Paokmania.Gr

Το θλιβερό για τον Άρη και την ιστορία του δεν είναι ο αποκλεισμός από μια ομάδα όπως η Λαμία, κάτι που μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ομάδα ανά τα χρόνια, σε έναν θεσμό όπως αυτός του Κυπέλλου, ο οποίος κρύβει αρκετές εκπλήξεις.
Το θλιβερό είναι η κατάντια στην μορφή υποδούλωσης του συγκεκριμένου αθλητικού σωματείου απέναντι στον πιο ισχυρό αντίπαλο.
Είναι αυτό που διαφοροποιεί ένα μεγάλο κλαμπ, από έναν ιστορικό αθλητικό σύλλογο.
Ο ΠΑΟΚ ακόμα και στις δυσκολότερες εποχές του, μπορεί να επικεντρωνόταν μυωπικά στα τοπικά ντέρμπι, αλλά πάντα πάλευε απέναντι στον δυνατό και στο εκάστοτε κατεστημένο. Έβγαζε μια μορφή αντίδρασης, ακόμα και αν δεν μπορούσε να διεκδικήσει τίτλους σε μόνιμη βάση.
''Πουλούσε ακριβά το τομάρι του'' και ας είχε αυτοκαταστροφικές τάσεις. Ήξερες πως στον πυρήνα του συλλόγου υπάρχει μια τρέλα νικητή και υπό κατάλληλες προυποθέσεις, αυτή θα μπορούσε να αναδειχθεί. Ευτυχώς ζούμε σε εποχές που καταφέραμε να ζήσουμε αυτή τη λύτρωση.
Οι συμπολίτες προτίμησαν να χάσουν κάθε αίσθηση μαχητικότητας και να προσκυνήσουν απέναντι στο καταστημένο του ελληνικού ποδοσφαίρου, μήπως και έτσι καταφέρουν να επιβιώσουν στις δύσκολες ομολογουμένως αυτές εποχές.
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη καταδίκη τους τόσα χρόνια.


Και μια υποσημείωση:
- Σήμερα είδαμε επίσης πως καταλήγουν παιδιά των ακαδημιών, τα οποία δεν εκτιμούν τα όσα τους έχει προσφέρει ο ΠΑΟΚ και θαμπώνονται από τα εύκαιρα χρήματα της ομάδας του Πειραιά.

Έλα όμως στη θέση τους... Δεν είναι και λιγο αυτοί που αποκαλείς φιλοξενούμενους στην πόλη σου (και καλά) να κάνουν φιέστες σχεδόν κάθε χρόνο, να παίρνουν κύπελλα και πρωτάθλημα αήττητο, νταμπλ. Ήρθε ο φιλοξενούμενος, τους κατσικωθηκε και κάνει και γιορτες απανωτές. Τα παιδιά τους σταματήσαμε να πιστεύουμε σε Άη Βασίληδες και γίνονται παοκτσακια. Τα μόνα που ξεφεύγουν Ε είναι αυτά που τρώνε μπουλινγκ και βγάζουμε πρόωρα σπυριά, και όσα μπαίνουν τελευταία επιλογή στα διπλά της γειτονιάς ως τερματοφύλακες. Και όχι μόνο τώρα που το μέγεθος ενός Ιβάν μετράει από μόνο του αλλά και παλαιότερα όταν κλείναμε σπίτια με τέσσαρες στον γάβρος του Κόκκαλη και έσπαγε ο διάολος το ποδάρι του με ρεφενε μπουζούκια, κύπελλο δοκάρι και τα λοιπά. Δεν θέλει και πολύ η χαρά στα σκέλια του Παττακού να έχει περάσει στη μυθολογία και όσοι τη θυμούνται πλέον να θέλουνε μασελες. Δεν θέλει πολύ να μην τους πειράζει να πέσουμε φτάνει να μην πάρουμε τίτλο (ο βενος ήταν αν θυμάμαι καλά). Και πέσανε (και ξαναπεσανε και ξαναματαπεσανε και ξεχάσανε να ανέβουνε) και παράγκες λαμιωτικες είπανε και από τα παράθυρα πήγανε να ανέβουνε στη Β. Σιγά μην τους πειράξει μια ρετσινια με το γάβρο. Λογικό είναι ο εχθρός του εχθρού να είναι φίλος τους. Έχει καει η γούνα τους πλέον για να τους νιαξει αν είναι όμορφη .

Ειδα ξανα δηλωσεις και συνειδητοποιω οτι ο Γρηγοριου λεει «το πεναλτι τους δοθηκε» και λεω οκ, νομιζει οτι δεν ηταν πεναλτι. Αλλα μετα την ψυλλιαζομαι οτι μαλλον εννοει οτι το εδωσε ο Τζανδαρης! Εικασιες κανω βεβαια, και ο Γρηγοριου της ιδιας συνομωταξιας ειναι. Βεβαια και το αυτογκολ ο Τζανδαρης πηγε να το βαλει. Τζανδαρη ολα εδω πληρωνονται

Είναι όχι τόσο το αυτογκόλ που είναι ενστικτώδης κίνηση, αλλά το ποσό ατσαλα πέφτει και κάνει πέναλτι στο τέλος.
Αν όντως είναι πιαστος, τότε μιλάμε για μεγάλο θεατρίνο στο πως πανηγυρίζει στο γκολ και στην απόκρουση στο τέλος. Ο Σαλιαγκας θέλει δουλειά ακόμη ...

Ρε η γαβροφυλλαδα η sportday δεν λεει πουθενα στο εξωφυλλο για τον ΟΑΡΗΣ

τοση πικρα; Μηπως δεν ειδα καλα;

hawklord έγραψε:Είναι όχι τόσο το αυτογκόλ που είναι ενστικτώδης κίνηση, αλλά το ποσό ατσαλα πέφτει και κάνει πέναλτι στο τέλος.
Αν όντως είναι πιαστος, τότε μιλάμε για μεγάλο θεατρίνο στο πως πανηγυρίζει στο γκολ και στην απόκρουση στο τέλος. Ο Σαλιαγκας θέλει δουλειά ακόμη ...

Αν δεν έσπαζε την μπάλα εκεί ο Τζανδαρης ερχόταν τρέιλερ ένα μαύρος του Άρη και θα το κάρφωνε...

ΝΑΤΟΙ ΝΑΤΟΙ ΟΙ ΑΗΤΤΗΤΟΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ!!!

WeWillRockYou έγραψε: Το θλιβερό είναι η κατάντια στην μορφή υποδούλωσης του συγκεκριμένου αθλητικού σωματείου απέναντι στον πιο ισχυρό αντίπαλο.
Είναι αυτό που διαφοροποιεί ένα μεγάλο κλαμπ, από έναν ιστορικό αθλητικό σύλλογο.
.

Το ακόμη πιο θλιβερό είναι η αποδοχή και επιδοκιμασια, αυτής της κατάστασης από τον κόσμο του ο αρης.

Δεν υπάρχει κάτι θλιβερό όταν μιλάμε για το ερπετό. Όλη τους η ύπαρξη είναι μία θλίψη. Εύχομαι και τα υπόλοιπα 100 χρόνια (αν δεν διαλυθούν τελείως) να συνεχίσει αυτή η παράδοση.

Πόσο θα ήθελα μια ένωση με τη γριά!

Καλά όλα αυτά, αλλά με εκείνα τα ακτινίδια τι θα γίνει?

Γυρω στις 22.30 το βραδυ η 5χρονη κορη μου απο το κρεβατι της: Μαμααααααα γιατι ο μπαμπας τραγουδαει και τωρα κλαινε τα σκουλικακια? τι του εκαναν???

Μην αφήνεις το παιδί με απορίες

Αυτός ο Ματεο Γκαρσία πως σάπισε έτσι? Ή πάντα τόσο χάλια ήταν? Γιατί την πρώτη χρονιά φαινόταν για καλός παίκτης.

Κάρμα λέγεται ρουφιάνοι.
Που μας ζαλίζατε με τα μπαλάκια στις κληρώσεις και πανηγυρίζατε για τη Λαμία.
Που μας ζαλίζατε για τα πέναλτι και πήρατε και μούφα και τα χάσατε.
Ρουφάτε τώρα και παρακαλάτε να μας αποκλείσει το αφεντικό σας γιατί αλλιώς την ξέρετε την ιστορία.
Σιχάματα.

Έμεινα άφωνος (speachless) από την συγκινητική προσπάθεια του Τζανδάρη να πετύχει γκολ για τον Άρη. Τόσο στο 64΄ που το αποκρούει πάνω στη γραμμή ο Σέρβος τερματάς, όσο και στο πέναλτυ που χαρίζει στον Άρη δευτερόλεπτα μετά την λήξη και των καθυστερήσεων, που ο Καραντώνης βεβαίως δεν είχε σταματήσει τον αγώνα.
ΚΑΤΑΝΤΙΑ!
Το ίδιο ισχύει και για τον άλλο πρώην (ευτυχώς) παίκτη μας, τον Μάριο!
Όλα εδώ πληρώνονται Μάριε!

Δεν ήταν στημένος, από τους πρώτους στους πανηγυρισμούς και στο γκολ της Λαμίας και στην απόκρουση του Σαράνοφ.
Απλά είναι τραγικά άμπαλος, για τον Τζανδάρη μιλάμε όχι τον Πίρλο. Ένα τραγί και μισό και κάποιοι κράζανε τον ΠΑΟΚ που έχανε το υπερταλέντο.