ΠΑΟΚ είμαι χάρε μου, την ψυχή μου πάρε μου

[Kranatos]

Λογικά μιλάμε για τον Κάλαχαν από Καταχά ε..?
Πολλά καντάρια ΠΑΟΚτσήδικής αγνής αγάπης και τρέλας..
Να είσαι καλά εκεί που θα πας αδερφέ..
Δώσε χαιρετίσματα και στα υπόλοιπα αδέρφια..
Καλή αντάμωση..

[theo G4]

Καλό ταξίδι.

[DAMANAKIS]

μηπως ξερει κανενας απο τι πεθανε?γιατι σε μια συναντηση που ειχαμε στο αιγινιο πριν απο 2 χρονια,ηταν πολυ καλα!
ας ειναι ελαφρυ το χωμα παντως!μεγαλη απωλεια!δεν αφηνε στο νομο πιεριας κανενα παιδακι να γινει αλλη ομαδα!και στα φιλικα που καναμε τα καλοκαιρια με τον πιερικο(οσοι ηταν εκει και θυμουνται),παντα τα μαζευε τα πιτσιρικια στο ημιχρονο ,και εβγαζε φωτογραφιες και τετοια!πολυ παοκτσηδικη τρελα!ο teacher πρεπει να τον γνωριζε!κριμα!!

[teacher]

Το μόνο που έμαθα είναι ότι έφυγε από ανίατη αρρώστια... Δεν τον ήξερα προσωπικά

[city_boy]

ΠΟΥΣΤΗ ΧΑΡΕ ΓΑΜΙΕΣΑΙ

καλο παραδεισο ΠΑΟΚαρα

[slidar]

Kαλο παραδεισο ΠΑΟΚτσακι .

ΠΑΟΚ σ'αγαπω και οταν θα πεθανω... θελω τον δικεφαλο στον ταφο μου επανω..

[DAMANAKIS]

Το μόνο που έμαθα είναι ότι έφυγε από ανίατη αρρώστια... Δεν τον ήξερα προσωπικά

ok δασκαλε!ευχαριστω!ειπα μηπως τον ξερεις γιατι ειστε απο τον ιδιο νομο!και επειδη ειχε πολλες σχεσεις με κατερινη ο συγκεκριμενος!αν θυμαμαι καλα εισαι απο κατερινη.στενοχωρεθηκα πολυ παντως!ηταν θρυλος οπαδικα!και στα εγκαινεια του κολινδρου,τους παιχτες αυτος τους ειχε φερει!ηταν πολυ γνωστος και μεσα στην παε!

[teacher]

Ο "Κάλαχαν" καταγόταν από τον Καταχά Πιερίας και το τελευταίο διάστημα έπασχε από ανίατη ασθένεια. Όπως μάθαμε όλα ξεκίνησαν από πρόβλημα στον εγκέφαλο που προκάλεσε με το πέρασμα του χρόνου σταδιακά παράλυση σε όλο του το σώμα. Το τελευταίο διάστημα ήταν κατάκοιτος. Ο Κάλαχαν (Κώστας Χρυσοχοΐδης), ήταν 54 χρονών ...

Η κηδεία του έγινε σήμερα το απόγευμα στις 18:00, στην ιδιαίτερη πατρίδα του τον Καταχά Πιερίας και σε αυτήν έδωσαν το παρόν φίλοι του ΠΑΟΚ από τη Θεσσαλονίκη και πολλοί συγχωριανοί του.

καλό ταξίδι ...

[guardian4]

Ελαφρυ το χωμα αδερφε.
Ο Θεος ας σε αναπασυσει.

Καλο παραδεισο

[Maximus]

O "Kάλαχαν" ήταν ακριβώς όπως τον περιγράφετε... και ακόμα περισσότερο!

Χαίρομαι πάρα πολύ, συγκινούμαι, ειλικρινά σας το λέω, οταν λέτε ότι ήταν θρύλος οπαδικά.

Πολύ ΠΑΟΚτσήδικη τρέλα...

Η ζωή του, οι κινήσεις του και οι επιλογές του έγραφαν "ΠΑΟΚ" παντού. Και να μην ήξερες τι ομαδα είναι, αν καθοσουν 5 λεπτά μαζί του, θα καταλαβαινες ότι μόνο ένας ΠΑΟΚτσης κουβαλαει τέτοια τρέλα!

ΠΑΟΚ παλιάς κοπής.

Ο σύνδεσμος που ίδρυσε ο ίδιος, δεν ήταν στον Κολινδρό, αλλά στον ίδιο τον Καταχά.. Ναι, αυτός έφερε τους παίχτες. Φρατζέσκος, Χασιώτης, Σαράφης κ.α. ... (Ακόμα κρατάω σαν φυλαχτό το αυτόγραφο του Κώστα Φρατζέσκου)

Θυμάμαι την αγωνία του να βρεί στέγη για τον σύνδεσμο, να κυλίσουν όλα καλά με τα εγκαίνια... Είχε άγχος την προηγούμενη μέρα. Αλλά ξέρω ότι είχε χαρεί παρα πολύ...Και ήταν υπερήφανος. Άσχετα αν ο σύνδεσμος μετά από λίγο καιρό δεν κατάφερε να αναπτυχθεί και να κρατήσει...

Δακρύζω ρε αδέλφια, γιατί ξέρω ότι άνθρωποι σαν τον Κώστα(Ντίνο) κάνουν τον ΠΑΟΚ μεγάλο, όπως είναι... Ούτε οι τίτλοι, ούτε τα λεφτά, ούτε τίποτα...

Μεγάλωσε ΠΑΟΚτσάκια σε ολόκληρη την Πιερία. Πρόσφερε έργο στην ομάδα που αγαπούσε.

Και σε μένα, ο ΠΑΟΚτσήδικος χαρακτήρας του έπαιξε μεγάλο ρόλο, στο να αγαπήσω αυτή την ομάδα... Εδώ μεγάλωνε ΠΑΟΚτσάκια και ΠΑΟΚτσάκια, τους κοντινούς-συγγενείς του θα αφήσει απ'έξω...?

Είχε αρκετούς φίλους και γνωστούς μέσα στην ΠΑΕ (απο πολύ χαμηλά έως και πολύ ψηλά), αλλά και συνοπαδούς-συνδεσμίτες.

Δεν θα ξεχασω τα κοκκόρια στο ΠΑΟΚ-Άρης και δεν θα ξεχάσω και εκπομπή με Θόδωρο Παρασίδη... Θρυλικές στιγμές!

Καλό παράδεισο.

[ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ]

καλη ανταμωση...R.I.P.

[DAMANAKIS]

O "Kάλαχαν" ήταν ακριβώς όπως τον περιγράφετε... και ακόμα περισσότερο!

Χαίρομαι πάρα πολύ, συγκινούμαι, ειλικρινά σας το λέω, οταν λέτε ότι ήταν θρύλος οπαδικά.

Πολύ ΠΑΟΚτσήδικη τρέλα...

Η ζωή του, οι κινήσεις του και οι επιλογές του έγραφαν "ΠΑΟΚ" παντού. Και να μην ήξερες τι ομαδα είναι, αν καθοσουν 5 λεπτά μαζί του, θα καταλαβαινες ότι μόνο ένας ΠΑΟΚτσης κουβαλαει τέτοια τρέλα!

ΠΑΟΚ παλιάς κοπής.

Ο σύνδεσμος που ίδρυσε ο ίδιος, δεν ήταν στον Κολινδρό, αλλά στον ίδιο τον Καταχά.. Ναι, αυτός έφερε τους παίχτες. Φρατζέσκος, Χασιώτης, Σαράφης κ.α. ... (Ακόμα κρατάω σαν φυλαχτό το αυτόγραφο του Κώστα Φρατζέσκου)

Καλό παράδεισο.

εγω ειπα για τον κολινδρο,αλλα δεν εκανα λαθος!φυσικα και ηξερα οτι ειχε κανει συνδεσμο στον καταχα!αλλωστε το πανι του ηταν καθε κυριακη στην τουμπα!καπου κοντα στην 7!μαυρο πανι με ασπρα γραμματα!απλως ειπα οτι και στον κολινδρο αυτος ειχε φερει τοτε τον μαλεζα τον μπαλαφα ,και δεν θυμαμαι ποιον αλλον!ηταν αλλος ενας!οι παιχτες τον αγαπουσαν πολυ!τεραστιος!!

[Maximus]

Oκ, συγνώμη, δικό μου λάθος.

Χαίρομαι που τον γνώριζες...

[Kranatos]

ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ 4/10/99


Αν και πέρασαν δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια απο το μοιραίο εκείνο ξημέρωμα της 4ης Οκτωβρίου του 1999 κανείς δεν μπορεί και δεν θέλει να ξεχάσει τα 6 αδικοχαμένα αδέρφια μας που άφησαν την τελευταία τους πνοή λίγο πριν τα τέμπη. Έξι νέα παιδιά που λάτρευαν τον ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΑΕΤΟ και τον ακολουθούσαν παντού. Μάγκες όλα αυτά τα χρόνια οι θέσεις σας στο λεωφορείο είναι κενές και σας περιμένουν να ανεβείτε για να ξεκινήσουμε...
Δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί αλλά κάθε φορά που μπαίνω σε λεωφορείο με προορισμό το γήπεδο που αγωνίζεται η ομαδάρα μας, ανεβαίνοντας και το τελευταίο σκαλοπάτι του, νομίζω οτι κάπου εκεί στη γαλαρία θα εμφανιστείτε ξαφνικά... Όπως εκείνο το μοιραίο βράδυ... Τότε που όταν πήραμε το δρόμο της επιστροφής κανείς δε φανταζόταν το τι θα επακολουθήσει... Και όλα είχαν κυλήσει τόσο καλά μέχρι εκείνη τη στιγμή... Αλλά μετά δυστυχώς ο θεός είχε άλλη άποψη... Σας ήθελε κοντά του και σας πήρε με τον πιο άχαρο τρόπο...
Εσάς που όπου έπαιζε ο ΠΑΟΚ ήσασταν εκεί... Δεν μασήσατε ποτέ απο χιλιόμετρα και ταλαιπωρίες... Το μόνο που σας ένοιαζε ήταν να βρίσκεστε εκεί που αγωνιζόταν ο ΠΑΟΚ σας... Ο δικός σας ΠΑΟΚ... Ο ΠΑΟΚ που ανεξαρτήτου αποτελέσματος για εσάς ήταν κάτι μοναδικό και το μόνο που συζητούσατε μετά το τέλος ενός αγώνα ήταν το πότε θα ‘ναι η επόμενη εκδρομή... Γιατί δεν μπορούσατε να αφήσετε μόνο του τον ΠΑΟΚ σας... Μπορεί να μαζεύατε χρήματα όλο το μήνα για να καταφέρετε να ακολουθήσετε την ομάδα... Κι όταν το αποτέλεσμα ήταν άσχημο τότε δεν βγαίνατε για καμιά βδομάδα απο τα σπίτια σας... Με τρείς λέξεις δηλαδη, οπαδοί του ΠΑΟΚ... Αγνοί οπαδοί που ακόμη κι αν ξέρατε ότι κάτι μπορεί να πήγαινε στραβά εκείνη τη νύχτα πάλι θα κάνατε το ταξίδι...
Ριψοκίνδυνα πράγματα για κάποιους που δεν έχουν μπει ποτέ σ’ αυτή τη διαδικασία. Για όλους εμάς όμως που ταξιδεύουμε όλα αυτά τα χρόνια για να δούμε την ΠΑΟΚΑΡΑ μας και δεν σκεφτόμαστε τίποτα άλλο απο την στιγμή που θα μπούμε στο λεωφορείο τα πράγματα είναι λίγο πιο απλά... Έτσι ήταν και για εσάς που «φύγατε»... Βάζω σε εισαγωγικά το φύγατε γιατί για εμάς είστε ακόμη ζωντανοί... Απλά έχετε πάει κάπου αλλού... Κάπου πιο ψηλά για να μας προσέχετε απο εκεί καλύτερα... Χαμογελάτε όταν μας βλέπετε ενωμένους όπως έγινε μετά την τελευταία ιστορία και δακρύζετε όταν μας βλέπετε να φαγωνόμαστε μεταξύ μας... Βλέπετε όλα τα ματς της ΠΑΟΚΑΡΑΣ απο εκεί ψηλά κάνοντας μια κερκίδα που όμοιά της δεν έχουμε δει πουθενά... Παρέα με όλα τα υπόλοιπα παλικάρια που «έφυγαν» νωρίς... Τον Μπέλλο, τον Κάμελ, τον Λέμμυ, τον Λιάκα, το Ντόλια και όλους τους άλλους που δυστυχώς είναι πολλοί...
Φοράτε όλοι τις μπλούζες του ΠΑΟΚ και κάνετε ασπρόμαυρο και τον ουρανό... Αφήσατε εμάς εδώ κάτω και μας βλέπετε να προσπαθούμε να πάμε την ΠΑΟΚΑΡΑ μας εκεί που της αξίζει. Μας βλέπετε και μας καμαρώνετε όταν κάνουμε τις συνηθισμένες μας «καταλήψεις» στα πεταλάκια- και όχι μόνο- των ελληνικών και ευρωπαϊκών γηπέδων. Όταν η κερκίδα που βρισκόμαστε πάει πάνω-κάτω από το «εδώ και τόσες χιλιάδες χρόνια»... Όταν αγκαλιασμένοι στο πέταλο της 4 τραγουδάμε όλοι μαζί «κι όταν θα πεθάνω θέλω το ΔΙΚΕΦΑΛΟ στον τάφο μου επάνω»....
Ισως να τα έφερε έτσι η μοίρα και να έπεσε σε εμάς που είμαστε εδώ η τεράστια ευθύνη να μεγαλώσουμε κι άλλο τον ΠΑΟΚ. Ο χρόνος θα δείξει αν θα τα καταφέρουμε. Είμαστε μαθημένοι στα δύσκολα βέβαια κι αυτή η ευθύνη δεν δείχνει να μας τρομάζει. Αρκεί βέβαια να είμαστε μια γροθιά... Αυτό θέλετε κι εσείς εκεί ψηλά άλλωστε...
Αυτές ήταν και κάποιες απο τις τελευταίες σας συζητήσεις εκείνο το βράδυ... Μιλούσατε για το πόσα πολλά μπορούμε να πετύχουμε σαν λαός αν είμαστε ενωμένοι... Σε πολλά και διάφορα επίπεδα... Κουβέντες τις οποίες δεν έχει νόημα να τις μεταφέρω γιατί χάνουν την αξία τους όταν τις βλέπεις γραμμένες απλά στην οθόνη ενός υπολογιστή...







Ζούσατε για την κυριακή. Αναπνέατε για τον ΠΑΟΚ. Γουστάρατε να ταξιδεύετε για να δείτε τον ΠΑΟΚ. Τον ΠΑΟΚ που όσο μας πληγώνει τόσο μας πορώνει όπως λέγατε κι εσείς... Δεν κοιμόσασταν όταν έχανε η ομάδα... Πετούσατε σε πελάγη ευτυχίας όταν κέρδιζε... Δεν σας ένοιαζε τίποτα άλλο εκείνη τη στιγμή... Θέλατε να δείτε τον ΠΑΟΚ να πηγαίνει ψηλά και κάνατε οτι περνάει απο το χέρι σας για να το πετύχετε... Συναισθήματα που αν δεν τα νοιώσει κάποιος δεν μπορεί να καταλάβει τι ήταν ο ΠΑΟΚ για εσάς...
Εδώ και δεκατέσσερα χρόνια η 4η Οκτωβρίου δεν είναι ποτέ πια η ίδια... Έχει μείνει στο μυαλό μας σαν αποφράδα ημέρα γιατί ΕΣΕΙΣ ξεκινήσατε για ένα διαφορετικό ταξίδι... Ένα ταξίδι μακρινό... Ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή... Ένα ταξίδι που δεν το διαλέξατε οι ίδιοι... Πέρασαν δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια και είναι σαν να ήταν χθές...
Ισως επειδή δεν περνάει ούτε μια μέρα που να μην στριφογυρίζετε στο μυαλό μας... Ίσως επειδή σας θέλαμε εδώ μαζί μας να μιλάμε ατελείωτες ώρες για την ΠΑΟΚΑΡΑ που μας ενώνει όλους, να γκρινιάζουμε για τα αγωνιστικά και όχι μόνο, να κάνουμε τις εκδρομές μας, να πίνουμε παρέα τις μπύρες στους συνδέσμους μας...
Τα πράγματα βέβαια στη ζωή δεν είναι πάντα όπως τα θέλουμε... Τις περισσότερες φορές μάλιστα συμβαίνει το αντίθετο... Δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να σας φέρουμε πίσω... Κι έτσι αναγκαστικά ζούμε με τις αναμνήσεις σας και προσπαθούμε να σας θυμόμαστε πάντα... Και οχι μόνο τη συγκεκριμένη μέρα... Άλλωστε οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχάσεις όπως λένε και οι στίχοι ενός τραγουδιού... Κι εμείς δεν σας ξεχνάμε ΠΟΤΕ... Δεν ξεχνάμε ΠΟΤΕ εσάς που χάσατε τη ζωή σας για τον ΠΑΟΚ και την ΙΔΕΑ του...
Ετσι πολύ απλά για το καταλάβουν όλοι... Γιατί ο ΠΑΟΚ για εμάς τους οπαδούς του είναι ΙΔΕΑ, θρησκεία, λατρεία και γούστα... Και η μπάλα είναι μόνο η αφορμή...







Εχουμε τον ΠΑΟΚ για θρησκεία λέει το σύνθημα και να είστε σίγουροι όλοι ότι το λέμε και το εννοούμε... Γιατί αυτά που γίνονται στον θαυμαστό κόσμο του ΠΑΟΚ δεν συμβαίνουν πουθενά αλλού... Τα χιλιόμετρα εκμηδενίζονται μπροστά στην τρέλα μας... Τα πάντα μας φαίνονται πολύ εύκολα όταν πρόκειται για την αρρώστιά μας... Με οτι αυτό συνεπάγεται...
Συλλήψεις, φυλακίσεις, απαγορεύσεις εισόδου στα γήπεδα... Όλη μας η ζωή είναι αυτά τα τέσσερα γράμματα... Και πολλοί έφτασαν ως το τέλος για αυτά... Όπως κι εσείς αδέρφια που μας αφήσατε τόσο νωρίς...
Είχατε όνειρα και σχέδια για την ομάδα... Γι’αυτό αγωνιζόσασταν συνεχώς... Για να γίνουν πραγματικότητα... Και τα καταφέρνατε μια χαρά μεχρι την αποφράδα εκείνη νύχτα... Εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο για να φτάσουμε την ομάδα εκεί που της αξίζει και όλοι εσείς που «φύγατε» τόσο νωρίς να είστε ήσυχοι και περήφανοι εκεί ψηλά... Μάγκες να ξέρετε ότι εσείς μας οδηγείτε από το ’99... Και ότι όλα θα γίνουν όπως πρέπει για να είστε εσείς ήρεμοι εκεί πάνω...
Ιδρώτας κρύος μας πιάνει κάθε φορά που περνάμε απο εκείνο το σημείο... «Η αγάπη τους για τον ΠΑΟΚ τους έφερε εδώ, τους άφησε εδώ και συνέχισε παραπέρα», διαβάζουμε και ξαναδιαβάζουμε... Τα δάκρυα αρχίζουν και πάλι να τρέχουν... Δάκρυα που ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά ότι δεν τα θέλετε... Γιατί ήσασταν παλικάρια και τα παλικάρια δεν τα κλαίμε... Τα τραγουδάμε...
Στα πέταλα όλων των γηπέδων της ελλάδος αλλά και της ευρώπης είσαστε πάντα μαζί μας... Είστε αυτοί που δίνουν το έναυσμα για τη μάχη... Για μια μάχη που το αποτέλεσμα ειναι γνωστό απο την αρχή... Αφού ο δικός μας ΠΑΟΚ δεν χάνει ποτέ και πουθενά... Και αυτό είναι γνωστό και αποδεκτό σε εχθρούς και φίλους, τους αρέσει δεν τους αρέσει...







Μέρα μνήμης λοιπόν η 4η Οκτωβρίου για τον μεγαλύτερο λαό της ευρώπης... Μέρα που όλοι προσευχόμαστε για να είναι ήρεμα και γαλήνια τα αδέρφια μας εκεί ψηλά... Μέρα που παρόμοια της ευχόμαστε να μην έρθει ποτέ για κανέναν οπαδό καμιάς ομάδας... Για κανέναν άνθρωπο... Γιατί σε τέτοιες καταστάσεις δε χωράνε φανατισμοί και αντιπαλότητες... Μπορεί να είμαστε αντίπαλοι με τους οπαδούς των άλλων ομάδων, αλλά όταν πρόκειται για ανθρώπινες ζωές όλα τ’ άλλα έρχονται σε δεύτερη μοίρα...
Ας προσευχηθούμε και φέτος λοιπόν για τη Χριστίνα, τον Δημήτρη, τον Κυριάκο, τον Τάσο, τον Μπάμπη και τον Γιώργο... Ας προσευχηθούμε να αναπαυτούν οι ψυχές τους και να είναι γεροί οι δικοί τους άνθρωποι για να τους θυμούνται... Ας είμαστε στο φετινό μνημόσυνο που θα γίνει στα τέμπη οι πενταπλάσιοι απο τις προήγουμενες χρονιές για να ακουστεί το «ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ» σε όλη τη χώρα... Και για να δώσουμε κουράγιο στις οικογένειες των αδερφών μας...
Σίγουρα οι καταστάσεις αυτές δεν είναι ότι καλύτερο για κανέναν απο εμάς... Ίσως ορισμένοι απο εμάς να έχουμε χάσει κάποιον συγγενή μας και κάθε φορά που πηγαίνουμε σε τέτοιες φάσεις να χαλιόμαστε ακόμη περισσότερο, αλλά είναι μια τελετή στην οποία θα πρέπει να βρεθούμε όλοι μαζί, συνδεσμίτες και μη εννοείται, για να τιμήσουμε τη μνήμη των παιδιών... Και να είστε σίγουροι ότι εκείνη τη στιγμή τα παιδιά εκεί ψηλά θα είναι πιο γαλήνια απο ποτέ...







Ολος ο λαός οφείλει λοιπόν να είναι στο μνημόσυνο που θα γίνει και φέτος στα τέμπη... Δικαιολογίες δεν υπάρχουν για κανέναν... Είναι η πιο σημαντική εκδρομή που έχουμε και φέτος... Κι ας μην αγωνίζεται η ομάδα...
Δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ ρε αλάνια... Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τους αγώνες σας για τον ΠΑΟΚ μας... Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το πως νοιώθατε γι’ αυτά τα τέσσερα γράμματα...
Ηταν η ζωή σας όλη... Η ΤΟΥΜΠΑ ήταν το σπίτι σας... Οι σύνδεσμοι ήταν η καψούρα σας... Εκεί που πηγαίνατε για να ηρεμήσετε, να πιείτε τη μπύρα σας και να μιλάτε ατελείωτες ώρες γι’ αυτό που δίνει νόημα στη ζωή μας...
Γιατί χωρίς τον ΠΑΟΚ η ζωή δεν έχει νόημα λέει το απόφθεγμα... Και όποιος ζήσει έντονα και απο κοντά το θαυμαστό κόσμο του ΠΑΟΚ θα το καταλάβει πολύ καλά αυτό...
Ετσι όπως ζήσατε κι εσείς δηλαδή την όλη φάση... Απο μικροί σ’ ένα λεωφορείο και σε μια εθνική οδό για να διδάξετε ΠΑΟΚ σε όλη την ελλάδα και την ευρώπη... Και το καταφέρατε μια χαρά... Εμείς έχοντας εσάς σαν παράδειγμα πορευόμαστε και ακολουθάμε τα χνάρια σας... Ελπίζουμε να μας βλέπετε απο ψηλά και να χαμογελάτε...
Ισως να έχουμε κι εμείς τα σκαμπανεβάσματά μας αλλά όταν είμαστε στα καλά μας δεν μας πιάνει τίποτα... Τα χρόνια αλλάξαν και τα προβλήματα στις ζωές μας είναι πλέον τεράστια, αλλά παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν αφήνουμε τον ΠΑΟΚ μας έρμαιο στις διαθέσεις κανενός... Αγωνιζόμαστε κάθε στιγμή και κάθε λεπτό για το μεγαλείο του... Έτσι όπως μας μάθατε εσείς να αγωνιζόμαστε...
Τάσο, Χριστίνα, Δημήτρη, Μπάμπη, Κυριάκο, Γιώργο, ΔΕΝ ΣΑΣ ΞΕΧΝΑΜΕ ΠΟΤΕ... 14 χρόνια μετά είμαστε ακόμη μαζί... Μαζί στην ΤΟΥΜΠΑ, στα λεωφορεία, στους συνδέσμους... Μαζί αγκαλιασμένοι, ενωμένοι και έτοιμοι για την επόμενη μάχη... Έτσι δηλαδή όπως εσείς οι ίδιοι θέλετε...
Εις το επανιδείν λοιπόν αδέρφια... 4/10/99- 4/10/13... 14 χρόνια λιγότερα για να ξανασυναντηθούμε...ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΤΕ...



JOKER-4 1/10/13
http://www.paokworld.com

[danirifle]

ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ' ΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΙ
4-10-99