Re: Νέα, άρθρα & σχόλια για άλλες ελληνικές ομάδες ΧVII
Δημοσιεύτηκε: Κυρ 28 Σεπ 2025, 11:40
Επειδη αναφέρθηκε το παιχνιδι του Αλμέιδα και ποιος το κατάλαβε και το αντιμετωπισε, παραθετω και την δική μου γνώμη.
Το παιχνιδι του Αλμέιδα στηρίζονταν στην ανοχή της διαιτησίας. Δεν είχε ούτε έχει σχέση με ποδόσφαιρο. Θα φανεί αυτό τώρα που πηγε στην Ισπανία και σε μια ομάδα όπως η Σεβίλλη.
Το παιχνιδι του Αλμέιδα είχε δυο άξονες, μαν του μαν με σκληρά φάουλ σε όλο το μήκος και πλάτος του γηπέδου και θεατρινισμούς των παικτων της αεχ σε κάθε άγγιγμα των αντιπάλων. Αυτό το παιχνιδι δεν στέκεται χωρίς βοήθεια από διαιτησία.
Ο Μεντιλιμπαρ και ο γαυρος είχαν απλώς 50-50 διαιτησία, στα ματς με αεχ τουλάχιστον, κάτι που δεν είχε ο ΠΑΟΚ. Τόσο απλό είναι.
Η αεχ είχε επίσης πισω της όλα τα ΜΜΕ του ΠΟΚ, τα οποία προσπάθησαν να πεισουν, και εν πολλοίς το κατάφεραν, τους άμπαλους Έλληνες φιλάθλους γιά την ποδοσφαιρική αξία της ομάδας και του προπονητη.
Τρεις παίκτες προβληθηκαν περισσοτερο για να στηρίξουν το αφήγημα. Ο Αραούχο, ο Πινεδα και ο Γκαρσία.
Λίγο ποδοσφαιρο να ξέρει κανείς και να είναι παρατηρητικος καταλαβαίνει την ποδοσφαιρική απάτη.
Ο Γκαρσία είναι κατά βάση ένας γρήγορος και δυνατός αθλητής, μόνο αυτό όμως. Δεν έχει τα δυο βασικά στοιχεία ενός ποδοσφαιριστή, το κοντρόλ και το οδήγημα της μπάλας. Εννοείται ότι δεν έχει ούτε πλασέ, μόνο μυτο. Στο 90% των περιπτωσεων κέρδιζε τις μονομαχίες με φάουλ που δεν σφυρίζονταν.
Ο Αραούχο οπως και ο Πινεδα είχαν τα βασικά στοιχεία του ποδοσφαιριστή, αυτό όμως που κυριαρχούσε στο παιχνιδι τους με την αεχ του Αλμέιδα ήταν ο θεατρινισμός τους. Θεωρώ λίγο καλύτερο ποδοσφαιριστή τον Αραούχο. Ο Πινέδα είναι απλά ένας καλός ποδοσφαιριστης, τίποτε το ιδιαίτερο. Το βασικό του πλεονεκτημα είναι ότι είναι εξαιρετικός θεατρίνος. Επειδή δεν είναι ούτε πιο δυνατός ουτε πιο γρήγορος από τον μέσο αντίπαλο πέφτει με πολύ ωραίο θεατρικά τρόπο πανω στα ποδια του αντιπάλου και παιρνει φάουλ. Όταν όμως ο αντίπαλος τον παιζει από απόσταση είναι απλά καλός. Και ο Μεντιλιμπαρ και ο Λουτσέσκου και αρκετοί άλλοι το είχαν καταλάβει, κι αν προσεξετε το παιχνιδι τους θα το διαπιστώσετε και σεις.
Και οι δυο αυτοί παικτες βέβαια έχουν πολυ καλή τριπλα και καλό έως πολυ καλό σουτ.
Χωρίς την διαιτητική αβάντα όμως ούτε αυτοί ούτε η αεχ και ο Αλμέιδα θα ήταν αυτό που μας παρουσιαστηκαν ότι είναι.
Για μένα ο καλυτερος παικτης της αεχ του Αλμέιδα ήταν ο Βιντα, ο μόνος ποδοσφαιρικα αξιόλογος κατά την γνώμη μου. Δεν θα ήθελα όμως για παίκτη έναν νεοναζί στην ομάδα μας.
ΥΓ. Ένα από τα θετικά στοιχεία στο παιχνιδι της αεχ του Αλμέιδα ήταν πως όταν έχανε την μπάλα δεν φοβόταν να κάνει αμέσως φάουλ, ήξερε βέβαια πως δεν θα σφυρίζονταν όλα. Η διαιτησία βοήθησε και σε αυτό. Έτσι κέρδιζε μέτρα η αεχ στο γήπεδο και μπορουσε να οργανωθεί στην επιθεση και έτσι κέρδιζε χρόνο να οργανωθεί στην άμυνα όταν έβγαινε στην αντεπίθεση ο αντίπαλος.
Η σημασία αυτου του γεγονότος είναι κομβική για μια ομάδα που παιζει μαν του μαν. Όταν παιζεις μαν του μαν στην ουσία αντιγράφεις την διάταξη του αντιπάλου, την καθρεφτίζεις για να το θέσω σωστά.
Δεν έχεις επομένως την δυνατότητα να κάνεις οργανωμένο τρανζίστορ ούτε επιθετικό ούτε αμυντικό. Χρειάζεται ένας διαιτητής που είτε θα δώσει φάουλ υπέρ σου στο μισό του αντιπάλου για να μπορέσεις να οργανωθεις επιθετικά, είτε να μην σε φορτώσει με κίτρινες όταν κάνεις συνεχώς φάουλ στο δικό σου μισό δίνοντάς σου τον χρόνο να οργανώσεις την άμυνα.
Αυτό ήταν με δυο λόγια το παιχνιδι του Αλμέιδα και της αεχ.
Το παιχνιδι του Αλμέιδα στηρίζονταν στην ανοχή της διαιτησίας. Δεν είχε ούτε έχει σχέση με ποδόσφαιρο. Θα φανεί αυτό τώρα που πηγε στην Ισπανία και σε μια ομάδα όπως η Σεβίλλη.
Το παιχνιδι του Αλμέιδα είχε δυο άξονες, μαν του μαν με σκληρά φάουλ σε όλο το μήκος και πλάτος του γηπέδου και θεατρινισμούς των παικτων της αεχ σε κάθε άγγιγμα των αντιπάλων. Αυτό το παιχνιδι δεν στέκεται χωρίς βοήθεια από διαιτησία.
Ο Μεντιλιμπαρ και ο γαυρος είχαν απλώς 50-50 διαιτησία, στα ματς με αεχ τουλάχιστον, κάτι που δεν είχε ο ΠΑΟΚ. Τόσο απλό είναι.
Η αεχ είχε επίσης πισω της όλα τα ΜΜΕ του ΠΟΚ, τα οποία προσπάθησαν να πεισουν, και εν πολλοίς το κατάφεραν, τους άμπαλους Έλληνες φιλάθλους γιά την ποδοσφαιρική αξία της ομάδας και του προπονητη.
Τρεις παίκτες προβληθηκαν περισσοτερο για να στηρίξουν το αφήγημα. Ο Αραούχο, ο Πινεδα και ο Γκαρσία.
Λίγο ποδοσφαιρο να ξέρει κανείς και να είναι παρατηρητικος καταλαβαίνει την ποδοσφαιρική απάτη.
Ο Γκαρσία είναι κατά βάση ένας γρήγορος και δυνατός αθλητής, μόνο αυτό όμως. Δεν έχει τα δυο βασικά στοιχεία ενός ποδοσφαιριστή, το κοντρόλ και το οδήγημα της μπάλας. Εννοείται ότι δεν έχει ούτε πλασέ, μόνο μυτο. Στο 90% των περιπτωσεων κέρδιζε τις μονομαχίες με φάουλ που δεν σφυρίζονταν.
Ο Αραούχο οπως και ο Πινεδα είχαν τα βασικά στοιχεία του ποδοσφαιριστή, αυτό όμως που κυριαρχούσε στο παιχνιδι τους με την αεχ του Αλμέιδα ήταν ο θεατρινισμός τους. Θεωρώ λίγο καλύτερο ποδοσφαιριστή τον Αραούχο. Ο Πινέδα είναι απλά ένας καλός ποδοσφαιριστης, τίποτε το ιδιαίτερο. Το βασικό του πλεονεκτημα είναι ότι είναι εξαιρετικός θεατρίνος. Επειδή δεν είναι ούτε πιο δυνατός ουτε πιο γρήγορος από τον μέσο αντίπαλο πέφτει με πολύ ωραίο θεατρικά τρόπο πανω στα ποδια του αντιπάλου και παιρνει φάουλ. Όταν όμως ο αντίπαλος τον παιζει από απόσταση είναι απλά καλός. Και ο Μεντιλιμπαρ και ο Λουτσέσκου και αρκετοί άλλοι το είχαν καταλάβει, κι αν προσεξετε το παιχνιδι τους θα το διαπιστώσετε και σεις.
Και οι δυο αυτοί παικτες βέβαια έχουν πολυ καλή τριπλα και καλό έως πολυ καλό σουτ.
Χωρίς την διαιτητική αβάντα όμως ούτε αυτοί ούτε η αεχ και ο Αλμέιδα θα ήταν αυτό που μας παρουσιαστηκαν ότι είναι.
Για μένα ο καλυτερος παικτης της αεχ του Αλμέιδα ήταν ο Βιντα, ο μόνος ποδοσφαιρικα αξιόλογος κατά την γνώμη μου. Δεν θα ήθελα όμως για παίκτη έναν νεοναζί στην ομάδα μας.
ΥΓ. Ένα από τα θετικά στοιχεία στο παιχνιδι της αεχ του Αλμέιδα ήταν πως όταν έχανε την μπάλα δεν φοβόταν να κάνει αμέσως φάουλ, ήξερε βέβαια πως δεν θα σφυρίζονταν όλα. Η διαιτησία βοήθησε και σε αυτό. Έτσι κέρδιζε μέτρα η αεχ στο γήπεδο και μπορουσε να οργανωθεί στην επιθεση και έτσι κέρδιζε χρόνο να οργανωθεί στην άμυνα όταν έβγαινε στην αντεπίθεση ο αντίπαλος.
Η σημασία αυτου του γεγονότος είναι κομβική για μια ομάδα που παιζει μαν του μαν. Όταν παιζεις μαν του μαν στην ουσία αντιγράφεις την διάταξη του αντιπάλου, την καθρεφτίζεις για να το θέσω σωστά.
Δεν έχεις επομένως την δυνατότητα να κάνεις οργανωμένο τρανζίστορ ούτε επιθετικό ούτε αμυντικό. Χρειάζεται ένας διαιτητής που είτε θα δώσει φάουλ υπέρ σου στο μισό του αντιπάλου για να μπορέσεις να οργανωθεις επιθετικά, είτε να μην σε φορτώσει με κίτρινες όταν κάνεις συνεχώς φάουλ στο δικό σου μισό δίνοντάς σου τον χρόνο να οργανώσεις την άμυνα.
Αυτό ήταν με δυο λόγια το παιχνιδι του Αλμέιδα και της αεχ.