Re: Abel Fernando Moreira Ferreira
Δημοσιεύτηκε: Δευ 08 Ιουν 2020, 16:05
Έχουμε παίξει 4 ματς με το γαύρο φέτος.
1) Και στα τέσσερα έχει φανεί ξεκάθαρα η διαφορά φυσικής κατάστασης και σωματικών/αθλητικών προσόντων.
Στο χθεσινό ξεκινάμε στον άξονα με Μίσιτς (25) φανερά επηρεασμένο απο την διακοπή, Μαουρίσιο (31) που μετά τους χιαστούς έχει τελειώσει ποδοσφαιρικά, Μπίσεσβαρ (32) με κοιλιά και προγούλι και μεταφέρεται κάποια στιγμή και ο Καντουρί (31) ο οποίος είναι αθλητικά πολύ κάτω του μετρίου.
Αντίθετα ο γαύρος παίζει με Καμαρά (23), Γκιγιέρμε (29) και Μπουχαλάκη (26). Τρία παιδιά πάνω απο το 1,80 και αθλητικά.
Αποτέλεσμα να μην μπορούμε να κυκλοφορήσουμε την μπάλα. Με ένα απλό πρέσιγκ σε έκλειναν στην περιοχή σου και ανάγκαζαν τα σέντερ μπακ ή τους πλάγιους σου να κουβαλάνε την μπάλα μέχρι το κέντρο για να την βγάλουν απο τα καρέ. Ο γαύρος αντίθετα μετέφερε την μπάλα απο περιοχή σε περιοχή με χαρακτηριστική άνεση. Η διαφορά μας σε αθλητικά χαρακτηριστικά σε φάση άμυνας ηταν ακόμα πιο εμφανής: Μαουρίσιο, Μισιτς, Μπίσεσβαρ δεν κέρδισαν ούτε μια προσωπική μονομαχία στο Α ημίχρονο.
2) Παίζουμε ενα μυστήριο 3-5-1-1 (;) σε φάση επίθεσης απο την αρχή της χρονιάς.
Ο Μάτος που όλοι γνωρίζουμε ότι είναι καλύτερος επιθετικά παρά αμυντικά, γίνεται 3ος μπακ και περνάει το κέντρο μόνο στα στημένα. Ο αριστερός μπακ (συνήθως Γιαννούλης, χθες Βιερίνια) ανεβαίνει μέχρι την αντίπαλη περιοχή και συγκλίνει. Αυτό το τρικ δεν έχει φέρει αποτελέσματα αλλά παρόλα αυτά δεν αλλάζει.
Από τους τρεις (θεωρητικά) του άξονα ο μόνος που κατεβαίνει να πάρει μπάλα απο τους μπακ είναι ο εκάστοτε αμυντικός χαφ. Χθες ο Μαουρίσιο φοβόταν να κάνει ακόμα και αυτό. Ο Αουγκούστο που το έκανε όταν έπαιζε, έπεφτε συνέχεια σε παγίδες και εξαιτίας των λαθών του φάγαμε ένα σκασμό κρίσιμα γκολ. Ο Εσίτι είναι ο μοναδικός που το έχει καταφέρει σε κάποιο βαθμό αλλά για κάποιο λόγο δεν παίζει! Οι άλλοι δύο του άξονα (συνήθως Μίσιτς και Μπίσεσβαρ) σχεδόν ποτέ δεν κατεβαίνουν κοντά στην περιοχή για να ζητήσουν μπάλα.
Ο "ένας" στην επίθεση μοιάζει σαν την καλαμιά στον κάμπο. Δεν συμμετέχει καθόλου στην ανάπτυξη. Περιορίζεται σε έναν άχαρο ρόλο να τρέχει πάνω κάτω 90 λεπτά και να περιμένει να σπρώξει την μπάλα μέσα απο καμιά σέντρα.
3) Στατικές φάσεις...
Έχουμε φάει γκολ με κάθε πιθανό τρόπο. Στο πρώτο δοκάρι, στο δεύτερο δοκάρι, στο ύψος του πέναλτι, απο δεύτερη κεφαλιά πάσα, απο συρτή σέντρα, απο σουτ σε ριμπάουντ απο, απο, απο...
Επιθετικά τα στημένα μας είναι τόσο πολύπλοκα που χρειάζεται να εκτελεστούν ΤΕΛΕΙΑ για να έχουν αποτέλεσμα. Για παράδειγμα η συρτή εκτέλεση του Βιερίνια δίπλα απο το τοίχος, για τον Πέλκα ή τον Λημνιό, σέντρα με τη μία στο ύψος του πέλαντι, σκρην του φορ στον αντίπαλο αμυντικό κτλ κτλ... Για αυτόν ακριβώς τον λόγο συνήθως δεν έχουν.
4) Γενικές παρατηρήσεις
Η φυσική κατάσταση των περισσότερων παικτών είναι μέτρια. Βαρέλα, Μάτος, Βιερίνια, Μαουρίσιο, Μπίσεσβαρ, Καντουρι που είναι άνω των 30 μοιάζουν σαν να γέρασαν 5 χρόνια σε σχέση με πέρσι!
Η αποκατάσταση απο τραυματισμούς διαρκεί έναν αιώνα! Όποιος τραυματίστηκε φέτος έμεινε έξω μίνιμουμ δυο μήνες - μάξιμουμ όλη τη σεζον. Όλες οι ομάδες έχουν τραυματισμούς και φυσικά έχουν ευθύνη και οι παίκτες για την ζωή που κάνουν εξω απο το ποδόσφαιρο, αλλά αυτό που γίνεται στον ΠΑΟΚ να έχουμε τουλάχιστον 2 ρήξεις χιαστών το χρόνο (φέτος Ζαμπά, Κρέσπο, Αουγκούστο - πέρσι Βιερίνια και Μαουρίσιο) είναι μοναδικό φαινόμενο! Ειδικά φέτος που δεν είχαμε και ματς μεσοβδόμαδα!
Την ώρα του αγώνα όλοι γνωρίζουν ότι δύσκολα γίνονται προσαρμογές. Αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για μην γίνονται αλλαγές όταν δεν βγαίνει το σύστημα ή όταν ένας παίκτης δεν τραβάει. Έχω την αίσθηση οτι ανεξάρτητα απο το τί γίνεται στο χορτάρι οι αλλαγές έχουν αποφασιστεί μια βδομάδα πριν και θα γίνουν όταν έρθει η ώρα τους! Δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ παρέμβαση απο τον πάγκο για να προσαρμοστεί η ομάδα ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα.
Όσο δύσκολο και να είναι να προετοιμάσεις ψυχολογικά μια ομάδα που πέρσι τα σάρωσε όλα και φέτος δεν έχει το ίδιο κίνητρο, η εικόνα παικτών που περπατάνε ή γκρινιάζουν την ώρα του αγώνα δεν τιμάει κανέναν. Δεν υπήρξε ούτε ένα ματς που η ομάδα να μπήκε μέσα με "γυαλισμένο μάτι". Έχω την αίσθηση ότι χάσουμε - κερδίσουμε στο τέλος του μήνα θα πέσει ο παράς. Η μόνη αντίδραση που θυμάμαι φέτος ήταν στον ημιτελικό με τον γαύρο μετά το 0-2 και ήταν ΜΟΝΟ από τον Πέλκα που άκουσε την εξέδρα και ΦΟΒΗΘΗΚΕ.
Αντί επιλόγου,
συμπαθώ τον Φερρέιρα, τον στήριξα απο την αρχή της χρονιάς και ελπίζω οτι στο μέλλον θα έχει μια αξιοπρεπή καριέρα ΑΛΛΑ μακριά απο τον ΠΑΟΚ.
Ήρθε η ώρα του Γκαρσία.
1) Και στα τέσσερα έχει φανεί ξεκάθαρα η διαφορά φυσικής κατάστασης και σωματικών/αθλητικών προσόντων.
Στο χθεσινό ξεκινάμε στον άξονα με Μίσιτς (25) φανερά επηρεασμένο απο την διακοπή, Μαουρίσιο (31) που μετά τους χιαστούς έχει τελειώσει ποδοσφαιρικά, Μπίσεσβαρ (32) με κοιλιά και προγούλι και μεταφέρεται κάποια στιγμή και ο Καντουρί (31) ο οποίος είναι αθλητικά πολύ κάτω του μετρίου.
Αντίθετα ο γαύρος παίζει με Καμαρά (23), Γκιγιέρμε (29) και Μπουχαλάκη (26). Τρία παιδιά πάνω απο το 1,80 και αθλητικά.
Αποτέλεσμα να μην μπορούμε να κυκλοφορήσουμε την μπάλα. Με ένα απλό πρέσιγκ σε έκλειναν στην περιοχή σου και ανάγκαζαν τα σέντερ μπακ ή τους πλάγιους σου να κουβαλάνε την μπάλα μέχρι το κέντρο για να την βγάλουν απο τα καρέ. Ο γαύρος αντίθετα μετέφερε την μπάλα απο περιοχή σε περιοχή με χαρακτηριστική άνεση. Η διαφορά μας σε αθλητικά χαρακτηριστικά σε φάση άμυνας ηταν ακόμα πιο εμφανής: Μαουρίσιο, Μισιτς, Μπίσεσβαρ δεν κέρδισαν ούτε μια προσωπική μονομαχία στο Α ημίχρονο.
2) Παίζουμε ενα μυστήριο 3-5-1-1 (;) σε φάση επίθεσης απο την αρχή της χρονιάς.
Ο Μάτος που όλοι γνωρίζουμε ότι είναι καλύτερος επιθετικά παρά αμυντικά, γίνεται 3ος μπακ και περνάει το κέντρο μόνο στα στημένα. Ο αριστερός μπακ (συνήθως Γιαννούλης, χθες Βιερίνια) ανεβαίνει μέχρι την αντίπαλη περιοχή και συγκλίνει. Αυτό το τρικ δεν έχει φέρει αποτελέσματα αλλά παρόλα αυτά δεν αλλάζει.
Από τους τρεις (θεωρητικά) του άξονα ο μόνος που κατεβαίνει να πάρει μπάλα απο τους μπακ είναι ο εκάστοτε αμυντικός χαφ. Χθες ο Μαουρίσιο φοβόταν να κάνει ακόμα και αυτό. Ο Αουγκούστο που το έκανε όταν έπαιζε, έπεφτε συνέχεια σε παγίδες και εξαιτίας των λαθών του φάγαμε ένα σκασμό κρίσιμα γκολ. Ο Εσίτι είναι ο μοναδικός που το έχει καταφέρει σε κάποιο βαθμό αλλά για κάποιο λόγο δεν παίζει! Οι άλλοι δύο του άξονα (συνήθως Μίσιτς και Μπίσεσβαρ) σχεδόν ποτέ δεν κατεβαίνουν κοντά στην περιοχή για να ζητήσουν μπάλα.
Ο "ένας" στην επίθεση μοιάζει σαν την καλαμιά στον κάμπο. Δεν συμμετέχει καθόλου στην ανάπτυξη. Περιορίζεται σε έναν άχαρο ρόλο να τρέχει πάνω κάτω 90 λεπτά και να περιμένει να σπρώξει την μπάλα μέσα απο καμιά σέντρα.
3) Στατικές φάσεις...
Έχουμε φάει γκολ με κάθε πιθανό τρόπο. Στο πρώτο δοκάρι, στο δεύτερο δοκάρι, στο ύψος του πέναλτι, απο δεύτερη κεφαλιά πάσα, απο συρτή σέντρα, απο σουτ σε ριμπάουντ απο, απο, απο...
Επιθετικά τα στημένα μας είναι τόσο πολύπλοκα που χρειάζεται να εκτελεστούν ΤΕΛΕΙΑ για να έχουν αποτέλεσμα. Για παράδειγμα η συρτή εκτέλεση του Βιερίνια δίπλα απο το τοίχος, για τον Πέλκα ή τον Λημνιό, σέντρα με τη μία στο ύψος του πέλαντι, σκρην του φορ στον αντίπαλο αμυντικό κτλ κτλ... Για αυτόν ακριβώς τον λόγο συνήθως δεν έχουν.
4) Γενικές παρατηρήσεις
Η φυσική κατάσταση των περισσότερων παικτών είναι μέτρια. Βαρέλα, Μάτος, Βιερίνια, Μαουρίσιο, Μπίσεσβαρ, Καντουρι που είναι άνω των 30 μοιάζουν σαν να γέρασαν 5 χρόνια σε σχέση με πέρσι!
Η αποκατάσταση απο τραυματισμούς διαρκεί έναν αιώνα! Όποιος τραυματίστηκε φέτος έμεινε έξω μίνιμουμ δυο μήνες - μάξιμουμ όλη τη σεζον. Όλες οι ομάδες έχουν τραυματισμούς και φυσικά έχουν ευθύνη και οι παίκτες για την ζωή που κάνουν εξω απο το ποδόσφαιρο, αλλά αυτό που γίνεται στον ΠΑΟΚ να έχουμε τουλάχιστον 2 ρήξεις χιαστών το χρόνο (φέτος Ζαμπά, Κρέσπο, Αουγκούστο - πέρσι Βιερίνια και Μαουρίσιο) είναι μοναδικό φαινόμενο! Ειδικά φέτος που δεν είχαμε και ματς μεσοβδόμαδα!
Την ώρα του αγώνα όλοι γνωρίζουν ότι δύσκολα γίνονται προσαρμογές. Αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία για μην γίνονται αλλαγές όταν δεν βγαίνει το σύστημα ή όταν ένας παίκτης δεν τραβάει. Έχω την αίσθηση οτι ανεξάρτητα απο το τί γίνεται στο χορτάρι οι αλλαγές έχουν αποφασιστεί μια βδομάδα πριν και θα γίνουν όταν έρθει η ώρα τους! Δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ παρέμβαση απο τον πάγκο για να προσαρμοστεί η ομάδα ανάλογα με την εξέλιξη του αγώνα.
Όσο δύσκολο και να είναι να προετοιμάσεις ψυχολογικά μια ομάδα που πέρσι τα σάρωσε όλα και φέτος δεν έχει το ίδιο κίνητρο, η εικόνα παικτών που περπατάνε ή γκρινιάζουν την ώρα του αγώνα δεν τιμάει κανέναν. Δεν υπήρξε ούτε ένα ματς που η ομάδα να μπήκε μέσα με "γυαλισμένο μάτι". Έχω την αίσθηση ότι χάσουμε - κερδίσουμε στο τέλος του μήνα θα πέσει ο παράς. Η μόνη αντίδραση που θυμάμαι φέτος ήταν στον ημιτελικό με τον γαύρο μετά το 0-2 και ήταν ΜΟΝΟ από τον Πέλκα που άκουσε την εξέδρα και ΦΟΒΗΘΗΚΕ.
Αντί επιλόγου,
συμπαθώ τον Φερρέιρα, τον στήριξα απο την αρχή της χρονιάς και ελπίζω οτι στο μέλλον θα έχει μια αξιοπρεπή καριέρα ΑΛΛΑ μακριά απο τον ΠΑΟΚ.
Ήρθε η ώρα του Γκαρσία.
