, έπαιξαν καλά και πήραν την ισοπαλία από τον Παναθηναϊκό.
Έτσι η επιστροφή γι' αυτούς ήταν γλυκιά... γλυκιά μέχρι εκείνη την καταραμένη στιγμή, σε εκείνο το... καταραμένο σημείο της Εθνικής οδού: Στο 380ο χιλιόμετρο της εθνικής οδού Αθηνών-Θεσσαλονίκης, στην είσοδο της κοιλάδας των Τεμπών.
Η καταραμένη στιγμή
Το λεωφορείο ήταν το τελευταίο, ενός κομβόι λεωφορείων, με οπαδούς του ΠΑΟΚ, που επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη. Το συγκεκριμένο μετέφερε πίσω στα σπίτια τους 76 νέα παιδιά, από τη Θεσσαλονίκη (από το Κορδελιό) και την Κατερίνη.
Το λεωφορείο διέσχιζε νύχτα την εθνική οδό και φίλαθλοι ήταν πλέον κουρασμένοι αφού το γλέντι είχε κρατήσει αρκετά μέσα στο λεοφωρείο.
Στις 3 τα ξημερώματα ο οδηγός έδωσε το τιμόνι στον 19χρονο ανιψιό του και γιο του ιδιοκτήτη του πρακτορείου.
Το ρολόϊ έδειχνε περίπου 4.15 το πρωί όταν το διώροφο λεωφορείο μπήκε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας (δύο χιλιόμετρα πριν τα διόδια των Τεμπών) και αφού συγκρούστηκε μετωπικά με αντίθετα κινούμενο φορτηγό, παρέσυρε στον θάνατο τον άτυχο οδηγό του, κατρακύλησε σε πλαγιά βάθους 8 μέτρων, καταπλακώνοντας στα συντρίμμια του, τους άτυχους φίλους του ΠΑΟΚ!
Έφυγαν στα ασπρόμαυρα
Ο τόπος έμοιαζε με σφαγείο, καθώς νεκροί και τραυματίες κείτονταν σε μεγάλη ακτίνα από το λεωφορείο, οι περισσότεροι ντυμένοι με της ασπρόμαυρες φανέλες του ΠΑΟΚ, που όμως είχαν γίνει κόκκινες από το αίμα. Οι πλέον ελαφρά και οι πιο ψύχραιμοι προσπαθούσαν να δώσουν κουράγιο και βοήθεια στους φίλους τους.
Έτσι απλά.... Χρειάστηκαν μόλις λίγα δευτερόλεπτα για βυθίστει σε πένθος όλος ο ΠΑΟΚ, οι οικογένειες των νεαρών παιδιών, που άφησαν την τελευταία τους πνοή φορώντας τις ασπρόμαυρες φανέλες και τα κασκόλ της αγαπημένης τους ομάδας:
Πλέον χρόνια μετά κάποιοι ίσως τους ξέχασαν, οι περισσότεροι όμως θα τους θυμόμαστε για πάντα. Θα τους θυμόμαστε ειδικά, όλα τα παιδιά που διανύουμε χιλιόμετρα για την ομάδα μας.
. Οι νεαροί που έφυγαν τόσο άδικα από την ζωή ήταν οι:
* H Χριστίνα Τζιόβα 18 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη.
* Ο Δημήτριος Ανδρεαδάκης 25 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη.
* Ο Χαράλαμπος Ζαπουνίδης 20 χρόνων από την Κατερίνη.
* Ο Αναστάσιος Θέμελης 19 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη.
* Ο Κυριάκος Λαζαρίδης 17 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη και
* Ο Γιώργος Γκανάτσος 22 χρόνων από τη Θεσσαλονίκη.
Δεν ξεχνάμε , φυσικά, ούτε τον Παναγιώτη Κατσούρη αλλά και ούτε τους υπόλοιπους ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ που έχουν φύγει από κοντά μας...
Δεν ξεχνάμε το εξώφυλλο της εφημερίδας της Θύρα 4 εκείνη την εποχή που τους αποχαιρετούσε με τον τίτλο:
“ΠΑΟΚΑΡΑ ΕΙΜΑΙ ΧΑΡΕ ΜΟΥ, ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΠΑΡΕ ΜΟΥ...”.
PAOKmania.gr
Admin Team
http://www.paokmania.gr/content/view/111/
