Paokmania.Gr

"Μπαουντολίνο", Ουμπέρτο Έκο. Μύθος μαζί με ιστορία, όλα στη σωστή τους δόση.

Αστυνομική λογοτεχνία : James Ellroy Μαύρη Ντάλια , Το μεγάλο πουθενά, Λ.Α. εμπιστευτικό, Λευκή Τζαζ ( η τετραλογία του Λος Αντζελες) Η ταινία Μαύρη Ντάλια ήταν μουφάρα και καμιά σχέση με το βιβλίο. Η ταινια L.A. εμπιστευτικό ήταν εξαιρετική, αλλά και πάλι το βιβλίο είναι πολύ ανώτερο. Φανταστική λογοτεχνία Graham Masterton, Clive Barker, δεν ξέρω πόσοι απο εσάς γουστάρουν Stephen King αλλά τα 7 βιβλία του Μαύρου Πύργου είναι φεύγα τελείως. Αγαπημένοι και προτεινόμενοι συγγραφείς επίσης ο Ρουσντί συνιστώ πέραν από το Σατανικοί Στίχοι, τα Παιδιά του Μεσονυχτίου, Πολ Οστερ διαβάστε το Λεβιάθαν

Μου άρεσε το όνομα που έθεσες Clive Barker

ΘΕΟΣ και αυτός.

Φραντς Καφκα - "Η Δικη", "Ο Πυργος" και μετα απο αυτα τα δυο το "Γραμμα στον Πατερα". Στην συνεχεια ολα τα υπολοιπα.

Ντοστογιέφσκη - ΟΛΑ, μεταξυ των οποιων και το κορυφαιο, κατα την αποψη μου, μυθιστορημα που εχει γραφει ποτε, "Οι Δαιμονισμενοι"

Νικολάι Γκόγκολ - "Νεκρες Ψυχες"

Αλμπέρ Καμύ - "O Ξενος", "Η Πανουκλα", "Η Πτωση"

Άρης Αλεξάνδρου - "Το Κιβωτιο"

Λουί Φερντινάν Σελίν -"Ταξιδι στην Ακρη της Νυχτας"
(Louis-Ferdinand Céline)

Τομας Μαν - "Δόκτωρ Φαούστους"

Άρθουρ Κέστλερ - "Το Μηδέν και το Άπειρο"

Τζέι Ντι Σάλιντζερ - "Ο Φυλακας στη Σικαλη"

Χέρμαν Μέλβιλ - "Μόμπι Ντικ"

Τσαρλς Μπουκόφσκι - "Σημειωσεις ενος Πορνόγερου", "Τοστ Ζαμπόν"

Ούγκο Πρατ (Hugo Pratt) - ολη η σειρα με τις περιπετειες του "Κόρτο Μαλτέζε". Ο "Κορτο Μαλτεζε" ειναι μια σειρα "κομικς", ή τουλαχιστον ετσι λενε καποιοι, ελλειψει αλλου διαθεσιμου ορου.

Αυτα προς το παρον και χωρις περαιτερω σχολια...

λοιπον, για να μην αναφερομαι σε κλασικα βιβλια και συγγραφεις προτεινω ενα απο τα πιο πρωτοτυπα βιβλια που εχω διαβασει

Η ΠΕΡΙΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ
ΠΕΛΕΒΙΝ ΒΙΚΤΟΡ

http://www.greekbooks.gr/BookDetails.aspx?id=182440

Περιγραφή:

Ο Βίκτορ Πελέβιν μας ξαναλέει την ιστορία του Θησέα και του Μινώταυρου μεταφέροντας το Λαβύρινθο στον 21ο αιώνα, στις δαιδαλώδεις διαδρομές του Διαδικτύου.

Οκτώ άνθρωποι, δήθεν υποψήφια θύματα του Μινώταυρου, απομονωμένοι στα δωμάτιά τους, συζητούν σε ένα chat room. Πίσω από κάθε πόρτα ο καθένας έχει το δικό του Λαβύρινθο. Ο Μινώταυρος υποτίθεται πως φοράει μια απίστευτα περίπλοκη Περικεφαλαία του Τρόμου με την οποία, σαν Μεγάλος Αδελφός, ελέγχει τα πάντα. Κανείς δεν ξέρει αν το μυαλό του είναι συνάρτηση του σώματός του ή αν το σώμα του είναι μόνο μια εικόνα του μυαλού του, καθώς και αν ο Θησέας είναι μέσα στο Λαβύρινθο ή ο Λαβύρινθος μέσα στο Θησέα.

Ένα υπαρξιακό παραμύθι, όπου το ανθρώπινο μυαλό συγκρίνεται μ' έναν αλλόκοτο μαγικό μηχανισμό κι ο καθένας προσπαθεί να βρει το μίτο που θα τον οδηγήσει έξω από τη δική του Κόλαση, τον προσωπικό του Λαβύρινθο.

Σχολια:
8 ατομα βρεθηκαν ο καθενας απομονομενος σε ενα δωματιο χωρις να γνωριζουν γιατι και πως. ολο το βιβλιο ειναι διαλογοι μεταξυ τους σε πρωτο προσωπο σε ενα chat room απο μια οθονη που βρισκεται σε καθε δωματιο.ειναι λιγο χασιμο προς το τελος αλλα αξιζει

vanroy έγραψε:Αυτό το τόπικ δεν του αξίζει να αραχνιάζει. Το ανασύρω από την αφάνεια με μια πρόταση κλασσική, ένα βιβλίο που το ανέφερα σε ανύποτο χρόνο για τον "Πρέσσφιλντ" του φόρουμ (λέγε με και Kass4).Το εξαιρετικό είναι πτωχή λέξη για να περιγράψει το βιβλίο. Μια αρχαία Σπάρτη βάρβαρη και σκληρή αλλά και με ήθος, τιμή. Συνήθειες και έθιμα των Σπαρτατών που πλέον φαντάζουν απάνθρωπες, αλλά και αξίες και ιδανικά που πλέον τείνουν να αφανιστούν.
---------------------------------------------------------------------
ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ
Steven Pressfield
Εκδόσεις: Πατάκη 2001
Σελίδες: 552

Επτά ημέρες πολέμου και ζωής...
Σε ένα στενό πέρασμα του όρους Καλλιδρόμου με τη θάλασσα, που λέγεται Θερμοπύλες, μακριά από τη γενέτειρά τους, το 480 π.Χ. τριακόσιοι επίλεκτοι Σπαρτιάτες πολεμιστές απώθησαν τους χιλιάδες πολεμιστές του Πέρση εισβολέα και έδωσαν με γενναιότητα τη ζωή τους, υπηρετώντας με ανιδιοτέλεια τη δημοκρατία και την ελευθερία. Μια απλή επιγραφή σε επιτύμβια στήλη δείχνει το μέρος όπου είναι θαμμένοι. Από αυτή την επιτύμβια στήλη εμπνεύστηκε ο συγγραφέας και συνέδεσε με υπέροχο τρόπο τη γνώση με τη φαντασία, βασιζόμενος στις αυθεντικές λογοτεχνικές πηγές του Ηροδότου, του Πλάτωνα, του Ξενοφώντα και πολλών άλλων, αλλά και σύγχρονων ιστορικών των οποίων η δημοσιευμένη σοφία βοήθησε το συγγραφέα να επιχειρήσει να φανταστεί χαμένους κόσμους και πολιτισμούς. Ο Στίβεν Πρέσσφιλντ δεν ήταν στις Θερμοπύλες το 480 π.Χ., αλλά όταν τελειώσετε το βιβλίο θα νομίζετε ότι ήταν, κι εσείς μαζί.

+1

sidpanos έγραψε:τίποτα απο κούντερα έχετε να προτείνετε?

Από όσα δικά του έχω διαβάσει ξεχωρίζω " το αστείο ", μια πολιτική σάτιρα της Τσεχοσλοβακίας στα χρόνια του "υπαρκτού". Μαζί με άλλα στοίχισε και την διαγραφή του Κούντερα από το κομμουνιστικό κόμμα στο οποίο ήταν μέλος. Θεωρείται ένα από τα καλύτερα πολιτικά μυθιστορήματα της μεταπολεμικής περιόδου.

Προτεινω το βιβλιο " Αναμεσα" - Π. Ζερβος, ενα ψυχολογικο θριλερ, το οποιο ειναι ανπεχταμπολ (δεν παιζεται). Τελειωνοντας το, προσπαθουσα για αρκετη ωρα να συνερθω απο αυτο που μολις διαβασα. Πλοκη, γραφη και δεσιμο της ιστοριας, σε εξαιρετικο βαθμο. Δεν το περιμενα απο νεο Ελληνα συγγραφεα. Ενα διαμαντι, το οποιο ειναι δυσευρετο σε αρκετα βιβλιοπωλια. Για οσους γουσταρουν βιβλια αυτης της κατηγοριας, ειναι MUST !

το όνομα του ρόδου και νεκροσκόπος...Αξίζουν και τα δύο...Μου τα πρότεινε ένα φιλαράκι που διαβάζει πάρα πολύ....

θα το γ*μησω λιγο το θεμα και θα πω το χειροτερο βιβλιο...ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΘΕΤΙΚΗΣ&ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ' ΛΥΚΕΙΟΥ

Σ αυτο το καλογραμενο και ενδιαφερον βιβλιο οι μιγαδικοι συναντουν τς συναρτησεις στα ορια των παραγωγων δημιουργωντας μια ανεπαναληπτη πλοκη μ*λακιας!Διαβαστε το

Αετος στο χιονι ενα ιστορικο μυθιστορημα του Wallace Bream.Ειναι η ιστορια του Μαξιμου στρατηγου της εικοστης λεγεωνας που κρατησαν την τελευταια απελπιδα αμυνα στον ποταμο Ρηνο το 407μχ εναντια στης ορδες των γοτθων.Οσο φτανει κανεις προς το τελος του βιβλιου η ενταση της αφηγησεως των γεγονοτων και των συναισθιματων των ηρωων ειναι τετοια που δεν σου επιτρεπει να σταματησεις το διαβασμα!

Καλως ηρθες αδερφε Earedil. Ενδοιαφερον το βιβλιο και εγω προσωπικα θα ψαξω να βρω περισσοτερες πληροφοριες, ωστε εαν αξιζει και μου κινησει το ενδιαφερον.....θα το χτυπησω. Να σαι καλα.

"Ματωμενα χωματα" της Διδους Σωτηριου...

Παραθετω ενα σχολιο απο το enjoy.gr :



Ένα υπέροχο μυθιστόρημα, μια γλαφυρότατη περιγραφή της ιστορίας πριν και κατά τη Μικρασιατική καταστροφή. Η νεότερη ιστορία, από το 1912 μέχρι και το 1922, ξαναζεί μέσα από τις περιπέτειες του Έλληνα Μικρασιάτη ήρωα, που η Σωτηρίου αφηγείται με τόσο ιδιαίτερο τρόπο καταφέρνοντας να αγγίξει τον κάθε αναγνώστη.

ΕξώφυλλοΑλλά το έργο αυτό έχει πολύ βαθύτερες προσδοκίες. Δεν είναι μια απλή αφήγηση περιπετειών. Είναι μια ηθογραφία των δυο πολιτισμών, των δύο λαών, είναι ένα καλό μάθημα ιστορίας και ένα καλό αντίδοτο σε όλα τα ρατσιστικά συμπλέγματα που βασανίζουν τον άνθρωπο.

Η εποχή της ευτυχίας, της χαράς.. Οι Έλληνες και οι Τούρκοι ζουν δίπλα δίπλα, σε ένα κομμάτι γης. Δεν έχουν τίποτα να μοιράσουν, συμβιώνουν αρμονικά, ζουν αγαπημένα. Γεννιούνται φιλίες, έρωτες, οικογένειες μεταξύ των δυο λαών.

Και μετά ο πόλεμος, που δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τις επιθυμίες του απλού λαού. Οι Κυβερνήσεις, όχι μόνο της Ελλάδας και της Τουρκίας, αλλά κυρίως ξένες, ρίχνουν τους λαούς σε ένα ανελέητο πόλεμο. Οι φίλοι γίνονται εχθροί, οι άνθρωποι τέρατα και η ζωή γίνεται μαρτύριο. Ο άνθρωπος αναρωτιέται αν αξίζει να ζει. Ψάχνει κίνητρα για να συνεχίσει να παλεύει. Προσπαθεί να συγκρατήσει όση ανθρωπιά του μένει, έτσι ώστε όταν έχει τη δύναμη να εκδικηθεί, εξίσου φρικτά, να μην το κάνει.

Και όταν ο πόλεμος τελειώνει, όταν ο άνθρωπος καταφέρνει επιτέλους να ξεφύγει από αυτή τη λαίλαπα, κοιτάζει πίσω του με φρίκη. Οι μνήμες μένουν βαθιά χαραγμένες, τραυματικές, να τον πληγώνουν όσο συνεχίζει να ζει. Τα αγαπημένα πρόσωπα που έχουν φύγει. Και μετά η προσφυγιά. Οι Τούρκοι αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες σαν Έλληνες, και οι Έλληνες σαν Τούρκους. Η μητέρα Ελλάδα, δεν κατορθώνει να αναπληρώσει το κενό της γλυκιάς Μικράς Ασίας. Όμως κάτι πολύ σημαντικό μένει. Η ελπίδα. Δεν σβήνει, συνεχίζει να φωτίζει την ψυχή του πρόσφυγα, ώστε να μην το βάλει κάτω.


Πλούσιο νοημάτων, ιδεών και αξιών, κερδίζει στην καρδιά του αναγνώστη, τον κάνει καλύτερο άνθρωπο. Η Σωτηρίου επέλεξε να μεταγγίσει ιδέες υψηλές, να χτυπήσει τα αιώνια πάθη στη ρίζα τους. Έδειξε το δράμα δυο λαών, για το οποίο μόνο εκείνοι δεν ευθύνονται. Τα κατάφερε πολύ καλά! Επιλέξτε το…

Ω! Πλάτωνα όντως είναι πολύ ωραίο βιβλίο. Σαν Μικρασιάτης αλλα και βιβλιόφιλος πραγματικά λάτρεψα αυτο το βιβλίο! Σας προτείνω να το πάρεται οπως και δείποτε!

Να εισαι καλα Κυριακο αδελφε...

Παιδια, οποιος θελει το κατεβαζει απο εδω:

http://rapidshare.com/files/143885159/D ... Xomata.pdf