Paokmania.Gr

Cylon-4 έγραψε:[youtube][/youtube]

Η διεύθυνση από υπολογιστή, όπως εξήγησε και ο κατ, θα ήταν αυτή, άρα κρατάς ό,τι υπάρχει από το = και μετά:

Πηρε φορα.Ατσαλωθειτε

Cylon-4 έγραψε:https://youtu.be/-p8GXZcdrIk?si=12kMc1p8DI9nkKa8

Κράτα μόνο το μεγάλο, μαζί με την παύλα, και ξαναβάλτο.

Miles έγραψε:Θα βγάλω άμπε λαλέ για Μουρλοχιμένεθ και τον γνωστό οπαδό της Leeds.

Leeds και ξερό ψωμί (της δεκαετίας του 70 βέβαια...)

[youtube]zSDwTRruh1o[/youtube]

[youtube]Fl3hBEeeZXo[/youtube]

Περίμενα κάποιος να με έχει προλάβει και να έχει παραθέσει το αριστούργημα αυτό, αλλά θα είμαι εγώ ο πρώτος.

[youtube]Pj4ZDWSAark[/youtube]

Καλλιτέχνης: Σαββόπουλος Διονύσης
Άλμπουμ: Δέκα χρόνια κομμάτια
Συνθέτης: Σαββόπουλος Διονύσης
Στιχουργός: Σαββόπουλος Διονύσης
Είδος μουσικής: Έντεχνο
Θεματολογία: Ζωής
Έτος Κυκλοφορίας: 1975

Η πλατεία ήταν γεμάτη, με το νόημα που ‘χει κάτι απ’ τις φωτιές.
Στις γωνίες και τους δρόμους από συντρόφους οικοδόμους, φοιτητές
Κι εσύ έφεγγες στη μέση όλου του κόσμου,
κι ήσουν φως μου, κατακόκκινη νιφάδα σε γιορτή
Σε γιορτή που δεν ξανάδα στη ζωή μου τη σκυφτή.

Η πλατεία ήτανε άδεια και τρελός απ’ τα σημάδια, σαν σκυλί
με συνθήματα σκισμένα, σ’ έναν έρωτα για σένα έχω χυθεί
Στ’ αμφιθέατρο σε ψάχνω, στους διαδρόμους και τους δρόμους,
και ζητώ πληροφορίες και υλικό
Να φωτίσω τις αιτίες που μ’ αφήνουνε μισό.

Η πλατεία είναι γεμάτη κι απ’ το πρόσωπό σου κάτι έχει σωθεί
στον αγώνα του συντρόφου, στην αγωνία αυτού του τόπου για ζωή
στα παιδιά και τους εργάτες, στους πολίτες, στους οπλίτες,
στα πλακάτ και τη σκανδάλη που χτυπά
Η συγκέντρωση ανάβει κι όλα είναι συνειδητά.

[youtube]GWJmZGvnjY8[/youtube]

[youtube]FF9rEVi3Jv4[/youtube]


Μια θάλασσα μικρή
Μια θάλασσα μικρή
Είναι το καλοκαίρι μου
Ο έρωτάσ μου ο πόνοσ μου

Μια θάλασσα μικρή
Στα δυο σου μάτια φέγγει
Κάθε πρωί

Μια θάλασσα μικρή
Στο δάκρυ στο τραγούδι
Στο κάθε σου φιλί
Μια θάλασσα μικρή

Μια θάλασσα μικρή
Μια θάλασσα μικρή
Και στη γωνιά η στάμνα μου
Για ένα καλοκαίρι
Ήσουνα εσύ

Σε τραγουδούσα εγώ
Σαν τισ χορδέσ του ανέμου
Στα μαύρα σου μαλλιά

Σ' ακολουθούσα εγώ
Σαν το ψηλό χορτάρι τον άνεμο
Σε τραγουδούσα εγώ

Μια θάλασσα μικρή
Μια θάλασσα μικρή
Πικρά σ' αποχαιρέτησε
Σε περιμένει
Μια θάλασσα μικρή

[youtube]JUl1ZG2rGTg[/youtube]

Μ' αεροπλάνα και βαπόρια
και με τους φίλους τους παλιούς
τριγυρνάμε στα σκοτάδια
κι όμως εσύ δε μας ακούς

Δε μας ακούς που τραγουδάμε
με φωνές ηλεκτρικές
μες στις υπόγειες στοές
ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε
τις βασικές σου τις αρχές

Ο πατέρας μου ο Μπάτης (Απρόσιτη μητέρα μορφή από χώμα και ουρανό)
ήρθε απ' τη Σμύρνη το '22 (θα χαθώ απ'τα μάτια σου τα δυο)
κι έζησε πενήντα χρόνια (μες στον κόσμο)
σ' ένα κατώι μυστικό (σαν πρόσφυγας σ'ένα κατώι μυστικό)

Σ' αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε (αν αγαπούνε)
τρώνε βρώμικο ψωμί (τρώνε βρώμικο ψωμί, του λόγου σου οι πιστοί)
κι οι πόθοι τούς ακολουθούνε (κι οι πόθοι τούς ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή)
υπόγεια διαδρομή

Χθες το βράδυ είδα ένα φίλο
σαν ξωτικό να τριγυρνά
πάνω στη μοτοσικλέτα
και πίσω τρέχανε σκυλιά

Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα
βάλε στα ρούχα σου φωτιά (σαν τον Μάρκο)
βάλε στα όργανα φωτιά (βάλε στα όργανα φωτιά)
να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα (να κλείσει η λαβωματιά μα τιναχτεί σαν μαυρο πνευμα)
η τρομερή μας η λαλιά (η τρομερη μας η λαλιά)

[youtube]mgFgRWa7vg8[/youtube]


Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει
είναι π' ονειρεύομαι σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα, σαν να 'ταν επιβάτες

Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή
ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί
που δεν έχει απόψε πού να πάει, πού να πάει

Σαν κουκιά μετρώ τα λόγια του καμπούρη
πίσω απ' το λευκό πανί, μέσα απ' το κιβούρι
Μα όσο κι αν μετρώ, κάτι περισσεύει
Τρύπια είν' η αγάπη μας και δε μας προστατεύει

Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή
κόκκινο αυγό ή καρναβάλια
Μέσα από την κάλπη, τη στατιστική
μάς κοιτάει ο Χάρος και τού τρέχουνε τα σάλια

Σαν σκιές γλιστρούν λόγια και εικόνες
κάρα σκουπιδιάρικα φεύγουν οι χειμώνες
Κι αν δεν ντρέπεσαι να καθίσεις πίσω
έλα στην παράσταση να σε γιουχαίσω

Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή
ποια αγάπη τάχα μας φυσάει
Βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί
που δεν έχει απόψε πού να πάει, πού να πάει.

ΑποστόληςΑ έγραψε:[youtube]JUl1ZG2rGTg[/youtube]

Μ' αεροπλάνα και βαπόρια
και με τους φίλους τους παλιούς
τριγυρνάμε στα σκοτάδια
κι όμως εσύ δε μας ακούς

Δε μας ακούς που τραγουδάμε
με φωνές ηλεκτρικές
μες στις υπόγειες στοές
ώσπου οι τροχιές μας συναντάνε
τις βασικές σου τις αρχές

Ο πατέρας μου ο Μπάτης (Απρόσιτη μητέρα μορφή από χώμα και ουρανό)
ήρθε απ' τη Σμύρνη το '22 (θα χαθώ απ'τα μάτια σου τα δυο)
κι έζησε πενήντα χρόνια (μες στον κόσμο)
σ' ένα κατώι μυστικό (σαν πρόσφυγας σ'ένα κατώι μυστικό)

Σ' αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε (αν αγαπούνε)
τρώνε βρώμικο ψωμί (τρώνε βρώμικο ψωμί, του λόγου σου οι πιστοί)
κι οι πόθοι τούς ακολουθούνε (κι οι πόθοι τούς ακολουθούνε υπόγεια διαδρομή)
υπόγεια διαδρομή

Χθες το βράδυ είδα ένα φίλο
σαν ξωτικό να τριγυρνά
πάνω στη μοτοσικλέτα
και πίσω τρέχανε σκυλιά

Σήκω ψυχή μου δώσε ρεύμα
βάλε στα ρούχα σου φωτιά (σαν τον Μάρκο)
βάλε στα όργανα φωτιά (βάλε στα όργανα φωτιά)
να τιναχτεί σαν μαύρο πνεύμα (να κλείσει η λαβωματιά μα τιναχτεί σαν μαυρο πνευμα)
η τρομερή μας η λαλιά (η τρομερη μας η λαλιά)

Μια ενδιαφέρουσα διασκευή:

[youtube]cHa2MnMJ_fk[/youtube]

Αχ Διονύση, μ' έκανες και τραγουδάω ποπ!

[youtube]Ji6ugZ_9GKo[/youtube]

...Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων
Εμείς καθόμασταν τα βράδια
Και ζωγραφίζαμε σκηνές απ' την αυριανή ευτυχία του κόσμου...

[youtube]L2H7tPnO3R0[/youtube]

Τεράστιε Νικόλα.