Ad blocker detected: Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
Έτσι ακριβώς, είναι δύσκολο ματς συνοπαδοί. Θα χρειαστεί και τύχη και ικανότητα μεγάλη.
Θα είμαι/είμαστε εκεί σήμερα.
Ότι και να γίνει υποστηρίζουμε την ομάδα και γιγαντώνουμε το όνομα ΠΑΟΚ στην ευρώπη.
Εδω και τοσες χιλιαδες χρονια
στις Κατω χωρες στελναμε βαγονια
με ΠΑΟΚτσηδες τρελοκομεια
τις Ολλανδεζες για εκτρωσεις στα γιατρεια
Μεγάλε ΠΑΟΚ η δύναμη σου
είμαστε εμείς οι χιλιάδες οπαδοί σου
η Τούμπα πάλι θα 'ναι καζάνι
μαμώ το αμστερνταμ και το πασαλιμάνι
..."Είχα ακούσει για αυτούς από παλιά.
Και μόλις είδα την κλήρωση μπήκα αμέσως στο ίντερνετ για να δω τι μας περίμενε.
Έλα μωρέ, βιντεάκια είναι, σιγά, επαγγελματίες είμαστε, τη μπάλα μας να παίξουμε και σαν προπόνηση.
Οι μέρες περνούσαν και το πρώτο ματς πλησίαζε. Παρά τις απουσίες είχαμε όλοι μία έντονη αισιοδοξία οτι η πρόκριση θα κρινόταν από το πρώτο παιχνίδι. Δεν υπάρχει αμφιβολία, είμαστε καλύτεροι και τακτικά και από πλευράς ταλέντου, και θα φανεί από τα πρώτα λεπτά. Δεν θα ξέρουν ποιον να προλάβουν και που έχει πάει η μπάλα.
Τρίτη 26 Ιουλίου 2016, Άμστερνταμ, Ολλανδία
Τελευταίες οδηγίες από τον κόουτς - "Πάρτε τους το κέντρο, πιέστε την πρώτη μπαλιά και χτυπήστε από τα πλάγια. Θέλω γρήγορο γκολ να τους κοπούν τα πόδια". Μην ανησυχείς κόουτς, το έχουμε.
Χάιδεψα τη δεξιά επικαλαμίδα για το κλασικό γούρι και πάτησα χόρτο. Άρωμα αγώνα. Κάτι δεν ταίριαζε όμως...γύρισα το κεφάλι και είδα εκεί στη γωνιά ένα μπουλούκι με ασπρόμαυρα ρούχα να χτυπιέται, να φωνάζει, να χοροπηδάει, να τραγουδάει ασταμάτητα, ολοένα και πιο πολύ, σχεδόν σκέπαζε τους δικούς μας. Είναι τρελοί, σκέφτηκα. Κοίτα μέχρι που ήρθαν για να δουνε την ομάδα τους να δέχεται 3 γκολ...
0-1
Τι έκανε ο μ@λακας!! Τι βγαίνεις εκεί ρε ηλίθιε;;; Κοίτα τώρα, τους δώσαμε και αέρα, θα τρέχουμε τώρα εκεί που δεν έπρεπε.
1-1
Κάπως καλύτερα τώρα. Δύο ακόμα και ξεμπερδεύουμε με αυτούς. Κουράζονται λίγο λίγο. Οι παίκτες γιατί αυτοί εκεί πάνω δεν σταματούν, αρχίζουν και με εκνευρίζουν.
Λήξη παιχνιδιού
Εντάξει, δεν φάνηκε στο σκορ, αλλά είμαστε καλύτεροι. Θα παίξει και ο Νεμάνια και ο Αρκάντιους και δεύτερη φορά δεν μας ξεγελούν.
Τρίτη 2 Αυγούστου, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
"Το Μαντούρο τον θυμάσαι;"
"Ναι, γιατί; Δεν είχε παίξει για λίγο σε αυτούς;"
"Σωστά. Έκανε και δηλώσεις, οτι θα γίνεται πανικός και φωνές και η δύναμη της έδρας και τέτοια ρομαντικά"
"Βλακείες...εμείς παίζουμε στο γήπεδο, όχι οι οπαδοί. Όσο εμείς είμαστε καλύτεροι, τότε θα κερδίσουμε και μάλιστα άνετα. Δεν φοβόμαστε κανένα, έχουμε προετοιμαστεί καλύτερα, τους ξέρουμε καλύτερα, και θα χαρώ πολύ να τελειώνουμε από την αρχή μαζί τους"
"Ναι, αλλά..."
"Δεν έχει αλλά. Πες μου τώρα οτι ανησυχείς για ένα μάτσο τρελούς! Αυτοί δεν έχουν παίξει μία φορά σε ομίλους και διάβαζα οτι έχουν να πάρουν τίτλο στη χώρα τους 10 και βάλε χρόνια...και πρωτάθλημα πάνω από 30...προπόνηση θα είναι φίλε, άκου με που σου λέω"
Τετάρτη 3 Αυγούστου, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
Κωλόζεστη...δεν μπορώ να ανασάνω καν! Πως στα κομμάτια ζουν αυτοί εδώ..;!;! Μας έχουν πρήξει και με το νερό λες και μετράνε τις γουλιές μας. Άντε τρέχα εσύ 90' σε αυτή τη σάουνα και μετά πες μου για νερό ηλίθιε!...
...Έτοιμος. Πάμε να τελειώνουμε. Να δούμε και την περίφημη ατμόσφαιρα...
...Πρώτα την ακούσαμε...ανεβαίνοντας τα σκαλιά για το γήπεδο...εκεί ήταν η πρώτη στιγμή που πέρασε από το μυαλό μου οτι μπορεί να χάσουμε...Χαμήλωσα το κεφάλι δήθεν να φτιάξω το σορτσάκι και γέλασα αμήχανα, δεν ξέρω γιατί...μία βοή ερχόταν από έξω, βαβούρα και ζέστη, σαν να έβγαινες στην αρένα. Σιγά...πόσο άσχημα μπορεί να είναι...
Πολύ...δεν με ενόχλησε τόσο ο πολύς κόσμος, έχω παίξει σε γεμάτα γήπεδα πολλές φορές. Με ενόχλησε αυτό που είδα στα πρόσωπα των συμπαικτών μου...Φόβος...
Αντί να μπούμε συγκεντρωμένοι στο γήπεδο για ζέσταμα, κοιτούσαν όλοι ψηλά στις κερκίδες και αμέσως χαμήλωναν το βλέμμα λες και είχαν κοιτάξει κάτι απαγορευμένο. Και να μην το έβλεπες όμως, δεν γινόταν να μην το ακούσεις. Σου τρυπούσε τα αυτιά, σαν να σε τύλιγε ολόκληρο, μία μεμβράνη κολλώδης που έδενε τα χέρια σου γύρω σου και δεν μπορούσες να κινηθείς. Και λίγο λίγο ανέβαινε προς το κεφάλι και το στόμα και στο έκλεινε. Ένιωθα σαν να έμπαινε στερεά ουσία από το στόμα μου, σαν να εισέπνεα και δεν υπήρχε αέρας να μπει μέσα στα σωθικά μου. Ζέστη...ζέστη και οχλοβοή...Αρένα...
Έναρξη παιχνιδιού
Μα, καλά, δεν σταματάνε ΠΟΤΕ;;; Αυτοί δεν βλέπουν καν το παιχνίδι, γυρισμένες πλάτες έχουν! Έλεος, δεν ακούμε καν τι λέει ο κόουτς! Ήρεμα, συγκεντρώσου, συγκεντρώσου, εδώ είναι το παιχνίδι, στο χόρτο.
Διάολε...!! Αυτό δεν είναι φάουλ;;; Μας έχουν θερίσει! Είναι παντού...πως μπορούν μέσα σε αυτό το σαματά...βουίζει το κεφάλι μου...ένα λεπτό να το βούλωναν μόνο, να συγκεντρωθώ...
Ωραία, τους κλείσαμε. Τώρα θέλει πίεση, μην βγάλουν τη μπάλα μακριά, πίεση και έρχεται το γκολ. Για να σας δω τώρα..Και τους είδα...
Δεν θυμάμαι ποιο λεπτό ήταν, αλλά εκείνη τη στιγμή κατάλαβα οτι σήμερα θα χάναμε. Δεν ήταν θέμα αξίας, τακτικής, τεχνικής, ιστορίας ή πρεστίζ. Δεν ήταν θέμα μονάδων ή ομάδας. Απλά θα χάναμε.
Πιέζαμε για το γκολ, εκείνοι άρχισαν τα λάθη, αλλά το κύμα ήχου από τις κερκίδες δυνάμωνε...Είναι δυνατόν;; Πιο πολύ;;; Σαν αέρας που σφυράει δίπλα σου και σου τρυπάει τα αυτιά, σφυρίγματα, φωνές, ακαταλαβίστικα συνθήματα, και αυτά τα άθλια χοροπηδητά που έκαναν όλο το γήπεδο να σείεται. Πάψτε επιτέλους, το κεφάλι μου...!!!
Σαν να έπαιρναν ενέργεια από αυτό...λες και ήταν συνδεδεμένοι με την κερκίδα...λες και είχαν μπει 50 από τους τρελούς στα τσιμέντα μέσα σε κάθε έναν από αυτούς και του έδιναν δύναμη...να τρέξει, να κλωτσήσει, να σηκωθεί, να πιέσει, και να μην νιώθει κούραση, πόνο, άγχος, φόβο...
Φόβο...ναι, φόβο ένιωσα και δεν ντρέπομαι, γιατί ξέρω οτι δεν ήμουν ο μόνος. Το είδα και στους άλλους. Δεν γίνεται, δεν γίνεται, δεν είναι συνθήκες αυτές. Ακόμα και η τύχη μαζί τους είναι, λες και τους το χρωστάει...
Διακοπή λόγω τραυματισμού
Εντάξει, δεν είναι τίποτα, σήκω, σήκω να τελειώνουμε να φύγουμε από εδώ.
Κοίταξα μία τελευταία φορά ψηλά. Γυμνοί, ιδρωμένοι, αναμαλλιασμένοι, παντού άσπρο και κυρίως μαύρο. Σημαίες, πανό, σήματα, και οι περισσότεροι όρθιοι. Ακόμα και μεγάλοι σε ηλικία και παιδιά, όρθιοι και αυτοί. Ποδόσφαιρο βλέπουν αυτοί ή πάνε σε μάχη;
Είδα την αγωνία στα πρόσωπά τους, είδα τη θέληση, το πάθος, την πίστη, την ελπίδα. Το πείσμα οτι μπορούν να κάνουν κάτι που φαίνεται μεγαλύτερο από αυτούς, οτι δεν θα εγκαταλείψουν, μέχρι να πάρουν αυτό που τους αξίζει. Όλοι μαζί, ένα σώμα, μία φωνή, ένα βλέμμα θέλησης και πίστης. Πόσο θα ήθελα να το έβλεπα και σε εμάς αυτό, θα μας έδινε φτερά σε κάθε παιχνίδι.
Τυχεροί τελικά, τυχεροί, γιατί είτε σήμερα όπως φαίνεται, είτε άλλη φορά εάν κάτι αλλάξει που δεν το πιστεύω πια, θα πάρουν τη χαρά που αναζητούν. Και, όπως φαίνεται, είναι κάτι πολύ παραπάνω από μία ποδοσφαιρική νίκη για αυτούς. Δεν εξηγείται αλλιώς, δεν γίνεται αλλιώς. Δεν ξέρω πως να το πω αλλιώς...οπότε θα το πω όπως το λένε αυτοί...
...ΠΑΟΚ"
ΥΓ. Σόρρυ για το σεντόνι
ΥΓ2. Γαμήστε τους. Πάθος και φωνή και θάρρος ό,τι κι αν γίνει.
