DimisK έγραψε:ααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα
.... ρνάκι άσπρο και παχύ, της μάνα σου καμάρι,
θα μας έλθεις με πύραυλο ή μήπως με μουλάρι;
Σε πύραυλο αν κάθεσαι, εγώ πώς να σε φτάσω,
θα σε κοιτάω εκεί ψηλά και έτοιμος να σκάσω.
Στον πύραυλο σ ανέβασαν, αφ υψηλού κοιτάζεις
μας παριστάνεις το πουλί, εκεί ψηλά «Φωλιά»ζεις.
Τουλάχιστον έλα χαμηλά, να σε φωτογραφήσω,
αφού απ’ ό,τι οσφραίνομαι, μάλλον δε θα σε ψήσω.
Φωτογραφία και όμορφη, αρνάκι να σου βγάλω,
να σε κοιτάω στο ακριβό, κάδρο που θα σε βάλω.
Πες μου κάνεις ακόμα μπεε ή άλλαξε η φωνή σου,
γιατί εδώ κι αρκετό καιρό ξέχασα την οσμή σου•
Ανάμνηση από σένα πια, μου έχει μείνει η σούβλα,
η ψησταριά, τα κάρβουνα και πέντε - δέκα τούβλα.
Κι όπως βλέπω αρνάκι μου, τα πράγματα ως πάνε,
ολίγοι θα είναι οι τυχεροί, που εφέτος θα σε φάνε.
Έθιμο να σε σουβλίζουμε, παλιό είναι στην Ελλάδα,
μα βλέπω θα την βγάζουμε στο εξής με φασουλάδα.
Και όσο περνάει ο καιρός και αλλάζουνε τα χρόνια,
δε θα γνωρίζουν πως στη γη, ζούνε αρνιά, τα εγγόνια.
Θα μας ρωτά το αθώο μικρό, παιδί ή το εγγονάκι,
«παππού, το αρνάκι περπατά ή πετάει σαν πουλάκι;»
Τι πρέπει φίλοι να του ειπώ, η γνώμη του να αλλάξει,
πως οι αρμόδιοι σε γυπαετό, το έχουν μεταλλάξει;
Όπως όλοι αισθανόμαστε, φίλοι μου και ο οβελίας,
θα γίνει ανάμνηση γλυκιά και είδος πολυτελείας...
