Paokmania.Gr

προφανώς αυτό το κύπελλο λες ε?

[youtube]VzejAofEJWY[/youtube]

PS: νομίζω είχαν δακρύσει και οι πέτρες τότε με τη διαιτησία στο αλεξάνδρειο και στους 2 αγώνες...
PS: 42 πόντοι από το περιστέρι???? χαχαχαχα. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!!!

Αυτό το κύπελλο ήταν μεγάλη μαγκιά για την ρούλα και κυρίως για τους απλήρωτους για μήνες παίκτες.

Για όσους είχαν απομείνει πες καλύτερα, γιατί οι μισοί είχαν φύγει και έπαιξαν με 6-7 παίχτες όπως καλή ώρα εμείς σήμερα..................................................(Να βάλω κι άλλα αποσιωπητικά παίχτες του ΠΑΟΚ ή το πιάσατε το υπονοούμενο που λέει κι ο Καρατζαφέρης )

καλά κρυφοαρειανοί δεν με πείθετε με τίποτα. μαγκιά ήτανε όταν τους συναντήσαμε το 95 και το 99 και αρπάξανε 17 και 33 αντίστοιχα. στον επόμενο θα χει 50αρα...

Το Final Four βέβαια γινόταν τότε στο Αλεξάνδρειο, δεν είχαν αποχωρήσει και τόσοι παίκτες τότε, θυμάμαι είχαν Σοκ, Πάσπαλιε, Μπόνι και η διαιτησία έσφαξε την ΑΕΚ στον τελικό.
Και την επόμενη χρονιά μου θέλανε κύπελλο αλλά ο Σωτηράκης έσπασε με τη βολή το ρεκόρ, το οποίο έμελλε να ξανασπάσει

GORDON έγραψε:Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 1998, 19η αγωνιστική

ευχαριστω πολυ φιλε!
καλα θυμομουν τελικα τους 29 ποντους του Μπαλογιαννη,δεν ηταν δημιουργημα της φαντασιας μου

Η κορυφαία πεντάδα του ΠΑΟΚ

Τη δεκαετία του '90 η ομάδα μπάσκετ του ΠΑΟΚ βίωσε τη δική της χρυσή εποχή. Το αποδεικνύει αυτό η πεντάδα που εσείς ψηφίσατε στη σχετική ψηφοφορία του Sport24.gr ως την κορυφαία στην ιστορία του συλλόγου. Μια πεντάδα ονειρεμένη. Διαβάστε..

Στην ψηφοφορία καταμετρήθηκαν συνολικά 992 ψήφοι, από τους οποίους οι 925 ήταν έγκυροι, αυτό δηλαδή που ζητούσαμε (πεντάδα από όλο το φάσμα της ιστορίας μιας συγκεκριμένης ομάδας).

Για τον ΠΑΟΚ ψήφισαν 114 επισκέπτες του Sport24.gr. Και ανέδειξαν την παρακάτω ως καλύτερη πεντάδα στην ιστορία της ομάδας.


Μπάνε Πρέλεβιτς

Ψήφοι: 114

Ήρθε στα 21 του χρόνια το 1988 στον ΠΑΟΚ για να αποτελέσει το αντίπαλο δέος του Νίκου Γκάλη. Τα δείγματα γραφής που είχε δώσει, άλλωστε, στον Ερυθρό Αστέρα, όπου έσπαζε το ένα ρεκόρ σκοραρίσματος μετά το άλλο, έδιναν τη δυνατότητα στους ανθρώπους του "δικεφάλου" να ελπίζουν ότι είχαν χτυπήσει φλέβα χρυσού.

Και πράγματι έτσι ήταν. Ο Πρέλεβιτς έγινε στον ΠΑΟΚ ό,τι ήταν και ο Γκάλης στον Άρη. Σημαία. Μια πραγματική καλαθομηχανή κι ένας σπουδαίος ηγέτης. Πήρε αμέσως την ελληνική υπηκοότητα, αλλά στο πέρασμα των χρόνων έγινε Έλληνας με τα... όλα του. Και αγαπήθηκε όσο λίγοι από την ΠΑΟΚτσήδικη εξέδρα.

Ο "τίγρης", όπως ακόμα τον προσφωνούν, πέρασε στην ιστορία ως ένας μεγάλος σκόρερ με ένα από τα πιο "θανατηφόρα" σουτ που γνώρισαν τα ευρωπαϊκά γήπεδα. Αλλά και ως ένας παίκτης με αστείρευτο πάθος και ατέλειωτη αγάπη για το μπάσκετ και τον ΠΑΟΚ. Δεν ήταν λίγες οι φορές που αψήφησε τους πόνους στα ταλαιπωρημένα πόδια του, μπήκε στο παρκέ και ήταν ο κορυφαίος.

Και κάπως έτσι οδήγησε τον "δικέφαλο" στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1991 στη Γενεύη και στον τελικό της ίδιας διοργάνωσης την επόμενη χρονιά, στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς το 1994, στην κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος το 1992, όταν τερμάτισε τη μονοκρατορία του Άρη, και στη συμμετοχή στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκας στο ΣΕΦ το 1993.

[youtube]fTwRthpN3A4&feature=player_embedded[/youtube]


Τζον Κόρφας

Ψήφοι: 73

Μικρός στο μάτι, εξ ου προφανώς και το προσωνύμιο "Τεν Τεν", αλλά θαυματουργός. Με μπόι μόλις 1.78μ. δεν γέμιζε το μάτι, αλλά είχε μυαλό ξυράφι και μπορούσε να κουμαντάρει άνετα την ομάδα χάρη στο κρύο αίμα που έτρεχε στις φλέβες του. Γι' αυτό συνέδεσε το όνομά του με όλες τις μεγάλες επιτυχίες του ΠΑΟΚ ως το 1995, οπότε και έφυγε.

Ήρθε στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι του 1986 αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το κολέγιο του Πεπερντάιν. Και κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τον τρόπο με τον οποίο σούταρε. Με γερό άλμα και με το ένα χέρι! Αυτό το σουτ, ωστόσο, ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικό κι ήταν τα δικά του τρίποντα εκείνα που συνέδραμαν τον αρχισκόρερ της ομάδας, Μπάνε Πρέλεβιτς, στο έργο του.

Ο Κόρφας δεν ήταν ποτέ πομπώδης. Η προσφορά του ήταν αθόρυβη, αλλά πολύ ουσιαστική. Και δεν ήταν τυχαίο ότι πανηγύρισε κι αυτός το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1991 και το πρωτάθλημα του 1992.

[youtube]clLVKGa7afc&feature=player_embedded[/youtube]

Πέτζα Στογιάκοβιτς

Ψήφοι: 103

Γεννημένος στην Κροατία από Σέρβους γονείς, άρχισε να παίζει μπάσκετ στα εφηβικά τμήματα της Παρτιζάν, αλλά λόγω του εμφυλίου πολέμου πήγε άρον άρον το 1992 στη Θεσσαλονίκη και εντάχθηκε μαζί με τον Ράσο Νεστέροβιτς στον ΠΑΟΚ κατόπιν προτροπής του Ντράγκαν Σάκοτα. Η ελληνοποίησή τους χρειάστηκε κάποιο χρόνο, ο Νεστέροβιτς έφυγε γιατί δεν μπορούσαν να παίζουν και οι δύο ελληνοποιημένοι κι έμεινε ο Πέτζα για να γράψει ιστορία.

Με το πέρασμα των χρόνων ο Στογιάκοβιτς εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο ολοκληρωμένους παίκτες που έπαιξαν ποτέ στο ελληνικό πρωτάθλημα. Και δεν είναι τυχαίο που η θητεία του σε αυτό αποδείχθηκε πως δεν ήταν τίποτα άλλο από το εφαλτήριο για μια λαμπρή καριέρα στο ΝΒΑ. Ελάχιστοι Ευρωπαίοι έχουν να επιδείξουν τόσα παράσημα στο αμερικάνικο επαγγελματικό πρωτάθλημα όσα αυτός.

Με τον ΠΑΟΚ δεν πήρε τίτλους. Συνέδεσε, όμως, το όνομά του με το τέλος της παντοδυναμίας του Ολυμπιακού, που από το 1993 ως το 1997 έπαιρνε συνεχώς το πρωτάθλημα. Την άνοιξη του 1998, στον περίφημο τελευταίο αγώνα της ημιτελικής σειράς με τους "ερυθρόλευκους" στο ΣΕΦ, ευστόχησε σε ένα απίθανο τρίποντο στην εκπνοή και χάρισε στον ΠΑΟΚ την πρόκριση στον τελικό. Εκεί με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό του μετέπειτα προπονητή του στους Χόρνετς Μπάιρον Σκοτ ο Πέτζα δεν τα κατάφερε, αλλά και ο Ολυμπιακός έκτοτε δεν έχει ξανακερδίσει το πρωτάθλημα.


[youtube]_KOe3obULmk&feature=player_embedded[/youtube]


Ουόλτερ Μπέρι

Ψήφοι: 58

Μια από τις πλέον ξεχωριστές φυσιογνωμίες που έχουν περάσει ποτέ από το ελληνικό μπάσκετ. Άλλωστε το παρατσούκλι του, "Truth", κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι. Διότι ο Μπέρι είναι αληθινός. Αυθεντικός. Ποιος να ξεχάσει την παροιμιώδη τσιγκουνιά του, το θρυλικό τσαντάκι που κρατούσε πάντα στα χέρια του, ακόμα και όταν κοιμόταν, τα λογιών λογιών καμώματά του;

Ποιος να ξεχάσει, όμως, και την τεράστια κλάση του. Αυτό το... κάτι σαν σουτ, που τον έκανε διάσημο σε όλο τον κόσμο. Και την απίστευτη έφεσή του στα ριμπάουντ, παρότι δεν ήταν αθλητικός και δεν πηδούσε στο... Θεό. Χάρη σε αυτά κέρδισε τίτλους με τον ΠΑΟΚ, στον οποίον έπαιξε σε δύο διαφορετικές περιόδους.

Πρώτα τη σεζόν 1993-94 όταν μαζί με τον Σάβιτς αντικατέστησαν το άκρως επιτυχημένο δίδυμο των Μπάρλοου και Λέβινγκστον. Και τα κατάφεραν εξίσου καλά φτάνοντας ως την κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς με δύο νίκες επί της Στεφανέλ Τριέστε του Ντέγιαν Μποντίρογκα. Ο Μπέρι είχε κάνει double double και στα δύο παιχνίδια του διπλού τελικού όντας, όπως συνήθιζε, πρωταγωνιστής. Εκείνη τη χρονιά ο ΠΑΟΚ έπαιξε και στον τελικό των πλέι οφ της Α1 απέναντι στον Ολυμπιακό, που πέρασε στην ιστορία για το πέμπτο και τελευταίο παιχνίδι στο ΣΕΦ. Τότε που οι παίκτες του "δικεφάλου" αποσύρθηκαν στα αποδυτήρια, καθώς οι οπαδοί των "ερυθρολεύκων" πετούσαν εναντίον τους αντικείμενα, και πείστηκαν να επανέλθουν για τα τελευταία δευτερόλεπτα (και για να αποφύγουν την τιμωρία) φορώντας μόνο τα παπούτσια τους, δίχως κάλτσες!

Ο Μπέρι επέστρεψε στον ΠΑΟΚ τη σεζόν 1998-99, όταν είχαν ήδη φύγει οι Πρέλεβιτς, Κόρφας, Στογιάκοβιτς και Σάβιτς, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε να οδηγήσει την ομάδα στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας, Μάλιστα στον ημιτελικό του φάιναλ φορ ο "δικέφαλος" είχε συντρίψει τον "αιώνιο" αντίπαλό του, Άρη, με 83-50 και ο Μπέρι ευχαριστούσε τον Κώστα Φλεβαράκη, που τον είχε εμπιστευτεί και του είχε επιτρέψει να αγωνιστεί ξανά σε υψηλό επίπεδο.

[youtube]V_Vl0cNYMTs&feature=player_embedded[/youtube]

Ζόραν Σάβιτς

Ψήφοι: 57

Αν είχε επιμείνει στην αρχική του επιλογή να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο και τη θέση του τερματοφύλακα στη γενέτειρά του, τη Ζένιτσα της Βοσνίας, τότε προφανώς δεν θα είχε θέση σε αυτή την πεντάδα. Τον κέρδισε, όμως, το μπάσκετ και λόγω του ύψους που πήρε απότομα στην εφηβική ηλικία του κι αυτό του έδωσε τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε έναν από τους πιο αποτελεσματικούς σέντερ των ευρωπαϊκών γηπέδων τη δεκαετία του '90.

Κι ως τέτοιος ήρθε στον ΠΑΟΚ το καλοκαίρι του 1993. Δίχως να είναι αθλητικός ούτε και πάρα πολύ ψηλός για σέντερ, ήξερε πώς να τοποθετεί το σώμα του μέσα στη ρακέτα και χρησιμοποιώντας πολύ το μυαλό και τη δύναμή του κατάφερνε να τα βγάζει πέρα με ιδιαίτερη επιτυχία στις μάχες κάτω από τα καλάθι. Κάπως έτσι, άλλωστε, είχε συνεισφέρει στα δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών που κατέκτησε επί των ημερών του η Γιουγκοπλάστικα, κάπως έτσι πήγε στην Μπαρτσελόνα και μετά στον ΠΑΟΚ.

Με τον οποίο συνέχισε να κερδίζει τίτλους, αφού σήκωσε το Κύπελλο Κόρατς το 1994 και το Κύπελλο Ελλάδας το 1995. Μετά έφυγε για τη Μαδρίτη και τη Ρεάλ, αλλά οι ΠΑΟΚτσήδες δεν τον ξέχασαν ποτέ, διότι με το πάθος και την αξία του τους είχε χαρίσει μεγάλες στιγμές.

[youtube]AIO6X904xSY&feature=player_embedded[/youtube]

Έλαβαν επίσης...



Η μεγάλη μάχη στην ψηφοφορία έγινε στις θέσεις των φόργουορντ, όπου υπάρχουν επίσης οι Κεν Μπάρλοου και Κλιφ Λέβινγκστον, δύο πολύ σπουδαίοι Αμερικανοί, που σφράγισαν με το πέρασμά τους την ιστορία του ΠΑΟΚ τη δεκαετία του '90. Αλλά δυστυχώς δεν χωρούν όλοι σε μια πεντάδα. Αξιοσημείωτοι εξάλλου είναι οι 24 ψήφοι του Παναγιώτη Φασούλα, που αν δεν είχε φύγει για τον Ολυμπιακό, θα ήταν ασφαλώς μέλος αυτής της πεντάδας. Άλλωστε είναι χαρακτηριστικό πως πολλοί από εσάς τον ψηφίσατε, άσχετα αν συμπληρώνατε την υποσημείωση "προδότης"!



Τους υπόλοιπους ψήφους έλαβαν οι:



Γκαρντ



Σκάιλς 14


Σταυρόπουλος 6

Μουλαομέροβιτς 5

Βασιλειάδης 4

Φ. Κινγκ 4

Μπουντούρης 3

Μονρό 1

Κουτλουάι 1

Κολντεμπέλα 1



Φόργουορντ

Λέβινγκστον 51

Μπάρλοου 32

Γαλακτερός 2

Μ. Κατσούλης 2

Γιαννούλης 1

Σιγάλας 1

Φάντερμπερκ 1

Βασιλόπουλος 1



Σέντερ

Φασούλας 24

Ρετζιάς 6

Λ. Παπαδόπουλος 4

Μακ Ρέι 3

Σάκλεφορντ 2

Μπόνερ 1

Μπασμίνοφ 1

Μπορεί κάποιος να βοηθήσει?
Ελπίζω να θυμάμαι καλά.
Υπήρχε παιχνίδι ευρωπαϊκό που στα τελευταία δευτερόλεπτα ο πρώην δήμαρχος πειραιά ευστόχησε σε μακρινό γωνιακό 3ποντο/2ποντο (δεν θυμάμαι) και μας χάρισε τη νική(?) (επίσης δεν θυμάμαι αν νικήσαμε τελικά).
Το παιχνίδι ήταν εκτός έδρας, στο β' ημίχρονο σουτάραμε στη δεξιά (τηλεοπτικά) μπασκέτα και έχω την αμυδρή εντύπωση ότι ήταν με την Ορτέζ.
Οι γονείς μου με προέτρεπαν να κοιμάμαι νωρίς τότε ( ) και ο πατέρας μου έβλεπε το ματς στο σαλόνι.Εγώ κλασσικά ψευτοκοιμόμουν προσπαθώντας να ακούσω την περιγραφή, ώσπου ο πατέρας μου πανηγυρίζει το καλάθι του φ_____α, πετάγομαι από το κρεβάτι και τρέχοντας προς το σαλόνι γλυστράω στην ενδιάμεση πόρτα και καταλήγω στο εφημερεύον νοσοκομείο για 4 ράμματα στο κεφάλι. Ίσως να φταίει και αυτό, για το ότι δεν θυμάμαι το ματς, αν δεν καταφέρετε δε, να θυμηθείτε κάτι, πρόκειται για αποκύημα της φαντασίας μου! Χρόνια Πολλά.

Αγαπητέ μου μοδεράτορα είμαι εδώ για να δώσω λύση στο πρόβλημά σου ( πωπω σαν διαφήμιση telemarketing ακούστηκα ..... )

Ο ελεεινός δήμαρχος Πειραιά - όπως πολύ σωστά θυμάσαι - πράγματι σκόραρε με τρίποντο στο τέλος επι της Ορτέζ στη Γαλλία το 1993 ..... αλλά σε εκείνο το ματς τη νίκη την είχαμε εξασφαλίσει απο τα αποδυτήρια .... απλώς ο προδότης φρόντισε να σφραγίσει με ένα τρίποντο το τελικό σκορ και να γράψει η ταρίφα 86-103 ....... απλά τα πραματάκια ...

Δομήνικε σε ευχαριστώ από καρδιάς!
Ρωτάω χρόνια τον πατέρα μου και δεν το θυμάται!

6 χρονών μόλις ε?
Ιστορικές εποχές..
Δυστυχώς στα ημίχρονα των ευρωπαϊκών αγώνων με βάζανε για ύπνο,λόγω σχολείου την επομένη, και το έχανα
Θυμάται κάποιος τί ώρα συνήθως μεταδίδονταν?
Έβαζα όμως τον πατέρα μου αγγαρεία να γράφει σε χαρτάκι το τελικό σκορ, ώστε να το βλέπω το πρωί πριν φύγω για το σχολείο, ενώ αυτός βρισκόταν ήδη στη δουλειά!

Ήταν το καλάθι που έγραψε το τελικό 86-103, το διάσημο αυτό τρίποντο.
[youtube]Toln5L0Ok-o[/youtube]

άσχετο αλλά και εγώ στο δημοτικό νομίζω με βάζανε για ύπνο κατά τις 21:30. γι αυτό και τις κυριακές έβλεπα μόνο τα αθλητικά στην ΕΤ2 και από την αθλητική κυριακή στην ΕΤ1 προλάβαινα μόνο στην αρχή άντε μέχρι να πάει 10 (και εγώ όμως άφηνα την πόρτα ανοιχτή στο καθιστικό για να ακούω τουλάχιστον μέχρι να με πάρει ο ύπνος). τώρα τί συμβαίνει στα αντίστοιχα παιδάκια?????

PS: νομίζω μικρός το πιο βραδυνό ματς που με άφησε να δω ο πατέρας μου ήταν το bayern-ΠΑΟΚ που λογικά ακόμα βαράνε πέναλτυ... όσον αφορά το συγκεκριμένο ματς στη γαλλία, ήταν η εκδίκηση πατέρα-γιου προς τον άλλον μικρό γιο όπου φυσικά δεν τον αφήσαμε να δει ούτε sec από τον τελικό efes-ρούλης που γινόταν ακριβώς την ίδια ώρα (και παιζόταν σε άλλο κανάλι. καλά δε θυμάμαι?)

Ευχαριστώ!
Φοβερές μνήμες!
Δυστυχώς όμως αποκαλύπτεται το πόσο λίγο έχει ζήσει η γενιά μου το μεγαλείο του μπασκετικού ΠΑΟΚ.
Ευτυχώς που υπάρχει αυτό το μετερίζι στο paokmania.

palok έγραψε:άσχετο αλλά και εγώ στο δημοτικό νομίζω με βάζανε για ύπνο κατά τις 21:30. γι αυτό και τις κυριακές έβλεπα μόνο τα αθλητικά στην ΕΤ2 και από την αθλητική κυριακή στην ΕΤ1 προλάβαινα μόνο στην αρχή άντε μέχρι να πάει 10 (και εγώ όμως άφηνα την πόρτα ανοιχτή στο καθιστικό για να ακούω τουλάχιστον μέχρι να με πάρει ο ύπνος). τώρα τί συμβαίνει στα αντίστοιχα παιδάκια?????

PS: νομίζω μικρός το πιο βραδυνό ματς που με άφησε να δω ο πατέρας μου ήταν το bayern-ΠΑΟΚ που λογικά ακόμα βαράνε πέναλτυ... όσον αφορά το συγκεκριμένο ματς στη γαλλία, ήταν η εκδίκηση πατέρα-γιου προς τον άλλον μικρό γιο όπου φυσικά δεν τον αφήσαμε να δει ούτε sec από τον τελικό efes-ρούλης που γινόταν ακριβώς την ίδια ώρα (και παιζόταν σε άλλο κανάλι. καλά δε θυμάμαι?)

Κλασικά και εμένα 21.30 με στέλνανε για ύπνο.
Θυμάμαι πήγαινα και στεκόμουν έξω από την τουαλέτα για να ακούω το παιχνίδι και αν τυχόν με πιάναν να είχα πρόχειρη τη δικαιολογία πως κατουριόμουν.
Τα περισσότερα χρόνια στο δημοτικό τα είχα περάσει με παππού και γιαγιά ελέω δουλειάς γονέων, τόσο από άποψη ωραρίου όσο και από άποψη μετακινήσεων εκτός πόλης, και θυμάμαι να ακούω τον παππού μου να πανηγυρίζει έξαλλα το γκολ του Μπορμπόκη με τη Μαλίν και να πετάγομαι κι εγώ από τα σκεπάσματα και να τρέχω στο σαλόνι, προτού με επαναφέρει στην τάξη η γιαγιά μου. Τετάρτη δημοτικού ήμουν. Ή μήπως πέμπτη?
Την ίδια μέρα με τη Μαλίν, είχαμε παίξει και με μία ισραηλινή στο μπάσκετ και είχαμε κερδίσει πολλά - λίγα, αν θυμάμαι καλά.
Όσο για τον τελικο εφές - ρούλης (βάλτο ρε Ναουμόφσκι αγόρι μου ) σα να θυμάμαι κάτι και εγώ για ίδια μέρα και τους ρούληδες να μην τολμάνε να κατέβουν Λευκό Πύργο.
Ας επιβεβαιώσει κάποιος.

Aureliano Buendia έγραψε: Την ίδια μέρα με τη Μαλίν, είχαμε παίξει και με μία ισραηλινή στο μπάσκετ και είχαμε κερδίσει πολλά - λίγα, αν θυμάμαι καλά.

Με Μακάμπι Ρισόν 97-92 εκτός έδρας στην πρώτη αγωνιστική των ομίλων.

Aureliano Buendia έγραψε:Όσο για τον τελικο εφές - ρούλης (βάλτο ρε Ναουμόφσκι αγόρι μου ) σα να θυμάμαι κάτι και εγώ για ίδια μέρα και τους ρούληδες να μην τολμάνε να κατέβουν Λευκό Πύργο.
Ας επιβεβαιώσει κάποιος.

Έτσι ακριβώς. Είχα γράψει κάτι σχετικό για την ιστορία αυτή παλαιότερα (μαζί με φωτό ΠΑΟΚτσήδων που πανηγύριζαν στην ...Ομόνοια !), ή σε αυτό το τοπικ ή στο ενιαίο (τότε) retro topic, αλλά χάθηκε στην αναβάθμιση του server.