
Επί της ταμπακιέρας και αποχαιρετώντας τον παίκτη όταν τον είχα πρωτοδεί να εμφανίζεται με τα διαχρονικά φυντανάκια του αγαπητού Νιόνιου με είχε απωθήσει όχι τόσο ότι ήταν αργός μιας που οι περισσότεροι αληθινά τεχνίτες που έχω δει ήταν επίσης αργοί αλλά το ότι δεν ήταν αρκετά μαχητικός και σκληροτράχηλος όσο χρειάζεται ο ιδεότυπος μου για το ρόλο του αμυντικού χαφ. Στην πορεία όμως και στις διαδηλώσεις εκτός από όλους τους προπονητές κέρδισε και δικό μου οπαδικό σεβασμό μου χάρη στο πολύ τρέξιμο που καταθέτει στο γήπεδο σε συνδυασμό με την καλή του πάσα, την αξιοποίηση του σωματότυπου του στον άξονα στα ψηλά και το βαθμό εργατικότητας του που του επέτρεπε να παίζει αυτό που μπορεί σταθερά. Θα μας λείψουν τα χαρακτηριστικά του καθώς δεν έχουμε άλλο κόφτη σε αυτό το στυλ στη θέση του Ιησού Χριστού που έλεγε και ο Ρεδόνδο και προσωπικά θα του πω ένα ευχαριστώ και καλή τύχη στην Καισάρεια.