10.Dimitar Berbatov
-
Lacedaemonian
- Δημοσιεύσεις: 3161
- Εγγραφή: Τετ 21 Ιαν 2015, 13:02
- Τοποθεσία: Σπάρτη/Μάνη
Re: 10.Dimitar Berbatov
Ρε δεν πα να έχουν περάσει τόσες μέρες απο τοτε που τον κλείσαμε....
Ρε δεν πα να εγινε και παρουσίαση επίσημη στην Τούμπα με τοσο κόσμο...
Εγώ ακομα δεν εχω ξεκ....σει και θα το φωνάξω αλλη μια φορά......
Μ Π Ε Ρ Μ Π Α Ν Τ Ο Φ ΡΕΕΕΕ ΜΠΕΡΜΠΑΝΤΟΦ . -
Ρε δεν πα να εγινε και παρουσίαση επίσημη στην Τούμπα με τοσο κόσμο...
Εγώ ακομα δεν εχω ξεκ....σει και θα το φωνάξω αλλη μια φορά......
Μ Π Ε Ρ Μ Π Α Ν Τ Ο Φ ΡΕΕΕΕ ΜΠΕΡΜΠΑΝΤΟΦ . -
Re: 10.Dimitar Berbatov
Μετά τον «Μπέρμπα», τι;
Με την σκόνη από την μεταγραφή του Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ στον ΠΑΟΚ να έχει κατακάτσει, ο Σωτήρης Μήλιος επιστρέφει στον... πλανήτη γη και ιχνηλατεί την επόμενη ημέρα για τον Δικέφαλο του Βορρά.
Το λέει κι ο ίδιος ότι έμαθε αγγλικά, «ρουφώντας» κάθε ατάκα του «Νονού». Μαζί του έμαθε κι όλες τις εκφράσεις του Αλ Πατσίνο, ο οποίος στον ρόλο του Μάικλ Κορλεόνε ήταν τόσο επιβλητικά παγωμένος που σε έκανε να τρομάζεις. Τον συνεπήρε τόσο πολύ, που -υποσυνείδητα- άρχισε να ταυτίζεται με τον ρόλο του. Άρχιζε να γίνεται μπλαζέ, το βλέμμα του έκρυβε πάντοτε μία παγωμένη υπεροψία, έμοιαζε με ένα βαριεστημένο καλλιτέχνη, που αδιαφορούσε για το αν ο κόσμος μπορεί να καταλάβει την αλήθεια του. Κάπου εκεί, στα σύνορα του Προμαχώνα, ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ έσπασε. Ασυναίσθητα, έβγαλε το προσωπείο του Μάικλ Κορλεόνε κι έγινε ξανά εκείνος ο πιτσιρικάς από το Μπλαγκόεβγκραντ, που ονειρευόταν ότι κάποια μέρα θα έχει όλο τον κόσμο στα πόδια του.
Παραφράζοντας την ιστορική ρήση του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς περί γκέτο: «μπορείς να βγεις από τα Βαλκάνια, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις τα Βαλκάνια από μέσα σου». Μπορεί να έμαθε τρόπους στο Λονδίνο, μπορεί να ένιωσε λιγάκι γαλαζοαίματος στο Πριγκιπάτο του Μονακό, μπορεί τα ρούχα του πια να είναι πανάκριβα και στα χέρια του να βρίσκεται το τιμόνι μιας πανάκριβης Bentley, όμως κατά βάθος ο Ντίμιταρ Μπερμπατοφ παραμένει ένα βέρος Βαλκάνιος, που ψοφά για αποθέωση, επευφημίες, μόστρα, πάντα με μία ισχυρή δόση… καλτίλας μέσα της.
Αν κρατούσα ένα κλικ από την υποδοχή / παρουσίαση του Βούλγαρου σταρ, θα έκανα μία στάση στον Προμαχώνα. Επέλεξε να έρθει μόνος του. Οδηγώντας. Όχι αεροπορικά, όπως όλοι οι άλλοι. Η απαστράπτουσα Bentley έφτασε στο Τελωνείο, αλλά δεν έμεινε για πολύ στην ουρά. Χωρίς καν να βγάλει φλας, βγαίνει αριστερά, παρακάμπτει την σειρά, ο μπαμπάς Μπερμπάτοφ βγαίνει έξω καμαρωτός για να… κανονίσει, οι τελωνειακοί αναγνωρίζουν τον οδηγό κι αφού γεμάτοι καμάρι ανταλλάζουν δύο λόγια μαζί του, τον αφήνουν να περάσει. Από το μισάνοιχτο παράθυρο του οδηγού ένα μειλίχιο χαμόγελο αχνοφαίνεται. Βαλκάνια στην πιο ανόθευτη έκφραση τους.
Το παράθυρο δεν το έκλεισε όμως. Δεν τον άφησαν να το κλείσει! Ο Τάσος με την τρομπέτα του άρχισε να δίνει εμβατήρια του ΠΑΟΚ. Καμιά 10αριά μικρομέγαλοι που την είχαν… ακούσει στερεοφωνικά από την μεταγραφή του Βούλγαρου ήθελαν να τον αγγίξουν. Να τον αγκαλιάσουν. Να τον τσιμπήσουν για να διαπιστώσουν αν είναι αληθινός ή βλέπουν όνειρο. Το ανέκφραστο poker-face του «Ντίμκα» άρχισε να… σπάει. «Τι είναι ετούτοι εδώ;», θα πρέπει να αναρωτήθηκε; Οι εκπλήξεις δεν είχαν τελειώσει. Σε όλη την διαδρομή μέχρι την Θεσσαλονίκη, σχεδόν σε κάθε γέφυρα, τον περίμενε κι ένα μήνυμα, ένα πανό, ένα καλωσόρισμα από παλαβωμένους οπαδούς, που αψήφησαν δουλειές, σπίτια, ζέστη για να κάνουν τον… χαβά τους. Πριν καν, φτάσει στην Τούμπα, ο «Μπέρμπα» είχε καταλάβει πια, ότι ήρθε σε ένα άλλο πλανήτη, σε ένα άλλο κόσμο, σε κάτι που δεν είχε ξαναζήσει.
Ένας καλλιτέχνης τρέφεται από το χειροκρότημα. Την αναγνώριση. Στο Λεβερκούζεν όλα ήταν κρύα. Στο «Ολντ Τράφορντ» ακούς τον ήχο από τα πατατάκια και στις εξέδρες θα βρεις ένα Πύργο της Βαβέλ: Ινδούς, Πακιστανούς, Ιάπωνες ανακατεμένους με ντόπιους και νεο-Μαντσεστερικούς. Στο «Γουάιτ Χάρτ Λέιν» εδρεύουν οι καταθλιπτικοί (ποδοσφαιρικά) οπαδοί του Λονδίνου, στο «Κρέιβεν Κότατζ» τα ντεσιμπέλ ανεβαίνουν σπάνια και στο Μονακό τα άδεια καρεκλάκια ήταν πάντα περισσότερα από αυτούς που... παριστάνουν τους οπαδούς. Επιτέλους, είχε βρει το κοινό του. Αυτό που θα τον θεωρούσε ΤΟΝ ΕΝΑ. Τον εκλεκτό. Λεφτά έβγαλε πολλά. Δόξα, ακόμα περισσότερη. Ποτέ του όμως δεν είχε ένα δικό του βασίλειο και τέτοιους πιστούς.
Η υποδοχή ξέφυγε από τα στενά βαλκανικά σύνορα, που επιτάσσει ορδές οπαδών στα αεροδρόμια, στριμωξίδι, μπουλούκι, δυσωδία από τον ιδρώτα, αιθαλομίχλη από τα καπνογόνα, πέσιμο στο αυτοκίνητο και μερικές πρόχειρα φωτογραφίες από τον έντρομο σταρ, που νομίζει ότι ήρθε στην χώρα των μάο-μάο. Είχε αέρα ευρωπαϊκού κλαμπ. Κινηματογραφική κάλυψη με επίγειες κι εναέριες κάμερες. Σκηνοθεσία. Πλοκή. Το έξυπνο και πιασάρικο μότο Berba10v. Σεβασμό στον τιμώμενο πρόσωπο. Πολιτισμό. Δεν είχε ντου στον αγωνιστικό χώρο, ούτε πέσιμο να «ψειρίσουμε» ότι αναμνηστικό βρούμε. Είχε τόσο, όσο. Είχε κόσμο, παλμό, φωνή από τα παλιά και ωραίο ιλουστρασιόν κάλυμμα από το πολυτελές σήμερα. Δεν είχε κιτς υπερβολές, δεν έκανε κοιλιά, ήταν ένα ζεστό, ειλικρινές καλωσόρισμα, που έκανε τον Βούλγαρο να την… ακούσει και να μιλήσει από καρδιάς. Εξάλλου, δεν έχει λόγο να λαϊκίσει. Ποτέ του δεν ήταν έτσι, γιατί να γίνει τώρα;
Η μεταγραφή του Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ ήταν μία… ευλογία για τον κόσμο του ΠΑΟΚ, ειδικά στο timing που έγινε, όταν όλα έδειχναν ότι το καλοκαίρι θα περνούσε με τον Φρανκ Άρνεσεν να χτίζει την μοναδική ομάδα παγκοσμίως με ένα καθαρό επιθετικό. Ήταν μία κίνηση που γέμισε ξανά αυτοπεποίθηση τον κόσμο του ΠΑΟΚ, που από την εποχή του Πάμπλο Γκαρσία ψάχνει κάποιον για να βγει μπροστά και να σηκώσει το… λάβαρο της επανάστασης. Όχι απαραίτητα με μαγκιά, νταηλίκι, πάθος, αυταπάρνηση και παντελή έλλειψη φόβου, αλλά με κλάση, ποιότητα, αίσθηση ανωτερότητας. Ένας άφθαρτος, αμόλυντος, χαρισματικός Μωυσής που ήρθε ουρανοκατέβατος στην «Τούμπα» για να οδηγήσει τον ΠΑΟΚ στην Γη της επαγγελίας. Νοερά, το έχει ήδη κάνει, πρωταγωνιστώντας στα υγρά όνειρα χιλιάδων οπαδών του. Για τον Παοκτσή που ζει, αναπνέει, τρέφεται 24 ώρες στο 24ωρο από ΠΑΟΚ, αυτό το απροσδιόριστο που μπορεί να προσθέσει στην ομάδα του ένας τέτοιος σταρ τέτοιου βεληνεκούς, που ουδέποτε στο παρελθόν φόρεσε τα ασπρόμαυρα, αυτή η γλυκιά προσμονή, δεν ανταλλάσσεται με τίποτα. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ είναι σουρεάλ. Δεν μπορείς να τον ερμηνεύσεις με λογική. Ο παπα-ΠΑΟΚ είναι ένα τρανό παράδειγμα...
Επιστρέφοντας στον πλανήτη γη, υπάρχουν τα ρεαλιστικά δεδομένα. Ο Μπερμπάτοφ ήρθε. Υπέγραψε. Παρουσιάστηκε. Πήρε το «10». Τώρα μένει και η πραγματική δουλειά. Αυτή για την οποία αποκτήθηκε. Όσοι ονειροβατούν και ζουν στα σύννεφα, θα απογοητευτούν. Ο Βούλγαρος δεν είναι Θεός, ούτε μάγος. Δεν θα περπατήσει στο νερό, ούτε θα τους περνάει όλους σαν σταματημένους. Το ποδόσφαιρο άλλαξε. Ο ένας δεν κερδίζει τους 11. Δεν το κάνει ούτε ο Μέσι.
Ο οργανισμός του ΠΑΟΚ οφείλει να έχει ρεαλιστικές προσδοκίες από τον «Μπέρμπα» κι αυτές δεν μετριούνται ούτε με γκολ ούτε με ασίστ. Ο Βούλγαρος μπορεί να γίνει το δωρεάν καθημερινό φροντιστήριο ποδοσφαιρικής νοοτροπίας / κλάσης για όλη την πιτσιρικαρία που έχει μαζευτεί στην «Τούμπα». Μπορεί να γίνει το ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση. Το success story που θα τους κάνει να... σκιστούν δύο και τρεις φορές περισσότερο για να του μοιάσουν και να απολαύσουν όσα αυτός. Μπορεί να γίνει ο μαγνήτης για να σωρεύσουν χορηγίες (ήδη ήρθε η εντυπωσιακή πρόταση για διαφήμιση στην φανέλα) και διαφημίσεις. Ο εμπορικός ταγός πάνω στον οποίο μπορεί να πωληθεί στα πέρατα της οικουμένης κάθε τι με το σύμβολο του ΠΑΟΚ επάνω.
Στην Ευρώπη ο ΠΑΟΚ λογίζεται πια ως «η ομάδα που πήγε ο Μπερμπάτοφ», όχι η ομάδα με τους «τρελούς οπαδούς» κι αυτή η αιφνίδια αλλαγή level στα μάτια των ξένων δεν κοστολογείται με τίποτα. Πάνω του, ο ΠΑΟΚ μπορεί (και πρέπει) να χτίσει την αγωνιστική, εμπορική και οικονομική του φιλοσοφία. Αρκεί αυτή η μεταγραφή, ώστε να μπορεί στο μέλλον να διαπραγματεύεται με άνεση, άφοβα με κάθε βαρύ όνομα που παλιότερα θα του έκλεινε το τηλέφωνο χωρίς δεύτερη σκέψη. Τα «εκτός γηπέδου» που δίνει ο Μπέρμπα είναι πιθανώς πολλά περισσότερα από όσα μπορεί να δώσει μέσα σε αυτό.
Στο Μονακό στην τελευταία του ποδοσφαιρική του στέγη, ο «Μπέρμπα» ήταν και πάλι το μεγάλο ψάρι σε ένα ρόστερ γεμάτο… ψάρακες. Δίπλα του, το παιδάκι που λεγόταν Αντονί Μαρσιάλ μεταμορφώθηκε μέσα σε μία σεζόν στον παίκτη των 75 εκατομμυρίων που μεταγράφηκε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δίπλα του ο Γιανίκ Φερέιρα-Καράσκο σταμάτησε να ασχολείται με την φράντζα του μπας και μοιάσει στον Κριστιάνο και μετεξελίχθηκε στον παίκτη που έφυγε με 25 εκατομμύρια ευρώ στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο Βούλγαρος ήταν ο φάρος τους. Αυτός, που σοβαρός, ανέκφραστος, αγέλαστος έδινε το γενικό πρόσταγμα στην κορυφή της επίθεσης, βάζοντας συχνά-πυκνά μερικές δόσεις από το δικό του αλατοπίπερο, αφήνοντας χάι-λάιτ που θα μείνουν ανεξίτηλα στην μνήμη. Κι ας έδειχνε αλαζονικά ράθυμος στο χορτάρι. Δεν είναι όλοι για όλα.
Επιτυχία για τον Μπέρμπα δεν θα είναι αν βγάλει στην τελική σούμα 10 ή 15 γκολ. Δεν θα είναι ο διπλάσιος αριθμός σε ασίστ, ούτε η ατομική βελτίωση των συμπαικτών του. Δεν θα είναι τα εμπορικά έσοδα που θα φέρει, ούτε η δημοσιότητα που έδωσε στο brand-name ΠΑΟΚ. Αληθινή επιτυχία θα είναι, αν ο Μπέρμπα του χρόνου τον Μάιο θα περάσει τα σύνορα, έχοντας πίσω του την ίδια πομπή, που τον ακολούθησε στην πορεία του από τον Προμαχώνα ως την Τούμπα…
Ζωγραφιζει ο Μηλιος...
Με την σκόνη από την μεταγραφή του Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ στον ΠΑΟΚ να έχει κατακάτσει, ο Σωτήρης Μήλιος επιστρέφει στον... πλανήτη γη και ιχνηλατεί την επόμενη ημέρα για τον Δικέφαλο του Βορρά.
Το λέει κι ο ίδιος ότι έμαθε αγγλικά, «ρουφώντας» κάθε ατάκα του «Νονού». Μαζί του έμαθε κι όλες τις εκφράσεις του Αλ Πατσίνο, ο οποίος στον ρόλο του Μάικλ Κορλεόνε ήταν τόσο επιβλητικά παγωμένος που σε έκανε να τρομάζεις. Τον συνεπήρε τόσο πολύ, που -υποσυνείδητα- άρχισε να ταυτίζεται με τον ρόλο του. Άρχιζε να γίνεται μπλαζέ, το βλέμμα του έκρυβε πάντοτε μία παγωμένη υπεροψία, έμοιαζε με ένα βαριεστημένο καλλιτέχνη, που αδιαφορούσε για το αν ο κόσμος μπορεί να καταλάβει την αλήθεια του. Κάπου εκεί, στα σύνορα του Προμαχώνα, ο Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ έσπασε. Ασυναίσθητα, έβγαλε το προσωπείο του Μάικλ Κορλεόνε κι έγινε ξανά εκείνος ο πιτσιρικάς από το Μπλαγκόεβγκραντ, που ονειρευόταν ότι κάποια μέρα θα έχει όλο τον κόσμο στα πόδια του.
Παραφράζοντας την ιστορική ρήση του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς περί γκέτο: «μπορείς να βγεις από τα Βαλκάνια, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις τα Βαλκάνια από μέσα σου». Μπορεί να έμαθε τρόπους στο Λονδίνο, μπορεί να ένιωσε λιγάκι γαλαζοαίματος στο Πριγκιπάτο του Μονακό, μπορεί τα ρούχα του πια να είναι πανάκριβα και στα χέρια του να βρίσκεται το τιμόνι μιας πανάκριβης Bentley, όμως κατά βάθος ο Ντίμιταρ Μπερμπατοφ παραμένει ένα βέρος Βαλκάνιος, που ψοφά για αποθέωση, επευφημίες, μόστρα, πάντα με μία ισχυρή δόση… καλτίλας μέσα της.
Αν κρατούσα ένα κλικ από την υποδοχή / παρουσίαση του Βούλγαρου σταρ, θα έκανα μία στάση στον Προμαχώνα. Επέλεξε να έρθει μόνος του. Οδηγώντας. Όχι αεροπορικά, όπως όλοι οι άλλοι. Η απαστράπτουσα Bentley έφτασε στο Τελωνείο, αλλά δεν έμεινε για πολύ στην ουρά. Χωρίς καν να βγάλει φλας, βγαίνει αριστερά, παρακάμπτει την σειρά, ο μπαμπάς Μπερμπάτοφ βγαίνει έξω καμαρωτός για να… κανονίσει, οι τελωνειακοί αναγνωρίζουν τον οδηγό κι αφού γεμάτοι καμάρι ανταλλάζουν δύο λόγια μαζί του, τον αφήνουν να περάσει. Από το μισάνοιχτο παράθυρο του οδηγού ένα μειλίχιο χαμόγελο αχνοφαίνεται. Βαλκάνια στην πιο ανόθευτη έκφραση τους.
Το παράθυρο δεν το έκλεισε όμως. Δεν τον άφησαν να το κλείσει! Ο Τάσος με την τρομπέτα του άρχισε να δίνει εμβατήρια του ΠΑΟΚ. Καμιά 10αριά μικρομέγαλοι που την είχαν… ακούσει στερεοφωνικά από την μεταγραφή του Βούλγαρου ήθελαν να τον αγγίξουν. Να τον αγκαλιάσουν. Να τον τσιμπήσουν για να διαπιστώσουν αν είναι αληθινός ή βλέπουν όνειρο. Το ανέκφραστο poker-face του «Ντίμκα» άρχισε να… σπάει. «Τι είναι ετούτοι εδώ;», θα πρέπει να αναρωτήθηκε; Οι εκπλήξεις δεν είχαν τελειώσει. Σε όλη την διαδρομή μέχρι την Θεσσαλονίκη, σχεδόν σε κάθε γέφυρα, τον περίμενε κι ένα μήνυμα, ένα πανό, ένα καλωσόρισμα από παλαβωμένους οπαδούς, που αψήφησαν δουλειές, σπίτια, ζέστη για να κάνουν τον… χαβά τους. Πριν καν, φτάσει στην Τούμπα, ο «Μπέρμπα» είχε καταλάβει πια, ότι ήρθε σε ένα άλλο πλανήτη, σε ένα άλλο κόσμο, σε κάτι που δεν είχε ξαναζήσει.
Ένας καλλιτέχνης τρέφεται από το χειροκρότημα. Την αναγνώριση. Στο Λεβερκούζεν όλα ήταν κρύα. Στο «Ολντ Τράφορντ» ακούς τον ήχο από τα πατατάκια και στις εξέδρες θα βρεις ένα Πύργο της Βαβέλ: Ινδούς, Πακιστανούς, Ιάπωνες ανακατεμένους με ντόπιους και νεο-Μαντσεστερικούς. Στο «Γουάιτ Χάρτ Λέιν» εδρεύουν οι καταθλιπτικοί (ποδοσφαιρικά) οπαδοί του Λονδίνου, στο «Κρέιβεν Κότατζ» τα ντεσιμπέλ ανεβαίνουν σπάνια και στο Μονακό τα άδεια καρεκλάκια ήταν πάντα περισσότερα από αυτούς που... παριστάνουν τους οπαδούς. Επιτέλους, είχε βρει το κοινό του. Αυτό που θα τον θεωρούσε ΤΟΝ ΕΝΑ. Τον εκλεκτό. Λεφτά έβγαλε πολλά. Δόξα, ακόμα περισσότερη. Ποτέ του όμως δεν είχε ένα δικό του βασίλειο και τέτοιους πιστούς.
Η υποδοχή ξέφυγε από τα στενά βαλκανικά σύνορα, που επιτάσσει ορδές οπαδών στα αεροδρόμια, στριμωξίδι, μπουλούκι, δυσωδία από τον ιδρώτα, αιθαλομίχλη από τα καπνογόνα, πέσιμο στο αυτοκίνητο και μερικές πρόχειρα φωτογραφίες από τον έντρομο σταρ, που νομίζει ότι ήρθε στην χώρα των μάο-μάο. Είχε αέρα ευρωπαϊκού κλαμπ. Κινηματογραφική κάλυψη με επίγειες κι εναέριες κάμερες. Σκηνοθεσία. Πλοκή. Το έξυπνο και πιασάρικο μότο Berba10v. Σεβασμό στον τιμώμενο πρόσωπο. Πολιτισμό. Δεν είχε ντου στον αγωνιστικό χώρο, ούτε πέσιμο να «ψειρίσουμε» ότι αναμνηστικό βρούμε. Είχε τόσο, όσο. Είχε κόσμο, παλμό, φωνή από τα παλιά και ωραίο ιλουστρασιόν κάλυμμα από το πολυτελές σήμερα. Δεν είχε κιτς υπερβολές, δεν έκανε κοιλιά, ήταν ένα ζεστό, ειλικρινές καλωσόρισμα, που έκανε τον Βούλγαρο να την… ακούσει και να μιλήσει από καρδιάς. Εξάλλου, δεν έχει λόγο να λαϊκίσει. Ποτέ του δεν ήταν έτσι, γιατί να γίνει τώρα;
Η μεταγραφή του Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ ήταν μία… ευλογία για τον κόσμο του ΠΑΟΚ, ειδικά στο timing που έγινε, όταν όλα έδειχναν ότι το καλοκαίρι θα περνούσε με τον Φρανκ Άρνεσεν να χτίζει την μοναδική ομάδα παγκοσμίως με ένα καθαρό επιθετικό. Ήταν μία κίνηση που γέμισε ξανά αυτοπεποίθηση τον κόσμο του ΠΑΟΚ, που από την εποχή του Πάμπλο Γκαρσία ψάχνει κάποιον για να βγει μπροστά και να σηκώσει το… λάβαρο της επανάστασης. Όχι απαραίτητα με μαγκιά, νταηλίκι, πάθος, αυταπάρνηση και παντελή έλλειψη φόβου, αλλά με κλάση, ποιότητα, αίσθηση ανωτερότητας. Ένας άφθαρτος, αμόλυντος, χαρισματικός Μωυσής που ήρθε ουρανοκατέβατος στην «Τούμπα» για να οδηγήσει τον ΠΑΟΚ στην Γη της επαγγελίας. Νοερά, το έχει ήδη κάνει, πρωταγωνιστώντας στα υγρά όνειρα χιλιάδων οπαδών του. Για τον Παοκτσή που ζει, αναπνέει, τρέφεται 24 ώρες στο 24ωρο από ΠΑΟΚ, αυτό το απροσδιόριστο που μπορεί να προσθέσει στην ομάδα του ένας τέτοιος σταρ τέτοιου βεληνεκούς, που ουδέποτε στο παρελθόν φόρεσε τα ασπρόμαυρα, αυτή η γλυκιά προσμονή, δεν ανταλλάσσεται με τίποτα. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ είναι σουρεάλ. Δεν μπορείς να τον ερμηνεύσεις με λογική. Ο παπα-ΠΑΟΚ είναι ένα τρανό παράδειγμα...
Επιστρέφοντας στον πλανήτη γη, υπάρχουν τα ρεαλιστικά δεδομένα. Ο Μπερμπάτοφ ήρθε. Υπέγραψε. Παρουσιάστηκε. Πήρε το «10». Τώρα μένει και η πραγματική δουλειά. Αυτή για την οποία αποκτήθηκε. Όσοι ονειροβατούν και ζουν στα σύννεφα, θα απογοητευτούν. Ο Βούλγαρος δεν είναι Θεός, ούτε μάγος. Δεν θα περπατήσει στο νερό, ούτε θα τους περνάει όλους σαν σταματημένους. Το ποδόσφαιρο άλλαξε. Ο ένας δεν κερδίζει τους 11. Δεν το κάνει ούτε ο Μέσι.
Ο οργανισμός του ΠΑΟΚ οφείλει να έχει ρεαλιστικές προσδοκίες από τον «Μπέρμπα» κι αυτές δεν μετριούνται ούτε με γκολ ούτε με ασίστ. Ο Βούλγαρος μπορεί να γίνει το δωρεάν καθημερινό φροντιστήριο ποδοσφαιρικής νοοτροπίας / κλάσης για όλη την πιτσιρικαρία που έχει μαζευτεί στην «Τούμπα». Μπορεί να γίνει το ζωντανό παράδειγμα προς μίμηση. Το success story που θα τους κάνει να... σκιστούν δύο και τρεις φορές περισσότερο για να του μοιάσουν και να απολαύσουν όσα αυτός. Μπορεί να γίνει ο μαγνήτης για να σωρεύσουν χορηγίες (ήδη ήρθε η εντυπωσιακή πρόταση για διαφήμιση στην φανέλα) και διαφημίσεις. Ο εμπορικός ταγός πάνω στον οποίο μπορεί να πωληθεί στα πέρατα της οικουμένης κάθε τι με το σύμβολο του ΠΑΟΚ επάνω.
Στην Ευρώπη ο ΠΑΟΚ λογίζεται πια ως «η ομάδα που πήγε ο Μπερμπάτοφ», όχι η ομάδα με τους «τρελούς οπαδούς» κι αυτή η αιφνίδια αλλαγή level στα μάτια των ξένων δεν κοστολογείται με τίποτα. Πάνω του, ο ΠΑΟΚ μπορεί (και πρέπει) να χτίσει την αγωνιστική, εμπορική και οικονομική του φιλοσοφία. Αρκεί αυτή η μεταγραφή, ώστε να μπορεί στο μέλλον να διαπραγματεύεται με άνεση, άφοβα με κάθε βαρύ όνομα που παλιότερα θα του έκλεινε το τηλέφωνο χωρίς δεύτερη σκέψη. Τα «εκτός γηπέδου» που δίνει ο Μπέρμπα είναι πιθανώς πολλά περισσότερα από όσα μπορεί να δώσει μέσα σε αυτό.
Στο Μονακό στην τελευταία του ποδοσφαιρική του στέγη, ο «Μπέρμπα» ήταν και πάλι το μεγάλο ψάρι σε ένα ρόστερ γεμάτο… ψάρακες. Δίπλα του, το παιδάκι που λεγόταν Αντονί Μαρσιάλ μεταμορφώθηκε μέσα σε μία σεζόν στον παίκτη των 75 εκατομμυρίων που μεταγράφηκε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δίπλα του ο Γιανίκ Φερέιρα-Καράσκο σταμάτησε να ασχολείται με την φράντζα του μπας και μοιάσει στον Κριστιάνο και μετεξελίχθηκε στον παίκτη που έφυγε με 25 εκατομμύρια ευρώ στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Ο Βούλγαρος ήταν ο φάρος τους. Αυτός, που σοβαρός, ανέκφραστος, αγέλαστος έδινε το γενικό πρόσταγμα στην κορυφή της επίθεσης, βάζοντας συχνά-πυκνά μερικές δόσεις από το δικό του αλατοπίπερο, αφήνοντας χάι-λάιτ που θα μείνουν ανεξίτηλα στην μνήμη. Κι ας έδειχνε αλαζονικά ράθυμος στο χορτάρι. Δεν είναι όλοι για όλα.
Επιτυχία για τον Μπέρμπα δεν θα είναι αν βγάλει στην τελική σούμα 10 ή 15 γκολ. Δεν θα είναι ο διπλάσιος αριθμός σε ασίστ, ούτε η ατομική βελτίωση των συμπαικτών του. Δεν θα είναι τα εμπορικά έσοδα που θα φέρει, ούτε η δημοσιότητα που έδωσε στο brand-name ΠΑΟΚ. Αληθινή επιτυχία θα είναι, αν ο Μπέρμπα του χρόνου τον Μάιο θα περάσει τα σύνορα, έχοντας πίσω του την ίδια πομπή, που τον ακολούθησε στην πορεία του από τον Προμαχώνα ως την Τούμπα…
Κώδικας: Επιλογή όλων
http://www.sdna.gr/podosfairo/superleague/article/110253/meta-ton-mpermpa-tiΖωγραφιζει ο Μηλιος...
;)
Re: 10.Dimitar Berbatov
Να κατι ακόμη απ τον Αντώναρο, που βαζελάκος μέν αλλά όποτε γράφει για ΠΑΟΚ, τον
διαβάζεις βρε παιδι μου
Γράμμα στον Μπερμπάτοφ!
3 Σεπτεμβρίου 2015, 14:46
Τελευταία ανανέωση: 3 Σεπτεμβρίου 2015, 14:49
Μάνος Αντώναρος
Μάνος Αντώναρος @manosant
Γράμμα στον Μπερμπάτοφ!
Ο Μάνος Αντώναρος γράφει γράμμα στον Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ με αφορμή την μεταγραφή του στον ΠΑΟΚ και την έλευσή του στην Θεσσαλονίκη.
Αγαπητέ Ντίμιταρ,
Καλώς ήρθες στην πατρίδα μας.
Στη Τούμπα ε;
Φίλε Ντίμιταρ έκανες καλή επιλογή. Σου εύχομαι πρωταθλήματα… που δεν ταχεις δα και ανάγκη… αλλά βασικά σου εύχομαι να το διασκεδάσεις.
Ξερω στην Μάντσεστερ γνωρισες στιγμές παγκοσμίου αναγνωρισης. Ξέρω ότι είσαι γεμάτος πδοσφαιρικά… και μάλλον είναι η τελευταία σου μεγάλη (οικονομική) επιτυχία…
Συμφωνοι…
Ακου όμως κάτι που δεν το ξέρεις. Εχεις τη μεγάλη ευκαιρία να λατρευτείς σαν Θεός. Να γνωρίσεις τόση αγάπη όση δεν μπορούσες να φαντασθείς ότι θα σου έδιναν άνθρωποι που δεν ανήκουν στην οικογενειά σου.
Άκου τι πρέπει να κάνεις:
Στον πρώτο αγώνα να βάλεις ένα γκολ. Αν γίνεται δυό … Θα έκανες μεγάλη χάρη στον εαυτό σου αν το επαναλαμβανες και στον επόμενο αγώνα.
Αυτά!
Δεν ζητω πολλά έ;
Μετά δάλεξε ένα μέρος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και καν’το στέκι σου.
Κάτσε σε μια καρέκλα και παράγγειλε τον καφέ σου ή ο,τι άλλο πίνεις.
Τι άλλο να κάνεις
Αυτά. Είναι όσα χρειάζεται.
Τι θα γίνει;
Καν’το μωρέ που σου λέω! Θα γίνεις Θεός…
Όχι ψευτικος Θεός… αληθινός Θεός.
Γιατί;
Μμμμμμ… είναι δύσκολο να σου εξηγήσω.
Αν ας πούμε πήγαινες στον Ολυμπιακό… ή στον Παναθηναϊκό… (όχι λάθος… λέμε και καμμια μαλακία να περνάει η ώρα)… αν πήγαινες λοιπόν στον Ολυμπιακό… θα γραφαμε μπράβο για την καλή μεταγγραφή… θα βρίσκαμε όλα τα κουσούρια σου… παίζει δυνατά να έπαιρνες το πρωτάθλημα… θα έπαιζες στο Τσου Λου… και άντε του χρόνου θα πήγαινες να ξεκουραστεις στο σπίτι σου… Τη λατρεία για τον Τζιοβάνι πάντως δεν θα την ξεπερνούσες… Ριβάλντο κ.λ.π. τι να λέμε τώρα… Πήγες και στη Μονακό, και σε άλλες μικρές ομάδες της Αγγλίας… ε και; Την Μάντσεστερ θα θυμούνται όλοι.
Το κόλπο είναι τι θα θυμάσαι εσύ.
Εκεί που πήγες στη Τούμπα… τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Είναι ένας λαός. Διαφορετικός λαός από τους άλλους. Πεινασμένος λαός. Αδικημένος λαός. Θυμωμένος λαός. … Ενας λαός που περιμένει εδώ και πολλά χρόνια έναν Αρχηγό να τους οδηγήσει…
Πού;
Α, αυτό είναι μικρολεπτομέρεια… Να τους εμπνεύσει είναι το ζητούμενο… Να’χουνε να λένε…
Ξέχασα να σου πω το σημαντικότερο… αυτός ο λαός είναι θρησκόληπτος… και έχει μία θρησκεία: τον ΠΑΟΚ!
Ναι… ναι… την ομάδα που θα φοράς τη φανέλα της με τον δικέφαλο αετό.
Τον ΠΑΟΚ!
Δεν είναι μια ομάδα σαν την Μάνστεστερ που την βοήθησες να προσθέσει 2-3 ακόμα τρόπαια στη συλλογή της… Είναι μια ομάδα χωρις μεγάλη συλλογή τροπαίων… και όμως έχει τους φανατικότερους οπαδούς, πολύ μεγάλο όγκο φιλάθλων που συνεχώς αυξάνεται…
Δεν πειράζει ας μην τους δώσεις το Πρωτάθλημα… έχεις πολλά να μάθεις για την Ελλάδα… δεν προλαβαίνω να στα πω όλα ένα σε post… ας μην τους δώσεις το Πρωτάθλημα… δωστους όμως μέσα στη χρονιά 5 τούβλα έξω από την περιοχή… σκόραρε με το κεφάλι άλλες τόσες παιρνοντας παραμάσχαλα τα αντιπαλα σεντερμπακ και δωσε και 2-3 ασίστ…
That’s it.
Aμα μάλστα σκοράρεις και εναντίον του Ολυμπιακού έτσι… θα σε βάλουν στο εορτολόγιο.
Λοιπόν είπαμε:
Δυο-τρία μπαλάκια στα δυο πρώτα παιγνίδια και αμέσως στο καπάκι βρίσκεις ένα στεκι κάπου στο κέντρο της Θεσσλαονίκης… Και απλώς θα πηγαίνεις και θα κάθεσαι.
Δεν σου ζητάω πολλά…
Καμμια 15αριά γκολ την πρώτη χρονιά….
Μην σε φοβίζει το νούμερο… εμείς εδώ παίζουμε α-ρ-γ-α.
Αν δεν με πιστεύεις ρώτα τον Τζιμπρίλ.
Τι; Τι θα γίνει αμα πάρεις με τον ΠΑΟΚ το Πρωτάθλημα;
-Φίλλλλαράκι, δε με λες… άγαλμα έχει λλλάχει να σε κάνουνε;
διαβάζεις βρε παιδι μου
Γράμμα στον Μπερμπάτοφ!
3 Σεπτεμβρίου 2015, 14:46
Τελευταία ανανέωση: 3 Σεπτεμβρίου 2015, 14:49
Μάνος Αντώναρος
Μάνος Αντώναρος @manosant
Γράμμα στον Μπερμπάτοφ!
Ο Μάνος Αντώναρος γράφει γράμμα στον Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ με αφορμή την μεταγραφή του στον ΠΑΟΚ και την έλευσή του στην Θεσσαλονίκη.
Αγαπητέ Ντίμιταρ,
Καλώς ήρθες στην πατρίδα μας.
Στη Τούμπα ε;
Φίλε Ντίμιταρ έκανες καλή επιλογή. Σου εύχομαι πρωταθλήματα… που δεν ταχεις δα και ανάγκη… αλλά βασικά σου εύχομαι να το διασκεδάσεις.
Ξερω στην Μάντσεστερ γνωρισες στιγμές παγκοσμίου αναγνωρισης. Ξέρω ότι είσαι γεμάτος πδοσφαιρικά… και μάλλον είναι η τελευταία σου μεγάλη (οικονομική) επιτυχία…
Συμφωνοι…
Ακου όμως κάτι που δεν το ξέρεις. Εχεις τη μεγάλη ευκαιρία να λατρευτείς σαν Θεός. Να γνωρίσεις τόση αγάπη όση δεν μπορούσες να φαντασθείς ότι θα σου έδιναν άνθρωποι που δεν ανήκουν στην οικογενειά σου.
Άκου τι πρέπει να κάνεις:
Στον πρώτο αγώνα να βάλεις ένα γκολ. Αν γίνεται δυό … Θα έκανες μεγάλη χάρη στον εαυτό σου αν το επαναλαμβανες και στον επόμενο αγώνα.
Αυτά!
Δεν ζητω πολλά έ;
Μετά δάλεξε ένα μέρος στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και καν’το στέκι σου.
Κάτσε σε μια καρέκλα και παράγγειλε τον καφέ σου ή ο,τι άλλο πίνεις.
Τι άλλο να κάνεις
Αυτά. Είναι όσα χρειάζεται.
Τι θα γίνει;
Καν’το μωρέ που σου λέω! Θα γίνεις Θεός…
Όχι ψευτικος Θεός… αληθινός Θεός.
Γιατί;
Μμμμμμ… είναι δύσκολο να σου εξηγήσω.
Αν ας πούμε πήγαινες στον Ολυμπιακό… ή στον Παναθηναϊκό… (όχι λάθος… λέμε και καμμια μαλακία να περνάει η ώρα)… αν πήγαινες λοιπόν στον Ολυμπιακό… θα γραφαμε μπράβο για την καλή μεταγγραφή… θα βρίσκαμε όλα τα κουσούρια σου… παίζει δυνατά να έπαιρνες το πρωτάθλημα… θα έπαιζες στο Τσου Λου… και άντε του χρόνου θα πήγαινες να ξεκουραστεις στο σπίτι σου… Τη λατρεία για τον Τζιοβάνι πάντως δεν θα την ξεπερνούσες… Ριβάλντο κ.λ.π. τι να λέμε τώρα… Πήγες και στη Μονακό, και σε άλλες μικρές ομάδες της Αγγλίας… ε και; Την Μάντσεστερ θα θυμούνται όλοι.
Το κόλπο είναι τι θα θυμάσαι εσύ.
Εκεί που πήγες στη Τούμπα… τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Είναι ένας λαός. Διαφορετικός λαός από τους άλλους. Πεινασμένος λαός. Αδικημένος λαός. Θυμωμένος λαός. … Ενας λαός που περιμένει εδώ και πολλά χρόνια έναν Αρχηγό να τους οδηγήσει…
Πού;
Α, αυτό είναι μικρολεπτομέρεια… Να τους εμπνεύσει είναι το ζητούμενο… Να’χουνε να λένε…
Ξέχασα να σου πω το σημαντικότερο… αυτός ο λαός είναι θρησκόληπτος… και έχει μία θρησκεία: τον ΠΑΟΚ!
Ναι… ναι… την ομάδα που θα φοράς τη φανέλα της με τον δικέφαλο αετό.
Τον ΠΑΟΚ!
Δεν είναι μια ομάδα σαν την Μάνστεστερ που την βοήθησες να προσθέσει 2-3 ακόμα τρόπαια στη συλλογή της… Είναι μια ομάδα χωρις μεγάλη συλλογή τροπαίων… και όμως έχει τους φανατικότερους οπαδούς, πολύ μεγάλο όγκο φιλάθλων που συνεχώς αυξάνεται…
Δεν πειράζει ας μην τους δώσεις το Πρωτάθλημα… έχεις πολλά να μάθεις για την Ελλάδα… δεν προλαβαίνω να στα πω όλα ένα σε post… ας μην τους δώσεις το Πρωτάθλημα… δωστους όμως μέσα στη χρονιά 5 τούβλα έξω από την περιοχή… σκόραρε με το κεφάλι άλλες τόσες παιρνοντας παραμάσχαλα τα αντιπαλα σεντερμπακ και δωσε και 2-3 ασίστ…
That’s it.
Aμα μάλστα σκοράρεις και εναντίον του Ολυμπιακού έτσι… θα σε βάλουν στο εορτολόγιο.
Λοιπόν είπαμε:
Δυο-τρία μπαλάκια στα δυο πρώτα παιγνίδια και αμέσως στο καπάκι βρίσκεις ένα στεκι κάπου στο κέντρο της Θεσσλαονίκης… Και απλώς θα πηγαίνεις και θα κάθεσαι.
Δεν σου ζητάω πολλά…
Καμμια 15αριά γκολ την πρώτη χρονιά….
Μην σε φοβίζει το νούμερο… εμείς εδώ παίζουμε α-ρ-γ-α.
Αν δεν με πιστεύεις ρώτα τον Τζιμπρίλ.
Τι; Τι θα γίνει αμα πάρεις με τον ΠΑΟΚ το Πρωτάθλημα;
-Φίλλλλαράκι, δε με λες… άγαλμα έχει λλλάχει να σε κάνουνε;
Re: 10.Dimitar Berbatov
Πόσο ακόμα πια;;; [img]http://images.tapatalk-cdn.com/15/09/04/40c0255babdbbecedd1178ae8046f4b6.jpg[/img]
Στάλθηκε από το SM-G920F μου
Στάλθηκε από το SM-G920F μου
Re: 10.Dimitar Berbatov
Στο βίντεο που ανήρτησε η ΠΑΕ ΠΑΟΚ από τις πρώτες κινήσεις του Μπερμπάτοφ στη Ν. Μεσήμβρια, ο ποδοσφαιριστής ΔΕΝ φορούσε ...καλαμίδες! Έπεσε ήδη το 1ο πρόστιμο των ...εκατό ευρώ?
Re: 10.Dimitar Berbatov
καλως ηρθες στην ΠΑΟΚαρα μας, σου ευχομαι πολλα γκολ, πολλες ασιστ και να εδραιωθει το συνθημα
"Μπερμπαντοφ αλανι γαμα το λιμανι"
"Μπερμπαντοφ αλανι γαμα το λιμανι"