Πώς έγινα ΠΑΟΚτσής...!

[Χωρικός]

στο αντίστοιχο τόπικ του μέλοντος, ο γιος μου θα γράφει: Όταν ήμουν 7 χρονών, για να πικάρω τον μπαμπά μου του έλεγα οτι είμαι ολυμπιακός. Τότε αυτός παρήγγειλε απ'την μπουτικ σετ σχολικών, τσάντα , φόρμες , κασετίνα , μολύβι , τετράδια, στην καταπληκτική τιμή των 36 ευρώ! Απο εκείνη την ημέρα δεν θα μπορούσα να είμαι τίποτα άλλο! ( βοήθησε φυσικά το γεγονός οτι με απείλησε πως θα τα γράψει όλα στην αδερφή μου , που έχει πάει μαζί του και στην Τούμπα ως μεγαλύτερη)
υ.γ παρεπιπτόντως , όσοι έχετε παιδιά είναι καλή η προσφορά της μπουτικ , και τα πράγματα είναι αρκετά ποιοτικά για την τιμή τους.

[stelyk]

Μέχρι το 1991 Γκάλης, τότε ένα τρίποντο του τεράστιου Μπάνε από το κέντρο ήταν αρκετό να με αλλάξει ομάδα. Θυμάμαι το βράδυ εκείνο πήγα με κλάματα για ύπνο και είχα τον πατέρα μου να με κοροιδεύει, το πρωί σηκωθηκα και ήμουνα ΠΑΟΚ!!!

ΜΠΑΝΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΟΛΑ!!!!

[eorptol]

Γεννήθηκα στον Πειραιά στα Καμίνια αλλά΄έχω καταγωγή από Σέρρες!Έγινα ΠΑΟΚΤΣΗΣ από τον θείο μου που ήτανε κωλόγαυρος πρίν γεννηθώ και έγινε ΠΑΟΚΤΣΗΣ όταν σε ένα αγώνα Γάυρος - ΠΑΟΚ όλο το γήπεδο φώναζε το σύνθημα" Βουλγαροι" και έκτοτε άλλαξε ομάδα

Χίλια μπράβο στον θείο σου έχει αξιοπρέπεια

Στάλθηκε από το SGP621 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[Kourdos]

Κάπου κοντά στα 1970 θυμάμαι ότι υποστήριζα τον Πιερικό και εγώ. Ήταν ομαδάρα τότε, σήμερα κάποια λαμόγια τον έστειλαν να παίζει στη Γ'...

ΠΑΟΚ έγινα πριν το κύπελλο του 1972 το οποίο θυμάμαι πολύ έντονα και στην Τούμπα ανηφόρισα για πρώτη φορά, τέτοιες μέρες ήταν πριν 40 ακριβώς χρόνια, στο ματς με την Μπαρτσελόνα!!!

Αποστόλη πιστεύω να με θυμάσαι εκείνα τα χρόνια, ήμουν ήδη πολύ τρελαμένος!

Εγώ σε γνώρισα το 1975 αν δεν κάνω λάθος. Θυμάμαι την πρώτη χρονιά που ανέβηκε ο Πιερικός στην Α΄ Εθνική (1975-76, με Κωστίκο, Καλαμπάκα, Λάκη Παπαϊώννου), στον αγώνα Πιερικός - ΠΑΟΚ, παρότι ξεκινήσαμε από την ίδια γειτονιά, αφού τα σπίτια μας ήταν απέναντι το ένα από το άλλο, εγώ ήμουν με τους οπαδούς του Πιερικού κι εσύ μ' αυτούς του ΠΑΟΚ. Τότε μου έκανε εντύπωση, γιατί πρώτη φορά έβλεπα έναν φίλο και γείτονα να υποστηρίζει κάτι διαφορετικό από την τοπική ομάδα. Μετά κατάλαβα με ποιον είχα να κάνω...

Ωραίες ανάμνησες, να είστε καλά κι οι δυό. Φαντάζομαι αυτό που περιγράφεις, σαν σκηνή σε ταινία... ρετρό...

[Kourdos]

Με έκανε ΠΑΟΚ ο πατέρας μου. Αυτός ήταν λόγω σπουδών του Θεσσαλονίκη στα 60s και αλυτρωτικών φρονημάτων ως Κύπριος. Πολύ θα ήθελα να είχα προλάβει να τον ρωτήσω εάν πήγε ποτέ Τούμπα..

Να σημειώσω επίσης ότι στην προ του πολέμου του 74' Κύπρο, δεν ήταν ασυνήθιστο να υποστήριζε κάποιος έναν από τους δυό δικεφάλους επειδή η λατρεία για την μητέρα πατρίδα ήταν ακόμα υψηλή, μετά τον ήττα του 74' οι γαβροβάζελοι επικράτησαν μέσα στο γενικό μουρόχαυλο κλίμα του νησιού. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει πιο έντονο Παοκτσήδικο στοιχείο στην Μεγαλόνησο, σίγουρα λόγω της αναγέννησης της ομάδας αλλά και της παρουσίας περισσότερων αδερφών από Ελλάδα.

[nickzark]

Γιατι ποιος ειπε οτι ειμαι ΠΑΟΚτσης???

Καλα πλακα κανω.ΠΑΟΚ εγινα σιγα σιγα θα ελεγα.8 χρονων ηρθαμε οικογενειακα στην πολη αυτη.Ο πατερας μου γαυρος αλλα δεν το εμαθα παρα χρονια μετα.Δεν ασχολουνταν.Καλυτερα για μενα..Εγω στην αρχη εβλεπα τα παιδια στο Δημοτικο να ειναι Αλλα Αρης και αλλα ΠΑΟΚ λογω μπασκετ.Ποδοσφαιρο σαν να μην υπηρχε.Απο την μια μου αρεσε η ομαδα του Γκαλη αλλα και η ομαδα του Φασουλα (μην βαρατε ετσι το βλεπαμε τοτε στην παρεα μας) Ε σιγα σιγα πιο πολυ θαυμαζα τον ΠΑΟΚ και εμεινα σκετο ΠΑΟΚ. Οι παρεες στο Γυμνασιο ηταν ΠΑΟΚ σκετο .Ε και στην τελικη σε αυτην την Πολη λογικο ειναι.Μεχρι που πηγα και Παλε στα 15 πρωτη φορα στο γηπεδο.Δεν θελει και πολυ μετα.Μετα και Ποδοσφαιρο και εδεσε.

[vs40]

ΠΑΟΚ έγινα από έρωτα για τη φανέλα του ΠΑΟΚ από όσο ήμουν 5 ετών. Ο πατέρας μου ήταν ΠΑΟΚ, αλλά δεν ασχολούνταν και μέχρι να ενηλικιωθώ δε μου είχε πει ποτέ ότι πήγαινε να δει τον Κούδα τη δεκαετία του 70. Όταν ήμουν μικρός λοιπόν μου αγόραζε η μάνα μου φανέλα του Ηρακλή, γιατί απλά της άρεσε το μπλε της Εθνικής Ελλάδος, αλλά και φοβόταν μάλλον τη φήμη ότι οι Παοκτσήδες τότε ήταν φανατικοί (στα 80s) - ε δεν είχε και άδικο με τον τσιμεντοπόλεμο που παίζανε τότε . Εγώ βλέποντας άλλα παιδάκια να φορούν τα ασπρόμαυρα είχα τρελαθεί, και ήθελα και εγώ φανέλα του ΠΑΟΚ όσο τίποτε άλλο. Τελικά δε μου πήρανε οι γονείς μου , αλλά δεν το θεώρησα στην πορεία πολύ σημαντικό γιατί ντυνόμουν από μόνος μου σε ασπρόμαυρα χρώματα . Το πρώτο ισχυρό δέσιμο πάντως με τον ΠΑΟΚ ήταν στον τελικό κυπέλλου με το γαύρο (διπλούς τότε αγώνες 1992) που παλέψαμε με 9 εναντίον 11. Εκεί πωρώθηκα και έκλαψα 1η φορά για τον ΠΑΟΚ (ήμουν 10 ετών) και η σφαγή έγινε και στους 2 αγώνες. Εκεί κατάλαβα τι ομάδα είναι ο γαύρος και πόσο περήφανη ομάδα είναι ο ΠΑΟΚ.

Οπαδός του ΠΑΟΚ (φανατικός) πάντως έγινα στο τέλος της εφηβείας μου από τις εκπομπές του Μασκοφόρου του συνδέσμου Β.Ε.Μ. Πολλές φορές θυμάμαι δάκρυσα, είδα τις διαφορετικές ηθικές αξίες του ΠΑΟΚ: Θέλουμε καθαρά πρωταθλήματα, τιμωρούσαμε τους δυνάστες και δεν κάναμε τις κότες σαν τον αρούλη και τη γριά. Δεν ήθελα μια ομάδα που να μη θέλει να χτυπήσει τη βρωμιά του ΠοΚ. Στον αρούλη, παρά τη μεγάλη ομάδα μπάσκετ που έπρεπε να τους κάνει σαν εμάς, ήταν τόσο κομπλεξική ομαδούλα με τόσο κομπλεξικούς οπαδούς, που δεν άλλαξε τίποτα στη φιλοσοφία τους που ήταν να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα και ας μην έχω και εγώ. Η ομάδα του άρηθ με αηδίαζε από μικρός που σιχαινόμουν το κίτρινο χρώμα, αλλά αυτή η αηδία μάλλον προέκυψε από το γεγονός ότι σιχαινόμουν αυτή τη νοοτροπία των σκουλικιών.

Λείπει ο μασκοφόρος παιδιά, και για περίεργους λόγους, άκουσα πως τον είχαν δυσφημίσει κάποιοι συνδεσμήτες. Ήταν κατά των ναρκωτικών, και ίσως να έπαιξε και αυτό το ρόλο του (δε ξέρω). Πάντως Παοκτσή που να ξέρω τι παραπάνω σημαίνουν τα 4 αυτά γράμματα με έκανε αυτός και ειδικά το να θέλω να είμαι κάθε Κυριακή στο γήπεδο. Δυστυχώς δεν είχα ποτέ μου την ευκαιρία να τον γνωρίσω από κοντά.

[Dinos_Liverpool]

Κάπου κοντά στα 1970 θυμάμαι ότι υποστήριζα τον Πιερικό και εγώ. Ήταν ομαδάρα τότε, σήμερα κάποια λαμόγια τον έστειλαν να παίζει στη Γ'...

ΠΑΟΚ έγινα πριν το κύπελλο του 1972 το οποίο θυμάμαι πολύ έντονα και στην Τούμπα ανηφόρισα για πρώτη φορά, τέτοιες μέρες ήταν πριν 40 ακριβώς χρόνια, στο ματς με την Μπαρτσελόνα!!!

Αποστόλη πιστεύω να με θυμάσαι εκείνα τα χρόνια, ήμουν ήδη πολύ τρελαμένος!

Εγώ σε γνώρισα το 1975 αν δεν κάνω λάθος. Θυμάμαι την πρώτη χρονιά που ανέβηκε ο Πιερικός στην Α΄ Εθνική (1975-76, με Κωστίκο, Καλαμπάκα, Λάκη Παπαϊώννου), στον αγώνα Πιερικός - ΠΑΟΚ, παρότι ξεκινήσαμε από την ίδια γειτονιά, αφού τα σπίτια μας ήταν απέναντι το ένα από το άλλο, εγώ ήμουν με τους οπαδούς του Πιερικού κι εσύ μ' αυτούς του ΠΑΟΚ. Τότε μου έκανε εντύπωση, γιατί πρώτη φορά έβλεπα έναν φίλο και γείτονα να υποστηρίζει κάτι διαφορετικό από την τοπική ομάδα. Μετά κατάλαβα με ποιον είχα να κάνω...

Ωραίες ανάμνησες, να είστε καλά κι οι δυό. Φαντάζομαι αυτό που περιγράφεις, σαν σκηνή σε ταινία... ρετρό...

Ερείπια και τα δυο τους... Ραμολιμέντα σκέτα! Τι τους βρήκα και κάνω παρέα με τα χούφταλα, ήθελα να' ξερα...

[ΑποστόληςΑ]

Κατανόηση...

[ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ-4-]

Εκατσα και διαβασα ολα τα ποστ.....
Σε πολλα. γελασα......αλλα. και σε πολλα συγκινηθιικα......
Να στε ολοι καλα ρε γκαρντασια....


Υ.Γ για τον πατερα μου.....εκει ψηλα....

Σε ευχαριστω που με πηρες για πρωτη φορα στην Τουμπα σε προπονηση ..... αν και κουρασμενος απο την δουλεια,με πηρες στουςωμους σου...για μου δειξεις τον μεγαλο Κουδα.....καλοκαιρι 72..


....μπιτσιμ ΠΑΟΚ.....για παντα....

[teacher]

Κατανόηση...

Συμφωνώ

[danirifle]

Εκατσα και διαβασα ολα τα ποστ.....
Σε πολλα. γελασα......αλλα. και σε πολλα συγκινηθιικα......
Να στε ολοι καλα ρε γκαρντασια....


Υ.Γ για τον πατερα μου.....εκει ψηλα....

Σε ευχαριστω που με πηρες για πρωτη φορα στην Τουμπα σε προπονηση ..... αν και κουρασμενος απο την δουλεια,με πηρες στουςωμους σου...για μου δειξεις τον μεγαλο Κουδα.....καλοκαιρι 72..


....μπιτσιμ ΠΑΟΚ.....για παντα....

άσε τα λιγόλογα και ρίξε καμια ιστορία οπαδικής τρέλας να γουστάρουμε
από σένα περιμένω και 3-4 ακόμα

[Χόλγκερ Τρίμχολντ]

Ας είναι καλά ο θείος μου, που με πήρε από το χέρι και ανηφορίσαμε στην Τούμπα την άνοιξη του 1976. Το ματς με την ΑΕΚ και το γκολ του Γκουερίνο ήταν το πρώτο παιχνίδι στην Τούμπα. Πολύ έντονα θυμάμαι την αδικία με τον Λίτσα (το '77 νομίζω) όλους τους άτυχους τελικούς του 70-80 και την φιέστα του 85 με τον μακαρίτη τον Κυράστα να χαστουκίζει τον Αντωνίου σε ένα σκληρό μαρκάρισμα στον Σκαρτάδο. Κορυφαία στιγμή για μένα ο Κρητίκαρος Γιάννης Δαμανάκης να μειώνει σε 2-1 σε έναν τελικό με τον γαύρο στην Φιλαδέλφεια και να βγάζει τόση ένταση στο γυαλί σαν να ήθελε να εξιλεωθεί για το αυτογκόλ που είχε κάνει νωρίτερα. Έπρεπε να τον τιμήσουμε νωρίτερα, αυτός γεννήθηκε ΠΑΟΚΤΣΗΣ

[Ale]

ΠΑΟΚ έγινα από έρωτα για τη φανέλα του ΠΑΟΚ από όσο ήμουν 5 ετών. Ο πατέρας μου ήταν ΠΑΟΚ, αλλά δεν ασχολούνταν και μέχρι να ενηλικιωθώ δε μου είχε πει ποτέ ότι πήγαινε να δει τον Κούδα τη δεκαετία του 70. Όταν ήμουν μικρός λοιπόν μου αγόραζε η μάνα μου φανέλα του Ηρακλή, γιατί απλά της άρεσε το μπλε της Εθνικής Ελλάδος, αλλά και φοβόταν μάλλον τη φήμη ότι οι Παοκτσήδες τότε ήταν φανατικοί (στα 80s) - ε δεν είχε και άδικο με τον τσιμεντοπόλεμο που παίζανε τότε . Εγώ βλέποντας άλλα παιδάκια να φορούν τα ασπρόμαυρα είχα τρελαθεί, και ήθελα και εγώ φανέλα του ΠΑΟΚ όσο τίποτε άλλο. Τελικά δε μου πήρανε οι γονείς μου , αλλά δεν το θεώρησα στην πορεία πολύ σημαντικό γιατί ντυνόμουν από μόνος μου σε ασπρόμαυρα χρώματα . Το πρώτο ισχυρό δέσιμο πάντως με τον ΠΑΟΚ ήταν στον τελικό κυπέλλου με το γαύρο (διπλούς τότε αγώνες 1992) που παλέψαμε με 9 εναντίον 11. Εκεί πωρώθηκα και έκλαψα 1η φορά για τον ΠΑΟΚ (ήμουν 10 ετών) και η σφαγή έγινε και στους 2 αγώνες. Εκεί κατάλαβα τι ομάδα είναι ο γαύρος και πόσο περήφανη ομάδα είναι ο ΠΑΟΚ.

Οπαδός του ΠΑΟΚ (φανατικός) πάντως έγινα στο τέλος της εφηβείας μου από τις εκπομπές του Μασκοφόρου του συνδέσμου Β.Ε.Μ. Πολλές φορές θυμάμαι δάκρυσα, είδα τις διαφορετικές ηθικές αξίες του ΠΑΟΚ: Θέλουμε καθαρά πρωταθλήματα, τιμωρούσαμε τους δυνάστες και δεν κάναμε τις κότες σαν τον αρούλη και τη γριά. Δεν ήθελα μια ομάδα που να μη θέλει να χτυπήσει τη βρωμιά του ΠοΚ. Στον αρούλη, παρά τη μεγάλη ομάδα μπάσκετ που έπρεπε να τους κάνει σαν εμάς, ήταν τόσο κομπλεξική ομαδούλα με τόσο κομπλεξικούς οπαδούς, που δεν άλλαξε τίποτα στη φιλοσοφία τους που ήταν να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα και ας μην έχω και εγώ. Η ομάδα του άρηθ με αηδίαζε από μικρός που σιχαινόμουν το κίτρινο χρώμα, αλλά αυτή η αηδία μάλλον προέκυψε από το γεγονός ότι σιχαινόμουν αυτή τη νοοτροπία των σκουλικιών.

Λείπει ο μασκοφόρος παιδιά, και για περίεργους λόγους, άκουσα πως τον είχαν δυσφημίσει κάποιοι συνδεσμήτες. Ήταν κατά των ναρκωτικών, και ίσως να έπαιξε και αυτό το ρόλο του (δε ξέρω). Πάντως Παοκτσή που να ξέρω τι παραπάνω σημαίνουν τα 4 αυτά γράμματα με έκανε αυτός και ειδικά το να θέλω να είμαι κάθε Κυριακή στο γήπεδο. Δυστυχώς δεν είχα ποτέ μου την ευκαιρία να τον γνωρίσω από κοντά.

Γείτονάς μου στην Τούμπα ο Τάσος.
Αγνώριστος εκτός γηπέδου, με τα παιδάκια του τότε.
Γιατί σταμάτησε πρέπει να μας το πει ο ίδιος.
Πιστεύω πάντως ότι έφταιξε και η μαλακία που λένε πως έγινε έξω από το τηγάνι με την εθνική.

[goran 64]

Δεν έγινα Π.Α.Ο.Κ.τσής...Γεννήθηκα ένας τέτοιος...Είχα αυτήν την τιμή αλλά συνάμα και την...ευκολία!!!

Ο Πολίτης πρόσφυγας παππούς μου κι ο πατέρας μου μαζί, συχωρεμένοι πια και οι δύο, δούλεψαν οικειοθελώς στο χτίσιμο της Τούμπας το 1959, καλούπωναν, σαν μαραγκοί που ήταν, τα θρυλικά πια σήμερα "τσιμέντα" μας, 5 χρόνια πριν καν δω το πρώτο φως της μέρας στον κόσμο, βγαλμένος από..........."καλούπι Π.Α.Ο.Κ."!!!

Η Πολίτισσα γιαγιά μου, συχωρεμένη πια κι αυτή και η μάνα μου ετοίμαζαν φαγητό, κατσαρόλες ολόκληρες, για τους εθελοντές εργάτες της Τούμπας επί μήνες κάθε μέρα!!!

Γεννήθηκα στην Θεσσαλονίκη, όχι πάνω από 500 μέτρα μακριά απ το σκουληκοχώραφο της Παπαναστασίου, αλλά σε ένα προσφυγικό, σε ένα πολιτισμένο, σε ένα "Πολίτικο", σε ένα ασπρόμαυρο σπίτι, όπως κι άλλα γύρω εκεί!!!

Από πολύ μικρό μου διηγήθηκαν οι παππούδες μου την τυράννια της προσφυγιάς που έζησαν, μου εξήγησαν πως με συνεχή, αέναο και πολύ σκληρό αγώνα ορθοπόδησαν ξανά, μακριά απ την χαμένη πατρίδα μας, κόντρα στην αδικία να τους αποκαλούν "τουρκόσπορους" από το 1923 που ήρθαν απ την Πόλη οι ντόπιοι ελληναράδες μας!!!

Μου έμαθαν ότι ολόκληρη η ζωή είναι για τον άνθρωπο πάλη, αντίσταση, όνειρο, κατάκτηση, με ηθική όμως!!!
Μου έμαθαν ότι ολόκληρη η ζωή είναι γεμάτη με χαρές και λύπες, με Άσπρο και Μαύρο!!!

Ότι το άσπρο είναι οι (έστω και λιγότερες) καλές στιγμές της και το μαύρο οι αναπόφευκτες πολλές κακές της!!!

Έτσι...γεννήθηκα Π.Α.Ο.Κ.τσής, έτσι κατάλαβα και αποδέχτηκα από πολύ μικρός το νόημα της ζωής, τις γλύκες και τις πίκρες της, τις χαρές και τις απογοητεύσεις που με περίμεναν όπως κάθε άνθρωπο και το γιατί, παλεύοντας πάντα τίμια για το καλύτερο, πρέπει να τις "απολαμβάνω" εξ ίσου και τις δύο πλευρές της:

Ένιωσα ότι για όσο θα ζω και τις δύο όψεις αυτού του νομίσματος, της ζωής, θα είμαι ακόμα...ζωντανός!!!

Τώρα νιώθω ότι όσο είμαι ζωντανός, τόσο θα είμαι ακόμα Π.Α.Ο.Κ.!!!!