Paokmania.Gr

Aureliano Buendia έγραψε:Γενικότερα μιλώντας, και παρότι από τα πιο επίσημα χείλη (Ιβάν) διατυπώθηκε ως στόχος της χρονιάς το CL, εγώ προσωπικά δεν είδα λύσσα για τον στόχο. Κατανοώ ότι είναι πολύ νωπός ο πρωτόγνωρος θρίαμβος της περσινής χρονιάς, αλλά όλοι στην ομάδα όφειλαν με τη σειρά τους να κατανοήσουν ότι το CL είναι πραγματικά το Ιερό Δισκοπότηρο του club, ιδίως όταν το μονοπάτι που οδηγεί εκεί δεν είναι απαγορευτικό. Είμαι σίγουρος πως υπήρξε μια -έστω συγκεκαλυμμένη- ανεξήγητη υποτίμηση του αντιπάλου, του τύπου "κουτσά-στραβά θα περάσουμε". Δεν υπήρχε κλίμα μάχης και πολέμου ούτε στο χορτάρι ούτε στην κερκίδα. Ούτε φυσικά από τις παρασιτικές αμόρφωτες μπασκλασαρίες δευτεράντζες της αθλητικής δημοσιογραφίας που γράφουν για τον ΠΑΟΚ ή τα εμετικά ραδιόφωνα της πόλης (που όλοι τα βρίζουν και όλοι τα ακούνε, πραγματικά δεν μπορώ να το χωνέψω αυτόν τον μη-αναστρέψιμο εθισμό στη μετριότητα). Το CL θα αρκούσε για να καταστήσει τη χρονιά επιτυχημένη και χαρωπή σε κάθε επίπεδο, μετατρέποντας τον γολγοθά του πρωταθλήματος σε μια περιπέτεια χωρίς άγχος με στόχο την επανάληψη του θαύματος. Τώρα, κουβαλάμε όλοι μας, ομάδα και κόσμος, ένα τρελό βαρίδι στις πλάτες.

Aureliano Buendia έγραψε:Ξημέρωσε πολύ ζόρικη μέρα ύστερα από μια δυσκολοχώνευτη τραγωδία. Πραγματικά δεν θυμάμαι από πότε έχω να στεναχωρηθώ τόσο. Στο 3-3 βούρκωσα κανονικά και ένιωσα να χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου.

Στα του ματς συνέβησαν εκτρωματικά λάθη για ρεκόρ γκίνες. Στο πρώτο γκολ, ο Μπάμπα έχει γυρισμένη την πλάτη ενώ εκτελείται το πλάγιο άουτ, τρεις παίκτες κουτουλάνε μεταξύ τους (Μπάμπα, Οζντόεφ, Καμαρά) αφήνοντας τον αντίπαλο να πάρει την κεφαλιά, ο Σάστρε για κάποιον μυστηριώδη λόγο πιστεύει ότι δεν έχει κανέναν στην πλάτη του, σηκώνοντας μάλιστα τα χέρια σε φάση "καθαρίσαμε τη φάση, πάει άουτ η μπάλα". Στο δεύτερο γκολ, που κατορθώνεις να το φας κάτι δευτερόλεπτα αφότου έχεις πετύχει διαστημική γκολάρα, έχουμε επί της ουσίας αυτογκόλ του Κοτάρσκι. Στο τρίτο γκολ, ξεδιπλώνεται μια τραγωδία και τίποτα λιγότερο, η οποία ξεκινά με την εγκληματική βλακεία του Ντεσπότοφ να κάνει σκοτωμένο σουτ αντί να κρατήσει την μπάλα (το έχει ξανακάνει και το έχουμε ξαναπληρώσει), συνεχίζεται με τον αέρα που πιάνει ο Σάστρε ολομόναχος σε πανεύκολη κεφαλιά απομάκρυνσης, το ακατανόητο τακουνάκι του Ντεσπότοφ και το παντελώς αχρείαστο φάουλ που κάνει αμέσως μετά, για να ολοκληρωθεί με γκολ-καραμπόλα που μπαίνει μία στις εκατό φορές.

Όταν κάνεις τόσα πολλά εγκληματικά λάθη σε ένα τόσο κρίσιμο ματς (θα προσθέσω σε αυτά και το δεύτερο γκολ που φάγαμε στη Σουηδία, εγώ προσωπικά δεν έχω ξαναδεί παίκτη να μπαίνει με την μπάλα στα δίχτυα από εκτέλεση κόρνερ με αυτόν τον τρόπο) προφανώς δεν αξίζεις να περάσεις. Δεν είσαι συγκεντρωμένος, είσαι φοβισμένος μπροστά στην ιδέα της πρόκρισης, το μυαλό σου είναι αλλού.

Για το παιχνίδι, θεωρώ πως είναι υπερβολές ότι μας έκαναν κουδούνια και διάφορα άλλα παρόμοια, τα οποία ειπώνονται υπό καθεστώς απογοήτευσης και ζοχάδας. Από το 60' μπορεί να μην παίζαμε μπάλα, αλλά στην ουσία μια ευκαιρία μάς έκαναν, που κατέληξε σε ακίνδυνη πασούλα στον Κοτάρσκι. Η παράταση δεν αποτελεί κριτήριο, ας είμαστε σοβαροί. Με αυτή την προβληματική ενδεκάδα,τσακισμένοι από το σοκ της παρανοϊκής ισοφάρισης και απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει 20 ματς στα πόδια του έναντι 3 δικών μας, είναι απολύτως αναμενόμενο ότι θα έβρισκαν ένα ακόμη γκολ οι Σουηδοί. Επιπλέον, όπως και να έχει, κλείσαμε το ημίχρονο προηγούμενοι και ξεκινήσαμε το δεύτερο με δύο κλασικές ευκαιρίες για να καθαρίσουμε την μπουγάδα. Αν τυχόν είχαν κυλήσει τα τελευταία δευτερόλεπτα ομαλά και όχι σε φάση αποσύνθεσης, θα επισημαίναμε τις αδυναμίες, θα δίναμε συγχαρίκια για τον χαρακτήρα που δείξαμε παρά τα λάθη και θα ετοιμαζόμασταν για το επόμενο βήμα.

Όσο για το ρόστερ, η πικρή αλήθεια είναι ότι σε δύο απαιτητικά ματς απέναντι σε μια πιο έτοιμη ομάδα, κατεβήκαμε με 3 παίκτες για τις 2 θέσεις των χαφ. Με άλλα λόγια, η εξίσωση δεν έβγαινε. Πέρα από τα συγκεκριμένα παιχνίδια, η ομάδα οφείλει να έχει πέντε ετοιμοπόλεμα χαφ, επομένως αν δεν υπολογίζεται ο Τσιγγάρας από τον Λουτσέσκου, πρέπει να αποκτηθούν δύο χαφ και όχι μόνο ο αντι-Μεϊτέ. Εφόσον ο μέγιστος στόχος ήταν το CL, θα ήταν προτιμότερο να έχουμε κλείσει έναν παίκτη στο κέντρο νωρίς ώστε να παίξει στα κρίσιμα ματς και να αφήναμε τους Τσάλοφ, Τισουνταλί (btw, ελπίζω τα επόμενα δείγματα γραφής να είναι καλύτερα) και όποιον άλλο για μετά τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις.

Όσο για τη διαιτησία, πέρα από το ότι είχε γενικότερα φιλική διάθεση προς τη Μάλμε, στις επίμαχες φάσεις θεωρώ πως δεν υπάρχει κανένα φάουλ στον Σβαμπ καθότι ξεκινά να πέφτει πριν την επαφή, αλλά υπάρχει κανονικότατο πέναλτι -έστω varίσιο- στον Κουλιεράκη. Και με αφορμή αυτή τη φάση, ας αναφερθώ σε μια νοοτροπία-συμπεριφορά που με εξοργίζει. Διότι είναι πραγματικά εξωφρενικό να γίνεται αυτή η φάση και να μην την πέφτουν μπουλουκηδόν στον διαιτητή οι δικοί μας κάνοντας το σήμα του VAR. Όσοι δεν πιστεύετε πως τέτοιες κινήσεις δεν επηρεάζουν τους varίστες, θα συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε οριζοντίως και καθέτως. Αντίστοιχα, μου προκαλεί οργή ότι στις καθυστερήσεις του κανονικού αγώνα παίζαμε κανονικά, σαν να μη διακυβεύεται ένας υπέρτατος στόχος. Αυτή η και καλά ανωτερότητα ειλικρινά μου γυρίζει τα άντερα. Μετά το 3-4 οι της Μάλμε έπαθαν 250 "κράμπες" σε λίγα λεπτά, εμείς μείναμε με το πουλί του ευ αγωνίζεσθαι στο χέρι.

Γενικότερα μιλώντας, και παρότι από τα πιο επίσημα χείλη (Ιβάν) διατυπώθηκε ως στόχος της χρονιάς το CL, εγώ προσωπικά δεν είδα λύσσα για τον στόχο. Κατανοώ ότι είναι πολύ νωπός ο πρωτόγνωρος θρίαμβος της περσινής χρονιάς, αλλά όλοι στην ομάδα όφειλαν με τη σειρά τους να κατανοήσουν ότι το CL είναι πραγματικά το Ιερό Δισκοπότηρο του club, ιδίως όταν το μονοπάτι που οδηγεί εκεί δεν είναι απαγορευτικό. Είμαι σίγουρος πως υπήρξε μια -έστω συγκεκαλυμμένη- ανεξήγητη υποτίμηση του αντιπάλου, του τύπου "κουτσά-στραβά θα περάσουμε". Δεν υπήρχε κλίμα μάχης και πολέμου ούτε στο χορτάρι ούτε στην κερκίδα. Ούτε φυσικά από τις παρασιτικές αμόρφωτες μπασκλασαρίες δευτεράντζες της αθλητικής δημοσιογραφίας που γράφουν για τον ΠΑΟΚ ή τα εμετικά ραδιόφωνα της πόλης (που όλοι τα βρίζουν και όλοι τα ακούνε, πραγματικά δεν μπορώ να το χωνέψω αυτόν τον μη-αναστρέψιμο εθισμό στη μετριότητα). Το CL θα αρκούσε για να καταστήσει τη χρονιά επιτυχημένη και χαρωπή σε κάθε επίπεδο, μετατρέποντας τον γολγοθά του πρωταθλήματος σε μια περιπέτεια χωρίς άγχος με στόχο την επανάληψη του θαύματος. Τώρα, κουβαλάμε όλοι μας, ομάδα και κόσμος, ένα τρελό βαρίδι στις πλάτες.

Aeon έγραψε:Πιο μπα@#$ρδος λαός απο τους ρουφιάνους ιταλούς δεν υπάρχει. Να το θυμάστε αυτό. Είναι Ρουφιάνοι και Αλήτες.

Τα έχουμε πει για τα Χαφ, όλο το καλοκαίρι. Απο τον Ιανουάριο έγραφα για Χαφ και για παραμονή του δανεικού. Γι'αυτό και κατέληξε η ομάδα με 25% κατοχή απέναντι, όχι στη Ρεάλ που πιθανόν να αντιμετώπιζε στο Λιγκ Στειτζ, αλλά τη Μάλμο.

Χωρίς Χαφ δεν πας πουθενά.

sourmenetes έγραψε:Βρε κοίτα ρε αντικειμενικοτητα που απέκτησε ο Λαός που θα γυρίσει όλο τον κόσμο για να είναι στην πλευρά της ομάδας...

hawklord έγραψε:@Sourmenetes

Aeon έγραψε:Πιο μπα@#$ρδος λαός απο τους ρουφιάνους ιταλούς δεν υπάρχει. Να το θυμάστε αυτό. Είναι Ρουφιάνοι και Αλήτες.

Τα έχουμε πει για τα Χαφ, όλο το καλοκαίρι. Απο τον Ιανουάριο έγραφα για Χαφ και για παραμονή του δανεικού. Γι'αυτό και κατέληξε η ομάδα με 25% κατοχή απέναντι, όχι στη Ρεάλ που πιθανόν να αντιμετώπιζε στο Λιγκ Στειτζ, αλλά τη Μάλμο.

Χωρίς Χαφ δεν πας πουθενά.

Αν και φαίνεται ποιος είναι στην παράθεση που έκανα.
Σελίδα 6

kataramenos5 έγραψε:

sourmenetes έγραψε:Βρε κοίτα ρε αντικειμενικοτητα που απέκτησε ο Λαός που θα γυρίσει όλο τον κόσμο για να είναι στην πλευρά της ομάδας...

Μιας και ανεφερες το Λαο να σε ρωτησω κατι?
Ποιος λαος? Που ηταν ο λαος χθες?
Οι οπαδοι της Βανδη στις συναυλιες της πιο hardcore ειναι.
Φωνη μονο για μεταγραφες πλεον και κραξιμο στα ραδια.
Μπρουκληδες