Re: Fernando Santos
Δημοσιεύτηκε: Πέμ 17 Δεκ 2009, 07:11
Αφου έχει γίνει που έχει γίνει σουρεαλιστικό το θέμα, δεν θέλει και πολύ να το κάνουμε ντανταιστικό...έλα ένα σμπρώξιμο όλοι μαζί...
ο Αννωβεριώτης (από το Αννόβερο ή την Άνω Βέροια, θα σας γελάσω) Κουρτ Σβίτερς, αποθνήσκων προ 60ετίας, μας στέλνει ευγενικά το παρακάτω ποίημα, με την υποσημείωση μάλιστα, αφιερωμένο...α να χαθείς φάντασμα βλάκα:
μέσα στην μέση στ' αριστερό γόνατο
μέσα στην μέσα ακριβώς είχε
μια μικρή κόκκινη ελιά,
ήταν μία μόνον τον αριθμό,
αλλά κι αν ήταν δύο
αφού ήταν στη μέση στο γόνατο
Μόνο η μία κατείχε ακριβώς την μέση
οπότε περιττεύει κάθε συζήτηση
Χα!, αμ δε που θα έμενε έτσι. Ο κύριος Βασίλυ Καντίνσκι επιμένει να επέμβει φωνασκώντας πως έχει πράματα να βάλει στην θέση τους. Βρε άη τράβα τα βυζιά σου βλάκα είμαι έτοιμος να του πω αλλά με προλαβαίνει και το δακτυλογραφεί όσο φτερνίζομαι:
Ήταν ένα μεγάλο 3 άσπρο σε σκουροκαφέ. Τα άνω του άγκιστρο ήταν ίσο με το κάτω. Έτσι σκέπτονταν πολλοί άνθρωποι. Και όμως ήταν αυτό το άνω
κατά τι, κατά τι, κατά τι,
μεγαλύτερο από το κάτω.
Αυτό το 3 έβλεπε πάντα αριστερά - ποτέ δεξιά. Εκτός αυτού έβλεπε κάπως προς τα κάτω, διότι ο αριθμός μόνο φαινομενικώς ήταν ίσιος. Στην πραγματικότητα, που δεν είναι εύκολο να δούμε, ήταν το άνω
κατά τι, κατά τι, κατά τι,
μεγαλύτερο μέρος γερμένο αριστερά.
Έτσι έβλεπε αυτό το μεγάλο 3 πάντα αριστερά
και κατά τι προς τα κάτω.
Ίσως ήταν και αλλιώς.
Ακόμα τρέχει να γλιτώσει την σφαλιάρα ο καριόλης. Άκου το 3, τι είσαι ρε κόπανε, σκουλικάρης γαμώ τον γαλάζιο σου ρόιτερ γαμώ. Και εκεί που του πετούσα τα παπούτσια στην μάπα και τον κόντευα στο ένα μέτρο είδα πως κι άλλος μου είχε πιάσει την θέση. Έδωσα μία και βρέθηκα στο κατόπι του, δεν πρόλαβα ο καημένος, ήταν ο κόουτς που ήδη είχε πιάσει τα στυλά και αντέγραφε στίχους απ' τον επιτάφιο του Ούγκο Μπαλ:
Ο άνθρωπος που φέρετε στον τάφο
Φαίνεται υψηλός και παγωμένος
κι όμως ήταν με το Φαίνεσθαι ερωτευμένος
για αυτό προσέχετε, νεκρό να μην τον πείτε.
Όχι και συ ρε δάσκαλε, γιατί έτσι; Γάμα τα ρε ναύαρχε, μου απάντησε ο Φερνάνδος, βαρέθηκα εδώ, όλο γαμήσια, ντρόγκια, λιώματα, δεν μπορώ άλλο, όλα άσκοπα, κάθε μέρα να γεμίζουμε το μυαλό μας και να αδειάζουμε τον πούτσο μας, που θα πάει αυτό ρε συ, δεν μπορώ άλλο, θέλω και κάτι να προσφέρω στην κοινωνία, στον ΠΑΟΚ να πούμε που μου χουν ξηγηθεί σπαθί τόσα χρόνια και με περιμένουν να κάνω και καμιά δουλειά που και που, θα με φάν που θα με φαν μην πάω και τσάμπα φαγωμένος. Σταμάτησε, το ξανασκέφτηκε για ένα δευτερόλεπτο και γύρισε μετανιωμένος βαρώντας τα πλήκτρα πιο δυνατά από ποτέ:
Γιουχάρετε, φωνάξτε, κλοτσήστε με στα μούτρα, τι έγινε; Θα συνεχίσω να σας λέω πως είστε ημιηλίθιοι. Σε λίγους μήνες, οι φίλοι μου και εγώ θα σας πουλάμε τις φωτογραφίες μας για λίγα φράγκα (Φρανσίς Πικάμπια - Manifeste Cannibale DADA)
Άντε πάμε για κανά πατσά τώρα πήγε να μου πει αλλά τον πρόλαβα, κόουτς γάμα το, πάμε να την πέσουμε να μην κουτουλάμε αύριο, και πρέπει να πάω να πληρώσω εγώ τον ΟΤΕ, είναι και σύ να μάθεις στον Μαλεζά πως θα βγάλει γκόμενα σαν του Τσιρίλου...και κει που τα λεγα αυτά είδα πως τον πήρε ο ύπνος, και την ώρα που πήγα να τον μαζέψω και που είχα βάλει τον ώμο μου κάτω απ' την πλάτη του για να τον σηκώσω, τ' ορκίζομαι πως τον άκουσα και μουρμούριζε "έντεκα αυτοί έντεκα κι εμείς γαμώ την πα...ία σας"...
ο Αννωβεριώτης (από το Αννόβερο ή την Άνω Βέροια, θα σας γελάσω) Κουρτ Σβίτερς, αποθνήσκων προ 60ετίας, μας στέλνει ευγενικά το παρακάτω ποίημα, με την υποσημείωση μάλιστα, αφιερωμένο...α να χαθείς φάντασμα βλάκα:
μέσα στην μέση στ' αριστερό γόνατο
μέσα στην μέσα ακριβώς είχε
μια μικρή κόκκινη ελιά,
ήταν μία μόνον τον αριθμό,
αλλά κι αν ήταν δύο
αφού ήταν στη μέση στο γόνατο
Μόνο η μία κατείχε ακριβώς την μέση
οπότε περιττεύει κάθε συζήτηση
Χα!, αμ δε που θα έμενε έτσι. Ο κύριος Βασίλυ Καντίνσκι επιμένει να επέμβει φωνασκώντας πως έχει πράματα να βάλει στην θέση τους. Βρε άη τράβα τα βυζιά σου βλάκα είμαι έτοιμος να του πω αλλά με προλαβαίνει και το δακτυλογραφεί όσο φτερνίζομαι:
Ήταν ένα μεγάλο 3 άσπρο σε σκουροκαφέ. Τα άνω του άγκιστρο ήταν ίσο με το κάτω. Έτσι σκέπτονταν πολλοί άνθρωποι. Και όμως ήταν αυτό το άνω
κατά τι, κατά τι, κατά τι,
μεγαλύτερο από το κάτω.
Αυτό το 3 έβλεπε πάντα αριστερά - ποτέ δεξιά. Εκτός αυτού έβλεπε κάπως προς τα κάτω, διότι ο αριθμός μόνο φαινομενικώς ήταν ίσιος. Στην πραγματικότητα, που δεν είναι εύκολο να δούμε, ήταν το άνω
κατά τι, κατά τι, κατά τι,
μεγαλύτερο μέρος γερμένο αριστερά.
Έτσι έβλεπε αυτό το μεγάλο 3 πάντα αριστερά
και κατά τι προς τα κάτω.
Ίσως ήταν και αλλιώς.
Ακόμα τρέχει να γλιτώσει την σφαλιάρα ο καριόλης. Άκου το 3, τι είσαι ρε κόπανε, σκουλικάρης γαμώ τον γαλάζιο σου ρόιτερ γαμώ. Και εκεί που του πετούσα τα παπούτσια στην μάπα και τον κόντευα στο ένα μέτρο είδα πως κι άλλος μου είχε πιάσει την θέση. Έδωσα μία και βρέθηκα στο κατόπι του, δεν πρόλαβα ο καημένος, ήταν ο κόουτς που ήδη είχε πιάσει τα στυλά και αντέγραφε στίχους απ' τον επιτάφιο του Ούγκο Μπαλ:
Ο άνθρωπος που φέρετε στον τάφο
Φαίνεται υψηλός και παγωμένος
κι όμως ήταν με το Φαίνεσθαι ερωτευμένος
για αυτό προσέχετε, νεκρό να μην τον πείτε.
Όχι και συ ρε δάσκαλε, γιατί έτσι; Γάμα τα ρε ναύαρχε, μου απάντησε ο Φερνάνδος, βαρέθηκα εδώ, όλο γαμήσια, ντρόγκια, λιώματα, δεν μπορώ άλλο, όλα άσκοπα, κάθε μέρα να γεμίζουμε το μυαλό μας και να αδειάζουμε τον πούτσο μας, που θα πάει αυτό ρε συ, δεν μπορώ άλλο, θέλω και κάτι να προσφέρω στην κοινωνία, στον ΠΑΟΚ να πούμε που μου χουν ξηγηθεί σπαθί τόσα χρόνια και με περιμένουν να κάνω και καμιά δουλειά που και που, θα με φάν που θα με φαν μην πάω και τσάμπα φαγωμένος. Σταμάτησε, το ξανασκέφτηκε για ένα δευτερόλεπτο και γύρισε μετανιωμένος βαρώντας τα πλήκτρα πιο δυνατά από ποτέ:
Γιουχάρετε, φωνάξτε, κλοτσήστε με στα μούτρα, τι έγινε; Θα συνεχίσω να σας λέω πως είστε ημιηλίθιοι. Σε λίγους μήνες, οι φίλοι μου και εγώ θα σας πουλάμε τις φωτογραφίες μας για λίγα φράγκα (Φρανσίς Πικάμπια - Manifeste Cannibale DADA)
Άντε πάμε για κανά πατσά τώρα πήγε να μου πει αλλά τον πρόλαβα, κόουτς γάμα το, πάμε να την πέσουμε να μην κουτουλάμε αύριο, και πρέπει να πάω να πληρώσω εγώ τον ΟΤΕ, είναι και σύ να μάθεις στον Μαλεζά πως θα βγάλει γκόμενα σαν του Τσιρίλου...και κει που τα λεγα αυτά είδα πως τον πήρε ο ύπνος, και την ώρα που πήγα να τον μαζέψω και που είχα βάλει τον ώμο μου κάτω απ' την πλάτη του για να τον σηκώσω, τ' ορκίζομαι πως τον άκουσα και μουρμούριζε "έντεκα αυτοί έντεκα κι εμείς γαμώ την πα...ία σας"...