Αποφθεγματα-Αφορισμοι/Στιχοι/Διαλογοι απο ταινιες κ.λ.

[IKARIA_G4]

ΜΗ ΔΙΝΕΙΣ ΣΗΜΑΣΙΑ....
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ-''Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ''...
ΘΕΟΥΛΗΣ!
...ΚΑΙ ΠΑΟΚΙ ΤΡΕΛΛΟ..

[twoheadedphoenix]

απ τη ζωή στο θάνατο είναι ένα μονοπάτι και απο τον κ**ο στο μου*ι 2 δάχτυλα και κάτι

[alex ntepo]

"Θα ήθελα να σε ενημερώσω, ότι ανήκω στην προνομιούχο γενιά που όταν πηδούσε δε φορούσε ποτέ καπότα...αυτό, σε περίπτωση που μετά τις μπότες σου θελήσεις να βγάλεις και την κιλότα σου..."

Από την ταινία "Ο χαμένος τα παίρνει όλα"

[Irontear4]

"Είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ να πιστεύεις ότι είσαι μ@λ@κ@ς,αλλά είσαι μ@λ@κ@ς αν πιστεύεις ότι είσαι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ!"

Δεν ξέρω ποιός το είπε,αλλά συμφωνώ απόλυτα μαζί του.

[Yiankos]

Ο Τσίου κανα σφηνάκι κερνάει στο έργο;

[mi8rio]

Πολύ παλιά, ένας Εβραίος είπε ότι όλα είναι εξαρτημένα από το πνεύμα που κατοικεί στο κεφάλι κι ήταν ο Μωυσής….

Μετά ήρθε ένας άλλος Εβραίος και το κατέβασε πιο κάτω και είπε ότι όλα είναι εξαρτημένα από την καρδιά και ήταν ο Χριστός….

Αργότερα ήρθε ένας άλλος Εβραίος και το κατέβασε πιο κάτω και είπε ότι όλα εξαρτώνται από το στομάχι και ήταν ο Μαρξ….

Μετά ήρθε ένας άλλος Εβραίος και το κατέβασε πιο κάτω και είπε ότι όλα εξαρτώνται από τα γεννητικά όργανα και ήταν ο Φρόιντ….

Και μετά ήρθε ένας άλλος Εβραίος και είπε ότι όλα είναι σχετικά μεταξύ τους και ήταν ο Αϊνστάιν….


από το palalos.blogspot.com

[gmayo]

PRAKTORINOS μήπως είδαμε PULP FICTION πρόσφατα...

χεχεχεχεχε αυτό είναι το απόσπασμα που άμα κάποιος το ακούσει από τον samuel jackson μετά τον σκοτώνει....

Η απάντηση είναι 42.

[Olorin]

Πρακτορας Σμιθ:
Θα ηθελα να μοιραστω μια επιφωτιση που ειχα, οσο ειμαι εδω. Μου ηρθε οταν προσπαθησα να καταταξω το ειδος σας. Συνειδητοποιησα οτι δεν ειστε πραγματικα θηλαστικα. Καθε θηλαστικο σε αυτον τον πλανητη αναπτυσει ενστικτωδως μια φυσικη ισορροπια με το περιβαλλον του. Εσεις οι ανθρωποι δεν το κανετε. Εσεις μετακινηστε σε μια περιοχη και πολλαπλασιαζεστε. Και πολλαπλασιαζεστε ωσπου καθε φυσικος πορος εχει εξαντληθει και ο μονος τροπος να επιβιωσετε ειναι να μετακινηθειτε σε αλλη περιοχη. Υπαρχει ενας αλλος οργανσμος στον πλανητη που ακολουθει την ιδια τακτικη. Ξερεις ποιος? Ενας ιος. Οι ανθρωποι ειναι μια αρρωστια, ενας καρκινος του πλανητη, μια επιδημια. Και εμεις...ειμαστε η θεραπεια.

[dreamwarrior]

Έφυγες με μοτοσακό
σε κέντρο πραλιακό
και γύρισες μακάκακτο
στο σπίτι μου τ' ανάκατο............
μου φεύγεις με ποδήλατο
ρίξε στο γυαλί φαρμάκι και ξεχείλατο.....
έφυγες χωρίς ούτε ένα γειά σου
Γ@@ω κι εσένα και την θειά σου!!!!!!!!!!!!!!!!!

Από την ποιητική ανθολογία του DreamWarrior!!!!

[blackterror4]

απο ζαζοπουλο

στην υγεια της αχαριστης
που δεν αξιζε τοσο
και μπορουσα για χαρη της
την ζωη μου να δωσω
στην υγεια της επομενης
που θα εχει αισθηματα
στην υγεια της επομενης
που δεν ψαχνει για θυματα

[Dante]

Λατινικά Ελληνικά
operor non alieno vivo == Μην ξεχάσεις να ζήσεις

[Platon]

Με αφορμη τα γεγονοτα που βιωνουμε τα τελευταια, ειδικα, χρονια αλλα και με τις προσφατες εξελιξεις, νοιωθω την αναγκη να μοιρασθω το προσεχες κειμενο με ολα μου τα αδερφια. Πιστεω οτι αντικατοπτριζει την ψυχοσυνθεση του καθε ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ και πανω απ' ολα αυτη του καθε αδερφου ΠΑΟΚτση!!!!!

ΣΑΝ ΠΡΟΛΟΓΟΣ

H κουνια μου ακουμπουσε στη βιβλιοθηκη. Βαβηλ σκοτεινον, οπου μυθιστορημα, επιστημη, μυθολογια, τα παντα, η λατινικη τεφρα και η ελληνικη σκονη, ανακατευονταν. Δεν ειμουν μεγαλυτερος απο ενα βιβλιο.

Δυο φωνες μου μιλουσαν. Η πρωτη, υπουλη και σταθερη, ελεγε: «Η γη ειναι ενα γλυκισμα ωραιο, μπορω (και η ευχαριστηση σου θα ειναι τοτε χωρις τελος!) να σου δωσω μια ορεξη παρομοια μεγαλη». Και η δευτερη: «Ελα! ω, ελα στο ταξιδι των ονειρων, περα απο το δυνατο, περα περα απο το γνωρισμενο!» Και η φωνη αυτη τραγουδουσε οπως ο ανεμος στις ακρογυαλιες, φαντασμα που κλαυθμυριζει και κανεις δεν ξερει ποθε ηρθε, που χαιδευει το αυτι κι ομως το τρομαζει. Σου απαντησα: «Ναι γλυκια φωνη!»

Απο τοτε κραταει αυτο που μπορει, αλιμονο! να ειπωθει πληγη μου και πεπρωμενο μου. Πισω απο τις σκηνοθεσειες της απεραντης υπαρξεως, στο μελανοτερο της αβυσσου, βλεπω καθαρα κοσμους παραξενους, και, θυμα εκστατικο της οξυδερκειας μου, σερνω φιδια που μου δαγκωνουν τα ποδια. Κι απο εκεινο τον καιρο αγαπω τοσο τρυφερα, καθως οι προφητες, την ερημο και τη θαλασσα, γελω στα πενθη και κλαιω στις γιορτες, βρισκω μια γευση γλυκεια στο πιο πικρο κρασι, νομιζω πολλες φορες για ψεματα τις αληθειες, και, με τα ματια στον ουρανο, πεφτω σε γκρεμους.

Αλλα η Φωνη με παρηγορει και λεει: «Κρατησε τα ονειρα σου, οι συνετοι δεν εχουν ετσι ωραια σαν τους τρελους!»


CHARLES BAUDELAIRE

[Platon]

Σε ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια αδερφε μου...ειθε να μεινουμε παντα ετσι ελευθεροι, αγνοι και εντιμοι ανθρωποι, με την αγαπη και την περηφανεια που μας διακατεχει...

Να εισαι παντα καλα, καλε μου αδερφε...

[Asimos]

Αφου υπαρχει και η κουλτουριαρικη πλευρα μας παραθετω με τη σειρα μου ενα μικρο αποσπασμα απο το το βιβλιο του τελευταιου (ακρως ιδιοτροπου και παρεξηγησιμου) Ελληνα φιλοσοφου (κατα την ταπεινη μου γνωμη παντα ε!) Νικολα Ασιμου...

--------------------
Χρειάζομαι μια γυναίκα για σύντροφο. Όχι απλά σεξουαλικό σύντροφο. Αυτά δε θα τα μπορέσω ξανά. Χρειάζομαι μια γυναίκα για σύντροφο. Χρειάζομαι μια γυναίκα για να ξανοιχτώ. Για να τα δώσω όλα.
Για να ζήσω και να πεθάνω άλλες τόσες φορές απ’ όσες έζησα και πέθανα. Χρειάζομαι μια γυναίκα για να ξαναγενηθώ.
Όμως πάντοτε συμβαίνει. Τόξερα, αλλά πάντοτε το ξέχναγα. Πάντοτε το ήθελα να χρειάζομαι. Και να χρειάζομαι γυναίκα.
Αλλά οι γυναίκες δε με πιάνουνε. Ίσως δε τις πιάνω κι εγώ. Άλλες συχνότητες.
Πάντοτε συμβαίνει. Κι όμως παρ’ όλα αυτά χρειάζομαι.
Χρειάζομαι ο φίλος μου νάναι γένους θηλυκού.
-------------------

[Platon]

Χαμός στο ίσιωμα

Ξαφνικά, οι αγέλαστοι άνθρωποι έγιναν γελαστοί, αλλά πολύ γελαστοί – και ομιλητικοί, αλλά πολύ ομιλητικοί: «Γεια σας, τι κάνετε; Χρόνια πολλά... ματς μουτς». «Υπόσχομαι», έλεγε συνεχώς ο δήμαρχος, «μπράβο δήμαρχε» φώναζαν οι παρατρεχάμενοι και σιγά – σιγά, ένας – ένας, οι αγέλαστοι άνθρωποι άρχισαν να χορεύουν! Μάλιστα! Να χορεύουν! Οι καλικάντζαροι το ‘παν και το ‘καναν. Τα πάνω ήρθαν κάτω! Κι ενώ συνέβαιναν όλ’ αυτά, η πόρτα του χρόνου άνοιξε διάπλατα κι άρχισαν να καταφθάνουν οι επίσημοι προσκεκλημένοι των καλικάντζαρων: Η Χιονάτη με τους εφτά νάνους, ο Μολυβένιος Στρατιώτης με τη μπαλαρίνα του, ο Τομ Σώγιερ, Die Bremer Stadtmusikanten, ο Ευτυχισμένος Πρίγκηπας, ο γέρο-Αίσωπος με την παρέα του, ο Καραγκιόζης με την οικογένεια... «Γεια σου οικογένεια... ω, ω, ω, ω, ώπα...», «υπόσχομαι ότι...». Ο Κάρλος Καστανέντα, ο Τζέρι Γκαρσία, ο Τζίμι Χέντριξ... Οι καλικάντζαροι βαμμένοι με μπογιές σαν Ινδιάνοι κυλιόντουσαν χάμω, έκαναν τούμπες, έκαναν ότι τους κατέβαινε και διασκέδαζαν τρελά... Χαμός στο ίσιωμα!!

Χορέυανε, χορεύανε... μέχρι που νύχτωσε... και μια γλυκειά νύστα βάρυνε τα βλέφαρα τους... Έγειραν όλοι εκεί κι αποκοιμήθηκαν... κι έτρεχε ακόμα το κρασί από τις κάνουλες των βαρελιών. Οι καλικάντζαροι καβάλησαν τις χήνες τους κι έφυγαν. Μαζί τους έφυγαν κι οι γιορτές...

Την άλλη μέρα χιόνισε. Χιόνιζε πάνω απ’ το σιωπηλό κόσμο... χιόνιζε στις καρδιές των μοναχικών ανθρώπων.

Στίχοι: Χάρης&Πάνος Κατσιμίχας