Re: MundoBasket 2010- ΚΑΝΤΟ ΟΠΩΣ Ο ΜΟΥΣΛΙ '''
Δημοσιεύτηκε: Σάβ 04 Σεπ 2010, 01:28
Το 1996, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, η εθνική αντιμετωπίζει στον τελευταίο αγώνα του ομίλου την Αυστραλία. Με νίκη παίρνει τη δεύτερη θέση του ομίλου και αντιμετωπίζει στα προημιτελικά τους Κροάτες. Οι Κροάτες στις μέχρι τότε αναμετρήσεις μας, όχι απλώς μας νικούσαν πάντα, αλλά και με μ.ο. διαφοράς τους 30 πόντους! Με ήττα από τα καγκουρώ θα αντιμετωπίζαμε τους Λιθουανούς που λίγες μέρες πριν, τους είχαμε νικήσει σε φιλικό και - τέλος πάντων - δεν έδειχναν αχτύπητοι. Επιπροσθέτως, αν προκρινόμασταν επί της παρέας του Σαμπόνις, θα αποφεύγαμε τη συνάντηση με την dream team 2 στον ημιτελικό.
Δεν ξέρω πόσοι θυμούνται (αν κρίνω από τις αντιδράσεις, μάλλον ελάχιστοι) ότι ΚΑΙ ΤΟΤΕ η εθνική "έκατσε και έχασε" και δεν τήρησε ούτε τα προσχήματα. 40 πόντους στο κεφάλι μας έριξαν οι Αυστραλοί και δεν ήξεραν αν πρέπει να πανηγυρίσουν ή να στενοχωρηθούν. Αυτό που προσδοκούσαμε είχε γίνει και ο αντίπαλός μας ήταν οι "βατοί" Λιθουανοί και όχι η λαίλαπα της Κροατίας.
Τελικά χάσαμε από τους Λιθουανούς με μόλις... 33 πόντους, την ώρα που η Αυστραλία κέρδιζε το δικό της ματς με τους Κροάτες. Η τελική κατάταξη βρήκε τους Λιθουανούς 3ους, τους Αυστραλούς 4ους, εμάς 5ους και τους Κροάτες... 7ους!
Δύο χρόνια νωρίτερα, πάλι στο τελευταίο ματς του ομίλου, χάσαμε επίτηδες από το Πουέρτο Ρίκο με 8 πόντους διαφορά, ενώ θέλαμε... με 9, για να αποφύγουμε τους Ισπανούς. Ο Σιγάλας εκτελούσε βολή με εντολή να την χάσει, κατά λάθος... ευστόχησε, οι παίκτες έφυγαν με κατεβασμένα τα κεφάλια, μέχρι που έμαθαν ότι η Κίνα είχε κάνει την έκπληξη πετώντας έξω τη φούρια ρόχα. Έτσι, αν και τερματίσαμε πρώτοι χωρίς να το θέλουμε, βρεθήκαμε σε έναν όμιλο με Κροατία, Κίνα και Καναδά, με επακόλουθο να περάσουμε στην τετράδα!
Είναι δύο ιστορίες της εθνικής μας την εποχή που πάλαιψε και κατάφερε να καθιερωθεί στο παγκόσμιο στερέωμα. Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε καν η δεύτερη φορά που κάτσαμε να χάσουμε, γιατί θεωρήσαμε ότι αυτό εξυπηρετεί τη μεσοπρόθεσμη στρατηγική μας. Όπως στο σκάκι, αν θυσιάσεις τη βασίλισσα για να κάνεις ματ σε δυο κινήσεις, κανείς δεν μιλάει για "ντροπιαστική ήττα", έτσι κι εδώ μια ενδεχόμενη νίκη επί των Ισπανών μπορεί να μας στείλει στην τετράδα!
Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, δηλώνω αισιόδοξος και πιστεύω ότι αυτή τη φορά τα Ιβηράκια δεν θα καταλάβουν τί τους χτύπησε. Αρκεί να μπορέσουμε κάποια στιγμή να πάρουμε κεφάλι στο σκορ.
Δεν ξέρω πόσοι θυμούνται (αν κρίνω από τις αντιδράσεις, μάλλον ελάχιστοι) ότι ΚΑΙ ΤΟΤΕ η εθνική "έκατσε και έχασε" και δεν τήρησε ούτε τα προσχήματα. 40 πόντους στο κεφάλι μας έριξαν οι Αυστραλοί και δεν ήξεραν αν πρέπει να πανηγυρίσουν ή να στενοχωρηθούν. Αυτό που προσδοκούσαμε είχε γίνει και ο αντίπαλός μας ήταν οι "βατοί" Λιθουανοί και όχι η λαίλαπα της Κροατίας.
Τελικά χάσαμε από τους Λιθουανούς με μόλις... 33 πόντους, την ώρα που η Αυστραλία κέρδιζε το δικό της ματς με τους Κροάτες. Η τελική κατάταξη βρήκε τους Λιθουανούς 3ους, τους Αυστραλούς 4ους, εμάς 5ους και τους Κροάτες... 7ους!
Δύο χρόνια νωρίτερα, πάλι στο τελευταίο ματς του ομίλου, χάσαμε επίτηδες από το Πουέρτο Ρίκο με 8 πόντους διαφορά, ενώ θέλαμε... με 9, για να αποφύγουμε τους Ισπανούς. Ο Σιγάλας εκτελούσε βολή με εντολή να την χάσει, κατά λάθος... ευστόχησε, οι παίκτες έφυγαν με κατεβασμένα τα κεφάλια, μέχρι που έμαθαν ότι η Κίνα είχε κάνει την έκπληξη πετώντας έξω τη φούρια ρόχα. Έτσι, αν και τερματίσαμε πρώτοι χωρίς να το θέλουμε, βρεθήκαμε σε έναν όμιλο με Κροατία, Κίνα και Καναδά, με επακόλουθο να περάσουμε στην τετράδα!
Είναι δύο ιστορίες της εθνικής μας την εποχή που πάλαιψε και κατάφερε να καθιερωθεί στο παγκόσμιο στερέωμα. Δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε καν η δεύτερη φορά που κάτσαμε να χάσουμε, γιατί θεωρήσαμε ότι αυτό εξυπηρετεί τη μεσοπρόθεσμη στρατηγική μας. Όπως στο σκάκι, αν θυσιάσεις τη βασίλισσα για να κάνεις ματ σε δυο κινήσεις, κανείς δεν μιλάει για "ντροπιαστική ήττα", έτσι κι εδώ μια ενδεχόμενη νίκη επί των Ισπανών μπορεί να μας στείλει στην τετράδα!
Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, δηλώνω αισιόδοξος και πιστεύω ότι αυτή τη φορά τα Ιβηράκια δεν θα καταλάβουν τί τους χτύπησε. Αρκεί να μπορέσουμε κάποια στιγμή να πάρουμε κεφάλι στο σκορ.