Νομίζω πως είναι μία μεγάλη ευκαιρία να κάνουμε την αντεπίθεσή μας ως ΠΑΟΚ, σε συνεργασία πάντα με τις υπόλοιπες θιγόμενες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος.
Η ΠΑΕ Πανιώνιος αντέδρασε στη διαιτησία που είχε στο ΟΑΚΑ, με αποτέλεσμα να γίνει παρέμβαση του κ. Ησαϊα, εκπροσώπου Τύπου του Παναθηναϊκού, ο οποίος θίχτηκε με το μπόλιασμα που γίνεται από όλους τους τρίτους που βάζουν τους πράσινους στο ίδιο καζάνι με τον Ολυμπιακό. Θίχτηκε ο άνθρωπος, γιατί επικοινωνιακά βασίζεται στη μνήμη του χρυσόψαρου. Στο ότι ο κόσμος, ξεχνά.
Έλα όμως που στο ποδόσφαιρο ο κόσμος δεν ξεχνά και γνωρίζει καλά πως ο ρόλος του Ολυμπιακού την τελευταία 12ετία, ήταν ο ρόλος του Παναθηναϊκού την προηγούμενη 12ετία και πάει λέγοντας.
Η αρρώστια των δύο αναδεικνύεται όταν παίζεις μαζί τους. Λένε για παράδειγμα «με εμάς βγάζετε τα μάτια σας, ενώ με τους άλλους δίνεται το παιχνίδι». Ανάλογα με τον αντίπαλο, ακούς το αντίστοιχο «παράπονο».
Δεν είναι σε θέση να διανοηθούν, πως το ίδιο σιχαμένοι είναι στα μάτια του τρίτου που παρακολουθεί το πρωτάθλημα από το πρίσμα ενός υποστηρικτή άλλης ομάδας. Είτε αυτή είναι ο ΠΑΟΚ, είτε ο Άρης, είτε η Λάρισα, είτε ο ΟΦΗ.
Εξαιρώ την ΑΕΚ από αυτή τη διαδικασία, γιατί υπήρξαν στιγμές που έπαιξε τον – αρνητικό – της ρόλο στο πρωτάθλημα, απλά τώρα η μπίλια την στέλνει στη δικιά μας πλευρά.
Είπα να δω εχθές Αθλητική Κυριακή. Μία εκπομπή που μας μεγάλωσε και ασυναίσθητα όλοι μας δείχναμε ένα είδος σεβασμού.
Οι συνάδελφοι που την παρουσιάζουν, είναι δέσμιοι των πιέσεων που τους ασκούνται και είναι κάτι πασιφανές αυτό. Είναι επίσης δέσμιοι της αδυναμίας τους να ενημερωθούν σωστά για τους τρίτους.
Είναι ξεκάθαρο πως μόλις ειπωθεί κάτι που δεν αρέσει στους δύο, υπάρχει εκεί ο κατάλληλος άνθρωπος που αυτομάτως θα πεταχτεί για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους.
Ο Πέτρος Μίχος, γνώστης της Ολυμπιακής ιδέας και του τι την ενοχλεί, ο Καρούλιας ο οποίος είχε το θράσος να πει πως «αναλύσαμε την προηγούμενη εβδομάδα το ότι δεν αδικήθηκε ο ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό» λες και εμείς ήμασταν σε άλλο γήπεδο ή η ιδιότητά μας δεν βοηθά να καταλάβουμε τι ακριβώς γίνεται εκεί.
Ο ρόλος της Αθλητικής Κυριακής, μας δίνει πλέον το δικαίωμα να την χαρακτηρίσουμε ως συνένοχη των όσων βιώνει το ποδόσφαιρο και συνεχίζω.
Με έκανε αρνητική εντύπωση η στάση του συνδρομητικού στη φάση οφσάιντ του Σισέ στην αποβολή του Όμο. Θεωρώ αδιανόητο να μην υπάρχει ριπλέι ή για να μην αδικήσω κανέναν, νομιμοποιούμε να είμαι καχύποπτος με τα όσα βλέπω καθημερινά, ώστε να πιστέψω πως υπήρξε ριπλέι και δεν εμφανίστηκε.
Την ίδια στιγμή που οι συνάδελφοι του συνδρομητικού, δεν κάνουν απλά εξαιρετική δουλειά. Κάνουν δουλειά που με γοητεύει.
Επίσης, θα ήθελα να δω έναν διαφορετικό ρόλο του βασικού αιμοδότη της Λίγκας, που είναι το συνδρομητικό. Θα ήθελα να απαιτήσει εξυγίανση, να απειλήσει για αυτή. Αλλά φαίνεται πως τα διοικητικά του στελέχη, προχώρησαν σε μία στυγνή επένδυση που δεν χωρά περαιτέρω εμπλοκή.
Πλην του Πανιωνίου, μίλησε ανοιχτά και αληθινά, ο Νίκος Καραγεωργίου, ένας άνθρωπος που προσωπικά τον είχα αδικήσει όσο ήταν στον ΠΑΟΚ και αισθάνομαι την ανάγκη να το γράψω.
Στην Αθλητική Κυριακή, προσπάθησαν να μας πείσουν πως ο προπονητής του Εργοτέλη «παρεκτράπη», αφού ο Ρουμπάκης – λέει – βρήκε τον Σκόκο με το αριστερό του πόδι.
Τσαμπουκά να μας πει ο Βαρούχας, πως το πέναλτι της ΑΕΚ ήταν και να βγάλουμε τον Καραγεωργίου γραφικό.
Όπως προσπαθούμε να βγάλουνε όλους μας γραφικούς, όταν μιλάμε για τα αυτονόητα και τον επικοινωνιακό φασισμό που βιώνουμε για να χαίρονται οι «πολλοί».
Οι «επαρχιώτες», οι «στερημένοι», οι «κομπλεξικοί» και άλλα πολλά που λένε όσοι βολεύονται από αυτή τη διαδικασία και δεν βλέπουν το προφανές.
Κομπλεξικός, είναι αυτός που μέσα από την επιρροή που ασκεί, σκοτώνει ότι άλλο κυκλοφορεί για να γίνει το δικό του. Κομπλεξικός είναι αυτός, που υποστηρίζει την αρρώστια γιατί έτσι τον βολεύει.
Κομπλεξικός είναι αυτός που νομίζει πως μπορεί να καταλάβει πως σκέφτονται οι άλλοι για αυτόν.
Θα καταλήξω με τους διαιτητές. Κλαίγονται πως είναι απροστάτευτοι, πως δεν μπορούν να λειτουργήσουν υπό αυτό το καθεστώς πίεσης, πως γνωρίζουν πως αν αδικήσουν έναν από τους δύο θα πούνε αντίο και πως θα κινδυνέψουν.
Πρόσφατα, διάβασα ένα παρασκήνιο που αφορούσε τον βοηθό Καρατζίκα. Δεν γνωρίζω αν τα έλεγε ο ίδιος ή κάποιος κολλητός του, αλλά έχει τη σημασία του το γραφόμενο.
Έγραφε λοιπόν το παρασκήνιο, πως το μηχανάκι του Καρατζίκα, δεν κάηκε από Ολυμπιακούς, αλλά από ΠΑΟΚτσήδες που τον μπέρδεψαν με τον Παπαχαραλάμπους – τον βοηθό που ακύρωσε το γκολ του Βιεϊρίνια στη Νέα Σμύρνη.
Το γιατί γράφτηκε αυτό, είναι προφανές. Πως είναι δυνατόν να χρεώσεις αυτούς που έχεις δίπλα σου και φοβάσαι πως στην επόμενη στραβή θα σου κάψουν το αυτοκίνητο.
Βρίσκεις τους επαρχιώτες, αφού στο έχουν περάσει και εσένα πως είναι κάτι βλαχάκια που δεν ξέρουν τι τους γίνεται, τους το χρεώνεις όμορφα και ωραία και η ζωή συνεχίζεται. Έλα όμως, που δεν είναι τόσο βλαχάκια, όσο νομίζεις…
Οι διαιτητές, έχουν αποδείξει με τη στάση τους πως είναι λιγόψυχοι τόσα χρόνια τώρα.
Αν δεν ήταν, θα προχωρούσαν στη δημιουργία ενός οργάνου, θα έκαναν απεργίες, θα απαιτούσαν επαγγελματική διαιτησία και άλλους όρους διεξαγωγής. Όμως τα πουλάκια μου, βολεύονται και αυτά με την κατάσταση, αφού είναι ωραίο να είσαι δίπλα στους δύο. Απλά κανένας τους δεν γνωρίζει αν το τέλος θα είναι ευτυχές ή δραματικό.
Και το πράγμα, οδηγείται μαθηματικά στο δεύτερο.
http://www.gazzetta.gr/blogs/kolkas/200 ... /#more-134
Χωρίς να γράφει κάτι ιδιαίτερο, εκφράζει αυτά που πάνω-κάτω σκεφτόμαστε οι περισσότεροι...
