Pepermint έγραψε:Καλημέρα σε όλες και όλους
Όσο υπάρχουν Έλληνες που τον εμφύλιο πόλεμο τον αποκαλούν "συμμοριτοπόλεμο" η πληγή αυτή δεν πρόκειται να κλείσει.
εχμμμ...ο ΟΗΕ αδελφέ τον απεκάλεσε έτσι...
Ακαταλληλο το επιχειρημα σου περι ΟΗΕ. Δεν θελω να πω ιδιαιτερα πολλα για τον συγκεκριμενο οργανισμο. Απλα θα αναφερω οτι επι σειρα ετων μετα το 1917, ο ΟΗΕ (ως Κοινωνια των Εθνων τοτε) δεν αναγνωριζε οτι υπαρχει ενα κρατος με το ονομα ΕΣΣΔ. Το κρατος βεβαια αυτο υπηρχε, ανεξαρτητα απο το αν το αναγνωριζε ο ΟΗΕ ή οχι.
η...πληγή...ανήκει σε όσους νιώθουν πληγωμένοι...επειδή δεν γίναμε σοβιετικός ''παράδεισος''
Συμφωνω στο πρωτο σκελος. Η πληγη ανηκει στους ηττημενους, οι οποιοι ειρησθω εν παροδω, ειναι αρκετα περισσοτεροι απο το πολιτικο γραφειο του Ζαχαριαδη. Αντιπαρερχομαι το σοβιετικος “παραδεισος”, καθως αν ενθυμουμαι καλα, η αποψη σου για το βιοτικο επιπεδο του μεσου Σοβιετικου ηταν οτι ετρωγε ενα κρεμμυδι την ημερα. Η Ελλαδα παντως ηταν απολυτως βεβαιο πως δεν θα γινοταν “σοβιετικος παραδεισος”. Στις συμφωνιες της Γιαλτας ηταν εγγεγραμενη στην δυτικη ζωνη επιρροης. Πιθανη αναμειξη του Σταλιν στα ελληνικα πραγματα, υστερα απο ενδεχομενη ΕΑΜικη εξουσια το 1944, ή και νικη του ΔΣΕ στον εμφυλιο (πραγμα παντελως απιθανο για μια σειρα αιτιων), θα οδηγουσε σε ανοιχτη αναμειξη των ΗΠΑ στην δικη του ιμπεριαλιστικη ζωνη επιρροης, πραγμα που φυσικα ο Σταλιν δεν θα επιθυμουσε σε καμια περιπτωση. Ενα πραγμα που χαρακτηριζει την αντιπαραθεση της περιοδου 1944-1949 ειναι η παντελης απουσια ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ βοηθειας απο την πλευρα του Σταλιν (τα ψεμματα με τα οποια φουσκωνε τις προσδοκιες των ανταρτων ο Ζαχαριαδης ειναι γνωστα).
προσωπικά δεν έχω ούτε νιώθω καμία πληγή...όπως και πληθώρα τότε αριστερών που ομολογούν ''ευτυχώς χάσαμε''
Προσωπικα, νιωθω το αντιθετο απο εσενα σε αυτο το ζητημα. Το πληθωρα ειναι επιεικως λεκτικη υπερβολη. Απλα ειναι καλο θεμα για τα ΜΜΕ να προβαλλονται εντονοτατα αυτες οι αποψεις. Ειδικα ο Τακης Λαζαριδης, συγκρατουμενος, και πρωην, ή ακριβεστερα ποοολυυυ πρωην, συντροφος του Νικου Μπελογιαννη, που εχει γραψει ενα βιβλιο με τον τιτλο “Ευτυχως ηττηθηκαμε συντροφοι” υπηρξε τακτικος καλεσμενος σε διαφορες εκπομπες που πραγματευονταν το θεμα. Εστω και ετσι ομως στην δικη σου πληθωρα, θα μπορουσα να αντιπαραθεσω μια υπερπληθωρα αλλων που δεν ειναι καθολου ικανοποιημενοι που εχασαν.
ταμπού ?...ταμπού είναι για τους σταλινιστές...που ποτέ δεν χωνέψανε την νεαντερντάλια λογική των ''ηγετών'' τους (sic)
Δεν ειναι μονο οι σταλινιστες του κομματος στο οποιο προφανως αναφερεσαι οι οποιοι αντιταχθηκαν στα μηνυματα της ταινιας. Ουσιαστικα συσσωμη η Αριστερα εχει αναφερθει κριτικα ή και επικριτικα (στις περισσοτερες περιπτωσεις που εχω εγω υπ'οψιν μου τουλαχιστον). Τοσο μελη του αλλου θεωρουμενου αριστερου κομματος της Βουλης, για το οποιο μπορει κανεις να πει διαφορα πραγματα, σιγουρα ομως δεν μπορει να το χαρακτηρισει σταλινικο, οσο και αριστεροι που δεν προσκεινται σε καποιο απο τα δυο κομματα.
οι φρίκες...είναι καταγεγραμμένες και όποιος θέλει τις βλέπει
Συμφωνω απολυτως. Οι φρικες ειναι οντως καταγεγραμμένες, και οποιος θελει οντως τις βλεπει.
όποιος δεν θέλει...απλά δηλώνει...πληγωμένος
Διαφωνω. Οποιος δεν θελει, δηλωνει απλα υπερανω. Κατα σατανικη συμπτωση βεβαια 9.9 στους δεκα υπερανω εχουν απολυτως σαφη προτιμηση σε ενα απο τα δυο αντιμαχομενα στρατοπεδα.
....η οποία απλά αποτυπώνει...την δια της βίας στρατολόγηση...
Ο ΔΣΕ προεβη σε βιαιη στρατολόγηση στα τελη του πολεμου, οταν ηταν εντελως φανερο, στριμωγμενος καθως ηταν πλεον στα βορεια συνορα, οτι περιπτωση νικης δεν υπηρχε, οποτε ο πνιγμενος απο τα μαλλια του πιανεται (παρεμπιπτοντως αυτη ειναι και η περιοδος στην οποια αναφερεται ο Βουλγαρης). Τοσο ο ΕΛΑΣ, οσο και ο ΔΣΕ που τον διαδεχθηκε ηταν στο συντριπτικα μεγαλυτερο μερος της υπαρξης τους, εθελοντικοι στρατοι. Αυτος ειναι και ο απαραιτητος ορος υπαρξης ενος ανταρτικου. Σε γενικες γραμμες, αν οι ανταρτες στρατολογουν μαζικα με την βια, τοτε θα βρεθουν αιχμαλωτοι των βιαια στρατολογηθεντων τους οποιους εχουν οπλισει, με ευλογες δυσαρεστες συνεπειες για τους ανταρτες. Εντελως αντιθετη ηταν η περιπτωση με τα φασιστικα στρατευματα κατοχης και τους ταγματασφαλιτες συνεργατες τους την περιοδο 1941-1944, οι γραμμες των οποιων πυκνωναν λογω της στρατολογησης απο το Κρατος. Παρομοιως και για τον κυβερνητικο στρατο του Εμφυλιου. Θα ειχε ενδιαφερον να αναλογιστει κανεις ποσοι ανθρωποι θα στελεχωναν ενα ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΟ κυβερνητικο στρατο το ετος 1946 ή το ετος 1947.
Τελος θα ηθελα να παρατηρησω κατι γενικοτερο. Η ιστορια γραφεται μετα την υπαρξη του συμβαντος. Η Ιστορια ομως γραφει την ωρα που συμβαινει. Οι ανθρωποι που δεν γραφουν την ιστορια, αλλα γραφουν Ιστορια οι ιδιοι, ως ζωντες οργανισμοι μεσα στις φωτιες ενος κατακλυσμικου παροντος, εχουν υπ'οψιν τους μονο το παρελθον και τις προοπτικες που διαγραφονται στο συγκεκριμενο παρον το οποιο βιωνουν. Οποτε λογικες του “ευτυχως ηττηθηκαμε” ειναι εκτος Ιστορικου τοπου και χρονου. Οι ανθρωποι που βρισκονται καταμεσης μιας πυρακτωμενης ιστορικης καταστασης, οι ανθρωποι που ανεβαινουν στο βουνο για να πολεμησουν τον ναζισμο, οι ανθρωποι που προσδοκουν οτι ενα νεο μελλον θα ανατειλει, δεν γνωριζουν οτι η ΕΣΣΔ θα καταρρευσει σε ορυμαγδο μισο αιωνα αργοτερα. Δεν γνωριζουν δηλαδη αυτο, που καποιοι επικαλουνται οτι γνωριζουν σημερα. Το μονο που γνωριζουν ειναι η ζωσα υπαρξη τους μεσα σε ενα συγκεκριμενο κοινωνικο περιβαλλον και οι αγωνες που θα πρεπει να κανουν προκειμενου να δημιουργησουν ενα καλυτερο κοσμο. Αυτοι ειναι οι πραγματικοι Ιστορικοι ανθρωποι.
Αλλα και σε οσους νομιζουν οτι η υποθεση των εναλλακτικων λυσεων απεναντι στον καπιταλισμο εχει τελειωσει ανεπιστρεπτι, εχω να αντιπαραβαλλω με την πενιχροτατη γνωση της Ιστοριας που εχω, οτι στην πορεια των αιωνων, τοσο στον δουλοκτητικο, οσο και στον φεουδαρχικο, οσο και στον καπιταλιστικο τροπο παραγωγης η εξεγερσιακη αντιδραση απο τα κατω ειναι ενα μοτιβο που τεινει να επαναλαμβανεται. Αν μαλιστα κατι διακρινει ιστορικα τον καπιταλισμο απο το 1793 μεχρι το 1991 ειναι οτι, σε αντιθεση με την φεουδαρχια και την δουλοκτησια, αποτελει το μοναδικο ταξικο συστημα που εχει απειληθει συθεμελα και επαναλαμβανομενα σε μολις 2 αιωνες υπαρξης. Απλα εμεις ζουμε σε μια εποχη οπου υπαρχει ο αναμφισβητητος ιδεολογικος, αλλα και υλικος φυσικα, θριαμβος του ατομικου εναντι του συλλογικου, του ιδιωτικου εναντι του δημοσιου, πραγμα που εχει αναμφισβητητες συνεπειες για την υποθεση της δημοκρατιας απο τα κατω, μια υποθεση που δεν υπαρχει πλεον στο προγραμμα. Ατομικος ανταγωνισμος, ατομικη ματαιοδοξια, καταβαραθρωση οποιασδηποτε εννοιας συλλογικοτητας και συντροφικοτητας (“γιατι αυτοι που κανουν απεργια μου κλεινουν τον δρομο και δεν μπορω να περασω με το αμαξι?” αναρωτιεται πλεον ενας ανθρωπος με λιγοτερο απο 1000 ευρω μηνιαιο εισοδημα, που πληρωνει νοικι και εχει οικογενεια), ελλειψη στοιχειωδους πολιτισμικου οριζοντα. Αυτη ειναι η αντζεντα της Ημερας στην οποια ζουμε. Ωστοσο οπως ειχε πει και καποιος Φρίντριχ : “Το μονο αμεταβλητο στην ανθρωπινη Ιστορια ειναι η μεταβολη”. Εννοουσε την Μεταβολη σε Ιστορικο χρονο. Χρονο διχως διασταση, Χρονο αγερωχο. Χρονο τελειως διαφορετικου μεγεθους απο την μικρουλα περιορισμενη διαρκεια κατα την οποια θα ειμαστε εμεις κατοικοι αυτου του πλανητη και θα νομιζουμε (ολοι μας) οτι εχουμε βγαλει τελεσιδικα συμπερασματα για την πορεια της Ιστοριας.
) θα αντιπαρελθω ολες τις νεες παπαροπαραγωγες που προσπαθουν να σε τρομαξουν μονο με αποτομους κροτους στη διαπασων και θα προτινω ενα ψυχολογικο θριλερ απο τη μακρινη Νεα Ζηλανδια:
)
)
