Αυτό το πράγμα πάντως που κάποιοι περιμένουν να χάσουμε για να θυμηθούν ότι υπάρχει ομάδα στο μπάσκετ και να μπούν να γράψουν ότι τους κατέβει στο κεφάλι, δε το καταλαβαίνω..Όλοι τώρα εμφανίστηκαν δια μαγείας, 54 σχόλια στην κεντρική σελίδα, αλλά όταν κερδίζουμε μετά βίας φτάνουν τα 15..
Τελοσπάντων, εμείς οι πιο παλιοί που πανηγυρίζαμε πρωταθλήματα και ευρωπαϊκά 6 δευτερόλεπτα πριν το τέλος και μετά βλέπαμε τους αντίπαλους οπαδούς που αποχωρούσαν, να γυρνάνε πίσω και τους παίχτες μας να κλαίνε στο παρκέ, αυτά τα χτεσινά τα έχουμε για πρωινό, έχουμε πάθει ανοσία πλέον. Λίγο η ωριμότητα της ηλικίας, λίγο οι οδυνηρές μέχρι τώρα εμπειρίες, εμένα προσωπικά με έχουν φτάσει σε σημείο να μη στεναχωριέμαι καν και να αναγνωρίζω την ανωτερότητα του αντιπάλου.
Αυτό πάντως που με χαροποίησε ιδιαίτερα χτες ήταν η ατμόσφαιρα του γηπέδου (εκτός φυσικά των καθυστερημένων-μαστουρωμένων που ούτε καν ήξεραν τι γίνεται μέσα στο παρκέ). Δε ξέρω, έφυγα γεμάτος από το γήπεδο, άσχετα που χάσαμε. Είδα παλιούς συμμαθητές, που είχαν να πατήσουν χρόνια, είδα ανθρώπους όλων των ηλικιών, άκουσα απίστευτες μπασκετικές αναλύσεις και είδα ένα ματς με τρομερές εναλλαγές συναισθημάτων, άσχετα αν δεν έπαιζε μέσα ο Μπάνε με τον Κόρφα και ο Γκάλης με τον Γιαννάκη από την άλλη.
Έτσι πρέπει να είναι το μπάσκετ και πρέπει να μάθουμε επιτέλους πως είναι απλά ένα παιχνίδι, που κάποιες φορές θα κερδίσουμε και κάποιες άλλες θα χάσουμε. Άσχετα αν είμαστε η πιο καταραμένη ομάδα στον κόσμο (πιο καταραμένη κι απ' τους καταραμένους ποιητές

) σε όλα τα αθλήματα και είμαστε εμείς αυτοί που συνήθως χάνουμε! Μου φαίνεται πως μετά από τόσες κατραπακιές, έχω πάθει σαν τον Μπάνε που πέρασε στο άλλο στάδιο μετά τον τελικό της Ναντ.
Το μόνο ίσως που με στεναχωρεί λίγο, δεν είναι που ο Ρούλης θα είναι πάνω από εμάς, αλλά το γεγονός πως χάνουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε επιτέλους επίπεδο, να βάλουμε αρκετό χρήμα στα ταμεία μας, να περιορίσουμε το χρέος και να ξεφύγουμε μια και καλή από τον ανταγωνιστή μας Ρούλη, χτίζοντας μια καλή ομάδα (λόγω Ευρωλίγκας) για 3-4 χρόνια όπως έκανε το Μαρούσι. Επίσης, θα βάζαμε για τα καλά, αγωνιστική και οικονομική ταφόπλακα στον συμπολίτη, αλλά τώρα μάλλον θα γίνει το αντίθετο

. Δε θέλω να προτρέχω, δε παίζουμε και με τους Lakers, ακόμα δε τέλειωσε τίποτα, αλλά αν δεν αλλάξουν γρήγορα κάποια πράγματα την Κυριακή, τα βλέπω δύσκολα για ανατροπή.
Για το χτεσινό παιχνίδι, τι να πω..Όταν έχουν 10 αιφνιδιασμούς και 10 επιθετικά ριμπάουντ μέσα στο σπίτι σου και με 6.000 κόσμο, δε μπορείς να ελπίζεις και σε κάτι καλύτερο. Δυστυχώς αυτό που έλεγα πριν τα παιχνίδια φάνηκε τώρα. Τελικά υπερίσχυσε το μεγαλύτερο ρόστερ έναντι στη χημεία μιας ομάδας. Δυστυχώς φάνηκε πως όταν έχεις τόσους λίγους παίχτες στο ροτέισον, δε μπορείς να αντέξεις τόσα πολλά παιχνίδια κάθε 2 μέρες. Και όταν αυτό το μικρό ρόστερ και ο πάγκος σου έδωσαν τόσα λίγα χτες, ε δε μπορείς να κερδίσεις όσο φιλότιμος και να είσαι. Δέδας 0, Αποστολίδης 0, Στίγγερς 2, Μπούλιαν 2, Γιαννακίδης 3..
Για έλλειψη πάθους που αναφέρουν κάποιοι, δε θα συμφωνήσω, μια χαρά πάλεψαν τα παιδιά και μια χαρά άμυνα έπαιξαν. Και στον Χατζηβρέττα ο Μάρσαλ, αλλά και ο Κρίστμας κολλημένοι πάνω του ήταν, τι άλλο να κάνουν δηλαδή όταν ο άλλος βαράει από το σπίτι του και βάζει αψυχολόγητα σούτ. Το θέμα είναι πως όλα τα μεγάλα σούτ από τον Άρη τα πήρε ο Χατζηβρέττας, που σε όποια κατάσταση και να βρίσκεται, έχει παραστάσεις από πολύ μεγάλα ματς με τον Ομπράντοβιτς και με την Εθνική (οπότε κάτι τέτοια τα έχει για ψωμοτύρι), ενώ από εμάς ο Κρίστμας και ο Αποστολίδης..Τα συμπεράσματα δικά σας....