Όπως πρόσεξες δεν διαχωρίζω τους υπέρ από τους κατά. Είμαστε όλοι εγωιστές. Αυτό που διαφέρει, είτε ανήκουμε στους υπέρ, είτε στους κατά, είναι ο βαθμός. Η προσωπολατρεία και η Θεοποίηση είναι κι αυτές αποτελέσματα του εγωισμού μας, όπως και η εχθρότητα ή το μίσος. Όλα αυτά μας θολώνουν το μυαλό και δεν μας αφήνουν να αντιληφθούμε την πραγματικότητα. Έτσι όμως οδηγούμαστε σε ακραίες καταστάσεις που κάθε άλλο παρά καλό κάνουν στην ομάδα.KilledByDeath_4 έγραψε:katse ρε γκαρντασι δηλαδη εγωισμος και εγωιστες οσοι δεν τον γουσταρουν και γιουχαρουν με το δικιο τους ιστορικα και ο ιδιος που δεν εχει τα παντελονια να πει μια συγνωμη δλδ και να παραδεχτει τα λαθη του τι ειναι ? μιζεροι αυτοι που δεν ξεχνανε τι εγινε καρε καρε εκεινες τις καρκινιαρες μερες και οχι αυτος που ακομα εξυμνει τον γουμενο ? ε καπου δεν τα λες τα γραμματα καλα αδερφε. και συγνωμη που δεν ασχολουμε με την αποδοση του οπως στο περασμενο ποστ αλλα βλεπω να γραφονται τερατουργηματα και διαστρεβλωσεις εδω.ΑποστόληςΑ έγραψε:Εύχομαι το θέμα Σαλπι να μην καταλήξει όπως το θέμα Μπαγιεβιτς στην ΑΕΚ. Και για το ότι μας διχάζει το θέμα αυτό, σίγουρα δεν είναι σφάλμα του Σαλπι. Ο μόνος υπαίτιος είναι ο απύθμενος εγωισμός μας! Θα ήταν άτοπο βέβαια σε ένα άθλημα όπου το παν είναι η νίκη (παντί τρόπω) και το να γίνουμε Νο 1 να μην υπάρχει εγωισμός, αλλά θα έπρεπε να έχουμε την ψυχική δύναμη και την κουλτούρα να τον διαχειριστούμε (ελέγξουμε) καλύτερα.
Πέραν όλων αυτών θεωρώ ότι επιτέλους ο Μήτσος βρίσκει το κουράγιο να ξεφύγει από τη μιζέρια των λίγων και να πάρει δύναμη από τους πολλούς. Αυτό είναι κάτι που το χρειαζόμαστε πολύ!
Θεωρώ ότι άσχετα αν μας αρέσει ή όχι ένας παίκτης το να τον γουχάρουμε, όταν αγωνίζεται στην ομάδα που αγαπούμε, είναι δολοφονική ενέργεια προς την ομάδα. Οι οπαδοί βρισκόμαστε στις κερκίδες για να ενθαρρύνουμε την ομάδα και όχι για να της κόψουμε τα πόδια. Εφόσον δεν μας αρέσει ένας παίκτης απλά δεν τον ενθαρρύνουμε. Δεν του συμπεριφερόμαστε όμως σαν να παίζει στον Ολυμπιακό.
Την συγγνώμη δεν έχει νόημα να την απαιτούμε. Αν νοιώσει κάποιος ότι πρέπει να την πει, ας την πει, κάνει καλό στον ίδιο. Αν δεν την νιώσει δεν έχει νόημα να εξαναγκαστεί να την πει, γιατί και αυτό το μόνο που θα ευχαριστήσει είναι (πάλι) τον εγωισμό μας.
